10.9.2011   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 269/27


Αναίρεση που άσκησε στις 20 Ιουνίου 2011 η Smart Technologies ULC κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 13 Απριλίου 2011 στην υπόθεση T-523/09, Smart Technologies ULC κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

(Υπόθεση C-311/11 P)

2011/C 269/50

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Smart Technologies ULC (εκπρόσωποι: M. Edenborough QC, T. Elias, Barrister, R. Harrison, Solicitor)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να εξαφανίσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Απριλίου 2011 στην υπόθεση T-523/09, Smart Technologies κατά ΓΕΕΑ (WIR MACHEN DAS BESONDERE EINFACH)·

να μεταρρυθμίσει την απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 29ης Σεπτεμβρίου 2009, δεχόμενο ότι το ζητούμενο σήμα έχει επαρκή διακριτικό χαρακτήρα ώστε να μην μπορούν να προβληθούν αντιρρήσεις για την καταχώρισή του βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 του Συμβουλίου·

επικουρικώς, να ακυρώσει την απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 29ης Σεπτεμβρίου·

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η αναιρεσείουσα λόγω των διαδικασιών της παρούσας αιτήσεως αναιρέσεως και ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και του τμήματος προσφυγών.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει τους εξής λόγους αναιρέσεως:

Το Γενικό Δικαστήριο δεν εξέτασε τον διακριτικό χαρακτήρα αυτού καθαυτού του σήματος του οποίου την καταχώριση ζήτησε η αναιρεσείουσα, αλλά σε σχέση με το κατά πόσον αυτό αποτελούσε «απλώς» διαφημιστικό σύνθημα. Η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι τούτο αποτελεί νομικό σφάλμα και ότι η ορθή προσέγγιση συνίσταται στην εξέταση του διακριτικού χαρακτήρα σε σχέση με τα οικεία προϊόντα και υπηρεσίες και σε σχέση με το ενδιαφερόμενο κοινό. Το συμπέρασμα ότι το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση δεν έχει διακριτικό χαρακτήρα λόγω του ότι αποτελεί διαφημιστικό σύνθημα συνιστά εφαρμογή εσφαλμένων κριτηρίων κατά πάγια νομολογία.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη κρίνοντας ότι είναι δυσχερέστερο να καθοριστεί ο διακριτικός χαρακτήρας σε σχέση με ένα διαφημιστικό σύνθημα από ό,τι σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο είδος λεκτικού σήματος.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη κρίνοντας ότι μπορούσε να θεωρήσει ως παγκοίνως γνωστό πραγματικό περιστατικό το οποίο χρήζει αποδείξεως, π.χ., το γεγονός ότι οι καταναλωτές δεν προσδίδουν ισχύ εμπορικού σήματος σε διαφημιστικά συνθήματα.

Η αναιρεσείουσα τέλος υποστηρίζει ότι μόνον ένας ελάχιστος διακριτικός χαρακτήρας του σήματος αρκεί, κατά το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 (1) για να μην εφαρμοστεί ο λόγος απαραδέκτου.


(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1)