27.8.2011   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 252/16

—

να αναιρέσει το σημείο 4 του διατακτικού της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως με το οποίο απορρίπτεται η προσφυγή στην υπόθεση T-455/08 κατά τα λοιπά καθώς και την απόφαση περί των δικαστικών εξόδων στο σημείο 6 του διατακτικού,

—

να αποφανθεί οριστικώς επί της ουσίας της υποθέσεως και να κάνει δεκτή την προσφυγή στην υπόθεση T-455/08 καθόσον ζητείται με αυτήν η ακύρωση της προσβαλλόμενης αποφάσεως της Επιτροπής, με την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκρινε ότι η εισφορά κεφαλαίου που χορήγησε η Γερμανία για την κατασκευή ενός νέου νότιου διαδρόμου απογείωσης και προσγείωσης και τις συναφείς αερολιμενικές εγκαταστάσεις στο αεροδρόμιο της Λειψίας-Halle αποτελούν κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ (πρώην άρθρο 87, παράγραφος 1)

—

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της κατ’ αναίρεση δίκης καθώς και της πρωτόδικης δίκης στην υπόθεση Τ-455/08, συμπληρώνοντας το σημείο 7 του διατακτικού της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως.

Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στο άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Αντιθέτως προς όσα έκρινε το Γενικό Δικαστήριο, η Flughafen Leipzig/Halle GmbH δεν αποτελεί επιχείρηση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, όσον αφορά τα μέτρα τα σχετικά με τις επίμαχες υποδομές και τη χρηματοδότησή τους. Η κατασκευή περιφερειακών αερολιμενικών υποδομών δεν αποτελεί οικονομική δραστηριότητα. Ως εκ τούτου, οι διατάξεις περί κρατικών ενισχύσεων δεν εφαρμόζονται στην προκειμένη περίπτωση.

Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στην αρχή της αναδρομικότητας, την επιταγή της ασφάλειας δικαίου και την προστασία της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. Στην προσβαλλόμενη απόφασή της, η Επιτροπή εφάρμοσε αναδρομικά την εκδοθείσα στις 9.12.2005 ανακοίνωση σχετικά με τις κοινοτικές κατευθυντήριες γραμμές για τη χρηματοδότηση των αερολιμένων και τις κρατικές ενισχύσεις σε αεροπορικές εταιρίες για την έναρξη νέων γραμμών με αναχώρηση από περιφερειακούς αερολιμένες, στα μέτρα που αφορούν τις υποδομές που εγκρίθηκαν στις 4 Νοεμβρίου 2004. Το Γενικό Δικαστήριο δεν δέχθηκε ότι έγινε μια τέτοια αναδρομική εφαρμογή των επονομαζόμενων «κατευθυντήριων γραμμών του 2005» και συντήρησε κατά αυτόν τον τρόπο μια αντιφατική και ουσιαστικά ανακριβή νομική κατάσταση, η οποία διαμορφώθηκε από την Επιτροπή κατ’ αντίθεση προς τις προαναφερθείεσες αρχές. Επίσης, το Γενικό Δικαστήριο παρέβλεψε το γεγονός ότι εξακολουθούν να εφαρμόζονται οι επονομαζόμενες «Κατευθυντήριες γραμμές των αερομεταφορών του 1994», σύμφωνα με τις οποίες η κρατική χρηματοδότηση υποδομών αερολιμένων ισχύει ως μέτρο γενικού χαρακτήρα και, συνεπώς, δεν υπόκειται σε έλεγχο κρατικών ενισχύσεων.

Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει επίσης στο άρθρο 1, στοιχείο β', σημείο v, και στα άρθρα 17 και 18 του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 ΕΚ (1), καθόσον το Γενικό Δικαστήριο δεν εφάρμοσε τις διατάξεις του προαναφερθέντος κανονισμού για τις υφιστάμενες ενισχύσεις στην χαρακτηρισθείσα από αυτό ως κρατική ενίσχυση εισφορά κεφαλαίου της 4.11.2004.

Τέλος, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στην κατανομή των αρμοδιοτήτων που προκύπτει από την ΣΛΕΕ. Με την ερμηνεία που δίδει το Γενικό Δικαστήριο στην έννοια της επιχειρήσεως του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, παραβιάζει το πρωτογενές δίκαιο, υποβάλλοντας μέτρα των κρατών μελών σε έλεγχο κρατικών ενισχύσεων τα οποία στην πραγματικότητα δεν εμπίπτουν στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων.

Οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν, τέλος, ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει το Γενικό Δικαστήριο δυνάμει του άρθρου 81 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, λόγω του ελλιπούς χαρακτήρα του σκεπτικού της αποφάσεως.