Αναίρεση που άσκησε στις 27 Απριλίου 2011 η Fédération Internationale de Football Association (FIFA) κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 17 Φεβρουαρίου 2011, στην υπόθεση T-68/08, Fédération Internationale de Football Association (FIFA) κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-205/11 P)

(2011/C 232/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Fédération Internationale de Football Association (FIFA) (εκπρόσωποι: A. Barav και D. Reymond, δικηγόροι)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Βασίλειο του Βελγίου, Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να επικυρώσει την απόφαση που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στις 17 Φεβρουαρίου 2011, επί της υποθέσεως T-68/08, όσον αφορά το παραδεκτό της προσφυγής της νυν αναιρεσείουσας·

—

να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στις 17 Φεβρουαρίου 2011, επί της υποθέσεως T-68/08, όσον αφορά την ουσία της υποθέσεως, καθόσον ενέκρινε την καταχώριση των αγώνων «μικρότερου ενδιαφέροντος» του Παγκοσμίου Κυπέλλου της FIFA (FIFA World Cup™) στον κατάλογο εκδηλώσεων «μείζονος σημασίας για την κοινωνία» του Ηνωμένου Βασιλείου, κατά την έννοια της οδηγίας·

—	να αποφανθεί οριστικά επί της διαφοράς, σύμφωνα με το άρθρο 61 του Οργανισμού του Δικαστηρίου·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή να καταβάλει τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η FIFA όσον αφορά αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1)   Νομική πλάνη, παράβαση του άρθρου 36 του Οργανισμού του Δικαστηρίου, παράβαση του άρθρου 3α, παράγραφος 2, της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ (1), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/36/ΕΚ (2), καθώς και παραβίαση του δικαίου της ΕΕ, πεπλανημένη εφαρμογή του άρθρου 296 ΣΛΕΕ [υπέρβαση των ορίων δικαστικού ελέγχου, αντιφατικό σκεπτικό, παράθεση αιτιολογίας μη περιλαμβανομένης στην προσβαλλόμενη απόφαση όσον αφορά τον χαρακτηρισμό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της FIFA (FIFA World Cup™) και εξαγωγή εσφαλμένων νομικών κρίσεων βάσει των ανωτέρω, αντιστροφή του βάρους αποδείξεως]

Η αναιρεσείουσα διατείνεται ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το δίκαιο της ΕΕ παραθέτοντας αιτιολογία που δεν περιλαμβανόταν στην απόφαση της Επιτροπής (3), ως προς την κρίση του περί του ότι ορθώς η Επιτροπή χαρακτήρισε το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA (FIFA World Cup™) ως «εκ της φύσεώς της, ενιαία εκδήλωση», όσον αφορά την οδηγία 89/552/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/36/ΕΚ, παραθέτοντας αντιφατική αιτιολογία, κρίνοντας ότι δεν απαιτείται τα κράτη μέλη να δικαιολογούν ειδικώς της απόφασή τους να περιλάβουν το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA (FIFA World Cup™) στους καταλόγους τους εκδηλώσεων μείζονος σημασίας και αντιστρέφοντας το βάρος αποδείξεως.

2)   Νομική πλάνη, παράβαση του άρθρου 3α, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/36/ΕΚ, παράβαση του άρθρου 36 του Οργανισμού του Δικαστηρίου, πεπλανημένη εφαρμογή του άρθρου 296 ΣΛΕΕ (η κρίση περί του ότι ορθώς αποφάνθηκε η Επιτροπή ότι ο κατάλογος των μέτρων που έλαβε το Ηνωμένο Βασίλειο καταρτίσθηκε «με σαφήνεια και διαφάνεια»)

Η αναιρεσείουσα διατείνεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε παράβαση του δικαίου της ΕΕ κρίνοντας ότι νομίμως αποφάνθηκε η Επιτροπή ότι ο κατάλογος εκδηλώσεων του Ηνωμένου Βασιλείου καταρτίσθηκε «με σαφήνεια και διαφάνεια», σύμφωνα με όσα προβλέπει η οδηγία 89/552/ΕΟΚ όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/36/ΕΚ, μολονότι η καταχώριση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της FIFA (FIFA World Cup™) στο σύνολό του στον κατάλογο αυτόν αποφασίσθηκε παρά την ομόφωνη περί του αντιθέτου πρόταση και δικαιολογήθηκε ενώπιον της Επιτροπής με την επίκληση, μεταξύ άλλων, στοιχείων που δεν υφίσταντο κατά τον χρόνο καταρτίσεως του επίμαχου καταλόγου.

3)   Νομική πλάνη, παράβαση του άρθρου 3α, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/36/ΕΚ, πεπλανημένη εφαρμογή του άρθρου 296 ΣΛΕΕ, παράβαση του άρθρου 36 του Οργανισμού του Δικαστηρίου [πεπλανημένος χαρακτηρισμός του Παγκοσμίου Κυπέλλου της FIFA (FIFA World Cup™), υπέρβαση των ορίων δικαστικού ελέγχου, σκεπτικό μη στηριζόμενο σε αυτό της προσβαλλομένης αποφάσεως, πεπλανημένη εκτίμηση πραγματικών περιστατικών όσον αφορά τους αγώνες «μικρότερου ενδιαφέροντος» και εσφαλμένες νομικές κρίσεις συναχθείσες βάσει των ανωτέρω, κρίση περί του ότι η παρατεθείσα στην προσβαλλόμενη απόφαση αιτιολογία ήταν επαρκής, παράλειψη εξετάσεως προβληθέντων επιχειρημάτων]

Η αναιρεσείουσα διατείνεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε παράβαση του δικαίου της ΕΕ αποφαινόμενο ότι η Επιτροπή ορθώς έκρινε από νομικής απόψεως και αιτιολόγησε επαρκώς την κρίση της αυτή περί του ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA (FIFA World Cup™) αποτελεί στο σύνολό του εκδήλωση μείζονος σημασίας για την κοινωνία του Ηνωμένου Βασιλείου, κατά την έννοια της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/36/ΕΚ. Ειδικότερα, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη και συνήγαγε εσφαλμένες νομικές κρίσεις εκ των πραγματικών περιστατικών αποδεχόμενο τις αστήρικτες κρίσεις της Επιτροπής ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA (FIFA World Cup™) έχει «ιδιαίτερη γενική απήχηση εντός του Ηνωμένου», ότι μεταδίδεται κατά παράδοση από τηλεοπτικούς σταθμούς ελεύθερης προσβάσεως και ότι σημειώνει υψηλή τηλεθέαση.

4)   Νομική πλάνη, παραβίαση του δικαίου της ΕΕ, παράβαση του άρθρου 3α, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/36/ΕΚ, πεπλανημένη εφαρμογή του άρθρου 296 ΣΛΕΕ, παράβαση του άρθρου 36 του Οργανισμού του Δικαστηρίου (υπέρβαση των ορίων δικαστικού ελέγχου, κρίση ότι η Επιτροπή ορθώς αποφάνθηκε και αιτιολόγησε επαρκώς την κρίση της αυτή περί του ότι τα κοινοποιηθέντα μέτρα του Ηνωμένου Βασιλείου είναι συμβατά με το δίκαιο της ΕΕ και ότι οι περιορισμοί που επιβάλλονται με αυτά είναι αναλογικού χαρακτήρα, εσφαλμένος καθορισμός του πεδίου εφαρμογής του δικαιώματος στην ενημέρωση και του δημοσίου συμφέροντος για ευρεία πρόσβαση στις τηλεοπτικώς μεταδιδόμενες εκδηλώσεις μείζονος σημασίας για την κοινωνία)

Αυτός ο λόγος αναιρέσεως περιλαμβάνει τρία σκέλη:

Πρώτο σκέλος: Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το δίκαιο της ΕΕ αποφαινόμενο ότι η Επιτροπή ορθώς έκρινε, από νομικής απόψεως, ότι τα κοινοποιηθέντα μέτρα που έλαβε το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν συμβατά με το δίκαιο της ΕΕ, μολονότι με την προσβαλλόμενη απόφαση δεν εξετάσθηκαν οι περιορισμοί του δικαιώματος εγκαταστάσεως. Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη περαιτέρω το δίκαιο της ΕΕ, κρίνοντας ότι οι περιορισμοί του δικαιώματος εγκαταστάσεως ήταν αναλογικοί και αποφαινόμενο ότι η Επιτροπή ορθώς έκρινε, από νομικής απόψεως, και αιτιολόγησε επαρκώς την κρίση της αυτή περί του ότι οι περιορισμοί της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών ήταν αναλογικοί.

Δεύτερο σκέλος: Η αναιρεσείουσα φρονεί ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το δίκαιο της ΕΕ αποφαινόμενο ότι η Επιτροπή έκρινε ορθώς, από νομικής απόψεως, ότι τα κοινοποιηθέντα μέτρα που έλαβε το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν συμβατά με το δίκαιο της ΕΕ, μολονότι με την προσβαλλόμενη απόφαση δεν εξετάσθηκαν οι περιορισμοί των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας της FIFA. Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη περαιτέρω το δίκαιο της ΕΕ κρίνοντας ότι οι περιορισμοί του δικαιώματος ιδιοκτησίας της FIFA ήταν αναλογικοί.

Τρίτο σκέλος: Η αναιρεσείουσα διατείνεται ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το δίκαιο της ΕΕ αποφαινόμενο ότι η Επιτροπή έκρινε ορθώς, από νομικής απόψεως, και αιτιολόγησε επαρκώς την κρίση της αυτή περί του ότι τα κοινοποιηθέντα μέτρα του Ηνωμένου Βασιλείου είναι συμβατά με το δίκαιο της ΕΕ περί ανταγωνισμού, καθόσον οι περιορισμοί της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών ήταν δικαιολογημένοι. Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη περαιτέρω το δίκαιο της ΕΕ κρίνοντας ότι η Επιτροπή δεν ήταν υποχρεωμένη να καθορίσει την οικεία αγορά όσον αφορά τους περιορισμούς του ανταγωνισμού και ότι τα εν λόγω μέτρα δεν συνεπάγονταν την παροχή ειδικών δικαιωμάτων κατά την έννοια του άρθρου 106, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

---

(1)  Οδηγία 89/552/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 3ης Οκτωβρίου 1989, για τον συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την άσκηση τηλεοπτικών δραστηριοτήτων (ΕΕ L 298, σ. 23).

(2)  Οδηγία 97/36/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Ιουνίου 1997, για την τροποποίηση της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ του Συμβουλίου για το συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την άσκηση τηλεοπτικών δραστηριοτήτων (ΕΕ L 202, σ. 60).

(3)  Απόφαση 2007/730/ΕΚ της Επιτροπής, της 16ης Οκτωβρίου 2007, για τη συμβατότητα με το κοινοτικό δίκαιο των μέτρων που έλαβε το Ηνωμένο Βασίλειο σύμφωνα με το άρθρο 3α, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ του Συμβουλίου, για τον συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την άσκηση τηλεοπτικών δραστηριοτήτων (ΕΕ L 295, σ. 12).