25.6.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 186/13

Προσφυγή της 5ης Απριλίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Γαλλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-164/11)

2011/C 186/22

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωπος: W. Mölls)

Καθής: Γαλλική Δημοκρατία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι η Γαλλική Δημοκρατία, παραλείποντας να θεσπίσει τις αναγκαίες διατάξεις προκειμένου να προσαρμόσει το σύστημά της φορολογίας της ηλεκτρικής ενέργειας προς τις διατάξεις της οδηγίας 2003/96/ΕΚ (1), παρά τη λήξη της μεταβατικής περιόδου που προβλέπει το άρθρο 18, παράγραφος 10, δεύτερο εδάφιο αυτής, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία,

—	να καταδικάσει τη Γαλλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με την προσφυγή της, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι, παρά τη λήξη — την 1η Ιανουαρίου 2009 — της μεταβατικής περιόδου που διέθετε, ήτοι, η καθής δεν έχει ακόμα προσαρμόσει όλα τα στοιχεία του συστήματός της φορολογίας της ηλεκτρικής ενέργειας στις διατάξεις της οδηγίας. Κατά τις γαλλικές αρχές, ο νόμος 2010-1488 της 7ης Δεκεμβρίου 2010, ο οποίος θεσπίσθηκε και ίσχυσε προ της λήξεως της ταχθείσας στην αιτιολογημένη γνώμη προθεσμίας, μεταφέρει στο εσωτερικό δίκαιο της διατάξεις της εν λόγω οδηγίας. Κατά την Επιτροπή, η παρούσα προσφυγή πρέπει να γίνει δεκτή σε σχέση με το εθνικό δίκαιο που ήταν εφαρμοστέο κατά τον χρόνο λήξεως της προθεσμίας που ετάχθη στην αιτιολογημένη γνώμη.

Η Επιτροπή αναφέρει ότι, σε κάθε περίπτωση, η Γαλλία δεν έχει ακόμα προσαρμόσει όλα τα στοιχεία του συστήματός της φορολογίας της ηλεκτρικής ενέργειας προκειμένου να συμμορφωθεί προς τις διατάξεις της οδηγίας. Επομένως, η προσφεύγουσα απορρίπτει το επιχείρημα των γαλλικών αρχών ότι η οδηγία δεν απαγορεύει την αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης, ανάλογα με τις οικείες γεωγραφικές ζώνες. Αντιθέτως, η οδηγία καθιερώνει την αρχή ενός ενιαίου συντελεστή για οιαδήποτε κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας που πραγματοποιείται στο ίδιο κράτος μέλος και απαριθμεί κατά περιοριστικό τρόπο, στα άρθρα 5, 14, 15 και 17, τις παρεκκλίσεις από την αρχή αυτή.

Η Επιτροπή απορρίπτει, εξάλλου, την άποψη των γαλλικών αρχών ότι η «αναφερθείσα τιμολογιακή διαφοροποίηση» δεν εγκυμονεί κάποιον κίνδυνο απάτης, δεν συνεπάγεται πρόσθετη επιβάρυνση για τους φορείς και δεν συνιστά εμπόδιο για την είσοδο ξένων παρόχων στην αγορά.

(1) Οδηγία 2003/96/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2003, περί αναδιάρθρωσης του κοινοτικού πλαισίου φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας (ΕΕ L 283, σ. 51).