Υπόθεση C-394/11
Valeri Hariev Belov
κατά
CHEZ Elektro Balgaria AD κ.λπ.
(αίτηση της Komisia za zashtita ot diskriminatsia για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)
«Προδικαστική παραπομπή — Άρθρο 267 ΣΛΕΕ — Έννοια του όρου “εθνικό δικαστήριο” — Αναρμοδιότητα του Δικαστηρίου»
Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 31ης Ιανουαρίου 2013
Προδικαστικά ερωτήματα – Παραπομπή ζητήματος στο Δικαστήριο – Εθνικό δικαστήριο κατά το άρθρο 267 ΣΛΕΕ – Έννοια
(Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)
Για να διαπιστωθεί αν ένα εθνικό όργανο, στο οποίο ο νόμος αναθέτει καθήκοντα διαφορετικής φύσεως, πρέπει να χαρακτηρισθεί ως «δικαστήριο» κατά την έννοια του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, είναι αναγκαίο να εξακριβωθεί η συγκεκριμένη φύση των καθηκόντων που ασκεί εντός του ιδιαίτερου κανονιστικού πλαισίου εντός του οποίου καλείται να απευθυνθεί στο Δικαστήριο.
Συναφώς, δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως δικαστήριο ένα τέτοιο εθνικό όργανο όταν, κατά τη διαδικασία στο πλαίσιο της οποίας απευθύνεται στο Δικαστήριο, διαπιστώνεται ότι η διαδικασία αυτή μπορεί να κινήθηκε με πρωτοβουλία διαδίκου ή αυτεπαγγέλτως από το εν λόγω όργανο, ότι οι κανόνες που εφαρμόζονται καθώς και η έκβαση της διαδικασίας δεν εξαρτώνται από το αν ασκήθηκε προσφυγή ή αν πρόκειται για αυτεπάγγελτη εξέταση, ότι το εν λόγω όργανο μπορεί να περιλάβει στη διαδικασία άλλα πρόσωπα, πέραν εκείνων που προσδιόρισε ο προσφεύγων, και ότι, όταν προσβάλλεται η απόφαση του εθνικού οργάνου, το όργανο αυτό είναι ο καθού διάδικος στη διαδικασία και μπορεί να επανεξετάσει την απόφασή του.
(βλ. σκέψεις 41, 43, 47-50)
Υπόθεση C-394/11
Valeri Hariev Belov
κατά
CHEZ Elektro Balgaria AD κ.λπ.
(αίτηση της Komisia za zashtita ot diskriminatsia για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)
«Προδικαστική παραπομπή — Άρθρο 267 ΣΛΕΕ — Έννοια του όρου “εθνικό δικαστήριο” — Αναρμοδιότητα του Δικαστηρίου»
Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 31ης Ιανουαρίου 2013
Προδικαστικά ερωτήματα — Παραπομπή ζητήματος στο Δικαστήριο — Εθνικό δικαστήριο κατά το άρθρο 267 ΣΛΕΕ — Έννοια
(Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)
Για να διαπιστωθεί αν ένα εθνικό όργανο, στο οποίο ο νόμος αναθέτει καθήκοντα διαφορετικής φύσεως, πρέπει να χαρακτηρισθεί ως «δικαστήριο» κατά την έννοια του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, είναι αναγκαίο να εξακριβωθεί η συγκεκριμένη φύση των καθηκόντων που ασκεί εντός του ιδιαίτερου κανονιστικού πλαισίου εντός του οποίου καλείται να απευθυνθεί στο Δικαστήριο.
Συναφώς, δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως δικαστήριο ένα τέτοιο εθνικό όργανο όταν, κατά τη διαδικασία στο πλαίσιο της οποίας απευθύνεται στο Δικαστήριο, διαπιστώνεται ότι η διαδικασία αυτή μπορεί να κινήθηκε με πρωτοβουλία διαδίκου ή αυτεπαγγέλτως από το εν λόγω όργανο, ότι οι κανόνες που εφαρμόζονται καθώς και η έκβαση της διαδικασίας δεν εξαρτώνται από το αν ασκήθηκε προσφυγή ή αν πρόκειται για αυτεπάγγελτη εξέταση, ότι το εν λόγω όργανο μπορεί να περιλάβει στη διαδικασία άλλα πρόσωπα, πέραν εκείνων που προσδιόρισε ο προσφεύγων, και ότι, όταν προσβάλλεται η απόφαση του εθνικού οργάνου, το όργανο αυτό είναι ο καθού διάδικος στη διαδικασία και μπορεί να επανεξετάσει την απόφασή του.
(βλ. σκέψεις 41, 43, 47-50)