3.7.2010 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 179/44 |
Προσφυγή της 20ής Απριλίου 2010 — GEA κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-189/10)
(2010/C 179/77)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: GEA Group AG (Bochum, Γερμανία) (εκπρόσωποι: A. Kallmayer, I. du Mont και G. Schiffers, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
— |
να ακυρώσει το άρθρο 1, της τροποποιητικής αποφάσεως, στο μέτρο που δυνάμει αυτής της επιβλήθηκε πρόστιμο· |
— |
επικουρικώς, να μειώσει το ύψος του προστίμου που της επιβλήθηκε με το άρθρο 1, της τροποποιητικής αποφάσεως· |
— |
να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η προσφεύγουσα βάλλει κατά της αποφάσεως της Επιτροπής C(2010) 727 τελικό, της 8ης Φεβρουαρίου 2010, δυνάμει της οποίας η Επιτροπή τροποποίησε την απόφασή της C(2009) 8682 τελικό, της 11ης Νοεμβρίου 2009, στην υπόθεση COMP/38589 — Σταθεροποιητές θερμότητας, μεταξύ άλλων, ως προς την προσφεύγουσα (στο εξής: τροποποιητική απόφαση). Η τροποποίηση αφορά το άρθρο 2, σημεία 31 και 32 της αποφάσεως της Επιτροπής C(2009) 8682 τελικό, σχετικά με την εις ολόκληρον ευθύνη της προσφεύγουσας.
Προς στήριξη της προσφυγής της η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως.
Πρώτον, η προσφεύγουσα προβάλλει προσβολή των δικαιωμάτων της άμυνας, καθότι δεν της δόθηκε η δυνατότητα ακροάσεως, πριν την έκδοση της τροποποιητικής αποφάσεως, ούτε συμμετείχε στη διαδικασία. Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει πλημμελή αιτιολογία της τροποποιητικής αποφάσεως, καθότι η απόφαση αυτή στηρίχθηκε μόνον στο γεγονός ότι δεν ελήφθη υπόψη το αυτεπαγγέλτως εξεταζόμενο ανώτατο όριο του άρθρου 23, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 (1), και στερείται αιτιολογίας ως προς την προσφεύγουσα. Στο πλαίσιο του τρίτου λόγου ακυρώσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει έλλειψη νομικής βάσεως της τροποποιητικής αποφάσεως, η οποία κατέστη ήδη οριστική έναντι ορισμένων αποδεκτών και έχει ήδη προσβληθεί ενώπιον του Δικαστηρίου. Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η τροποποίηση του εις βάρος της επιβληθέντος προστίμου είναι παράνομη. Τέλος, η προσφεύγουσα προβάλλει λόγο ακυρώσεως αντλούμενο από την παραγραφή, καθότι η τροποποιητική απόφαση εκδόθηκε μετά την εκπνοή της προθεσμίας παραγραφής του άρθρου 25, παράγραφος 6 του κανονισμού 1/2003.
(1) Κανονισμός του Συμβουλίου (ΕΚ) 1/2003, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ 2003 L 1, σ. 1).