1.5.2010   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 113/68

—

να ακυρώσει το άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΚ) 1193/2009 της Επιτροπής, της 3ης Νοεμβρίου 2009, σχετικά με τη διόρθωση των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 1762/2003, (ΕΚ) αριθ. 1775/2004, (ΕΚ) αριθ. 1686/2005 (ΕΚ) και αριθ. 164/2007 και τον καθορισμό των εισφορών στην παραγωγή στον τομέα της ζάχαρης για τις περιόδους εμπορίας 2002/03, 2003/04, 2004/05, 2005/06 (1), καθόσον το άρθρο αυτό επιφέρει διόρθωση στο άρθρο 2 του κανονισμού (ΕΚ) 1686/2005 της Επιτροπής, της 14ης Οκτωβρίου 2005, για τον καθορισμό, όσον αφορά την περίοδο εμπορίας 2004/2005, των ποσών των εισφορών στην παραγωγή καθώς και του συντελεστή της συμπληρωματικής εισφοράς στον τομέα της ζάχαρης (2),

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Πρώτον, η Επιτροπή ήταν αναρμόδια και παραβίασε το άρθρο 16 του κανονισμού (ΕΚ) 1260/2001 του Συμβουλίου (3), το οποίο εξουσιοδότησε την Επιτροπή αποκλειστικά και μόνο να καθορίζει ένα και μοναδικό ενιαίο συντελεστή για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το γράμμα του κανονισμού 1260/2001 είναι σαφέστατο στα σημείο αυτό και δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των διαφόρων γλωσσικών αποδόσεων. Επιπλέον, οι αρχές που διέπουν την κοινή οργάνωση των αγορών στον τομέα της ζάχαρης όχι μόνο δεν θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν καμία απόκλιση από το γράμμα των διατάξεων του κανονισμού 1260/2001, αλλά αποκλείουν μάλιστα οποιαδήποτε τέτοια απόκλιση. Ο ενιαίος συντελεστής υπήρξε πάντοτε σημαντικό μέσο για την αποτελεσματική εφαρμογή των αρχών που διέπουν την κοινή οργάνωση των αγορών στον τομέα της ζάχαρης.

Δεύτερον, έχει παραβιαστεί η αρχή της άμεσης και πλήρους ενσωμάτωσης του κοινοτικού κεκτημένου από τα νέα κράτη μέλη. Η προσβαλλόμενη διάταξη αποτελεί de facto μεταβατική διάταξη, η οποία δεν βρίσκει έρεισμα ούτε στην Πράξη Προσχώρησης του 2003 ούτε στις νομικές πράξεις που έχουν εκδοθεί κατ’ εφαρμογή της. Για παράδειγμα, το άρθρο 2 της Πράξης Προσχώρησης αποτελεί το έρεισμα για την αποδοχή από τη Δημοκρατία της Πολωνίας όλων των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που απορρέουν από την ιδιότητα του κράτους μέλους, άρα και του δικαιώματος χρήσης των καθ’ υπέρβαση πληρωμών και των υποχρεώσεων κάλυψης των ζημιών που έχουν ανακύψει κατά τις προηγούμενες περιόδους εμπορίας στην αγορά ζάχαρης.

Τρίτον, έχει παραβιαστεί η απαγόρευση των διακρίσεων. Το μοναδικό κριτήριο για τη διαφοροποίηση του συντελεστή είναι η ημερομηνία προσχώρησης των κρατών μελών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η προσχώρηση των νέων κρατών μελών δεν μπορεί να αποτελέσει, καθαυτή, αντικειμενικό κριτήριο που να δικαιολογεί την καθιερωθείσα διαφοροποίηση, διότι οι συνέπειες της προσχώρησης ρυθμίζονται περιοριστικώς στην Πράξη Προσχώρησης και στις νομικές πράξεις που έχουν εκδοθεί κατ’ εφαρμογή της.

Τέταρτον, έχει παραβιαστεί η αρχή της αλληλεγγύης. Η αρχή της αλληλεγγύης μεταξύ των παραγωγών συνιστά θεμελιώδη αρχή της κοινής οργάνωσης των αγορών στον τομέα της ζάχαρης και σημαίνει ότι οι δαπάνες για τη χρηματοδότηση της αγοράς αυτής βαρύνουν όλους τους παραγωγούς από κοινού και ότι η δημοσιονομική ουδετερότητα δεν επιτυγχάνεται στο επίπεδο κάθε κράτους μέλους, αλλά στο επίπεδο ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και βάσει αντικειμενικών κριτηρίων. Η διαφοροποίηση μεταξύ των συντελεστών που ισχύουν για τα διάφορα κράτη μέλη συνιστά αυθαίρετη και αντίθετη προς τις αρχές της αναλογικότητας και της αλληλεγγύης κατανομή των δαπανών για τη χρηματοδότηση της αγοράς ζάχαρης.

Πέμπτον, έχει παραβιαστεί το άρθρο 253 ΕΚ (νυν άρθρο 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ), διότι η προσβαλλόμενη διάταξη δεν έχει αιτιολογηθεί επαρκώς. Η Επιτροπή δεν ανέφερε ούτε τις περιστάσεις που δικαιολογούν τη διαφοροποίηση του συντελεστή ούτε τους σκοπούς που θα μπορούσε να εξυπηρετεί η διαφοροποίηση αυτή.