|
1.5.2010 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 113/21 |
Αναίρεση που άσκησε στις 9 Φεβρουαρίου 2010 η European Renewable Energies Federation ASBL (EREF) κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (έκτο τμήμα) στις 19 Νοεμβρίου 2009 στην υπόθεση T-94/07: European Renewable Energies Federation ASBL (EREF) κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
(Υπόθεση C-74/10 P)
2010/C 113/32
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: European Renewable Energies Federation ASBL (EREF) (εκπρόσωπος: J. Kuhbier, Rechtsanwalt)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της αναιρεσείουσας
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
|
— |
να κηρύξει τη διάταξη του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 19ης Νοεμβρίου 2009 στην υπόθεση T-94/07, EREF κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, άκυρη· |
|
— |
να αναπέμψει την υπόθεση προς εκδίκαση στο έκτο τμήμα του Γενικού Δικαστηρίου· |
|
— |
να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της κατ’ αναίρεση δίκης. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο να κηρύξει άκυρη τη διάταξη του Πρωτοδικείου της 19ης Νοεμβρίου 2009 στην υπόθεση T-94/07 και να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προς εκ νέου εκδίκαση.
Η αναιρεσείουσα αμφισβητεί το συμπέρασμα του Πρωτοδικείου ότι ο δικηγόρος της, Δρ Fouquet, δεν μπορούσε να την εκπροσωπήσει ενώπιον του Πρωτοδικείου και ότι η προσφυγή της ήταν, ως εκ τούτου, απαράδεκτη.
Το Πρωτοδικείο έκρινε ότι επειδή ο Δρ Fouquet διορίστηκε διευθυντής της EREF στις 29 Ιουνίου 2004 δεν μπορούσε πλέον να θεωρηθεί ανεξάρτητος τρίτος. Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι ο Δρ Fouquet δεν είχε διορισθεί επισήμως διευθυντής της EREF — σύμφωνα με το βελγικό δίκαιο ένας τέτοιος διορισμός θα απαιτούσε επίσημη εγγραφή στις αρμόδιες βελγικές αρχές. Η ιδιότητα του Δρ Fouquet ως διευθυντή της EREF ήταν κατ’ όνομα μόνον και δεν συνοδευόταν, ή μόνο σε πολύ περιορισμένο βαθμό, από εξουσία εκπροσώπησης.
Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει επίσης ότι ακόμη και αν υποτεθεί ότι ο Δρ Fouquet είχε πραγματικές εξουσίες διευθυντή, το Πρωτοδικείο εφάρμοσε εσφαλμένα τα κριτήρια για την αξιολόγηση του δικηγόρου ως ανεξάρτητου τρίτου. Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι το Πρωτοδικείο υπέπεσε σε πλάνη τόσο ως προς τη νομική κατάσταση του εκπροσώπου της EREF ενώπιον του Δικαστηρίου όσο και ως προς την πραγματική κατανομή των καθηκόντων και υποχρεώσεων μεταξύ του Δρ Fouquet και της EREF. Σύμφωνα με το γερμανικό δίκαιο, η θέση του Δρ Fouquet ως διευθυντή της EREF του επέτρεπε να εκπροσωπεί την αναιρεσείουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου.