1. Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις – Διεθνής δικαιοδοσία και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις – Κανονισμός 44/2001 – Πεδίο εφαρμογής – Ζήτημα κατά πόσον δικαστήριο κράτους μέλους έχει διεθνή δικαιοδοσία
(Κανονισμός 44/2001 του Συμβουλίου)
2. Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις – Διεθνής δικαιοδοσία και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις – Κανονισμός 44/2001 – Διεθνής δικαιοδοσία σε συμβάσεις καταναλωτών – Δικαστήριο κράτους μέλους της κατοικίας του καταναλωτή – Δεν υπάρχει γνωστή κατοικία – Διεθνής δικαιοδοσία του δικαστηρίου της τελευταίας γνωστής κατοικίας – Προϋποθέσεις
(Κανονισμός 44/2001 του Συμβουλίου, άρθρο 16 § 2 και 59)
3. Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις – Διεθνής δικαιοδοσία και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις – Κανονισμός 44/2001 – Εθνική διάταξη η οποία επιτρέπει τη διεξαγωγή δίκης κατά προσώπου αγνώστου κατοικίας – Επιτρέπεται – Προϋποθέσεις
(Κανονισμός 44/2001 του Συμβουλίου)
1. Ο κανονισμός 44/2001, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, έχει την έννοια ότι η εφαρμογή των κανόνων του προϋποθέτει ότι η επίμαχη στην κύρια δίκη περίπτωση επί της οποίας καλείται να αποφανθεί δικαστήριο κράτους μέλους είναι ικανή να θέσει ζητήματα σχετικά με τον καθορισμό της διεθνούς δικαιοδοσίας του δικαστηρίου αυτού. Τούτο ισχύει όταν δικαστήριο κράτους μέλους καλείται να αποφανθεί επί ενδίκου μέσου το οποίο στρέφεται κατά υπηκόου άλλου κράτους μέλους η κατοικία του οποίου είναι άγνωστη στο εν λόγω δικαστήριο.
Πράγματι, καίτοι η αλλοδαπή υπηκοότητα διαδίκου δεν λαμβάνεται υπόψη για τους σκοπούς των κανόνων περί διεθνούς δικαιοδοσίας που ορίζει ο κανονισμός 44/2001, εντούτοις, θα πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ, αφενός, περί του ποιες είναι οι εφαρμοστέες προϋποθέσεις των κανόνων για τη διεθνή δικαιοδοσία του κανονισμού αυτού και, αφετέρου, περί του ποια είναι τα κριτήρια βάσει των οποίων προσδιορίζεται η διεθνής δικαιοδοσία κατ’ εφαρμογή των κανόνων αυτών. Η αλλοδαπή υπηκοότητα του εναγομένου δύναται να εγείρει ζητήματα σχετικά με τον καθορισμό της διεθνούς δικαιοδοσίας του δικαστηρίου που έχει επιληφθεί της διαφοράς.
(βλ. σκέψεις 31-32, 35, διατακτ. 1)
2. Ο κανονισμός 44/2001, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση κατά την οποία καταναλωτής ο οποίος συμβάλλεται σε μακροχρόνια σύμβαση στεγαστικού δανείου με υποχρέωση να ενημερώνει τον αντισυμβαλλόμενό του για κάθε αλλαγή διευθύνσεως μεταφέρει την κατοικία του προ της ασκήσεως αγωγής εναντίον του για παράβαση των συμβατικών του υποχρεώσεων, τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο έδαφος του οποίου βρίσκεται η τελευταία γνωστή κατοικία του καταναλωτή είναι αρμόδια, κατά το άρθρο 16, παράγραφος 2, του εν λόγω κανονισμού, να επιληφθούν της αγωγής αυτής όταν δεν είναι σε θέση να διαπιστώσουν, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 59 του ίδιου κανονισμού, την τρέχουσα κατοικία του εναγομένου και δεν έχουν στη διάθεσή τους αποδεικτικά στοιχεία ικανά ώστε να διαπιστώσουν ότι αυτός πράγματι κατοικεί εκτός του εδάφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
(βλ. σκέψη 55, διατακτ. 2)
3. Ο κανονισμός 44/2001, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, έχει την έννοια ότι ο κανονισμός αυτός δεν απαγορεύει την εφαρμογή διατάξεως του εσωτερικού δικονομικού δικαίου κράτους μέλους κατά την οποία, με σκοπό την αποφυγή αρνησιδικίας, επιτρέπεται η διεξαγωγή δίκης κατά ερημοδικούντος προσώπου αγνώστου κατοικίας, εφόσον το επιληφθέν της διαφοράς δικαστήριο διασφαλίζει, προ της εκδόσεως της αποφάσεώς του, ότι καταβλήθηκε επιμελώς, και με βάση τις επιταγές της καλής πίστης και των χρηστών ηθών, κάθε προσπάθεια για τον εντοπισμό του εναγομένου.
(βλ. σκέψη 55, διατακτ. 2)