|
10.3.2012 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 73/2 |
Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 24ης Ιανουαρίου 2012 [αίτηση του Cour de cassation (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Maribel Dominguez κατά Centre informatique du Centre Ouest Atlantique, Préfet de la région Centre
(Υπόθεση C-282/10) (1)
(Κοινωνική πολιτική - Οδηγία 2003/88/ΕΚ - Άρθρο 7 - Δικαίωμα ετήσιας αδείας μετ’ αποδοχών - Προϋπόθεση θεμελιώσεως του δικαιώματος επιβληθείσα με εθνική ρύθμιση - Απουσία εργαζομένου - Διάρκεια της αδείας αναλόγως του είδους της απουσίας - Εθνική ρύθμιση αντίθετη προς την οδηγία 2003/88 - Αποστολή των εθνικών δικαστηρίων)
2012/C 73/03
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Αιτούν δικαστήριο
Cour de cassation
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Maribel Dominguez
κατά
Centre informatique du Centre Ouest Atlantique, Préfet de la région Centre
Αντικείμενο
Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Cour de cassation (Γαλλία) — Ερμηνεία του άρθρου 7 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας (ΕΕ L 299, σ. 9) — Ετήσια άδεια μετ’ αποδοχών των εργαζομένων — Θεμελίωση του δικαιώματος αδείας ανεξαρτήτως του είδους της απουσίας του εργαζομένου και της διάρκειάς της — Εθνική ρύθμιση η οποία εξαρτά τη χορήγηση της άδειας αυτής από τη συμπλήρωση ελάχιστου χρόνου πραγματικής εργασίας δέκα ημερών κατά τη διάρκεια του έτους αναφοράς — Υποχρέωση του εθνικού δικαστηρίου να μη εφαρμόζει εθνικές διατάξεις αντιβαίνουσες στο δίκαιο της Ενώσεως
Διατακτικό
|
1) |
Το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας, έχει την έννοια ότι απαγορεύει εθνικές διατάξεις ή πρακτικές βάσει των οποίων προβλέπεται ότι το δικαίωμα ετήσιας αδείας μετ’ αποδοχών προϋποθέτει πραγματική εργασία ελάχιστης χρονικής διάρκειας δέκα ημερών ή ενός μηνός κατά την περίοδο αναφοράς. |
|
2) |
Στο εθνικό δικαστήριο απόκειται να διακριβώσει, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο του εσωτερικού δικαίου, ιδίως δε το άρθρο L. 223-4 του γαλλικού εργατικού κώδικα, και εφαρμόζοντας τις αναγνωρισμένες από το δίκαιο αυτό μεθόδους ερμηνείας, προκειμένου να διασφαλίσει την πλήρη αποτελεσματικότητα του άρθρου 7 της οδηγίας 2003/88 και να προκρίνει λύση σύμφωνη με τον σκοπό που επιδιώκει η οδηγία αυτή, εάν είναι δυνατή ερμηνεία του δικαίου αυτού βάσει της οποίας η απουσία του εργαζομένου λόγω ατυχήματος κατά τη μετάβαση στον τόπο εργασίας μπορεί να εξομοιωθεί με κάποια από τις περιπτώσεις που μνημονεύει το εν λόγω άρθρο του εργατικού κώδικα. Σε περίπτωση κατά την οποία δεν είναι εφικτή μια τέτοια ερμηνεία, στο εθνικό δικαστήριο απόκειται να εξετάσει αν, λαμβανομένης υπόψη της νομικής μορφής των αναιρεσιβαλλομένων της κύριας δίκης, χωρεί κατ’ αυτών επίκληση του άμεσου αποτελέσματος του άρθρου 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/88. Σε περίπτωση αδυναμίας του εθνικού δικαστηρίου να επιτύχει το αποτέλεσμα που επιδιώκεται με το άρθρο 7 της οδηγίας 2003/88, ο διάδικος που θίγεται από το γεγονός ότι το εθνικό δίκαιο δεν είναι σύμφωνο με το δίκαιο της Ενώσεως μπορεί, πάντως, να επικαλεσθεί την απόφαση της 19ης Νοεμβρίου 1991, C-6/90 και C-9/90, Francovich κ.λπ., προκειμένου, ενδεχομένως, να αποκατασταθεί η ζημία που υπέστη. |
|
3) |
Το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/88 έχει την έννοια ότι δεν απαγορεύει εθνική διάταξη προβλέπουσα, αναλόγως της αιτίας της απουσίας του εργαζομένου ο οποίος βρίσκεται σε αναρρωτική άδεια, χρονική διάρκεια της ετήσιας αδείας μετ’ αποδοχών μεγαλύτερη ή ίση της ελάχιστης των τεσσάρων εβδομάδων την οποία διασφαλίζει η οδηγία αυτή. |