1. Προσφυγή λόγω παραβάσεως – Προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασία – Όχληση – Προσδιορισμός του αντικειμένου της διαφοράς – Αιτιολογημένη γνώμη – Λεπτομερής έκθεση των λόγων
(Άρθρο 226 ΕΚ)
2. Προσφυγή λόγω παραβάσεως – Εξέταση του βασίμου από το Δικαστήριο – Κατάσταση που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη – Κατάσταση κατά την εκπνοή της ταχθείσας με την αιτιολογημένη γνώμη προθεσμίας
(Άρθρο 226, εδ. 2, ΕΚ)
3. Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων – Περιορισμοί – Φορολογική νομοθεσία
(Άρθρο 56 ΕΚ· Συμφωνία ΕΟΧ, άρθρο 40)
1. Μολονότι, στο πλαίσιο της διαδικασίας που προηγείται της ασκήσεως της προσφυγής, η αιτιολογημένη γνώμη πρέπει μεν να εκθέτει με λογική πληρότητα και λεπτομερώς τους λόγους που οδήγησαν την Επιτροπή να σχηματίσει την πεποίθηση ότι το κράτος μέλος παρέβη κάποια από τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη Συνθήκη, το έγγραφο οχλήσεως δεν μπορεί να υπόκειται σε τόσο αυστηρούς όρους ακριβείας, αφού δεν είναι εκ των πραγμάτων δυνατό να περιέχει παρά μόνο μια πρώτη σύντομη περίληψη των αιτιάσεων. Επομένως, τίποτε δεν εμποδίζει την Επιτροπή να εκθέσει λεπτομερώς, με την αιτιολογημένη γνώμη, τις αιτιάσεις που διατύπωσε κατά γενικό τρόπο στο έγγραφο οχλήσεως.
(βλ. σκέψεις 17, 20)
2. Η ύπαρξη παραβάσεως πρέπει να εκτιμάται με γνώμονα την κατάσταση του κράτους μέλους κατά τη λήξη της προθεσμίας που τάχθηκε με την αιτιολογημένη γνώμη. Επομένως, δεν στερείται αντικειμένου προσφυγή λόγω παραβάσεως που αφορά προσωρινό καθεστώς φορολογικής τακτοποίησης το οποίο έχει παύσει να ισχύει κατά την ημερομηνία λήξης της ταχθείσας με την αιτιολογημένη γνώμη προθεσμίας, αλλά το οποίο εξακολουθεί να παράγει αποτελέσματα κατά τον χρόνο αυτό, που είναι ο κρίσιμος χρόνος για την εκτίμηση του παραδεκτού της προσφυγής.
(βλ. σκέψεις 31, 33-34, 42)
3. Κράτος μέλος το οποίο προβλέπει, στο πλαίσιο εξαιρετικού καθεστώτος φορολογικής τακτοποιήσεως περιουσιακών στοιχείων που δεν ευρίσκονται στην ημεδαπή, ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση για τους τίτλους δημοσίου χρέους που εκδίδονται αποκλειστικά και μόνον από το ίδιο, παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 56 ΕΚ και από το άρθρο 40 της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (ΕΟΧ).
Μολονότι οι σκοποί που συνίστανται στην πάταξη της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής μπορούν να δικαιολογήσουν περιορισμό της ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων, εντούτοις, ο περιορισμός αυτός πρέπει επίσης να είναι πρόσφορος για τη διασφάλιση της επίτευξης των σκοπών αυτών και να μην υπερβαίνει το μέτρο που είναι αναγκαίο για την επίτευξή τους.
Ένα καθεστώς που προβλέπει διαφορετική μεταχείριση των τίτλων δημοσίου χρέους εκδόσεως του οικείου κράτους μέλους σε σχέση με τίτλους δημοσίου χρέους εκδόσεως άλλων κρατών μελών δεν τηρεί τις απαιτήσεις αυτές. Επιπλέον, αυτή η διαφορά των συντελεστών τακτοποίησης δεν μπορεί να δικαιολογείται με την επίκληση της επιδιώξεως σκοπού οικονομικής φύσεως, ήτοι του σκοπού που συνίσταται στην αντιστάθμιση της απώλειας φορολογικών εσόδων για το οικείο κράτος μέλος. Σκοπός αμιγώς οικονομικής φύσεως δεν μπορεί να δικαιολογεί περιορισμό θεμελιώδους ελευθερίας διασφαλιζόμενης από τη Συνθήκη.
(βλ. σκέψεις 60-62, 64-65, 70 και διατακ.)