10.1.2009

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 6/34

Προσφυγή της 6ης Οκτωβρίου 2008 — DHL Aviation και DHL Hub Leipzig κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-452/08)

(2009/C 6/70)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: DHL Aviation NV (Zaventem, Βέλγιο) και DHL Hub Leipzig GmbH (Schkeuditz, Γερμανία) (εκπρόσωποι: A. Burnside, Solicitor και B. van de Walle de Ghelcke, lawyer)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση καθό μέτρο θεωρεί τις προσφεύγουσες δικαιούχους μη συμβατής προς την κοινή αγορά κρατικής ενίσχυσης και διατάσσει τη Γερμανία να ανακτήσει την επίμαχη κρατική ενίσχυση

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν τη μερική ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής της 23ης Ιουλίου 2008 στην υπόθεση C 48/2006 (πρώην N 227/2006) — Γερμανία, καθό μέτρο τις θεωρεί δικαιούχους μη συμβατής προς την κοινή αγορά κρατικής ενίσχυσης και διατάσσει τη Γερμανία να ανακτήσει την επίμαχη κρατική ενίσχυση.

Στις 5 Απριλίου 2006, η Γερμανία κοινοποίησε τα μέτρα που έλαβε ο κρατικός αερολιμένας της Λειψίας και το ομόσπονδο κρατίδιο της Σαξονίας για την κατασκευή και εκμετάλλευση νέου νότιου διαδρόμου προσγείωσης και απογείωσης και τα οποία αφορούν ειδικότερα τη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πλατφόρμας αερομεταφορών δεμάτων του ομίλου DHL μέσω του εν λόγω αερολιμένα. Τα κοινοποιηθέντα μέτρα αφορούν ειδικότερα τη «συμφωνία-πλαίσιο» (1) μεταξύ αερολιμένα και DHL Hub Leipzig και τη «δήλωση προθέσεων» του ομόσπονδου κρατιδίου της Σαξονίας υπέρ του αερολιμένα της Λειψίας και της DHL Hub Leipzig σχετικά με την καταβολή σταθερών χρηματικών αντισταθμίσεων σε περίπτωση που η DHL Hub Leipzig έπαυε να δραστηριοποιείται στο αεροδρόμιο κατά τον προβλεπόμενο τρόπο. Κατά τις προσφεύγουσες, η προσβαλλόμενη απόφαση έχει ως αποτέλεσμα ότι στερούνται, αφενός, τα οφέλη από τις συμβατικές υποχρεώσεις του αερολιμένα της Λειψίας και της Mitteldeutsche Flughafen (στο εξής: MFAG) δυνάμει της συμφωνίας-πλαισίου και, αφετέρου, την εγγύηση της δήλωσης προθέσεων, καθώς και ότι πρέπει να επιστρέψουν την επίμαχη κρατική ενίσχυση.

Οι προσφεύγουσες προβάλλουν τους ακόλουθους λόγους ακυρώσεως:

Στο πλαίσιο του πρώτου και του δεύτερου λόγου, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή πλανήθηκε προδήλως κατά την εφαρμογή του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ. Κατά τις προσφεύγουσες, η Επιτροπή χαρακτηρίζοντας τη «ρήτρα νυχτερινών πτήσεων» και τη «ρήτρα του 90 %» ως κρατικές ενισχύσεις, δεν εφάρμοσε ορθώς την εν λόγω διάταξη. Οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η Επιτροπή πλανήθηκε προδήλως κατά την εφαρμογή της αρχής του επενδυτή στο πλαίσιο οικονομίας της αγοράς λαμβάνοντας ως σημείο αναφοράς για την αρχή αυτή τον Δεκέμβριο του 2004 και όχι την ημερομηνία σύναψης της συμφωνίας-πλαισίου. Εξάλλου, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή πλανήθηκε προδήλως θεωρώντας ότι ανεξαρτήτως του σημείου αναφοράς για την απόφαση περί επενδύσεων, οι λεγόμενες επιδοτήσεις απεριόριστων εγγυήσεων της συμφωνίας-πλαισίου συνιστούν εν πάση περιπτώσει κρατική ενίσχυση, αφού οι κίνδυνοι που διατρέχει η DHL δυνάμει της συμφωνίας αυτής χρηματοδοτήθηκαν από συνεισφορά κεφαλαίου που συνιστά αφεαυτής κρατική ενίσχυση.

Οι προσφεύγουσες, με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως, ισχυρίζονται ότι η Επιτροπή πλανήθηκε κατά την εφαρμογή του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ, καθόσον θεώρησε, χωρίς να λάβει υπόψη της την ισχύουσα εμπορική πρακτική μεταξύ μητρικών και θυγατρικών εταιριών συμμετοχής (holding), ότι η δήλωση προθέσεων συνιστά κρατική ενίσχυση.

Στο πλαίσιο του τρίτου λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 253 ΕΚ καθόσον δεν έλαβε υπόψη της όλα τα στοιχεία που ασκούν εν προκειμένω επιρροή προκειμένου να χαρακτηρίσει τη «ρήτρα νυχτερινών πτήσεων», τη «ρήτρα του 90 %» και τη δήλωση προθέσεων ως κρατικές ενισχύσεις.

Στο πλαίσιο του τέταρτου λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή διέπραξε πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως διατάσσοντας την επιστροφή της επίμαχης κρατικής ενίσχυσης.

Στο πλαίσιο του πέμπτου λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 235 ΕΚ, καθόσον θεώρησε ότι τα άρθρα 8 και 9 της συμφωνίας-πλαισίου περιλαμβάνουν την επίμαχη κρατική ενίσχυση και αποφάσισε ότι οι διατάξεις αυτές δεν είναι συμβατές προς την κοινή αγορά και, ως εκ τούτου, πρέπει να καταργηθούν.

(1) Σύμφωνα με τη δημοσιευθείσα στην ΕΕ 2007, C 48, σ. 7 ανακοίνωση, η συμφωνία αυτή επιβάλλει στον αερολιμένα, αφενός, την υποχρέωση να κατασκευάσει νέο νότιο διάδρομο προσγείωσης και απογείωσης και, αφετέρου, άλλες υποχρεώσεις ως προς τη χωρητικότητα και την εκμετάλλευση. Σε περίπτωση μη τήρησης της συμφωνίας (π.χ. σε περίπτωση απαγόρευσης των νυχτερινών πτήσεων από τις αρμόδιες αρχές), η DHL μπορεί να ζητήσει την επιδίκαση αποζημίωσης.