Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 5ης Μαρτίου 2009 – Επιτροπή κατά Provincia di Imperia

(Υπόθεση C‑183/08 P)

«Αίτηση αναιρέσεως – Άρθρο 119 του Κανονισμού Διαδικασίας – Προϋποθέσεις του παραδεκτού προσφυγής ακυρώσεως – Έννομο συμφέρον – Πρόσκληση για την υποβολή προτάσεων περί χρηματοδοτήσεως καινοτόμων δράσεων του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου – Απορριπτική απόφαση – Ύπαρξη, για την πρωτοδίκως προσφεύγουσα, οφέλους από την ενδεχόμενη ακύρωση της προσβαλλομένης πράξεως»

Προσφυγή ακυρώσεως – Έννομο συμφέρον – Απόφαση της Επιτροπής περί μη χορηγήσεως συνδρομής από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο για καινοτόμο δράση βάσει του άρθρου 6 του κανονισμού 1784/1999 – Αδυναμία εκτελέσεως της ακυρωτικής δικαστικής αποφάσεως – Δεν ασκεί επιρροή (Άρθρο 230, εδ. 4, ΕΚ· κανονισμός 1784/1999 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 6) (βλ. σκέψεις 19, 26, 30)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (πέμπτο τμήμα) της 14ης Φεβρουαρίου 2008, T-351/05, Provincia di Imperia κατά Επιτροπής, με την οποία το Πρωτοδικείο έκρινε παραδεκτή (αλλά αβάσιμη) την προσφυγή της νυν αντιδίκου κατ’ αναίρεση με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής, της 30ής Ιουνίου 2005, με την οποία η Επιτροπή αρνήθηκε να της χορηγήσει επιδότηση στο πλαίσιο προσκλήσεως για την υποβολή προτάσεων σχετικών με καινοτόμες δράσεις του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου – Μη τήρηση των προϋποθέσεων του παραδεκτού προσφυγής ακυρώσεως – Έννοια του εννόμου συμφέροντος – Έλλειψη οφέλους της προσφεύγουσας από την ενδεχόμενη ακύρωση της προσβαλλομένης πράξεως

Διατακτικό

Το Δικαστήριο διατάσσει:

1)

Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως ως προδήλως αβάσιμη.

2)

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων φέρει τα δικαστικά έξοδά της.