Υπόθεση C-189/08

Zuid-Chemie BV

κατά

Philippo's Mineralenfabriek NV/SA

(αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Δικαστική συνεργασία σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις — Δικαιοδοσία και εκτέλεση των αποφάσεων — Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 — Έννοια του “τόπου όπου συνέβη το ζημιογόνο γεγονός”»

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 16ης Ιουλίου 2009   I ‐ 6919

Περίληψη της αποφάσεως

Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις – Διεθνής δικαιοδοσία και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις – Κανονισμός 44/2001 – Ειδικές δικαιοδοσίες – Δικαιοδοσία ως προς τις ενοχές εξ αδικοπραξίας ή οιονεί αδικοπραξίας

(Κανονισμός 44/2001 του Συμβουλίου, άρθρα 2 και 5, σημείο 3)

Το άρθρο 5, σημείο 3, του κανονισμού 44/2001 για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, στο πλαίσιο διαφοράς σχετικά με τη ζημία που προκάλεσαν σε μια επιχείρηση τόσο η παράδοση ενός μολυσμένου χημικού προϊόντος το οποίο κατέστησε άχρηστα τα λιπάσματα που η επιχείρηση αυτή παρήγαγε από διάφορες πρώτες ύλες όσο και η μεταποίηση του προϊόντος αυτού, με τις λέξεις «τόπος όπου συνέβη το ζημιογόνο γεγονός» δηλώνεται ο τόπος όπου επήλθε η αρχική ζημία λόγω της φυσιολογικής χρήσεως του προϊόντος για τον σκοπό για τον οποίο αυτό προορίζεται.

Συγκεκριμένα, η διάταξη αυτή αφορά όχι μόνον τον τόπο του αιτιώδους γεγονότος από το οποίο απέρρευσε η ζημία, αλλά και τον τόπο επελεύσεως της ζημίας, όπως είναι το εργοστάσιο μιας επιχειρήσεως στο οποίο αυτή μεταποίησε ένα ελαττωματικό προϊόν προκαλώντας στο μεταποιημένο προϊόν υλική βλάβη την οποία υπέστη η επιχείρηση και η οποία υπερβαίνει αυτή ταύτη την εγγενή βλάβη του προϊόντος. Εν προκειμένω, ο συνυπολογισμός του τόπου επελεύσεως της ζημίας, ο οποίος είναι άλλος από τον τόπο του αιτιώδους γεγονότος, παρέχει διεθνή δικαιοδοσία στο δικαστήριο που είναι το πλέον κατάλληλο να αποφανθεί, ιδίως δε για λόγους εγγύτητας με τη διαφορά και εύκολης διεξαγωγής αποδείξεων. Αντιθέτως, η επιλογή μόνον του τόπου του αιτιώδους γεγονότος θα είχε ως αποτέλεσμα να προκληθεί, σε σημαντικό αριθμό περιπτώσεων, σύγχυση όσον αφορά τις βάσεις διεθνούς δικαιοδοσίας που προβλέπουν τα άρθρα 2 και 5, σημείο 3, του κανονισμού 44/2001, οπότε η τελευταία διάταξη θα έχανε στο μέτρο αυτό την αποτελεσματικότητά της.

(βλ. σκέψεις 23-24, 29-32 και διατακτ.)