Υπόθεση C-141/08 P
Foshan Shunde Yongjian Housewares & Hardware Co. Ltd
κατά
Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως
«Αίτηση αναιρέσεως — Εμπορική πολιτική — Ντάμπινγκ — Εισαγωγές σανίδων σιδερώματος καταγωγής Κίνας — Κανονισμός (EK) 384/96 — Άρθρα 2, παράγραφος 7, στοιχείο γʹ, και 20, παράγραφοι 4 και 5 — Καθεστώς επιχειρήσεως που ασκεί τις δραστηριότητές της σε οικονομία αγοράς — Δικαιώματα άμυνας — Έρευνα αντιντάμπινγκ — Προθεσμίες τασσόμενες στις επιχειρήσεις προς υποβολή των παρατηρήσεών τους»
Προτάσεις της γενικής εισαγγελέα E. Sharpston της 14ης Μαΐου 2009 I ‐ 9151
Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 1ης Οκτωβρίου 2009 I ‐ 9177
Περίληψη της αποφάσεως
Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ – Διαδικασία αντιντάμπινγκ – Δικαιώματα άμυνας – Ανακοίνωση εκ μέρους της Επιτροπής προς τις επιχειρήσεις της τελικής αποκαλύψεως στοιχείων – Διαβίβαση στο Συμβούλιο της προτάσεως της Επιτροπής περί οριστικών μέτρων σε διάστημα μικρότερο των δέκα ημερών μετά την ως άνω ανακοίνωση – Παρατυπία
(Κανονισμός 384/96 του Συμβουλίου, άρθρο 20 §§ 4 και 5)
Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ – Διαδικασία αντιντάμπινγκ – Δικαιώματα άμυνας – Απόφαση της Επιτροπής περί μη αναγνωρίσεως του καθεστώτος επιχειρήσεως που ασκεί τις δραστηριότητές της σε οικονομία αγοράς, ληφθείσα χωρίς να έχει τηρηθεί η προθεσμία που προβλέπει το άρθρο 20, παράγραφος 5, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ 384/96 – Η ευδοκίμηση του αιτήματος ακυρώσεως της εν λόγω αποφάσεως είναι δυνατή εφόσον αποδειχθεί απλώς ότι θα μπορούσε να εκδοθεί διαφορετική απόφαση σε περίπτωση που δεν θα υφίστατο η σχετική διαδικαστική παρατυπία
(Κανονισμός 384/96 του Συμβουλίου, άρθρο 20 § 5)
Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ – Περιθώριο ντάμπινγκ – Καθορισμός της κανονικής αξίας – Έρευνα
(Κανονισμός 384/96 του Συμβουλίου, άρθρο 2 § 7, στοιχείο γʹ)
Προς τήρηση του άρθρου 20, παράγραφοι 4 και 5, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ 384/96, η Επιτροπή, όταν προβλέπει αύξηση του δασμού αντιντάμπινγκ έναντι του προβλεπόμενου στο πλαίσιο του πρώτου τελικού πληροφοριακού εγγράφου, υποχρεούται να ενημερώνει συναφώς τις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις αποστέλλοντάς τους νέο τελικό πληροφοριακό έγγραφο και αναμένοντας τη λήξη της προθεσμίας που προβλέπει η παράγραφος 5 της ως άνω διατάξεως πριν διαβιβάσει την πρότασή της περί οριστικών μέτρων στο Συμβούλιο, ώστε να παράσχει στις επιχειρήσεις αυτές τη δυνατότητα να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους.
Η ερμηνεία αυτή όχι μόνον προκύπτει από το γενικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η εν λόγω διάταξη, αλλά είναι επίσης επιβεβλημένη ώστε να εξασφαλίζεται ότι οι ενδεχόμενες παρατηρήσεις των ενδιαφερομένων θα λαμβάνονται υπόψη ουσιαστικά και χωρίς να προδικάζεται η τελική απόφαση. Πράγματι, το ίδιο το γεγονός ότι διαβιβάστηκε στο Συμβούλιο πρόταση οριστικών μέτρων είναι ικανό να επηρεάσει, αυτό καθαυτό, τις συνέπειες που ενδέχεται να έχουν οι παρατηρήσεις αυτές. Τέλος, οι ενδεχόμενες δυσχέρειες των κοινοτικών οργάνων να τηρήσουν τις προθεσμίες που τάσσει ο βασικός κανονισμός 384/96 δεν μπορούν να έχουν ως συνέπεια τη μη τήρηση των προθεσμιών που προβλέπει ο κανονισμός αυτός προς προστασία των δικαιωμάτων άμυνας των ενδιαφερομένων επιχειρήσεων. Αντιθέτως, εναπόκειται στα κοινοτικά όργανα και ιδίως στην Επιτροπή να λαμβάνουν υπόψη τις δεσμεύσεις που απορρέουν από τις προθεσμίες που τάσσει ο ως άνω κανονισμός και να σέβονται τα δικαιώματα άμυνας των εν λόγω επιχειρήσεων.
Εντούτοις, η μη τήρηση της δεκαήμερης προθεσμίας που προβλέπει το άρθρο 20, παράγραφος 5, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ 384/96 δεν μπορεί να οδηγήσει σε ακύρωση του επίδικου κανονισμού παρά μόνον αν λόγω της παρατυπίας αυτής ενδέχεται η διοικητική διαδικασία να μπορούσε να καταλήξει σε διαφορετικό αποτέλεσμα, προσβάλλοντας με συγκεκριμένο τρόπο τα δικαιώματα άμυνας του προσφεύγοντος διαδίκου.
(βλ. σκέψεις 74, 76, 78-79, 81)
Ο σεβασμός των δικαιωμάτων άμυνας σε κάθε διαδικασία που κινείται κατά ενός προσώπου και που είναι ικανή να καταλήξει σε βλαπτική πράξη συνιστά θεμελιώδη αρχή του κοινοτικού δικαίου η οποία πρέπει να διασφαλίζεται ακόμη και ελλείψει οποιασδήποτε ρυθμίσεως σχετικά με τη διαδικασία. Η αρχή αυτή επιτάσσει να παρέχεται στους αποδέκτες αποφάσεων οι οποίες επηρεάζουν αισθητώς τα συμφέροντά τους η δυνατότητα να γνωστοποιούν λυσιτελώς την άποψή τους.
Η τήρηση της εν λόγω αρχής έχει κεφαλαιώδη σημασία σε διαδικασίες αντιντάμπινγκ. Για να ακυρωθεί μια απόφαση της Επιτροπής με την οποία αυτή αρνείται να δεχθεί το καθεστώς επιχειρήσεως ασκούσας τις δραστηριότητές της σε οικονομία αγοράς, η οποία λαμβάνεται χωρίς να έχει τηρηθεί η προθεσμία που προβλέπει το άρθρο 20, παράγραφος 5, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ 384/96, η ενδιαφερόμενη επιχείρηση δεν υποχρεούται να αποδείξει ότι η εν λόγω απόφαση θα ήταν διαφορετική, αλλά μόνον ότι τούτο δεν αποκλείεται απολύτως σε μια τέτοια περίπτωση, διότι η ως άνω επιχείρηση θα μπορούσε να οργανώσει καλύτερα την άμυνά της αν δεν υφίστατο η σχετική διαδικαστική παρατυπία.
(βλ. σκέψεις 83-85, 89, 91, 93-94)
Αν η Επιτροπή αντιλαμβάνεται κατά τη διάρκεια διαδικασίας αντιντάμπινγκ ότι, αντιθέτως προς την αρχική εκτίμησή της, μια επιχείρηση ικανοποιεί τα κριτήρια του άρθρου 2, παράγραφος 7, στοιχείο γʹ, πρώτο εδάφιο, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ 384/96, ώστε να μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιχείρηση ασκούσα τις δραστηριότητές της σε οικονομία αγοράς, οφείλει να συναγάγει τις κατάλληλες συνέπειες, τηρώντας παράλληλα τις διαδικαστικές εγγυήσεις που προβλέπει ο κανονισμός αυτός.
Έτσι, η Επιτροπή μπορεί ακόμη να μεταβάλει τη θέση της όταν αντιλαμβάνεται ότι ικανοποιούνταν αρχικά τα συγκεκριμένα κριτήρια που θέτει η εν λόγω διάταξη. Πράγματι, με γνώμονα τις αρχές της νομιμότητας και της χρηστής διοικήσεως, η τελευταία περίοδος του άρθρου 2, παράγραφος 7, στοιχείο γʹ, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ δεν μπορεί να ερμηνευθεί με τρόπο που να υποχρεώνει την Επιτροπή να προτείνει στο Συμβούλιο οριστικά μέτρα τα οποία θα διαιωνίζουν σε βάρος της επιχειρήσεως ένα σφάλμα κατά την αρχική εκτίμηση των ως άνω κριτηρίων.
(βλ. σκέψεις 111-112)