Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 22ας Απριλίου 2010 [αίτηση του Landesgericht Innsbruck (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Zentralbetriebsrat der Landeskrankenhäuser Tirols κατά Land Tirol

(Υπόθεση C-486/08) (1)

(Κοινωνική πολιτική - Συμφωνίες-πλαίσια για την εργασία μερικής απασχόλησης και για την εργασία ορισμένου χρόνου - Δυσμενείς διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας που ισχύουν για τους συμβασιούχους εργαζόμενους που εργάζονται με μειωμένο ωράριο, περιστασιακά ή με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου - Αρχή της ίσης μεταχείρισης)

(2010/C 161/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landesgericht Innsbruck

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Zentralbetriebsrat der Landeskrankenhäuser Tirols

κατά

Land Tirol

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Landesgericht Innsbruck — Ερμηνεία της ρήτρας 4, σημεία 1 και 2, του παραρτήματος της οδηγίας 97/81/ΕΚ του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία μερικής απασχόλησης που συνήφθη από την UNICE, το CEEP και την CES (ΕΕ L 14, σ. 9), της ρήτρας 4 του παραρτήματος της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP (ΕΕ L 175, σ. 43), καθώς και του άρθρου 14, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 2006/54/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουλίου 2006, για την εφαρμογή της αρχής των ίσων ευκαιριών και της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης (ΕΕ L 204, σ. 23) — Εθνική νομοθεσία σχετικά με τους συμβασιούχους υπαλλήλους, η οποία εξαιρεί από το πεδίο εφαρμογής της ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων που απασχολούνται με μειωμένο ωράριο, περιστασιακά ή με σύμβαση ορισμένου χρόνου — Διατάξεις που έχουν δυσμενείς επιπτώσεις επί του δικαιώματος ετήσιας άδειας των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης που καθίστανται εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης και των εργαζομένων που έχουν λάβει γονική άδεια δύο ετών — Αρχές της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών εργαζομένων, εργαζομένων μερικής απασχόλησης και εργαζομένων πλήρους απασχόλησης καθώς και εργαζομένων με σύμβαση ορισμένου χρόνου και εργαζομένων με σύμβαση αόριστου χρόνου

Διατακτικό

Το εφαρμοστέο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και συγκεκριμένα η ρήτρα 4, σημείο 2, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία μερικής απασχόλησης, η οποία συνήφθη στις 6 Ιουνίου 1997 και περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 97/81/ΕΚ του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία μερικής απασχόλησης που συνήφθη από την UNICE, το CEEP και την CES, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 98/23/ΕΚ του Συμβουλίου, της 7ης Απριλίου 1998, έχει την έννοια ότι αντιβαίνει στο δίκαιο αυτό η εθνική διάταξη που, όπως το άρθρο 55, παράγραφος 5, του νόμου του ομόσπονδου κράτους του Τιρόλου για τους συμβασιούχους υπαλλήλους (Tiroler Landes-Vertragsbedienstetengesetz), της 8ης Νοεμβρίου 2000, όπως ίσχυε μέχρι την 1η Φεβρουαρίου 2009, προβλέπει ότι, σε περίπτωση μεταβολής του αριθμού των ωρών εργασίας ενός εργαζόμενου, το μη χρησιμοποιηθέν υπόλοιπο της άδειας προσαρμόζεται κατά τρόπο ώστε ο εργαζόμενος πλήρους απασχόλησης που καθίσταται εργαζόμενος μερικής απασχόλησης είτε να υφίσταται μείωση των δικαιωμάτων ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών τα οποία απέκτησε, αλλά δεν μπόρεσε να ασκήσει, κατά τη διάρκεια της πλήρους απασχόλησής του είτε να μπορεί να χρησιμοποιήσει την άδεια αυτή διαθέτοντας μικρότερο πλέον επίδομα άδειας.

H ρήτρα 4 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία συνήφθη στις 18 Μαρτίου 1999 και περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP, έχει την έννοια ότι αντιβαίνει στη ρήτρα αυτή η εθνική διάταξη που, όπως το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο m, του νόμου του ομόσπονδου κράτους του Τιρόλου για τους συμβασιούχους υπαλλήλους, της 8ης Νοεμβρίου 2000, όπως ίσχυε μέχρι την 1η Φεβρουαρίου 2009, αποκλείει από το πεδίο εφαρμογής του νόμου τους εργαζόμενους που απασχολούνται είτε με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, διάρκειας μέχρι 6 μηνών, είτε μόνο περιστασιακά.

Η ρήτρα 2, σημείο 6, της συμφωνίας-πλαισίου για τη γονική άδεια, η οποία συνήφθη στις 14 Δεκεμβρίου 1995 και περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 96/34/ΕΚ του Συμβουλίου, της 3ης Ιουνίου 1996, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για τη γονική άδεια, που συνήφθη από την UNICE, το CEEP και την CES, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/75/ΕΚ του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, έχει την έννοια ότι αντιβαίνει στη ρήτρα αυτή η εθνική διάταξη που, όπως το άρθρο 60, τελευταίο εδάφιο, του νόμου του ομόσπονδου κράτους του Τιρόλου για τους συμβασιούχους υπαλλήλους, της 8ης Νοεμβρίου 2000, όπως ίσχυε μέχρι την 1η Φεβρουαρίου 2009, προβλέπει ότι οι εργαζόμενοι που έχουν ασκήσει το δικαίωμά τους να λάβουν τη διετή γονική άδεια χάνουν, κατά τη λήξη της άδειας αυτής, τα δικαιώματα ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών που είχαν αποκτήσει κατά το έτος πριν από τη γέννηση του τέκνου τους.

(1) ΕΕ C 44 της 21.2.2009