Υπόθεση C-483/07 P

Galileo Lebensmittel GmbH & Co. KG

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Αίτηση αναιρέσεως — Προσφυγή ακυρώσεως — Δέσμευση του τομέα “galileo.eu” από την Επιτροπή — Άρθρο 230, τέταρτο εδάφιο, ΕΚ — Απόφαση που αφορά ατομικά φυσικό ή νομικό πρόσωπο — Προσφυγή προδήλως αβάσιμη»

Διάταξη του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 17ης Φεβρουαρίου 2009   I ‐ 962

Περίληψη της διατάξεως

1. Προσφυγή ακυρώσεως – Φυσικά ή νομικά πρόσωπα – Πράξεις που τα αφορούν άμεσα και ατομικά

   (Άρθρο 230, εδ. 4, ΕΚ)

2. Κοινοτικό δίκαιο – Αρχές – Δικαίωμα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας

1.  Ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι μια διάταξη το αφορά ατομικά παρά μόνον αν το θίγει λόγω ορισμένων ξεχωριστών ιδιοτήτων ή μιας πραγματικής καταστάσεως που το χαρακτηρίζει σε σχέση με κάθε άλλο πρόσωπο και έτσι το εξατομικεύει κατά τρόπο ανάλογο προς αυτόν του αποδέκτη μιας αποφάσεως. Όταν η προσβαλλόμενη πράξη θίγει ομάδα προσώπων εξατομικευμένων ή δυναμένων να εξατομικευθούν κατά τον χρόνο εκδόσεως της εν λόγω πράξεως και βάσει κριτηρίων που σχετίζονται ειδικώς με τα μέλη της εν λόγω ομάδας, η πράξη αυτή αφορά ατομικά τα εν λόγω μέλη, στο μέτρο που αποτελούν τμήμα ενός περιορισμένου κύκλου επιχειρηματιών. Ο αριθμός και η ταυτότητα των προσώπων που ενδέχεται να θίγονται από απόφαση της Επιτροπής για τη δέσμευση του ονόματος τομέα του Διαδικτύου προς χρήση των θεσμικών οργάνων, οργάνων και οργανισμών της Κοινότητας δεν μπορεί ούτε να είναι οριστικά γνωστός ούτε καν να προσδιοριστεί. Πράγματι, κατά τη διαδικασία που προβλέπει ο κανονισμός 874/2004, για τη θέσπιση κανόνων δημοσίου συμφέροντος σχετικά με την υλοποίηση και τις λειτουργίες του .eu τομέα ανωτάτου επιπέδου και τις αρχές που διέπουν την καταχώριση, κάθε όνομα τομέα που εγγράφεται στον κατάλογο δεσμεύεται όχι μόνον έναντι των δικαιούχων παλαιοτέρων δικαιωμάτων αλλά και έναντι του κοινού.

   Ομοίως, το ζήτημα αν τα πρόσωπα που αφορά η απόφαση αυτή προσδιορίζονται ή μπορούν να προσδιοριστούν, εκτιμάται κατά τον χρόνο εκδόσεως της αποφάσεως.

   Το γεγονός ότι ένα πρόσωπο παρεμβαίνει στη διαδικασία εκδόσεως κοινοτικής πράξης δεν είναι ικανό να το εξατομικεύσει σε σχέση με την εν λόγω πράξη παρά μόνο στην περίπτωση που η κοινοτική κανονιστική ρύθμιση προβλέπει διαδικαστικές εγγυήσεις υπέρ του προσώπου αυτού. Συγκεκριμένα, εφόσον μια διάταξη του κοινοτικού δικαίου επιβάλλει για την έκδοση μιας απόφασης την εφαρμογή διαδικασίας στο πλαίσιο της οποίας ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο μπορεί να διεκδικήσει ενδεχόμενα δικαιώματα και μεταξύ άλλων το δικαίωμα ακροάσεως, η ιδιαίτερη νομική του κατάσταση έχει ως αποτέλεσμα να το εξατομικεύσει κατά την έννοια του άρθρου 230, τέταρτο εδάφιο, ΕΚ. Ο κανονισμός 874/2004 προβλέπει μεν πρώιμη περίοδο καταχωρίσεως αποκλειστικά για τα ονόματα τομέα υπέρ των κατόχων προηγουμένων δικαιωμάτων, πλην όμως δεν θεσπίζει καμία διαδικαστική εγγύηση που θα μπορούσε να αναλυθεί ως δικαίωμα παγιωμένο. Συνεπώς, ο προσφεύγων δεν μπορεί να επικαλεστεί τις διατάξεις του εν λόγω κανονισμού για να υποστηρίξει ότι τον «εξατομικεύουν» κατά την έννοια του άρθρου 230, τέταρτο εδάφιο, ΕΚ.

   (βλ. σκέψεις 41-43, 50, 53-54)

2.  Ο ιδιώτης τον οποίο δεν αφορά άμεσα και ατομικά μια απόφαση της Επιτροπής και του οποίου τα συμφέροντα, συνεπώς, δεν επηρεάζονται από το μέτρο αυτό δεν μπορεί να επικαλεστεί το δικαίωμα για αποτελεσματική ένδικη προστασία σε σχέση με την απόφαση αυτή.

   (βλ. σκέψη 60)