9.2.2008

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 37/2

Αναίρεση που άσκησε στις 2 Νοεμβρίου 2007 η SELEX Sistemi Integrati SpA, πρώην Alenia Marconi Systems SpA, κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (δεύτερο τμήμα) στις 29 Αυγούστου 2007 στην υπόθεση T-186/05, SELEX Sistemi Integrati SpA κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-481/07 P)

(2008/C 37/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: SELEX Sistemi Integrati SpA, πρώην Alenia Marconi Systems SpA (εκπρόσωποι: F. Sciaudone, R. Sciaudone και A. Neri, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει τη διάταξη του Πρωτοδικείου της 29ης Αυγούστου 2007 στην υπόθεση T-186/05 και να αναπέμψει την υπόθεση στο Πρωτοδικείο, προκειμένου αυτό να αποφανθεί επί της ουσίας της υποθέσεως υπό το πρίσμα των διευκρινίσεων που θα παράσχει το Δικαστήριο·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας καθώς και της διαδικασίας στην υπόθεση T-186/05.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη των αιτημάτων της, η αναιρεσείουσα επικαλείται:

α)

εσφαλμένο αποκλεισμό των καταβληθέντων στο πλαίσιο της υποθέσεως T-155/04 δικαστικών εξόδων από την έννοια της δυναμένης να αποκατασταθεί ζημίας. Κατά τη γνώμη της αναιρεσείουσας, το Πρωτοδικείο:

—	εξέλαβε εσφαλμένως την αγωγή αποζημιώσεως ως απόπειρα «ανατροπής της αποφάσεως επί των δικαστικών εξόδων την οποία περιέχει η απόφαση του Δικαστηρίου» στην υπόθεση T-155/04·

—	ερμήνευσε εσφαλμένως τα άρθρα 87 επ. του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου σε σχέση με τις αρχές περί αποζημιώσεως.

—	θεώρησε εσφαλμένως ότι η νομολογία που απορρέει από την επονομαζόμενη απόφαση Montorio του Δικαστηρίου τυγχάνει εφαρμογής εν προκειμένω·

β)

πλάνη του Πρωτοδικείου καθόσον αυτό απέκλεισε τα καταβληθέντα στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας προ της ασκήσεως της αγωγής έξοδα από την έννοια της δυναμένης να αποκατασταθεί ζημίας. Η πλάνη του Πρωτοδικείου έγκειται, κατά την αναιρεσείουσα, στο ότι ερμήνευσε και εφάρμοσε τα άρθρα 87 επ. του Κανονισμού Διαδικασίας σε σχέση με μια κατάσταση στο πλαίσιο της οποίας ζητείται η καταβολή αποζημιώσεως, η οποία είναι εντελώς ξένη προς το πεδίο εφαρμογής των εν λόγω διατάξεων·

γ)	παραμόρφωση του περιεχομένου των αποδεικτικών στοιχείων που παρέσχε η αναιρεσείουσα. Το Πρωτοδικείο δεν ανέλυσε ορθώς τον φάκελο που προσκόμισε η αναιρεσείουσα και τα συνημμένα στον εν λόγω φάκελο έγγραφα.

δ)

έλλειψη λογικής συνοχής και αντιφατικότητα της αιτιολογίας, καθώς και μη συνεκτίμηση της κοινοτικής νομολογίας στον τομέα της αποζημιώσεως. Πράγματι, το Πρωτοδικείο δεν εφάρμοσε ορθώς τις αρχές που διατυπώθηκαν με την επονομαζόμενη απόφαση Mulder (συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-104/89 και C-37/90) (1) και με την επονομαζόμενη απόφαση Agraz (υπόθεση C-243/05 P) (2)·

ε)

παράβαση του άρθρου 44 του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου. Κατά τη γνώμη της αναιρεσείουσας, μια ορθή ερμηνεία της διατάξεως αυτής δεν απαιτεί να περιέχει το δικόγραφο της προσφυγής «κατ' ανάγκην» τα προτεινόμενα αποδεικτικά μέσα, αλλά, αντιθέτως, η διάταξη στηρίζεται στην έννοια της «δυνατότητας», υπό την έννοια ότι ο διάδικος υποχρεούται να προσκομίσει τις αποδείξεις μόνον όταν τούτο είναι δυνατό·

στ)

έλλειψη αιτιολογίας όσον αφορά την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη η αναιρεσείουσα λόγω παραβιάσεως της αρχής της εύλογης διάρκειας της διοικητικής διαδικασίας. Πράγματι, το Πρωτοδικείο δεν αιτιολόγησε την απόρριψη του αιτήματος αποζημιώσεως σε σχέση με την ειδική αυτή παραβίαση που επικαλέσθηκε η αναιρεσείουσα·

ζ)

παραμόρφωση του περιεχομένου των επιχειρημάτων και των αποδεικτικών στοιχείων, καθώς και παράθεση αιτιολογίας που δεν παρουσιάζει λογική συνοχή και έρχεται σε αντίφαση με την κοινοτική νομολογία στον τομέα της αποκαταστάσεως της ηθικής βλάβης. Το Πρωτοδικείο δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα επιχειρήματα που αφορούν αποκλειστικώς τον αποκλεισμό από τις προσκλήσεις προς υποβολή προσφορών ή τη μη ανάθεση των δημοσίων συμβάσεων προμήθειας προκειμένου να απορρίψει το αίτημα αποζημιώσεως σχετικά με την παραβίαση της αρχής της εύλογης διάρκειας της διοικητικής διαδικασίας ή την παράβαση του καθήκοντος εποπτείας εκ μέρους της Επιτροπής.

(1) Απόφαση του Δικαστηρίου της 27ης Ιανουαρίου 2000, C-104/89 και C-37/90, J. M. Mulder κ.λπ. κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Συλλογή 2002, σ. I-203).

(2) Απόφαση της 9ης Νοεμβρίου 2006, C-243/05 P, Agraz, SA κ.λπ. κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Συλλογή 2006, σ. I-10833).