—

η JVC France SAS, εκπροσωπούμενη από τους F. Goguel και F. Foucault, avocats,

—

η Γαλλική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τους G. de Bergues και A.-L. During,

—

η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τους J.-P. Keppenne και S. Schønberg,

1

Οι αιτήσεις εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως αφορούν την ερμηνεία των διακρίσεων 85254091 και 85254099 της Συνδυασμένης Ονοματολογίας που περιλαμβάνεται στο παράρτημα Ι του κανονισμού (ΕΟΚ) 2658/87 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1987, για τη Δασμολογική και Στατιστική Ονοματολογία και το Κοινό Δασμολόγιο (ΕΕ L 256, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε με τους κανονισμούς (ΕΚ) 2261/98 της Επιτροπής, της 26ης Οκτωβρίου 1998 (ΕΕ L 292, σ. 1), (ΕΚ) 2204/1999 της Επιτροπής, της 12ης Οκτωβρίου 1999 (ΕΕ L 278, σ. 1), (ΕΚ) 2388/2000 της Επιτροπής, της 13ης Οκτωβρίου 2000 (ΕΕ L 264, σ. 1, και —διορθωτικό— ΕΕ L 276, σ. 92), και (ΕΚ) 2031/2001 της Επιτροπής, της 6ης Αυγούστου 2001 (ΕΕ L 279, σ. 1, στο εξής: ΣΟ), καθώς και το νομικό καθεστώς των επεξηγηματικών σημειώσεων της Συνδυασμένης Ονοματολογίας των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (στο εξής: επεξηγηματικές σημειώσεις) που δημοσιεύθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 9, παράγραφος 1, του κανονισμού 2658/87.

2

Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο ένδικης διαφοράς μεταξύ της εταιρίας JVC France SAS (στο εξής: JVC) και της γαλλικής τελωνειακής αρχής, όσον αφορά τους δασμούς τους οποίους η αρχή αυτή απαιτεί να της καταβάλει η JVC και οι οποίοι αφορούν την εισαγωγή ψηφιακών βιντεοκαμερών προερχομένων από την Ιαπωνία και τη Σιγκαπούρη.

3

Το άρθρο 220, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 302, σ. 1, στο εξής: τελωνειακός κώδικας) ορίζει τα εξής:

«Όταν το ποσό των δασμών που προκύπτουν από τελωνειακή οφειλή δεν έχει βεβαιωθεί σύμφωνα με τα άρθρα 218 και 219 ή έχει βεβαιωθεί σε ύψος χαμηλότερο εκείνου που νομίμως οφειλόταν, η βεβαίωση του ποσού των δασμών που έχει ή που απομένει να εισπραχθεί πρέπει να γίνει σε διάστημα δύο ημερών από την ημερομηνία κατά την οποία η τελωνειακή αρχή αντιλήφθηκε την κατάσταση αυτή και είναι σε θέση να υπολογίσει το νομίμως οφειλόμενο ποσό και να ορίσει τον οφειλέτη (βεβαίωση εκ των υστέρων). Η προθεσμία αυτή μπορεί να παραταθεί σύμφωνα με το άρθρο 219.»

4

Το άρθρο 239 του ίδιου κώδικα ορίζει τα εξής:

«1.   Η επιστροφή ή η διαγραφή εισαγωγικών ή εξαγωγικών δασμών είναι δυνατή σε περιπτώσεις διαφορετικές από εκείνες που αναφέρονται στα άρθρο 236, 237 και 238, οι οποίες:

2.   Η επιστροφή ή η διαγραφή δασμών για τους λόγους που αναφέρονται στην παράγραφο 1, παραχωρείται κατόπιν υποβολής αιτήσεως στο αρμόδιο τελωνείο πριν από την εκπνοή προθεσμίας δώδεκα μηνών από την ημερομηνία γνωστοποίησης του χρέους των εν λόγω δασμών στον οφειλέτη.

Ωστόσο, οι τελωνειακές αρχές μπορούν να επιτρέψουν υπέρβαση της εν λόγω προθεσμίας σε εξαιρετικές περιπτώσεις δεόντως αιτιολογημένες.»

5

Η ΣΟ, η οποία θεσπίστηκε με τον κανονισμό 2658/87, στηρίζεται στο εναρμονισμένο παγκόσμιο σύστημα περιγραφής και κωδικοποιήσεως των εμπορευμάτων (στο εξής: ΕΣ) που καταρτίστηκε από το Συμβούλιο Τελωνειακής Συνεργασίας, νυν Παγκόσμιο Οργανισμό Τελωνείων, και θεσπίστηκε με τη Διεθνή Σύμβαση των Βρυξελλών της 14ης Ιουνίου 1983, η οποία εγκρίθηκε εξ ονόματος της Κοινότητας με την απόφαση 87/369/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 7ης Απριλίου 1987 (EE L 198, σ. 1). Η ΣΟ επαναλαμβάνει τις κλάσεις και τις εξαψήφιες διακρίσεις του ΕΣ, ενώ σχηματίζει οι δικές της υποδιαιρέσεις υπάρχουν μόνο στο έβδομο και στο όγδοο ψηφίο.

6

Το δεύτερο μέρος της ΣΟ περιλαμβάνει το τμήμα XVI, το κεφάλαιο 85 του οποίου φέρει τον τίτλο «Μηχανές και συσκευές, ηλεκτρικό υλικό και τα μέρη τους· συσκευές εγγραφής ή αναπαραγωγής του ήχου, συσκευές εγγραφής ή αναπαραγωγής των εικόνων και του ήχου για την τηλεόραση, και μέρη και εξαρτήματα των συσκευών αυτών».

7

Η κλάση 852540, με τίτλο «Σταθερές βιντεοσυσκευές λήψης εικόνων και άλλες βιντεοκάμερες· ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές», περιλαμβάνει μια διάκριση 85254091, που τιτλοφορείται «άλλες βιντεοσυσκευές: παρέχουν αποκλειστικά τη δυνατότητα καταγραφής ήχου και εικόνας που λαμβάνεται μόνο από συσκευή τηλεόρασης» και μια διάκριση 85254099, που τιτλοφορείται «άλλες βιντεοσυσκευές: άλλες».

8

Διευκρινίζεται ότι η διατύπωση των διακρίσεων 85254091 και 85254099 είναι πανομοιότυπη στους κανονισμούς 2261/98, 2204/1999, 2263/2000 και 2031/2001.

9

Για τις βιντεοκάμερες που έχουν καταταγεί στη διάκριση 85254091 προβλέπεται δασμός 4,9 %, ενώ για τις συσκευές που εμπίπτουν στη διάκριση 85254099 δασμός 14 %.

10

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων δημοσιεύει στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε τακτά διαστήματα, επεξηγηματικές σημειώσεις της ΣΟ.

11

Οι επεξηγηματικές σημειώσεις που εκδόθηκαν στις 15 Σεπτεμβρίου 1998 (ΕΕ C 287, σ. 1) και στις 13 Ιουλίου 2000 (ΕΕ C 199, σ. 1), διευκρίνιζαν, ως προς τη διάκριση 85254099, τα εξής:

«άλλες

Στην παρούσα διάκριση υπάγονται οι συνδυασμοί συσκευών (“κάμερες-μαγνητοσκόπια”) (εικονοσκόπια) που αποτελούνται από μία βιντεοκάμερα και μια συσκευή εγγραφής ή αναπαραγωγής βιντεοφωνική· οι συσκευές αυτές επιτρέπουν την εγγραφή όχι μόνο των εικόνων που παίρνει η κάμερα αλλά και των τηλεοπτικών προγραμμάτων. Οι εγγραφόμενες εικόνες μπορούν να αναπαραχθούν με εξωτερικό τηλεοπτικό δέκτη.

Αντίθετα, οι “κάμερες-μαγνητοσκόπια” που επιτρέπουν μόνον την εγγραφή των εικόνων που παίρνει η βιντεοκάμερα και την αναπαραγωγή τους με το εξωτερικό (μη ενσωματωμένο) τηλεοπτικό δέκτη υπάγονται στη διάκριση 85254091.»

12

Οι επεξηγηματικές σημειώσεις τροποποιήθηκαν κατόπιν της ανακοινώσεως της Επιτροπής, της 6ης Ιουλίου 2001 (ΕΕ C 190, σ. 10). Για τη διάκριση 85254099, επαναλήφθηκε η προηγούμενη διατύπωση και προστέθηκε ένα δεύτερο εδάφιο:

«Υπάγονται επίσης στην παρούσα διάκριση οι “κάμερες-μαγνητοσκόπια” (εικονοσκόπια) στις οποίες η είσοδος βίντεο κλείνει με πλάκα ή με άλλο μέσο ή στις οποίες η διεπαφή (interface) βίντεο είναι δυνατόν να λειτουργήσει στη συνέχεια ως είσοδος βίντεο με τη βοήθεια λογισμικού. Οι συσκευές αυτές είναι ωστόσο κατασκευασμένες με σκοπό την εγγραφή τηλεοπτικών προγραμμάτων και άλλων εξωτερικά εισερχομένων βιντεοσημάτων.»

13

Κατόπιν ανακοινώσεως της Επιτροπής, της 23ης Οκτωβρίου 2002 (ΕΕ C 256, σ. 1), η τελευταία περίοδος του κειμένου αυτού τροποποιήθηκε ελαφρώς ως εξής:

«[…] τηλεοπτικών προγραμμάτων ή άλλων εξωτερικά εισερχομένων βιντεοσημάτων».

14

Κατόπιν έρευνας, η τελωνειακή αρχή αμφισβήτησε τη δασμολογική κατάταξη που είχε επιλέξει η JVC κατά την εισαγωγή ψηφιακών βιντεοκαμερών και των δύο κατηγοριών, προερχομένων από την Ιαπωνία και τη Σιγκαπούρη.

15

Με μια πρώτη έκθεση της 11ης Οκτωβρίου 2002, οι τελωνειακοί υπάλληλοι διαπίστωσαν ότι, μεταξύ της 29ης Ιουνίου 1999 και της 23ης Ιουλίου 2001, η JVC είχε εισαγάγει βιντεοκάμερες εφοδιασμένες με ενεργοποιημένη υποδοχή εισόδου-εξόδου καλούμενη «DV-in/out». Αυτός ο τύπος βιντεοκάμερας επιτρέπει τη λήψη εικόνας και ήχου, αλλά και την εγγραφή εξωτερικών σημάτων χάρη σε ειδική σύνδεση. Μπορεί να συνδεθεί απευθείας με υπολογιστή ή με τηλεόραση για τη μεταφορά ψηφιακών εικόνων βίντεο που έχει μαγνητοσκοπήσει (λειτουργία DV-out) και, αντιστρόφως, η βιντεοκάμερα μπορεί να εγγράψει τις ψηφιακές ταινίες πάσης προελεύσεως που έχουν υποστεί επεξεργασία με υπολογιστή (λειτουργία DV-in).

16

Οι τελωνειακοί υπάλληλοι θεώρησαν ότι η ορθή δασμολογική κατάταξη ήταν στη διάκριση 85254099 και όχι η κατάταξη την οποία επέλεξε η JVC, δηλαδή στη διάκριση 85254091.

17

Η JVC δεν αμφισβήτησε την κατάταξη αυτή και κατέβαλε το ποσό των δασμών που είχε αποφύγει να καταβάλει. Ωστόσο, ζήτησε τη διαγραφή των δασμών βάσει του άρθρου 239 του τελωνειακού κώδικα, ισχυριζόμενη ότι το σφάλμα οφειλόταν σε μεταβολή της κοινοτικής πρακτικής. Η αίτηση αυτή απορρίφθηκε με μια πρώτη απόφαση της 16ης Δεκεμβρίου 2004.

18

Με μια δεύτερη έκθεση της 11ης Οκτωβρίου 2002, οι τελωνειακοί υπάλληλοι διαπίστωσαν ότι, μεταξύ της 22ας Ιουνίου 1999 και της 28ης Αυγούστου 2002, η JVC είχε εισαγάγει ψηφιακές βιντεοκάμερες που διέθεταν μόνον ενεργοποιημένη λειτουργία DV-out, η δε λειτουργία DV-in μπορούσε να ενεργοποιηθεί μετά τον εκτελωνισμό.

19

Οι τελωνειακοί υπάλληλοι θεώρησαν και πάλι ότι η ορθή δασμολογική κατάταξη ήταν στη διάκριση 85254099 και όχι η κατάταξη την οποία επέλεξε η JVC, δηλαδή στη διάκριση 85254091, και εξέδωσαν ένταλμα πληρωμής με ημερομηνία 6 Ιανουαρίου 2004. Η JVC, αφενός, αμφισβήτησε το ένταλμα αυτό και, αφετέρου, ζήτησε τη διαγραφή των δασμών. Το τελευταίο αυτό αίτημα απορρίφθηκε με μια δεύτερη απόφαση της 16ης Δεκεμβρίου 2004.

20

Ως εκ τούτου, η JVC άσκησε δύο προσφυγές ενώπιον του tribunal d’instance du XIe arrondissement de Paris.

21

Με την πρώτη προσφυγή, ασκηθείσα στις 7 Μαρτίου 2005, η JVC ζήτησε την ακύρωση του εντάλματος πληρωμής της 6ης Ιανουαρίου 2004, υποστηρίζοντας ότι οι βιντεοκάμερες αυτές έπρεπε να καταταγούν στη διάκριση 85254091.

22

Με τη δεύτερη προσφυγή, ασκηθείσα στις 2 Φεβρουαρίου 2006, η JVC ζήτησε την ακύρωση των δύο αποφάσεων της 16ης Δεκεμβρίου 2004, περί απορρίψεως των αιτήσεων διαγραφής των δασμών. Η JVC ισχυρίστηκε ότι τα εντάλματα πληρωμής αποτελούν συνέπεια μιας μεταβολής στην κοινοτική πρακτική λόγω της δημοσιεύσεως τροποποιητικών κειμένων των επεξηγηματικών σημειώσεων της ΣΟ. Συνεπώς, η μεταβολή αυτή συνιστά ειδική περίσταση, υπό την έννοια του άρθρου 239 του τελωνειακού κώδικα.

23

Ενώπιον του tribunal, η JVC υποστήριξε ότι, πριν το 2001, οι εισαγωγείς και οι τελωνειακές υπηρεσίες κατέτασσαν στη διάκριση 85254091 τις βιντεοκάμερες που διέθεταν μόνον ενεργή λειτουργία DV-out κατά τον χρόνο εισαγωγής τους. Μόνο μετά την τροποποίηση των επεξηγηματικών σημειώσεων με την ανακοίνωση της Επιτροπής της 6ης Ιουλίου 2001 τροποποιήθηκε η πρακτική των τελωνείων. Κατά την JVC, μολονότι οι γερμανικές ή οι βρετανικές τελωνειακές αρχές αποφάσισαν να εφαρμόσουν τη νέα αυτή ερμηνεία μόνο για τις μεταγενέστερες της 6ης Ιουλίου 2001 εισαγωγές, τα γαλλικά τελωνεία αποφάσισαν την αναδρομική εφαρμογή της ερμηνείας αυτής, πράγμα που αντιβαίνει στον τελωνειακό κώδικα.

24

Υπό τις συνθήκες αυτές, το tribunal d’instance du XIe arrondissement de Paris, αφού αποφάσισε τη συνεκδίκαση των δύο προσφυγών, ανέστειλε τη διαδικασία και υπέβαλε στο Δικαστήριο τα ακόλουθα προδικαστικά ερωτήματα:

25

Με το πρώτο ερώτημα, το αιτούν δικαστήριο ερωτά κατ’ ουσίαν αν, για την κατάταξη των βιντεοκαμερών, μπορεί ή πρέπει να ληφθεί υπόψη η δυνατότητα ενεργοποιήσεως της λειτουργίας DV-in, σε περίπτωση που αυτή δεν ήταν ενεργοποιημένη κατά τη στιγμή του εκτελωνισμού, αλλά υπάρχει δυνατότητα μεταγενέστερης ενεργοποιήσεώς της με συγκεκριμένο χειρισμό ή με την προσθήκη λογισμικού. Επιπλέον, διερωτάται ως προς τη σπουδαιότητα που έχει ενδεχομένως το γεγονός ότι ο κατασκευαστής δεν επισήμανε ούτε εγγυήθηκε τη δυνατότητα αυτή κατά τη στιγμή του εκτελωνισμού.

26

Με την απόφαση της 27ης Σεπτεμβρίου 2007, C-208/06 και C-209/06, Medion και Canon Deutschland (Συλλογή 2007, σ. I-7963), το Δικαστήριο απάντησε σε προδικαστικό ερώτημα το οποίο ταυτίζεται με το υποβληθέν από το αιτούν δικαστήριο. Κατά συνέπεια, πρέπει να δοθεί η ίδια απάντηση στο ερώτημα αυτό.

27

Επομένως, στο πρώτο ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι μια βιντεοκάμερα δεν μπορεί να καταταγεί στη διάκριση 85254099 ΣΟ, παρά μόνον εφόσον είναι ενεργοποιημένη κατά τον εκτελωνισμό η λειτουργία της εγγραφής εικόνων και ήχων προερχομένων από πηγές πλην της μηχανής λήψεως ή του μικροφώνου που είναι ενσωματωμένα στη συσκευή αυτή, ή εφόσον, ακόμη και αν ο κατασκευαστής δεν επιδίωξε να προβάλει το χαρακτηριστικό αυτό, η εν λόγω λειτουργία μπορεί να ενεργοποιηθεί εκ των υστέρων, με εύκολο χειρισμό της συσκευής από χρήστη που δεν διαθέτει ειδικές δεξιότητες, χωρίς να απαιτείται μετατροπή του υλισμικού της βιντεοκάμερας. Στην περίπτωση μεταγενέστερης ενεργοποιήσεως, απαιτείται επίσης, αφενός, αφότου ενεργοποιηθεί η λειτουργία, να λειτουργεί η βιντεοκάμερα όπως και οι λοιπές βιντεοκάμερες στις οποίες είναι ενεργοποιημένη κατά τον εκτελωνισμό η λειτουργία της εγγραφής εικόνων και ήχων προερχομένων από πηγές πλην της κάμερας ή του μικροφώνου που είναι ενσωματωμένα στη συσκευή αυτή και, αφετέρου, να έχει αυτόνομη λειτουργία. Η συνδρομή των προϋποθέσεων αυτών πρέπει να μπορεί να επαληθευτεί κατά τον χρόνο του εκτελωνισμού. Εναπόκειται στον εθνικό δικαστή να εκτιμήσει αν πληρούνται οι προϋποθέσεις αυτές. Αν δεν πληρούνται οι εν λόγω προϋποθέσεις, η βιντεοκάμερα αυτή πρέπει να καταταγεί στη διάκριση 85254091 της ΣΟ.

28

Με το δεύτερο ερώτημα, το αιτούν δικαστήριο ζητεί κατ’ ουσίαν να μάθει τα έννομα αποτελέσματα των τροποποιήσεων των επεξηγηματικών σημειώσεων της ΣΟ, ιδίως ως προς την κατάταξη των επιμάχων στην κύρια δίκη εμπορευμάτων, και διερωτάται μήπως η Επιτροπή όφειλε να εκδώσει νέο κανονισμό κατατάξεως, αντί να ερμηνεύσει τον υφιστάμενο.

29

Η Επιτροπή φρονεί ότι το ερώτημα είναι απαράδεκτο διότι είναι υποθετικό και περιττό για την επίλυση της διαφοράς. Κατ’ αυτήν, οι επεξηγηματικές σημειώσεις της ΣΟ δεν συνιστούν τροποποίηση σε σχέση με την προγενέστερη νομική κατάσταση. Πράγματι, οι σημειώσεις αυτές δεν έχουν καθαυτό έννομο αποτέλεσμα. Συνεπώς, η τροποποίησή τους δεν ασκεί επιρροή επί των δικαιωμάτων των επιχειρηματιών. Τέλος, η απόφαση περί παραπομπής περιέχει πολύ λίγα πραγματικά στοιχεία προκειμένου το Δικαστήριο να είναι σε θέση να αναπτύξει και ενδεχομένως να αναδιατυπώσει το ερώτημα.

30

Συναφώς, υπενθυμίζεται ότι, κατά πάγια νομολογία, απόκειται αποκλειστικώς στο εθνικό δικαστήριο, που έχει επιληφθεί της διαφοράς και φέρει την ευθύνη της μέλλουσας να εκδοθεί δικαστικής αποφάσεως, να εκτιμήσει, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιομορφίες της υποθέσεως, τόσο την αναγκαιότητα μιας προδικαστικής αποφάσεως για την έκδοση της δικής του αποφάσεως όσο και τη λυσιτέλεια των ερωτημάτων που υποβάλλει στο Δικαστήριο (βλ., μεταξύ άλλων, απόφαση της 15ης Δεκεμβρίου 1995, C-415/93, Bosman, Συλλογή 1995, σ. Ι-4921, σκέψη 59, και της 15ης Ιουνίου 2006, C-466/04, Acereda Herrera, Συλλογή 2006, σ. I-5341, σκέψη 47).

31

Το Δικαστήριο δεν μπορεί να αρνηθεί την απάντηση σε αίτηση εθνικού δικαστηρίου παρά μόνον όταν προδήλως προκύπτει ότι η ερμηνεία ή η εκτίμηση του κύρους ενός κοινοτικού κανόνα που ζητεί το εθνικό δικαστήριο δεν έχει καμία σχέση με το υποστατό ή το αντικείμενο της διαφοράς της κύριας δίκης ή όταν το πρόβλημα είναι υποθετικής φύσεως (βλ. προπαρατεθείσες αποφάσεις Bosman, σκέψεις 61, και Acereda Herrera, σκέψη 48).

32

Στην υπόθεση της κύριας δίκης, το αιτούν δικαστήριο έχει επιληφθεί αιτήσεως διαγραφής δασμών στηριζόμενης στο άρθρο 239, παράγραφος 1, του τελωνειακού κώδικα και πρέπει, για τον λόγο αυτόν, να αναζητήσει στοιχεία ικανά να αποτελούν ειδική κατάσταση προκύπτουσα από περιστάσεις που δεν ενέχουν ούτε δόλο ούτε πρόδηλη αμέλεια εκ μέρους της JVC. Στο πλαίσιο αυτό, το ζήτημα του νομικού καθεστώτος των επεξηγηματικών σημειώσεων της ΣΟ φαίνεται λυσιτελές. Συνεπώς, το ερώτημα είναι παραδεκτό.

33

Υπενθυμίζεται κατ’ αρχάς ότι, κατά πάγια νομολογία, χάριν της ασφάλειας δικαίου και προς διευκόλυνση των ελέγχων, το αποφασιστικό κριτήριο για τη δασμολογική κατάταξη των εμπορευμάτων πρέπει γενικώς να αναζητείται στα αντικειμενικά τους χαρακτηριστικά και στις αντικειμενικές τους ιδιότητες, όπως ορίζονται στην οικεία κλάση της ΣΟ και στις σημειώσεις των τμημάτων ή των κεφαλαίων (βλ., μεταξύ άλλων, αποφάσεις της 26ης Σεπτεμβρίου 2000, C-42/99, Eru Portuguesa, Συλλογή 2000, σ. I-7691, σκέψη 13, της 15ης Σεπτεμβρίου 2005, C-495/03, Intermodal Transports, Συλλογή 2005, σ. I-8151, σκέψη 47, και της 8ης Δεκεμβρίου 2005, C-445/04, Possehl Erzkontor, Συλλογή 2005, σ. I-10721, σκέψη 19, και της 16ης Φεβρουαρίου 2006, C-500/04, Proxxon, Συλλογή 2006, σ. I-1545, σκέψη 21).

34

Το Δικαστήριο έχει επίσης κρίνει ότι οι επεξηγηματικές σημειώσεις της ΣΟ, καθώς και αυτές του ΕΣ, συμβάλλουν σημαντικά στην ερμηνεία του περιεχομένου των διαφόρων δασμολογικών κλάσεων, χωρίς πάντως να έχουν δεσμευτική νομική ισχύ. Το περιεχόμενο των εν λόγω σημειώσεων πρέπει, επομένως, να είναι σύμφωνο προς τις διατάξεις της ΣΟ και δεν μπορεί να τροποποιεί το περιεχόμενό τους (βλ. προπαρατεθείσες αποφάσεις Intermodal Transports, σκέψη 48, και Possehl Erzkontor, σκέψη 20, και Proxxon, σκέψη 22). Αν προκύπτει ότι οι επεξηγηματικές σημειώσεις της ΣΟ αντιβαίνουν στη διατύπωση των διακρίσεων της ΣΟ και των σημειώσεων των τμημάτων και των κεφαλαίων, πρέπει να μη λαμβάνονται υπόψη (βλ. απόφαση της 19ης Απριλίου 2007, C-229/06, Sunshine Deutschland Handelsgesellschaft, Συλλογή 2007, σ. I-3251, σκέψη 31).

35

Όσον αφορά τις διακρίσεις της ΣΟ που ασκούν επιρροή επί των υποθέσεων της κύριας δίκης, παρατηρείται ότι η διατύπωση της διακρίσεως 85254099 περιλαμβάνει απλώς τον όρο «άλλες». Συνεπώς, η διάκριση αυτή περιλαμβάνει όλες τις βιντεοκάμερες πλην αυτών που «παρέχουν αποκλειστικά τη δυνατότητα καταγραφής ήχου και εικόνας που λαμβάνεται μόνο από συσκευή τηλεόρασης» (λειτουργία DV-out), οι οποίες εμπίπτουν στη διάκριση 85254091. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή ερμήνευσε, με τις επεξηγηματικές σημειώσεις της ΣΟ, το περιεχόμενο της διακρίσεως 85254099. Με τις εν λόγω επεξηγηματικές σημειώσεις επισημάνθηκε, από τις 15 Σεπτεμβρίου 1998, ότι οι βιντεοκάμερες τις οποίες αφορά η διάκριση 85254099 ήσαν αυτές που διέθεταν τη λειτουργία DV-in και τη λειτουργία DV-out. Στις 6 Ιουλίου 2001, η Επιτροπή τροποποίησε εκ νέου τις επεξηγηματικές σημειώσεις της ΣΟ, διευκρινίζοντας ότι η διάκριση 85254099 περιλαμβάνει και τις βιντεοκάμερες που έχουν σχεδιασθεί με τη λειτουργία DV-in, χωρίς η λειτουργία αυτή να είναι ενεργοποιημένη κατά το χρονικό σημείο του εκτελωνισμού.

36

Επιβάλλεται η διαπίστωση ότι, λαμβανομένων υπόψη των διατυπώσεων των διακρίσεων 85254091 και 85254099, οι επεξηγηματικές σημειώσεις της ΣΟ που αφορούν την τελευταία αυτή διάκριση είναι σύμφωνες προς τις διατάξεις της ΣΟ και δεν τροποποιούν το περιεχόμενό της.

37

Κατόπιν όλων των ανωτέρω, στο δεύτερο ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι οι επεξηγηματικές σημειώσεις της ΣΟ που αφορούν τη διάκριση 85254099, οι οποίες δημοσιεύθηκαν στις 6 Ιουλίου 2001 και στις 23 Οκτωβρίου 2002, έχουν ερμηνευτικό χαρακτήρα και δεν έχουν δεσμευτική νομική ισχύ. Είναι σύμφωνες με τη διατύπωση της ΣΟ και δεν τροποποιούν το περιεχόμενό της. Συνεπώς, η έκδοση νέου κανονισμού κατατάξεως δεν ήταν αναγκαία.

38

Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων. Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν όσοι υπέβαλαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, πλην των ως άνω διαδίκων, δεν αποδίδονται.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) αποφαίνεται: