Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 22ας Δεκεμβρίου 2008 – Επιτροπή κατά Ιταλίας

(Υπόθεση C‑283/07)

«Παράβαση κράτους μέλους – Οδηγία 75/442/ΕΟΚ – Άρθρο 1 – Έννοια του όρου “απόβλητο”» – Θραύσματα προοριζόμενα να χρησιμοποιηθούν στη χαλυβουργία – Καύσιμο που παράγεται από υψηλής ποιότητας απόβλητα – Μη ορθή μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο»

1.                     Προσφυγή λόγω παραβάσεως – Αντικείμενο της διαφοράς – Καθορισμός κατά την προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασία – Προσαρμογή των αιτιάσεων μετά την έκδοση της αιτιολογημένης γνώμης, λόγω τροποποιήσεως της εθνικής νομοθεσίας – Επιτρέπεται (Άρθρο 226 ΕΚ) (βλ. σκέψεις 21-24)

2.                     Προσφυγή λόγω παραβάσεως – Δικαίωμα της Επιτροπής προς άσκηση προσφυγής – Προθεσμία ασκήσεως – Δεν υφίσταται – Ένσταση – Υπερβολική διάρκεια της προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασίας, θίγουσα τα δικαιώματα άμυνας – Βάρος αποδείξεως (Άρθρο 226 ΕΚ) (βλ. σκέψεις 26-27)

3.                     Κράτη μέλη – Υποχρεώσεις – Ανατεθείσα στην Επιτροπή αποστολή επιτηρήσεως – Καθήκον των κρατών μελών – Συνεργασία στις έρευνες σχετικά με παράβαση κράτους μέλους (Άρθρα 10 ΕΚ και 226 ΕΚ) (βλ. σκέψεις 28-29)

4.                     Πράξεις των οργάνων – Οδηγίες – Εκτέλεση από τα κράτη μέλη – Μεταφορά οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη χωρίς νομοθετική πράξη – Προϋποθέσεις (Άρθρο 249, εδ. 3, ΕΚ) (βλ. σκέψεις 32-33)

5.                     Περιβάλλον – Απόβλητα – Οδηγία 75/442 – Έννοια του όρου απόβλητο – Απορριπτόμενη ουσία – Κριτήρια εκτιμήσεως (Άρθρο 174 § 2 ΕΚ· οδηγία 75/442 του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 91/156, άρθρο 1, στοιχείο α΄, και παράρτημα I) (βλ. σκέψεις 40-48)

6.                     Περιβάλλον – Απόβλητα – Οδηγία 75/442 – Πεδίο εφαρμογής – Δυνατότητα των κρατών μελών να καθορίσουν διάφορες κατηγορίες αποβλήτων – Ορια (Άρθρο 174 ΕΚ· οδηγία 75/442 του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 91/156, άρθρα 1, στοιχείο α΄, και 2 § 1) (βλ. σκέψεις 49-53, 59-67)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους – Παράβαση του άρθρου 1, στοιχείο α΄, της οδηγίας 75/442/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1975, περί των στερεών αποβλήτων (ΕΕ ειδ. έκδ. 15/001, σ. 86), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 91/156/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Μαρτίου 1991 (EE L 78, σ. 32) – Καύσιμα προερχόμενα από απόβλητα (RDF) και παλαιοσίδηρος προοριζόμενος να χρησιμοποιηθεί στη σιδηρουργική και μεταλλουργική δραστηριότητα – Εξαίρεση από το πεδίο εφαρμογής του εθνικού νόμου περί μεταφοράς της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)         Η Ιταλική Δημοκρατία, θεσπίζοντας και διατηρώντας σε ισχύ διατάξεις όπως:

–        το άρθρο 1, παράγραφοι 25 έως 27 και 29, στοιχείο a, του νόμου 308, της 15ης Δεκεμβρίου 2004, περί εξουσιοδοτήσεως της Κυβερνήσεως για τη μεταρρύθμιση, τον συντονισμό και τη συμπλήρωση της σχετικής με το περιβάλλον νομοθεσίας και περί μέτρων άμεσης εφαρμογής,

–        το άρθρο 1, παράγραφος 29, στοιχείο β΄, του νόμου 308, της 15ης Δεκεμβρίου 2004, καθώς και τα άρθρα 183, παράγραφος 1, στοιχείο s, και 229, παράγραφος 2, του νομοθετικού διατάγματος 152, της 3ης Απριλίου 2006, περί θεσπίσεως κανόνων σχετικών με το περιβάλλον,

με τις οποίες, αντιστοίχως, ορισμένα θραύσματα, προοριζόμενα να χρησιμοποιηθούν σε σιδηρουργικές και μεταλλουργικές δραστηριότητες, και το καύσιμο που παράγεται από υψηλής ποιότητα απόβλητα (CDR-Q) εξαιρούνται a priori από το πεδίο εφαρμογής της ιταλικής νομοθεσίας περί αποβλήτων, με την οποία μεταφέρεται στην εσωτερική έννομη τάξη η οδηγία 75/442/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1975, περί των στερεών αποβλήτων, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 91/156/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Μαρτίου 1991, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 1, στοιχείο α΄, της οδηγίας αυτής.

2)         Καταδικάζει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.