ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (πρώτο τμήμα)

της 13ης Φεβρουαρίου 2007

Υπόθεση F-62/06

Daniela Guarneri

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπάλληλοι – Αποδοχές – Οικογενειακά επιδόματα – Επίδομα συντηρουμένου τέκνου – Κανόνας περί απαγορεύσεως των σωρεύσεων εφαρμοστέος στα εθνικά επιδόματα»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία η D. Guarneri ζητεί, αφενός, την ακύρωση της από 5 Αυγούστου 2005 αποφάσεως της Επιτροπής, με την οποία η Επιτροπή προέβη, κατ’ εφαρμογή του κανόνα περί απαγορεύσεως των σωρεύσεων του άρθρου 67, παράγραφος 2, του ΚΥΚ, στην αφαίρεση της βελγικής συντάξεως ορφανού από τα οικογενειακά επιδόματα που λαμβάνει η προσφεύγουσα και, αφετέρου, η ακύρωση της από 14 Φεβρουαρίου 2006 αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως που υπέβαλε η προσφεύγουσα κατά της από 5 Αυγούστου 2005 αποφάσεως.

Απόφαση: Η απόφαση της 5ης Αυγούστου 2005 ακυρώνεται καθόσον με την απόφαση αυτή αφαιρείται το ποσό της βελγικής παροχής συντάξεως ορφανού που λαμβάνει η προσφεύγουσα από το επίδομα συντηρουμένου τέκνου, το οποίο της καταβάλλεται. Τα αιτήματα της προσφεύγουσας απορρίπτονται κατά τα λοιπά. Η Επιτροπή καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα. Το Συμβούλιο, παρεμβαίνον, φέρει τα δικά του δικαστικά έξοδα.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Αμοιβή – Οικογενειακά επιδόματα – Επίδομα συντηρουμένου τέκνου

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 67 § 2)

Μόνον τα επιδόματα που είναι συγκρίσιμα και έχουν τον ίδιο σκοπό είναι επιδόματα της αυτής φύσεως από πλευράς εφαρμογής του κανόνα περί απαγορεύσεως των σωρεύσεων που προβλέπει το άρθρο 67, παράγραφος 2, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων (στο εξής: ΚΥΚ) όσον αφορά τα οικογενειακά επιδόματα. Το αποφασιστικό κριτήριο για τον χαρακτηρισμό επιδομάτων ως επιδομάτων της αυτής φύσεως είναι ο σκοπός που επιδιώκουν.

Η βελγική παροχή συντάξεως ορφανού δεν έχει το ίδιο αντικείμενο με το επίδομα συντηρούμενου τέκνου που προβλέπει το άρθρο 67, παράγραφος 1, στοιχείο β, του ΚΥΚ. Ειδικότερα, η βελγική παροχή λειτουργεί ως αντιστάθμισμα όχι των συνήθων δαπανών που σχετίζονται με τη συντήρηση και την εκπαίδευση τέκνων, αλλά των ιδιαίτερων για τον επιβιώσαντα γονέα δαπανών που προκάλεσε ο θάνατος του άλλου γονέα που συνεισέφερε, ενόσω ζούσε, στην εν λόγω συντήρηση και εκπαίδευση. Η παροχή αυτή καλύπτει κατά τον τρόπο αυτόν τις ειδικές ανάγκες των ορφανών τέκνων και συνιστά χρηματική ενίσχυση υπέρ του προσώπου που φέρει πλέον μόνο του τις οικογενειακές δαπάνες. Το γεγονός που μπορεί να δικαιολογήσει τη χορήγηση του επιδόματος δεν είναι η πραγματική συντήρηση τέκνου, αλλά μια διαφορετική περίπτωση, συνιστάμενη στην επέλευση ενός κινδύνου, του θανάτου ενός εκ των δύο γονέων του τέκνου.

(βλ. σκέψεις 34, 42, 45 και 46)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 13 Οκτωβρίου 1977, 106/76, Deboeck κατά Επιτροπής, Συλλογή τόμος 1977, σ. 485, σκέψη 16· 13 Οκτωβρίου 1977, 14/77, Emer κατά Επιτροπής, Συλλογή τόμος 1977, σ. 489, σκέψη 15

ΠΕΚ: 11 Ιουνίου 1996, T‑147/95, Pavan κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 1996, σ. I‑A‑291 και II‑861, σκέψη 41· 25 Ιανουαρίου 2006, T‑33/04, Weißenfels κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. Ι-Α-2-1 και ΙΙ-Α-2-1, σκέψη 47