Υπόθεση C-521/06 P
Αθηναϊκή Τεχνική AE
κατά
Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
«Αίτηση αναιρέσεως — Κρατική ενίσχυση — Ενίσχυση χορηγηθείσα από την Ελληνική Δημοκρατία προς την Hyatt Regency — Καταγγελία — Απόφαση περί θέσεως της καταγγελίας στο αρχείο — Κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 — Άρθρα 4, 13 και 20 — “Πράξη δυνάμενη να προσβληθεί” κατά την έννοια του άρθρου 230 ΕΚ»
Προτάσεις του γενικού εισαγγελέα Y. Bot της 3ης Απριλίου 2008 I - 5832
Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 17ης Ιουλίου 2008 I - 5862
Περίληψη της αποφάσεως
Προσφυγή ακυρώσεως – Πράξεις δεκτικές προσφυγής – Πράξεις που μπορούν να προσβληθούν από τον καταγγέλλοντα κρατική ενίσχυση – Απόφαση της Επιτροπής με την οποία η καταγγελία τίθεται στο αρχείο και περατώνεται η προκαταρκτική διαδικασία – Περιλαμβάνεται στις πράξεις που μπορούν να προσβληθούν
(Άρθρα 87 ΕΚ, 88 § 2 ΕΚ και 230, εδ. 4, ΕΚ· κανονισμός 659/1999 του Συμβουλίου, άρθρο 4)
Για να προσδιοριστεί αν μια πράξη σχετική με κρατικές ενισχύσεις συνιστά απόφαση κατά την έννοια του άρθρου 4 του κανονισμού 659/1999, πρέπει να εξεταστεί, λαμβανομένων υπόψη της ουσίας της πράξεως αυτής και της προθέσεως της Επιτροπής, αν, κατά το πέρας της προκαταρκτικής έρευνας, το εν λόγω θεσμικό όργανο καθόρισε οριστικά, με την εξεταζόμενη πράξη, τη θέση του σχετικά με το καταγγελλόμενο μέτρο και, επομένως, αν κατέληξε ότι το μέτρο αυτό συνιστά ή όχι ενίσχυση, ότι δεν προκαλεί αμφιβολίες περί της συμβατότητάς του με την κοινή αγορά ή ότι προκαλεί τέτοιες αμφιβολίες.
Έγγραφο με το οποίο η Επιτροπή ενημερώνει τον καταγγέλλοντα που ζητεί να διαπιστωθεί παράβαση των άρθρων 87 ΕΚ και 88 ΕΚ ότι, «ελλείψει συμπληρωματικών στοιχείων που να δικαιολογούν τη συνέχιση της έρευνας, η Επιτροπή έθεσε την υπόθεση στο αρχείο […]», δείχνει ότι η Επιτροπή όντως εξέδωσε πράξη με την οποία έθεσε την υπόθεση στο αρχείο.
Από την ουσία της πράξεως αυτής και την πρόθεση της Επιτροπής προκύπτει ότι το θεσμικό όργανο αποφάσισε να περατώσει την προκαταρκτική έρευνα που κινήθηκε κατόπιν της καταγγελίας της Αθηναϊκής Τεχνικής. Με την εν λόγω πράξη, η Επιτροπή έκρινε ότι από την έρευνα δεν κατέστη δυνατή η διαπίστωση κρατικής ενισχύσεως κατά την έννοια του άρθρου 87 ΕΚ και αρνήθηκε εμμέσως να κινήσει τη διαδικασία του άρθρου 88, παράγραφος 2, ΕΚ. Σε μια τέτοια περίπτωση, εκείνοι υπέρ των οποίων έχουν τεθεί οι προβλεπόμενες από τη διάταξη αυτή διαδικαστικές εγγυήσεις μπορούν να επιτύχουν την τήρησή τους μόνον αν έχουν τη δυνατότητα να αμφισβητήσουν την απόφαση αυτή ενώπιον του κοινοτικού δικαστή σύμφωνα με το άρθρο 230, τέταρτο εδάφιο, ΕΚ. Η αρχή αυτή εφαρμόζεται τόσο σε περίπτωση που η Επιτροπή αποφασίζει ότι η ενίσχυση είναι συμβατή με την κοινή αγορά όσο και σε περίπτωση που η Επιτροπή αποκλείει την ύπαρξη ενισχύσεως.
Συναφώς, μια τέτοια πράξη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί προκαταρκτική ή προπαρασκευαστική, διότι, στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας, δεν θα επακολουθήσει άλλη πράξη δυνάμενη να προσβληθεί με προσφυγή ακυρώσεως. Δεν ασκεί επιρροή το γεγονός ότι ο ενδιαφερόμενος εξακολουθεί να έχει τη δυνατότητα να προσκομίσει στην Επιτροπή πρόσθετα πληροφοριακά στοιχεία, τα οποία μπορούν να την υποχρεώσουν να αναθεωρήσει τη θέση της σχετικά με το επίμαχο κρατικό μέτρο, διότι η νομιμότητα αποφάσεως που ελήφθη κατά το πέρας της προκαταρκτικής έρευνας εκτιμάται μόνο σε συνάρτηση με τα πληροφοριακά στοιχεία που είχε στη διάθεσή της η Επιτροπή σε εκείνο το χρονικό σημείο, δηλαδή, εν προκειμένω, όταν εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη. Αν ένας ενδιαφερόμενος προσκομίσει συμπληρωματικά πληροφοριακά στοιχεία αφού τεθεί η υπόθεση στο αρχείο, η Επιτροπή μπορεί, ενδεχομένως, να υποχρεωθεί να κινήσει νέα διοικητική διαδικασία. Αντιθέτως, τα στοιχεία αυτά δεν επηρεάζουν την περάτωση της πρώτης προκαταρκτικής έρευνας. Κατά συνέπεια, με την πράξη αυτή, η Επιτροπή έλαβε οριστικώς θέση επί του αιτήματος του καταγγέλλοντος.
Δεδομένου ότι, λόγω της πράξεως αυτής, δεν κατέστη δυνατόν να υποβάλει ο καταγγέλλων παρατηρήσεις στο πλαίσιο της επίσημης διαδικασίας έρευνας του άρθρου 88, παράγραφος 2, ΕΚ, η πράξη αυτή παρήγαγε δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα ικανά να θίξουν τα συμφέροντα της εταιρίας αυτής και, συνεπώς, αποτελεί πράξη δυνάμενη να προσβληθεί κατά την έννοια του άρθρου 230 ΕΚ.
(βλ. σκέψεις 46, 49, 51-58, 61-62)