Υπόθεση C-360/06

Heinrich Bauer Verlag Beteiligungs GmbH

κατά

Finanzamt für Großunternehmen in Hamburg

(αίτηση του Finanzgericht Hamburg για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Ελευθερία εγκαταστάσεως — Φορολογική νομοθεσία — Φόρος εταιριών — Εκτίμηση της αξίας μη εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρικών μεριδίων κεφαλαιουχικών εταιριών»

Προτάσεις της γενικής εισαγγελέα V. Trstenjak της 10ης Ιανουαρίου 2008   I ‐ 7335

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 2ας Οκτωβρίου 2008   I ‐ 7352

Περίληψη της αποφάσεως

Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Ελευθερία εγκαταστάσεως – Φορολογική νομοθεσία – Φόρος επί της περιουσίας

[Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 52 (το οποίο κατέστη άρθρο 52 της Συνθήκης ΕΚ, νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 43 EΚ) και άρθρο 58 (το οποίο κατέστη άρθρο 58 της Συνθήκης ΕΚ, νυν άρθρο 48 ΕΚ)]

Ελλείψει έγκυρης δικαιολογίας, τα άρθρα 52 της Συνθήκης ΕΟΚ (το οποίο κατέστη το άρθρο 52 της Συνθήκης ΕΚ, νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 43 ΕΚ) και 58 της Συνθήκης ΕΟΚ (το οποίο κατέστη το άρθρο 58 της Συνθήκης ΕΟΚ, νυν άρθρο 48 ΕΚ) απαγορεύουν την εφαρμογή φορολογικής νομοθεσίας κράτους μέλους εφόσον, στο πλαίσιο εκτιμήσεως της αξίας των εταιρικών μεριδίων μη εισηγμένης στο χρηματιστήριο κεφαλαιουχικής εταιρίας, υπό συνθήκες όπως αυτές της υποθέσεως της κύριας δίκης, η νομοθεσία αυτή έχει ως αποτέλεσμα ότι η συμμετοχή της εταιρίας αυτής στο κεφάλαιο προσωπικής εταιρίας εγκατεστημένης σε άλλο κράτος μέλος εκτιμάται με υψηλότερη αξία απ’ ό,τι η συμμετοχή της σε προσωπική εταιρία εγκατεστημένη στο οικείο κράτος μέλος, υπό την προϋπόθεση, πάντως, ότι η συμμετοχή αυτή της παρέχει τη δυνατότητα να ασκεί αναμφισβήτητη επιρροή στις αποφάσεις της προσωπικής εταιρίας και να καθορίζει τις δραστηριότητές της.

Συγκεκριμένα, η διαφορετική αυτή μεταχείριση που δημιουργεί φορολογικό μειονέκτημα σε μητρική εταιρία, στην οποία ανήκει εξ ολοκλήρου η εν λόγω κεφαλαιουχική εταιρία, μπορεί να αποτρέψει την κεφαλαιουχική αυτή εταιρία να συμμετάσχει στο κεφάλαιο προσωπικής εταιρίας εγκατεστημένης σε άλλο κράτος μέλος.

Η ανάγκη διατηρήσεως της συνοχής του φορολογικού συστήματος δεν μπορεί να δικαιολογήσει περιορισμό απορρέοντα από τέτοια νομοθεσία καθόσον, για να ευδοκιμήσει ένα επιχείρημα στηριζόμενο στη δικαιολογία αυτή, πρέπει να αποδεικνύεται ότι υπάρχει άμεσος σύνδεσμος μεταξύ του οικείου φορολογικού πλεονεκτήματος και της αντισταθμίσεώς του από συγκεκριμένη φορολογική επιβάρυνση.

Εξάλλου, η νομοθεσία αυτή δεν δικαιολογείται από το επιχείρημα περί της αποτελεσματικότητας των φορολογικών ελέγχων, εφόσον οι φορολογικές αρχές μπορούν να ζητήσουν από τους ενδιαφερομένους φορολογουμένους να προσκομίσουν τα αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία οι εν λόγω αρχές κρίνουν απαραίτητα για τον υπολογισμό της αξίας της συμμετοχής των εν λόγω φορολογουμένων σε εταιρίες εγκατεστημένες σε άλλα κράτη μέλη.

(βλ. σκέψεις 31-33, 37, 39-42 και διατακτ.)