1. Κοινοτικό σήμα — Ορισμός και κτήση κοινοτικού σήματος — Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου — Ανακοπή ασκηθείσα από τον δικαιούχο προγενέστερων πανομοιότυπων ή παρόμοιων σημάτων που έχουν καταχωριστεί για πανομοιότυπα ή παρόμοια προϊόντα ή υπηρεσίες
(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 8 § 1, στοιχείο β΄)
2. Κοινοτικό σήμα — Ορισμός και κτήση κοινοτικού σήματος — Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου — Ανακοπή ασκηθείσα από τον δικαιούχο προγενέστερων πανομοιότυπων ή παρόμοιων σημάτων που έχουν καταχωριστεί για πανομοιότυπα ή παρόμοια προϊόντα ή υπηρεσίες
(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 8 § 1, στοιχείο β΄)
3. Κοινοτικό σήμα — Παρατηρήσεις τρίτων και ανακοπή — Εξέταση της ανακοπής — Απόδειξη της χρήσεως του προγενέστερου σήματος
(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 15 § 2, στοιχείο α΄)
4. Κοινοτικό σήμα — Παρατηρήσεις τρίτων και ανακοπή — Εξέταση της ανακοπής — Απόδειξη της χρήσεως του προγενέστερου σήματος
(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρα 43 §§ 2 και 3, και 56 § 2)
1. Στο πλαίσιο της εκτιμήσεως του κινδύνου συγχύσεως κατά την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94, για το κοινοτικό σήμα, η εκτίμηση της ακουστικής ομοιότητας αποτελεί ένα μόνον από τους παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στο πλαίσιο της συνολικής εκτιμήσεως. Επομένως, αν αποδειχθεί ότι η ομοιότητα μεταξύ δύο σημείων είναι μόνον ακουστική, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπάρχει οπωσδήποτε κίνδυνος συγχύσεως.
(βλ. σκέψεις 35-37)
2. Ενώ, σε περίπτωση που η ανακοπή κατά της καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος στηρίζεται στην ύπαρξη προγενέστερου σήματος ως προς το οποίο δεν υπάρχει ακόμη υποχρέωση χρήσεως, ο κίνδυνος συγχύσεως εκτιμάται δια της συγκρίσεως των δύο σημάτων, όπως αυτά έχουν καταχωριστεί, δεν συμβαίνει το ίδιο στην περίπτωση που η ανακοπή στηρίζεται στην ύπαρξη περισσοτέρων σημάτων τα οποία, λόγω των κοινών χαρακτηριστικών τους, θεωρείται ότι απαρτίζουν «οικογένεια» ή «σειρά» σημάτων.
Συγκεκριμένα, προκειμένου περί «οικογένειας» ή «σειράς» σημάτων, ο κίνδυνος συγχύσεως προκύπτει από το ενδεχόμενο ο καταναλωτής να παραπλανηθεί σχετικά με την προέλευση των προϊόντων ή των υπηρεσιών που προσδιορίζονται από το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση και να πιστεύσει, εσφαλμένως, ότι το σήμα αποτελεί μέρος της εν λόγω οικογένειας ή σειράς σημάτων.
Αν δεν γίνεται χρήση ικανού αριθμού σημάτων αποτελούντων οικογένεια ή σειρά, ο καταναλωτής δεν αναμένεται να εντοπίσει κάποιο κοινό στοιχείο στην εν λόγω οικογένεια ή σειρά σημάτων και/ή να συσχετίσει την εν λόγω οικογένεια ή σειρά με άλλο σήμα που περιέχει το ίδιο κοινό στοιχείο. Συνεπώς, για να υφίσταται κίνδυνος παραπλανήσεως του κοινού όσον αφορά το αν το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση ανήκει σε «οικογένεια» ή «σειρά», τα προγενέστερα σήματα που απαρτίζουν την εν λόγω «οικογένεια» ή «σειρά» πρέπει να έχουν παρουσία στην αγορά.
(βλ. σκέψεις 62-64)
3. Καίτοι, βάσει του άρθρου 15, παράγραφος 1, του κανονισμού 40/94, για το κοινοτικό σήμα, ένα καταχωρισμένο σήμα μπορεί να θεωρηθεί ότι χρησιμοποιείται εφόσον αποδειχθεί η χρήση του σήματος αυτού υπό μορφή ελαφρώς διαφορετική από αυτή με την οποία καταχωρίστηκε, εντούτοις δεν μπορεί να συναχθεί ότι η προστασία ενός σήματος του οποίου η χρήση αποδείχθηκε εκτείνεται και σε καταχωρισμένο σήμα του οποίου η χρήση δεν έχει αποδειχθεί, με το επιχείρημα ότι το δεύτερο αποτελεί μικρή παραλλαγή του πρώτου.
(βλ. σκέψη 86)
4. Συναφώς, ο δικαιούχος εθνικής καταχωρίσεως που ασκεί ανακοπή κατ’ αιτήσεως καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος δεν μπορεί, για να αποφύγει το βάρος αποδείξεως της ουσιαστικής χρήσεως του προγενέστερου σήματος του οποίου είναι δικαιούχος ή της υπάρξεως εύλογης αιτίας για τη μη χρήση του, βάρος το οποίο φέρει δυνάμει του άρθρου 43, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού 40/94, για το κοινοτικό σήμα, να επικαλεστεί εθνική διάταξη η οποία επιτρέπει την κατάθεση ως σημάτων σημείων που δεν προορίζονται να χρησιμοποιηθούν στο εμπόριο λόγω της αμιγώς αμυντικής λειτουργίας τους έναντι άλλου σήματος το οποίο αποτελεί το αντικείμενο εμπορικής εκμεταλλεύσεως. Συγκεκριμένα, η έννοια της «εύλογης αιτίας» του άρθρου 43 του κανονισμού 40/94 αναφέρεται, κατ’ ουσία, σε λόγους μη εξαρτώμενους από τη βούληση του δικαιούχου του σήματος και σχετικούς με εμπόδια στη χρήση του σήματος, και όχι σε εθνική νομοθεσία προβλέπουσα εξαίρεση από τον κανόνα της απώλειας των δικαιωμάτων επί του σήματος λόγω μη χρήσεώς του επί πενταετία, για λόγους που απορρέουν από τη βούληση του δικαιούχου του σήματος. Επομένως, δεν είναι συμβατή με το άρθρο 43, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού 40/94 η άποψη ότι ο δικαιούχος εθνικής καταχωρίσεως που ασκεί ανακοπή κατ’ αιτήσεως καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος μπορεί να επικαλεστεί προγενέστερο σήμα του οποίου η χρήση δεν αποδείχθηκε με το επιχείρημα ότι, δυνάμει εθνικής νομοθεσίας, πρόκειται για σήμα αμυντικού χαρακτήρα.
(βλ. σκέψεις 100-103)