Προσέγγιση των νομοθεσιών — Επισήμανση, παρουσίαση και διαφήμιση των τροφίμων — Οδηγία 2000/13
(Οδηγία 2000/13 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρα 2, 3 και 12)
Τα άρθρα 2, 3 και 12 της οδηγίας 2000/13/ΕΚ, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την επισήμανση, την παρουσίαση και τη διαφήμιση των τροφίμων, έχουν την έννοια ότι δεν αντιβαίνει στα άρθρα αυτά η ρύθμιση κράτους μέλους η οποία προβλέπει ότι ο εγκατεστημένος σε αυτό το κράτος μέλος επιχειρηματίας που διανέμει ένα προσυσκευασμένο, κατά την έννοια του άρθρου 1 της οδηγίας, οινοπνευματώδες ποτό που έχει παραχθεί από επιχειρηματία εγκατεστημένο σε άλλο κράτος μέλος μπορεί να έχει ευθύνη για την παράβαση της εν λόγω ρύθμισης, την οποία έχει διαπιστώσει μια δημόσια αρχή και που συνίσταται στο γεγονός ότι ο παραγωγός έχει αναγράψει στην ετικέτα του εν λόγω προϊόντος ανακριβή αλκοολικό τίτλο κατ’ όγκο, με συνέπεια να επιβάλλεται στον πρώτο αναφερθέντα επιχειρηματία διοικητικό πρόστιμο, μολονότι ο εν λόγω επιχειρηματίας, ο οποίος απλώς και μόνο διανέμει το προϊόν, περιορίζεται στο να εμπορεύεται το προϊόν αυτό όπως του παραδίδεται από τον παραγωγό του.
Η εθνική αυτή ρύθμιση, που προβλέπει ότι, σε περίπτωση παράβασης αυτής της υποχρέωσης ως προς την επισήμανση, ευθύνη έχουν όχι μόνο οι παραγωγοί, αλλά και οι διανομείς του προϊόντος, δεν είναι ικανή να διακυβεύσει το αποτέλεσμα που επιδιώκεται από την οδηγία αυτή. Αντίθετα, η ρύθμιση αυτή είναι προδήλως ικανή να συμβάλει στην επίτευξη του σκοπού ενημέρωσης και προστασίας του τελικού καταναλωτή τροφίμων που επιδιώκει η οδηγία 2000/13, καθόσον δίδει ευρύ ορισμό της κατηγορίας των επιχειρηματιών που μπορούν να θεωρούνται υπεύθυνοι για τις παραβάσεις των υποχρεώσεων που επιβάλλει η εν λόγω οδηγία ως προς την επισήμανση.
Εξάλλου, στο εθνικό δίκαιο εναπόκειται καταρχήν να καθιερώνει τους κανόνες βάσει των οποίων ο διανομέας του προϊόντος μπορεί να θεωρείται ότι έχει ευθύνη για τις παραβάσεις της υποχρέωσης που επιβάλλουν ως προς την επισήμανση τα άρθρα 2, 3 και 12 της οδηγίας 2000/13 και, ειδικότερα, να ρυθμίζει την κατανομή της ευθύνης μεταξύ των διαφόρων επιχειρηματιών που εμπλέκονται στη διαδικασία της εμπορίας του οικείου τροφίμου.
(βλ. σκέψεις 49-50, 59-60 και διατακτ.)