ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ (πέμπτο τμήμα)
της 3ης Μαΐου 2007
Υπόθεση T-261/04
Alain Crespinet
κατά
Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
«Υπάλληλοι – Προαγωγή – Περίοδος προαγωγών 2003 – Απονομή μορίων προτεραιότητας»
Αντικείμενο: Προσφυγή με αντικείμενο αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής περί απονομής μορίων προτεραιότητας στον προσφεύγοντα για την περίοδο προαγωγών 2003, καθώς και της αποφάσεως περί μη εγγραφής του ονόματός του στον κατάλογο των προαχθέντων στον βαθμό Α 5 υπαλλήλων για την ίδια αυτή περίοδο προαγωγών.
Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.
Περίληψη
1. Υπάλληλοι – Προσφυγή – Βλαπτική πράξη
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)
2. Υπάλληλοι – Προαγωγή – Συγκριτική εξέταση των προσόντων
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45 § 1)
3. Υπάλληλοι – Προαγωγή – Συγκριτική εξέταση των προσόντων
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 5, 7 και 45 § 1)
4. Υπάλληλοι – Απόφαση επηρεάζουσα τη διοικητική κατάσταση υπαλλήλου
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 26 και 45)
5. Υπάλληλοι – Προαγωγή – Συγκριτική εξέταση των προσόντων
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως, άρθρο 45 § 1)
1. Προκειμένου περί προσφυγής με την οποία ζητείται η ακύρωση τόσο της αποφάσεως περί απονομής μορίων προτεραιότητας στον προσφεύγοντα όσο και της αποφάσεως περί μη εγγραφής του ονόματος του προσφεύγοντος στον κατάλογο των προαχθέντων υπαλλήλων, το πρώτο αίτημα είναι απαράδεκτο, διότι η απόφαση περί απονομής μορίων προτεραιότητας συνιστά, στο σύστημα προαγωγών που έχει καθιερώσει η Επιτροπή, προπαρασκευαστική πράξη η οποία προηγείται της τελικής αποφάσεως περί μη εγγραφής του ονόματος του προσφεύγοντος στον κατάλογο των προαχθέντων υπαλλήλων και της αυτοτελούς και δυνάμενης να διαχωριστεί πράξεως την οποία περιέχει, δηλαδή του καθορισμού του συνολικού βαθμού μορίων, και η οποία είναι απαραίτητη για την έκδοση των αποφάσεων αυτών. Εντούτοις, δεδομένου ότι η νομιμότητα προπαρασκευαστικής πράξεως μπορεί να αμφισβητηθεί στο πλαίσιο προσφυγής στρεφόμενης κατά της οριστικής αποφάσεως, η εξέταση του βασίμου του αιτήματος περί ακυρώσεως της αποφάσεως περί μη εγγραφής του ονόματος του προσφεύγοντος στον κατάλογο των προαχθέντων υπαλλήλων πρέπει να καλύπτει και κάθε επιχείρημα του δικογράφου της προσφυγής το οποίο σκοπεί στην απόδειξη του παρανόμου της αποφάσεως περί χορηγήσεως μορίων προτεραιότητας.
(βλ. σκέψεις 39 και 41 έως 44)
Παραπομπή: ΠΕΚ, 9 Απριλίου 2003, T-134/02, Tejada Fernández κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2003, σ. I-A-125 και II-609, σκέψη 18· ΠΕΚ, 19 Οκτωβρίου 2006, T-311/04, Buendía Sierra κατά Επιτροπής, Συλλογή 2006, σ. ΙΙ-4137 και Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. Ι-Α-2-221 και ΙΙ-Α-2-1135, σκέψεις 97 και 98
2. Προκειμένου να εκτιμηθούν τα προσόντα που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στο πλαίσιο αποφάσεως περί προαγωγής δυνάμει του άρθρου 45 του ΚΥΚ και, κατά συνέπεια, και στο πλαίσιο αποφάσεως περί χορηγήσεως μορίων προτεραιότητας εντός συστήματος προαγωγών στο οποίο μια τέτοια εκτίμηση εκφράζεται ποσοτικώς, η διοίκηση διαθέτει ευρεία εξουσία εκτιμήσεως και ο έλεγχος του κοινοτικού δικαστή πρέπει να περιορίζεται στο ζήτημα αν, λαμβανομένων υπόψη των μεθόδων και μέσων που οδήγησαν τη διοίκηση στην εκτίμησή της, αυτή παρέμεινε εντός μη επικριτέων ορίων και δεν χρησιμοποίησε την εξουσία της κατά τρόπο προδήλως εσφαλμένο.
(βλ. σκέψεις 58 και 93)
Παραπομπή: ΔΕΚ, 21 Απριλίου 1983, 282/81, Ragusa κατά Επιτροπής, Συλλογή 1983, σ. 1245, σκέψη 9· ΔΕΚ, 4 Φεβρουαρίου 1987, 324/85, Bouteiller κατά Επιτροπής, Συλλογή 1987, σ. 529, σκέψη 6· ΠΕΚ, 11 Δεκεμβρίου 2003, T‑323/02, Breton κατά Δικαστηρίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2003, σ. I-A-325 και II-1587, σκέψη 98· Buendía Sierra κατά Επιτροπής, προπαρατεθείσα, σκέψεις 291 και 320
3. Στο πλαίσιο του συστήματος προαγωγών το οποίο έχει θεσπισθεί με εσωτερική ρύθμιση της Επιτροπής και βασίζεται στον ποσοτικό προσδιορισμό των προσόντων, χαρακτηριστικό γνώρισμα του οποίου είναι η ετήσια απονομή μορίων διαφόρων ειδών στους υπαλλήλους, το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα άρθρα 5 και 7 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων (στο εξής: ΚΥΚ), θεωρείται ότι οι υπάλληλοι του ίδιοι βαθμού ασκούν καθήκοντα που συνεπάγονται ισοδύναμο επίπεδο ευθύνης ουδόλως σημαίνει ότι τα προσόντα τους πρέπει να θεωρούνται ίσα, υπό το πρίσμα της απονομής των μορίων προτεραιότητας που τίθενται στη διάθεση κάθε Γενικής Διευθύνσεως, δεδομένου ότι αυτά επιφυλάσσονται για τους υπαλλήλους που επιδεικνύουν εξαιρετικά προσόντα.
(βλ. σκέψη 65)
Παραπομπή: ΠΕΚ, 12 Ιουλίου 2001, T‑131/00, Schochaert κατά Συμβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2001, σ. I‑A‑141 και II‑743, σκέψη 38· Buendía Sierra κατά Επιτροπής, προπαρατεθείσα, σκέψη 290
4. Σκοπός των άρθρων 26 και 45 του ΚΥΚ είναι η διασφάλιση του σεβασμού των δικαιωμάτων άμυνας του υπαλλήλου, ούτως ώστε οι αποφάσεις που λαμβάνει η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή (στο εξής: ΑΔΑ) και οι οποίες επηρεάζουν την υπηρεσιακή του κατάσταση και τη σταδιοδρομία του να μη λαμβάνονται βάσει περιστατικών αφορώντων τη συμπεριφορά του των οποίων δεν γίνεται μνεία στον ατομικό του φάκελο. Συνεπώς, απόφαση βασιζόμενη σε τέτοια στοιχεία είναι αντίθετη προς τις εγγυήσεις που παρέχει ο ΚΥΚ και πρέπει να ακυρωθεί ως ληφθείσα στο πλαίσιο παράνομης διαδικασίας
Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση αποφάσεως περί απονομής μορίων προαγωγής βασιζόμενης στην στρατηγική σπουδαιότητα των καθηκόντων που ασκεί ο υπάλληλος, δεδομένου ότι το γεγονός αυτό μπορεί να συναχθεί από στοιχεία του ατομικού φακέλου του υπαλλήλου αυτού, ιδίως δεν από την έκθεση εξελίξεως της σταδιοδρομίας του.
(βλ. σκέψεις 77 και 78)
Παραπομπή: ΠΕΚ, 9 Φεβρουαρίου 1994, T-109/92, Lacruz Bassols κατά Δικαστηρίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 1994, σ. I-A-31 και II-105, σκέψη 68· ΠΕΚ, 27 Σεπτεμβρίου 2006, T-156/05, Λαντζώνη κατά Δικαστηρίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. Ι-Α-2-189 και ΙΙ.Α-2-969, σκέψη 67
5. Το γεγονός ότι κάθε προακτέος υπάλληλος δικαίως αναμένει ότι η ΑΔΑ θα συγκρίνει τα προσόντα του με αυτά όλων των άλλων προακτέων στον οικείο βαθμό υπαλλήλων, περιλαμβανομένων των υπαλλήλων άλλων υπηρεσιών, δεν συνεπάγεται, στο πλαίσιο του συστήματος προαγωγών που έχει καθιερώσει η Επιτροπή, ότι μια τέτοια ευρεία εξέταση προσόντων πρέπει να προηγείται της απονομής μορίων προαγωγής σε επίπεδο Γενικών Διευθύνσεων. Αντιθέτως, η προηγούμενη εξέταση των προσόντων των υπαλλήλων εντός εκάστης Γενικής Διευθύνσεως, η οποία συνεπάγεται την απονομή των μορίων αυτών, απορρέει από την αρχή της χρηστής διοικήσεως και επιτρέπει ιδίως στην ΑΔΑ να προβαίνει σε συγκριτική εξέταση των προσόντων όλων των προακτέων σε ορισμένο βαθμό υπαλλήλων επί αντικειμενικής βάσεως.
(βλ. σκέψεις 82 και 85)
Παραπομπή: ΠΕΚ, 13 Ιουλίου 1995, T-557/93, Rasmussen κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1995, σ. I-A-195 και II-603, σκέψη 21· ΠΕΚ, 16 Σεπτεμβρίου 1998, T-234/97, Rasmussen κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1998, σ. I-A-507 και II-1533, σκέψη 24· ΠΕΚ, 3 Οκτωβρίου 2000, T-187/98, Cubero Vermurie κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2000, σ. I-A-195 και II‑885, σκέψη 61· ΠΕΚ, 19 Μαρτίου 2003, T-188/01 έως T-190/01, Τσαρνάβας κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2003, σ. I-A-95 και II-495, σκέψη 121· ΠΕΚ, 21 Ιανουαρίου 2004, T‑97/02, Μαυρίδης κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2004, σ. I-A-9 και II-45, σκέψη 77