1. Προσφυγή ακυρώσεως – Προσφυγή αφορώσα στην πραγματικότητα μια διαφορά συμβατικής φύσεως – Αναρμοδιότητα του κοινοτικού δικαστή – Απαράδεκτο
(Άρθρα 225 ΕΚ, 230 ΕΚ, 238 ΕΚ, 240 ΕΚ και 249 ΕΚ)
2. Προσφυγή ακυρώσεως – Προσφυγή αφορώσα στην πραγματικότητα μια διαφορά συμβατικής φύσεως – Επαναχαρακτηρισμός της προσφυγής – Αποκλείεται
[Άρθρα 230 ΕΚ και 238 ΕΚ· Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 44 § 1, στοιχ. γ΄)
1. Είναι απαράδεκτη προσφυγή ακυρώσεως που στρέφεται κατά των επιστολών της Επιτροπής περί ανακτήσεως των ποσών που καταβλήθηκαν ως επιχορηγήσεις στο πλαίσιο του προγράμματος JOP, το οποίο τέθηκε σε εφαρμογή στο πλαίσιο του προγράμματος PHARE, στον βαθμό που οι επιστολές αυτές εντάσσονται σε ένα αμιγώς συμβατικό πλαίσιο με το οποίο είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένες και από τη φύση τους δεν περιλαμβάνονται μεταξύ των πράξεων που διαλαμβάνονται στο άρθρο 249 ΕΚ, των οποίων η ακύρωση μπορεί να ζητηθεί από το κοινοτικό δικαιοδοτικό όργανο βάσει του άρθρου 230 EΚ.
(βλ. σκέψεις 85, 87)
2. Το Πρωτοδικείο, ενώπιον του οποίου ασκείται προσφυγή ακυρώσεως μολονότι η διαφορά είναι στην πραγματικότητα συμβατικής φύσεως, δεν μπορεί να επαναχαρακτηρίσει την προσφυγή, εφόσον, αφενός, η ίδια η προσφεύγουσα ανέφερε ρητώς, με τα δικόγραφά της, ότι η προσφυγή δεν στηρίζεται στο άρθρο 238 EΚ και, αφετέρου, αντίθετα προς τα προβλεπόμενα στο άρθρο 44, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του Κανονισμού Διαδικασίας, η εν λόγω προσφεύγουσα δεν εκθέτει, ούτε καν συνοπτικά, κανένα ισχυρισμό, επιχείρημα ή αιτίαση που να αντλείται από την παράβαση του δικαίου του κράτους μέλους που εφαρμόζεται στην επίμαχη συμφωνία βάσει της ρήτρας διαιτησίας που αυτή η συμφωνία προβλέπει.
(βλ. σκέψη 88)