1. Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων — Παρεκκλίσεις — Αποφάσεις στον τομέα του ελέγχου των αλλοδαπών — Απόφαση περί απομακρύνσεως — Δικαστικές εγγυήσεις — Διαδικασία προσφυγής που αφορά μόνο τη νομιμότητα του μέτρου και στερείται ανασταλτικού αποτελέσματος — Απαράδεκτο ελλείψει θεσπίσεως αρμόδιας αρχής διαφορετικής από εκείνη που έχει ορισθεί για να λαμβάνει την απόφαση
(Οδηγία 64/221 του Συμβουλίου, άρθρο 9 § 1)
2. Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων — Παρεκκλίσεις — Αποφάσεις στον τομέα του ελέγχου των αλλοδαπών — Δικαστικές εγγυήσεις ? Προσωπικό πεδίο εφαρμογής — Τούρκοι εργαζόμενοι και μέλη της οικογένειάς τους τους οποίους αφορούν τα άρθρα 6 και 7 της αποφάσεως 1/80 του Συμβουλίου Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας — Περιλαμβάνεται
(Οδηγία του Συμβουλίου 64/221, άρθρα 8 και 9· απόφαση 1/80 του Συμβουλίου Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας, άρθρα 6 και 7)
1. Το άρθρο 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 64/221, περί του συντονισμού των ειδικών μέτρων για τη διακίνηση και τη διαμονή αλλοδαπών, τα οποία δικαιολογούνται για λόγους δημοσίας τάξεως, δημοσίας ασφαλείας ή δημοσίας υγείας, προβλέπει, αν δεν χωρεί προσφυγή σε δικαστήριο κατά αποφάσεως περί απομακρύνσεως από την επικράτεια ή αν η προσφυγή αυτή αφορά μόνο τη νομιμότητα της αποφάσεως ή αν δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα, την παρέμβαση, εκτός επείγουσας περιπτώσεως, αρμόδιας αρχής διαφορετικής από εκείνη που έχει αρμοδιότητα να λαμβάνει την απόφαση.
Η εν λόγω διάταξη πρέπει συνεπώς να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύει κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους, δυνάμει της οποίας η δικαστική προσφυγή κατά αποφάσεως περί απομακρύνσεως από την επικράτεια αυτού του τελευταίου, ληφθείσα έναντι υπηκόου άλλου κράτους μέλους, δεν έχει αυτόματο ανασταλτικό αποτέλεσμα και, κατά την εξέταση της προσφυγής αυτής, η απόφαση περί απομακρύνσεως μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο μόνον εκτιμήσεως της νομιμότητας, χωρίς εξαντλητική εξέταση της σκοπιμότητας του μέτρου εφόσον δεν θεσπίστηκε αρμόδια αρχή υπό την έννοια της εν λόγω διατάξεως.
(βλ. σκέψεις 42, 47, 51, 57, διατακτ. 1)
2. Οι δικονομικές εγγυήσεις που παρέχονται στους υπηκόους των κρατών μελών κατά αποφάσεως περί μη ανανεώσεως της άδειας παραμονής ή κατά αποφάσεως περί απομακρύνσεως από την επικράτεια, οι οποίες προβλέπονται από τα άρθρα 8 και 9 της οδηγίας 64/221, περί του συντονισμού των εδικών μέτρων για τη διακίνηση και τη διαμονή αλλοδαπών, τα οποία δικαιολογούνται για λόγους δημοσίας τάξεως, δημοσίας ασφαλείας ή δημοσίας υγείας, εφαρμόζονται στους Τούρκους υπηκόους των οποίων η νομική κατάσταση ορίζεται από τα άρθρα 6 ή 7 της αποφάσεως 1/80 του Συμβουλίου Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας.
Προκειμένου να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα της δικαστικής προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων στον τομέα της απασχολήσεως και της παραμονής, που οι Τούρκοι εργαζόμενοι αντλούν από το άρθρο 6, παράγραφος 1, της αποφάσεως 1/80 όταν πληρούν τις σχετικές προϋποθέσεις, είναι πράγματι απαραίτητο να αναγνωρισθούν στους εν λόγω εργαζομένους οι ίδιες δικονομικές εγγυήσεις με αυτές που χορηγούνται από το κοινοτικό δίκαιο στους υπηκόους των κρατών μελών. Η ερμηνεία αυτή ισχύει επίσης για τα μέλη της οικογένειάς τους των οποίων η κατάσταση εμπίπτει στο άρθρο 7 της αποφάσεως 1/80.
(βλ. σκέψεις 66-69, διατακτ. 2)