1. Πράξεις των οργάνων – Κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τη συνεργασία και τη διαφάνεια στον νομοθετικό τομέα που συνήφθησαν με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής – Αρμόδιο όργανο για τη σύναψη της πράξεως αυτής – Συνεκτίμηση της κατανομής αρμοδιοτήτων και της θεσμικής ισορροπίας που θεσπίζει η Συνθήκη στον τομέα της κοινής εμπορικής πολιτικής – Έλλειψη δεσμευτικότητας – Στερείται σημασίας
(Άρθρα 133 ΕΚ και 300 ΕΚ)
2. Διεθνείς συμφωνίες – Καθορισμός του δεσμευτικού χαρακτήρα – Αποφασιστικό κριτήριο – Πρόθεση των μερών – Κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τη συνεργασία και τη διαφάνεια στον νομοθετικό τομέα που συνήφθησαν με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής – Μη ύπαρξη δεσμευτικής ισχύος – Προσβολή της ασκήσεως από την Επιτροπή της εξουσίας της περί νομοθετικής πρωτοβουλίας – Δεν υφίσταται προσβολή
(Άρθρο 300 ΕΚ)
1. Το γεγονός ότι μια πράξη, όπως οι κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τη συνεργασία και τη διαφάνεια στον νομοθετικό τομέα που συνήφθησαν με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στερείται δεσμευτικής ισχύος δεν αρκεί για να καταστήσει το εν λόγω όργανο αρμόδιο να τη συνάψει. Πράγματι, ο καθορισμός των προϋποθέσεων υπό τις οποίες είναι δυνατή η σύναψη μιας τέτοιας πράξης, εν προκειμένω μιας πράξης αποσκοπούσας στη μείωση των κινδύνων των εντάσεων που οφείλονται στην ύπαρξη τεχνικών εμποδίων στη διακίνηση των εμπορευμάτων, απαιτεί να ληφθεί δεόντως υπόψη η κατανομή αρμοδιοτήτων και η θεσμική ισορροπία που θεσπίζει η Συνθήκη στον τομέα της κοινής εμπορικής πολιτικής.
(βλ. σκέψη 40)
2. Προκειμένου να καθοριστεί αν μια πράξη, όπως οι κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τη συνεργασία και τη διαφάνεια στον νομοθετικό τομέα που συνήφθησαν με τις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει ή όχι δεσμευτική ισχύ, η πρόθεση των μερών συνιστά, κατ' αρχήν, το αποφασιστικό κριτήριο. Εν προκειμένω, η πρόθεση αυτή εκφράζεται σαφώς, στο ίδιο το κείμενο των κατευθυντηρίων γραμμών, όπου, στην παράγραφο 7, διευκρινίζεται πράγματι ότι το εν λόγω κείμενο έχει ως στόχο να θεσπίσει τις κατευθυντήριες γραμμές, τις οποίες οι νομοθέτες της ομοσπονδιακής Κυβερνήσεως των Ηνωμένων Πολιτειών και οι υπηρεσίες της Επιτροπής «έχουν τη πρόθεση να εφαρμόσουν επί οικειοθελούς βάσεως». Από την ανωτέρω διευκρίνιση προκύπτει ότι κατά τη σύναψη των κατευθυντηρίων γραμμών τα μέρη ουδόλως είχαν την πρόθεση να δεσμευθούν νομικώς. Επομένως, οι κατευθυντήριες γραμμές δεν συνιστούν συμφωνία με δεσμευτική ισχύ και δεν εμπίπτουν επομένως στην έννοια του άρθρου 300 ΕΚ.
Επειδή οι εν λόγω κατευθυντήριες γραμμές στερούνται δεσμευτικής ισχύος δεν δημιουργούν υποχρεώσεις σε βάρος της Επιτροπής όταν αυτή ασκεί τη λειτουργία της περί νομοθετικής πρωτοβουλίας στο πλαίσιο της κοινοτικής νομοθετικής διαδικασίας. Επίσης, η μόνη προϋπόθεση ότι μια πράξη, όπως οι κατευθυντήριες γραμμές, ανοίγει την οδό στη δυνατότητα διενέργειας προηγούμενων διαβουλεύσεων και συλλογής πληροφοριών που κρίνονται αναγκαίες πριν από την υποβολή των οικείων προτάσεων, δεν μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να θιγεί η άσκηση από την Επιτροπή της εξουσίας της περί νομοθετικής πρωτοβουλίας.
(βλ. σκέψεις 42-43, 45, 50-51)