Ιθαγένεια της Ευρωπαϊκής Ενώσεως – Δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας και ελεύθερης διαμονής στο έδαφος των κρατών μελών – Οδηγία 90/364 – Ανήλικος υπήκοος κράτους μέλους διαθέτων υγειονομική ασφάλιση και συντηρούμενος από γονέα υπήκοο τρίτου κράτους, ο οποίος διαθέτει επαρκείς πόρους και έχει πράγματι την επιμέλεια του ανηλίκου – Δικαίωμα διαμονής, τόσο του ανηλίκου όσο και του γονέα του, εντός άλλου κράτους μέλους – Συνθήκες κτήσεως της ιθαγένειας από τον ανήλικο – Δεν ασκούν επιρροή
(Άρθρο 18 ΕΚ· οδηγία 90/364 του Συμβουλίου)
Το άρθρο 18 ΕΚ και η οδηγία 90/364/ΕΟΚ, σχετικά με το δικαίωμα διαμονής, απονέμουν στον μικρής ηλικίας ανήλικο υπήκοο κράτους μέλους ο οποίος διαθέτει τη δέουσα υγειονομική ασφάλιση και συντηρείται από γονέα, υπήκοο τρίτου κράτους, του οποίου οι πόροι επαρκούν ώστε να μην επιβαρύνει ο πρώτος τα δημόσια οικονομικά του κράτους μέλους υποδοχής, δικαίωμα διαμονής αόριστης διάρκειας στο έδαφος του τελευταίου αυτού κράτους. Στην περίπτωση αυτή, οι ίδιες αυτές διατάξεις επιτρέπουν στον γονέα που έχει πράγματι την επιμέλεια του υπηκόου αυτού να διαμένει μαζί του στο κράτος μέλος υποδοχής.
Συναφώς, η προϋπόθεση της υπάρξεως επαρκών πόρων, την οποία προβλέπει η οδηγία 90/364, δεν μπορεί να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ο ανήλικος υπήκοος πρέπει να διαθέτει προσωπικώς τέτοιους πόρους και δεν μπορεί να επικαλεστεί συναφώς πόρους ενός μέλους της οικογένειάς του. Πράγματι, μια τέτοια ερμηνεία θα προσέθετε στην προϋπόθεση αυτή μια απαίτηση σχετική με την προέλευση των πόρων η οποία θα αποτελούσε δυσανάλογη ανάμιξη στην άσκηση του θεμελιώδους δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας και διαμονής το οποίο εγγυάται το άρθρο 18 ΕΚ, καθόσον δεν είναι απαραίτητη για την επίτευξη του επιδιωκομένου σκοπού, ο οποίος συνίσταται στην προστασία των δημόσιων οικονομικών των κρατών μελών.
Εξάλλου, η εφαρμογή των εν λόγω ευνοϊκών κοινοτικών διατάξεων στους ενδιαφερομένους δεν μπορεί να αποκλειστεί με την αιτιολογία ότι ο έχων την επιμέλεια γονέας δημιούργησε, με τη διαμονή εντός κράτους μέλους, τις συνθήκες που επιτρέπουν στο τέκνο που πρόκειται να γεννηθεί να αποκτήσει την ιθαγένεια άλλου κράτους μέλους, ώστε ο ίδιος να αποκτήσει στη συνέχεια, τόσο για το τέκνο όσο και γι’ αυτόν, δικαίωμα διαμονής μακράς διάρκειας. Πράγματι, ο καθορισμός των προϋποθέσεων κτήσεως και απώλειας της ιθαγένειας εμπίπτει, κατά το διεθνές δίκαιο, στην αρμοδιότητα κάθε κράτους μέλους, αρμοδιότητα η οποία πρέπει να ασκείται τηρουμένου του κοινοτικού δικαίου, δεν μπορεί δε ένα κράτος μέλος να περιορίζει τα αποτελέσματα της απονομής της ιθαγένειας άλλου κράτους μέλους, επιβάλλοντας πρόσθετη προϋπόθεση αναγνωρίσεως της ιθαγένειας αυτής για να μπορεί να γίνει χρήση των προβλεπομένων από τη Συνθήκη θεμελιωδών ελευθεριών.
(βλ. σκέψεις 33, 36-37, 39, 47 και διατακτικό)