1. Ίδιοι πόροι των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων – Επιστροφή ή μείωση των εισαγωγικών ή εξαγωγικών δασμών – Υποβολή στην Επιτροπή αιτήματος επιστροφής δασμών – Ανεπαρκή πληροφοριακά στοιχεία που παρέχει η εθνική αρχή – Αίτηση παροχής συμπληρωματικών στοιχείων – Παράταση της προθεσμίας που προβλέπεται για τη λήψη αποφάσεως εκ μέρους της Επιτροπής – Προϋπόθεση – Ενδεχόμενη επίδραση των ως άνω στοιχείων επί της αποφάσεως – Υποχρέωση της Επιτροπής να εκτιμά το σύνολο των σχετικών πραγματικών στοιχείων
(Κανονισμός 2454/93 της Επιτροπής, άρθρα 905 § 2, εδ. 3, και 907, εδ. 2)
2. Ίδιοι πόροι των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων – Επιστροφή ή μείωση των εισαγωγικών ή εξαγωγικών δασμών – Ρήτρα επιείκειας προβλεπόμενη από το άρθρο 905 του κανονισμού 2454/93 – Περιεχόμενο – Εξουσία της Επιτροπής προς λήψη αποφάσεως – Λεπτομέρειες ασκήσεως – «Ειδική κατάσταση» – Έννοια – Κλοπή εμπορευμάτων κατά τη μεταφορά – Δεν περιλαμβάνεται
(Κανονισμός 2913/92 του Συμβουλίου, άρθρο 239· κανονισμός 2454/93 της Επιτροπής, άρθρο 905)
1. Η Επιτροπή, όταν τελωνειακές αρχές κράτους μέλους τής υποβάλλουν αίτηση επιστροφής δασμών στηριζόμενη στην ύπαρξη ειδικής καταστάσεως υπό την έννοια του άρθρου 239 του κανονισμού 2913/92, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, και προκύπτει ότι τα παρασχεθέντα πληροφοριακά στοιχεία είναι ανεπαρκή προκειμένου να της παράσχουν τη δυνατότητα να λάβει απόφαση με πλήρη γνώση της καταστάσεως που της έχει υποβληθεί, μπορεί να ζητεί συμπληρωματικά πληροφοριακά στοιχεία, σύμφωνα με το άρθρο 905, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού 2454/93, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του τελωνειακού κώδικα.
Για να εξακριβωθεί αν μια τέτοια αίτηση παρέτεινε νομίμως, δυνάμει του άρθρου 907, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού εφαρμογής, την προθεσμία που τάσσεται στην Επιτροπή για να λάβει απόφαση σε σχέση με αίτηση επιστροφής των σχετικών ποσών έχει σημασία να εξεταστεί αν τα αποτελούντα το αντικείμενο της ως άνω αιτήσεως πληροφοριακά στοιχεία μπορούσαν να έχουν επίπτωση επί της ως άνω αποφάσεως. Συναφώς, για να καθορίσει αν οι συγκεκριμένες συνθήκες συνιστούν ειδική περίπτωση, η Επιτροπή οφείλει να εκτιμήσει το σύνολο των σχετικών πραγματικών στοιχείων.
(βλ. σκέψεις 37-39)
2. Το άρθρο 905 του κανονισμού 2454/93, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού 2913/92, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, διάταξη η οποία διευκρινίζει και αναπτύσσει τον κανόνα περί επιστροφής εισαγωγικών ή εξαγωγικών δασμών ή διαγραφής ποσού σχετικής τελωνειακής οφειλής, που περιλαμβάνει το άρθρο 239 του τελωνειακού κώδικα, αποτελεί μια γενική ρήτρα επιεικείας, η οποία αποσκοπεί ιδίως στην κάλυψη των εξαιρετικών καταστάσεων οι οποίες, αφεαυτών, δεν εμπίπτουν σε κάποια από τις περιπτώσεις που προβλέπουν τα άρθρα 900 έως 904 του κανονισμού εφαρμογής. Δεδομένου ότι η επιστροφή εισαγωγικών δασμών εξαρτάται από δύο σωρευτικές προϋποθέσεις, δηλαδή, πρώτον, την ύπαρξη ειδικής καταστάσεως και την έλλειψη δόλου ή προφανούς αμέλειας εκ μέρους του ενδιαφερομένου, αρκεί να μην πληρούται μία από τις δύο αυτές προϋποθέσεις για να μη γίνει δεκτή αίτηση διαγραφής δασμών.
Η Επιτροπή διαθέτει διακριτική ευχέρεια όταν λαμβάνει απόφαση κατ’ εφαρμογήν της ως άνω γενικής ρήτρας επιεικείας. Επιπλέον, δεδομένου ότι η δυνατότητα επιστροφής ή διαγραφής εισαγωγικών δασμών, που γίνεται δεκτή μόνον υπό ορισμένες προϋποθέσεις και σε ειδικά προβλεπόμενες περιπτώσεις, αποτελεί εξαίρεση από το σύνηθες σύστημα των εισαγωγών και των εξαγωγών, οι διατάξεις που προβλέπουν μια τέτοια επιστροφή ή διαγραφή εισαγωγικών δασμών πρέπει να ερμηνεύονται στενά.
Έτσι, υφίστανται περιστάσεις ικανές να αποτελέσουν ειδική κατάσταση υπό την έννοια του άρθρου 905 του κανονισμού εφαρμογής όταν, υπό το πρίσμα της επιεικείας που διέπει το άρθρο 239 του τελωνειακού κώδικα, διαπιστώνονται στοιχεία τα οποία μπορούν να θέσουν τον αιτούντα σε εξαιρετική κατάσταση σε σχέση με τους λοιπούς επιχειρηματίες που ασκούν την ίδια δραστηριότητα. Όμως, δεδομένου ότι πρόκειται για κλοπή εμπορευμάτων κατά τη μεταφορά, το ενδεχόμενο αυτό πρέπει να θεωρηθεί ως ένας από τους πλέον συνηθισμένους κινδύνους, κατά του οποίου οι επιχειρηματίες είναι συνήθως ασφαλισμένοι, ιδίως εκείνοι που ειδικεύονται στη μεταφορά των εμπορευμάτων «που ενέχουν κινδύνους», καθόσον προβλέπεται γι’ αυτά υψηλή φορολογία.
(βλ. σκέψεις 52-53, 55-56, 65)