1. Γενικές και τελικές διατάξεις — Αρμοδιότητα των κρατών μελών να λαμβάνουν μέτρα εθνικής ασφάλειας — Παραγωγή και εμπορία πολεμικού υλικού — Πλήγμα επί του ανταγωνισμού στην αγορά προϊόντων για μη ειδικώς στρατιωτική χρήση — Ειδική διαδικασία του άρθρου 298 ΕΚ — Αρμοδιότητα της Επιτροπής — Όρια — (Άρθρα 86 § 3 ΕΚ, 88 ΕΚ, 296 § 1, στοιχ. β΄, ΕΚ και 298 ΕΚ)
2. Προσφυγή κατά παραλείψεως — Άρση της παραλείψεως προ της ασκήσεως της προσφυγής — Απαράδεκτο — (Άρθρο 232 ΕΚ και 233, εδ. 1, ΕΚ)
1. Το καθεστώς που θεσπίζεται με το άρθρο 296, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, ΕΚ αποσκοπεί στη διαφύλαξη της ελεύθερης δράσεως των κρατών μελών σε ορισμένους τομείς που άπτονται της εθνικής άμυνας και ασφάλειας. Το καθεστώς αυτό έχει, για τις δραστηριότητες που διέπει και υπό τους όρους που θέτει, γενική ισχύ ικανή να θίξει όλες τις διατάξεις του κοινού δικαίου της Συνθήκης, κυρίως δε τις σχετικές με τους κανόνες περί ανταγωνισμού, και παρέχει στα κράτη μέλη ιδιαιτέρως ευρεία διακριτική ευχέρεια όσον αφορά την εκτίμηση των αναγκαίων για την προστασία ουσιωδών συμφερόντων της ασφάλειάς τους μέτρων. Εντούτοις, τα μέτρα που μπορούν να λαμβάνουν τα κράτη μέλη δεν πρέπει να αλλοιώνουν τους όρους του ανταγωνισμού εντός της κοινής αγοράς σχετικά με τα " προϊόντα που δεν προορίζονται για στρατιωτικούς ειδικά σκοπούς" .
Στο πλαίσιο αυτό, όταν ένα κράτος μέλος λαμβάνει, για δραστηριότητες παραγωγής ή εμπορίας υλικού που το Συμβούλιο έχει χαρακτηρίσει ως πολεμικό, κάποιο μέτρο ενισχύσεως βάσει εκτιμήσεων που συνδέονται με την ανάγκη προστασίας ουσιωδών συμφερόντων της εθνικής του ασφάλειας, οι κανόνες ανταγωνισμού δεν εφαρμόζονται και, συνεπώς, στην περίπτωση αυτή, η Επιτροπή δεν μπορεί να προσφύγει στη διαδικασία εξετάσεως του άρθρου 88 ΕΚ. Αν η Επιτροπή εκτιμά ότι το επίμαχο μέτρο μπορεί να προκαλέσει νόθευση του ανταγωνισμού προβαίνει σε από κοινού με το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος εξέτασή του, χωρίς να δύναται να απευθύνει στο κράτος αυτό απόφαση ή τελική οδηγία, αλλά έχοντας τη δυνατότητα να ασκήσει απευθείας προσφυγή κατά παραλείψεως ενώπιον του Δικαστηρίου, αν θεωρεί ότι η προβλεπόμενη στο άρθρο 296 ΕΚ εξουσία ασκήθηκε καταχρηστικώς.
βλ. σκέψεις 58-59, 63-64, 74
2. Μια προσφυγή κατά παραλείψεως είναι απαράδεκτη όταν η Επιτροπή έλαβε θέση, κατά την έννοια του άρθρου 232 ΕΚ, προ της ασκήσεως της προσφυγής. Πράγματι, μια απόφαση η οποία, σε μια τέτοια περίπτωση, θα διαπίστωνε την παράλειψη του καθού οργάνου, δεν θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα τα διαλαμβανόμενα στο άρθρο 233, πρώτο εδάφιο, EK εκτελεστικά μέτρα.
βλ. σκέψη 92