1. Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Έννοια – Διαφοροποίηση μεταξύ επιχειρήσεων όσον αφορά επιβαρύνσεις – Αποκλείεται – Προϋπόθεση – Διαφοροποίηση συμφυής στο οικείο σύστημα φορολογικών επιβαρύνσεων– Το οικείο κράτος μέλος φέρει το βάρος αποδείξεως
(Άρθρο 87 § 1, ΕΚ)
2. Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη – Έννοια – Απαλλαγή χορηγηθείσα στο πλαίσιο καθεστώτος που συνεπάγεται την καταβολή φορολογικών επιβαρύνσεων αλλά δεν σκοπεί στη δημιουργία φορολογικών εσόδων – Περιστάσεις που δεν ασκούν επιρροή στον χαρακτηρισμό ενισχύσεως
(Άρθρο 87 § 1, ΕΚ)
3. Πράξεις των οργάνων – Αιτιολόγηση – Υποχρέωση – Περιεχόμενο
(Άρθρο 253 ΕΚ)
1. Εφόσον η έννοια της κρατικής ενισχύσεως δεν αφορά μέτρα εισάγοντα διαφοροποίηση μεταξύ επιχειρήσεων σχετικά με φορολογικές επιβαρύνσεις όταν αυτή η διαφοροποίηση προκύπτει από τη φύση και την οικονομία του συστήματος των σχετικών επιβαρύνσεων, το κράτος μέλος που έχει εισαγάγει μια τέτοια διαφοροποίηση βαρύνεται με την απόδειξη του ότι κάτι τέτοιο πράγματι συμβαίνει εν προκειμένω.
(βλ. σκέψεις 42-43)
2. Το γεγονός ότι ένα προβλέπον την καταβολή φορολογικών επιβαρύνσεων από κατηγορία επιχειρήσεων κρατικό μέτρο δεν σκοπεί στη δημιουργία φορολογικών εσόδων δεν αρκεί για να μη χαρακτηριστεί, άνευ ετέρου, η συνοδεύουσα αυτό απαλλαγή υπέρ ορισμένων επιχειρήσεων ως ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 87 ΕΚ. Πράγματι, στην παράγραφο 1 του εν λόγω άρθρου δεν γίνεται διάκριση ανάλογα με τις αιτίες ή τους στόχους των κρατικών παρεμβάσεων αλλά αυτές χαρακτηρίζονται με βάση τα αποτελέσματά τους.
(βλ. σκέψη 51)
3. Η υποχρέωση αιτιολογήσεως αποτελεί ουσιώδη τύπο ο οποίος πρέπει να διαχωρίζεται από το ζήτημα του βασίμου της αιτιολογίας, δεδομένου ότι το τελευταίο εμπίπτει στην επί της ουσίας νομιμότητα της επίδικης πράξεως. Η απαιτούμενη από το άρθρο 253 ΕΚ αιτιολογία πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στη φύση της σχετικής πράξεως και να προκύπτει εξ αυτής, κατά τρόπο σαφή και μη επιδεχόμενο παρερμηνεία, η συλλογιστική του συντάκτη της πράξεως κοινοτικού οργάνου, κατά τρόπο ώστε να καθίσταται δυνατό στους ενδιαφερομένους να γνωρίζουν τη δικαιολόγηση του ληφθέντος μέτρου και στο αρμόδιο δικαστήριο να ασκεί τον έλεγχό του.
(βλ. σκέψη 65)