1. ροσφυγή λόγω παραβάσεως - Διαδικασία πριν από την άσκηση της προσφυγής - Αντικείμενο - Αιτιολογημένη γνώμη - εριεχόμενο - Οριοθέτηση του αντικειμένου της διαφοράς
(Άρθρο 226 ΕΚ)
2. Φορολογικές διατάξεις - Εναρμόνιση των νομοθεσιών - Φόροι κύκλου εργασιών - Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας - Απαλλαγές προβλεπόμενες από την έκτη οδηγία - Απαλλαγή των παροχών υπηρεσιών που συνδέονται στενά με την πανεπιστημιακή εκπαίδευση - Ερευνητικές δραστηριότητες των κρατικών πανεπιστημίων που πραγματοποιούνται εξ επαχθούς αιτίας - Δεν απαλλάσσονται
(Οδηγία 77/388 του Συμβουλίου, άρθρα 2 και 13, Α, § 1, στοιχ. β_)
1. Στο πλαίσιο προσφυγής λόγω παραβάσεως, ο σκοπός της πριν από την άσκηση της προσφυγής διαδικασίας έγκειται στο να παρασχεθεί στο οικείο κράτος μέλος η δυνατότητα, αφενός, να συμμορφωθεί προς τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το κοινοτικό δίκαιο και, αφετέρου, να προβάλει λυσιτελώς τους αμυντικούς του ισχυρισμούς κατά των αιτιάσεων που διατυπώνει η Επιτροπή.
Το νομότυπο της διαδικασίας αυτής συνιστά ουσιώδη εγγύηση που η Συνθήκη θέλησε όχι μόνο για την προστασία των δικαιωμάτων του εν λόγω κράτους μέλους, αλλά και για να εξασφαλιστεί ότι η δίκη που ενδεχομένως θα κινηθεί θα έχει ως αντικείμενο μια διαφορά που έχει καθοριστεί με σαφήνεια.
Το αντικείμενο της προσφυγής που ασκείται κατ' εφαρμογήν του άρθρου 226 ΕΚ οριοθετείται από την προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασία, την οποία προβλέπει η διάταξη αυτή. Επομένως, η προσφυγή πρέπει να στηρίζεται στους ίδιους με την αιτιολογημένη γνώμη λόγους και ισχυρισμούς, η οποία αιτιολογημένη γνώμη πρέπει να περιλαμβάνει συνοπτική και λεπτομερή παράθεση των λόγων που έπρεισαν την Επιτροπή ότι το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος παρέβη μια από τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη Συνθήκη.
Επικαλούμενη για πρώτη φορά με το δικόγραφο της προσφυγής ένα επιχείρημα, εις απάντηση αμυντικού ισχυρισμού που προέβαλε επίσης για πρώτη φορά το καθού κράτος μέλος απαντώντας στην αιτιολογημένη γνώμη, η Επιτροπή δεν μεταβάλλει ούτε τον χαρακτηρισμό ούτε τη θεμελίωση της προσαπτόμενης παραβάσεως.
( βλ. σκέψεις 16-19, 24 )
2. Εθνική νομοθεσία η οποία απαλλάσσει φορολογητέες πράξεις από τον φόρο προστιθεμένης αξίας, η οποία δεν καλύπτεται από απαλλαγή προβλεπόμενη στην έκτη οδηγία 77/388, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών, ούτε επιτρέπεται σύμφωνα με παρέκκλιση προβλεπόμενη από αυτήν, συνιστά παράβαση του άρθρου 2 της εν λόγω οδηγίας.
Επομένως, κράτος μέλος το οποίο απαλλάσσει από τον φόρο προστιθεμένης αξίας τις ερευνητικές δραστηριότητες που πραγματοποιούν εξ επαχθούς αιτίας τα κρατικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 2 της έκτης οδηγίας.
ράγματι, οι δραστηριότητες αυτές δεν μπορεί να θεωρηθούν ως παροχές υπηρεσιών συνδεόμενες στενά με την πανεπιστημιακή εκπαίδευση κατά την έννοια του άρθρου 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο β_, της έκτης οδηγίας.
Καίτοι η έννοια αυτή δεν επιδέχεται ιδιαίτερα στενή ερμηνεία στον βαθμό που η απαλλαγή των εν λόγω παροχών υπηρεσιών αποβλέπει στο να διασφαλίζεται ότι το αυξημένο κόστος που θα είχε αυτή η ίδια η εκπαίδευση, ή οι συνδεόμενες στενά με αυτήν παροχές υπηρεσιών και παραδόσεις αγαθών, αν υπόκειντο στον φόρο προστιθεμένης αξίας, δεν θα καθιστούσε απρόσιτη την πανεπιστημιακή εκπαίδευση, ωστόσο, το ότι υπάγεται στον ΦΑ η πραγματιοποίηση εξ επαχθούς αιτίας ερευνητικών προγραμμάτων από τα κρατικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα δεν έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους της πανεπιστημιακής εκπαιδεύσεως.
Εξάλλου, μόλονότι η πραγματοποίηση τέτοιων προγραμμάτων μπορεί να θεωρείται ως πολύ χρήσιμη για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση, δεν είναι απαραίτητη προς εκπλήρωση του στόχου που η εκπαίδευση αυτή επιδιώκει.
( βλ. σκέψεις 40, 47-49, 52 και διατακτ. )