62000J0168

ροσέγγιση των νομοθεσιών - Ταξίδια, οργανωμένες διακοπές και περιηγήσεις - Οδηγία 90/314 - Ευθύνη του διοργανωτή και/ή του πωλητή έναντι του καταναλωτή - Υποχρέωση αποκαταστάσεως της ζημίας που προκύπτει από τη μη εκτέλεση ή την πλημμελή εκτέλεση της συμβάσεως - Ηθική βλάβη - εριλαμβάνεται

(Οδηγία 90/314 του Συμβουλίου, άρθρο 5 § 2)

$$Το άρθρο 5 της οδηγίας 90/314 για τα οργανωμένα ταξίδια και τις οργανωμένες διακοπές και περιηγήσεις έχει την έννοια ότι παρέχει κατ' αρχήν στον καταναλωτή δικαίωμα ικανοποιήσεως της ηθικής βλάβης η οποία προκύπτει από τη μη εκτέλεση ή την πλημμελή εκτέλεση των παροχών του οργανωμένου ταξιδίου.

( βλ. σκέψεις 22, 24 και διατακτ. )

Στην υπόθεση C-168/00,

που έχει ως αντικείμενο αίτηση του Landesgericht Linz (Αυστρία) προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 234 ΕΚ, με την οποία ζητείται, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ

Simone Leitner

και

TUI Deutschland GmbH & Co. KG,

η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία του άρθρου 5 της οδηγίας 90/314/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 1990, για τα οργανωμένα ταξίδια και τις οργανωμένες διακοπές και περιηγήσεις (ΕΕ L 158, σ. 59),

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (έκτο τμήμα),

συγκείμενο από την N. Colneric, πρόεδρο του δευτέρου τμήματος, προεδρεύουσα του έκτου τμήματος, και τους C. Gulmann (εισηγητή), J.-P. Puissochet, Β. Σκουρή και J. N. Cunha Rodrigues, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: A. Tizzano

γραμματέας: H. A. Rühl, κύριος υπάλληλος διοικήσεως,

λαμβάνοντας υπόψη τις γραπτές παρατηρήσεις που κατέθεσαν:

- η S. Leitner, εκπροσωπούμενη από τον W. Graziani-Weiss, Rechtsanwalt,

- η TUI Deutschland GmbH & Co. KG, εκπροσωπούμενη από τον P. Lechenauer, Rechtsanwalt,

- η Αυστριακή Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τη C. Pesendorfer,

- η Βελγική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από την A. Snoecx,

- η Γαλλική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τον R. Abraham και την R. Loosli-Surrans,

- η Φινλανδική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από την T. Pynnä,

- η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τον J. Sack,

έχοντας υπόψη την έκθεση ακροατηρίου,

αφού άκουσε τις προφορικές παρατηρήσεις της TUI Deutschland GmbH & Co. KG, της Φινλανδικής Κυβερνήσεως και της Επιτροπής, κατά τη συνεδρίαση της 14ης Ιουνίου 2001,

αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 20ής Σεπτεμβρίου 2001,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1 Με διάταξη της 6ης Απριλίου 2000, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 8 Μα_ου 2000, το Landesgericht Linz υπέβαλε, δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, προδικαστικό ερώτημα ως προς την ερμηνεία του άρθρου 5 της οδηγίας 90/314/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 1990, για τα οργανωμένα ταξίδια και τις οργανωμένες διακοπές και περιηγήσεις (ΕΕ L 158, σ. 59, στο εξής: οδηγία).

2 Το ερώτημα αυτό ανέκυψε στο πλαίσιο διαφοράς μεταξύ της S. Leitner και της TUI Deutschland GmbH & Co. KG (στο εξής: TUI) ως προς την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη η πρώτη κατά τη διάρκεια οργανωμένου ταξιδιού.

Το κοινοτικό δίκαιο

3 Η οδηγία ορίζει στη δεύτερη αιτιολογική σκέψη της «ότι οι νομοθεσίες των κρατών μελών που αφορούν τα οργανωμένα ταξίδια και τις οργανωμένες διακοπές και περιηγήσεις, που στο εξής αποκαλούνται "οργανωμένα ταξίδια", παρουσιάζουν πολλές ανομοιότητες και ότι οι εθνικές πρακτικές στον τομέα αυτό διαφέρουν σημαντικά, με αποτέλεσμα τη δημιουργία εμποδίων στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών που αφορούν τα οργανωμένα ταξίδια και στρεβλώσεων στον ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρηματιών που είναι εγκατεστημένοι στα διάφορα κράτη μέλη». Στην τρίτη αιτιολογική σκέψη της ορίζει «ότι η θέσπιση κοινών κανόνων σχετικά με τα οργανωμένα ταξίδια θα συμβάλλει στην κατάργηση των εμποδίων αυτών καθώς και στη δημιουργία κοινής αγοράς υπηρεσιών, επιτρέποντας στους επιχειρηματίες που είναι εγκατεστημένοι σε ένα κράτος μέλος να προτείνουν τις υπηρεσίες τους σε άλλα κράτη μέλη και στους καταναλωτές της Κοινότητας να απολαύουν αναλόγων συνθηκών ανεξάρτητα από το κράτος μέλος στο οποίο αγοράζουν ένα οργανωμένο ταξίδι».

4 Σύμφωνα με την όγδοη και ένατη αιτιολογική σκέψη της οδηγίας, «οι κανόνες για την προστασία του καταναλωτή παρουσιάζουν ανομοιότητες από το ένα κράτος στο άλλο κράτος μέλος που αποτρέπουν τους καταναλωτές συγκεκριμένου κράτους μέλους να αγοράζει οργανωμένα ταξίδια εντός άλλου κράτους μέλους» και «αυτός ο αποτρεπτικός παράγων δεν ενθαρρύνει κατά κανέναν τρόπο τους καταναλωτές να αγοράζουν οργανωμένα ταξίδια εκτός του κράτους μέλους τους».

5 Το άρθρο 1 της οδηγίας προβλέπει ότι «σκοπός της παρούσας οδηγίας είναι η προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με τα οργανωμένα ταξίδια και τις οργανωμένες διακοπές και περιηγήσεις που πωλούνται ή προσφέρονται προς πώληση στο έδαφος της Κοινότητας».

6 Το άρθρο 5, παράγραφοι 1 έως 3, της οδηγίας προβλέπει τα εξής:

«1. Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε ο διοργανωτής ή/και ο πωλητής, που είναι συμβαλλόμενα μέρη στη σύμβαση, να φέρουν ευθύνη έναντι του καταναλωτή για την καλή εκπλήρωση των υποχρεώσεων που απορρέουν από την εν λόγω σύμβαση, ασχέτως του αν οι υποχρεώσεις αυτές πρόκειται να εκτελεσθούν από τους ίδιους ή από άλλους παρέχοντες υπηρεσίες, και με την επιφύλαξη του δικαιώματος του διοργανωτή ή/και του πωλητή να στραφεί κατ' αυτών των παρεχόντων υπηρεσίες.

2. Όσον αφορά τις ζημίες που προκύπτουν εις βάρος του καταναλωτή λόγω μη εκτελέσεως ή πλημμελούς εκτελέσεως της συμβάσεως, τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε ο διοργανωτής ή/και ο πωλητής να φέρουν ευθύνη, εκτός αν αυτή η μη εκτέλεση ή πλημμελής εκτέλεση δεν οφείλεται ούτε σε δική τους υπαιτιότητα ούτε σε υπαιτιότητα κάποιου άλλου παρέχοντος υπηρεσίες [...].

[...]

Όσον αφορά τις ζημίες που προκύπτουν από τη μη εκτέλεση ή την πλημμελή εκτέλεση των παροχών του οργανωμένου ταξιδίου, τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι η αποζημίωση θα περιορίζεται σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις οι οποίες διέπουν τις παροχές αυτές.

Όσον αφορά τις λοιπές ζημίες, εκτός των σωματικών βλαβών, που προκύπτουν από τη μη εκτέλεση ή την πλημμελή εκτέλεση των παροχών του οργανωμένου ταξιδίου, τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι η αποζημίωση θα περιορίζεται δυνάμει της συμβάσεως. Ο περιορισμός αυτός πρέπει να είναι εύλογος.

3. Με την επιφύλαξη της παραγράφου 2, τέταρτο εδάφιο, οι παράγραφοι 1 και 2 δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο παρεκκλίσεως δυνάμει συμβατικής ρήτρας.»

Η διαφορά της κύριας δίκης και το προδικαστικό ερώτημα

7 Η οικογένεια της S. Leitner (που γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1987) έκανε κράτηση στην TUI για ένα οργανωμένο ταξίδι (με πλήρη κάλυψη των εξόδων διαμονής) στο club Robinson «Pamfiliya» της Side, στην Τουρκία (στο εξής: club), για τη χρονική περίοδο από 4 έως 18 Ιουλίου 1997.

8 Η S. Leitner έφθασε στον προορισμό της με τους γονείς της στις 4 Ιουλίου 1997. Η οικογένεια παρέμεινε όλο το διάστημα στο club και έλαβε εκεί όλα της τα γεύματα. ερίπου 8 ημέρες μετά την έναρξη της διαμονής, η S. Leitner παρουσίασε συμπτώματα σαλμονελώσεως. Η λοίμωξη αυτή οφειλόταν στην παρασχεθείσα από το club τροφή. Η ασθένεια, η οποία παρατάθηκε μετά τη λήξη της διαμονής, εκδηλώθηκε με πυρετό για πολλές ημέρες, διαταράξεις του κυκλοφοριακού, διάρροια, εμμετούς καθώς και δυσφορία. Οι γονείς της S. Leitner υποχρεώθηκαν να ασχοληθούν μαζί της έως το τέλος της διαμονής. ολλοί άλλοι πελάτες του club αρρώστησαν και εμφάνισαν τα ίδια συμπτώματα.

9 Δύο έως τρεις εβδομάδες περίπου μετά τη λήξη της διαμονής, εστάλη στην TUI επιστολή διαμαρτυρίας σχετικά με την ασθένεια από την οποία είχε προσβληθεί με τον τρόπο αυτό η S. Leitner. Επειδή η επιστολή αυτή έμεινε αναπάντητη, η S. Leitner, εκπροσωπούμενη από τους γονείς της, άσκησε στις 20 Ιουλίου 1998 αγωγή αποζημιώσεως για ποσό 25 000 αυστριακών σελινίων (ATS).

10 Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο επιδίκασε στην S. Leitner μόνον το ποσό των 13 000 ATS για τους φυσικούς πόνους της («Schmerzensgeld») που οφείλονταν στην τροφική δηλητηρίαση και απέρριψε το επιπλέον αίτημα της αγωγής για την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που προκάλεσε το γεγονός ότι δεν ευχαριστήθηκε τις διακοπές της («entgangene Urlaubsfreude»). Ως προς το σημείο αυτό, έκρινε ότι τα αισθήματα δυσαρέσκειας και οι επιπτώσεις που προκλήθηκαν από την απογοήτευση μπορούν μεν να χαρακτηριστούν, στο αυστριακό δίκαιο, ως ηθική βλάβη, δεν μπορούν όμως να αποτελέσουν αντικείμενο αποζημιώσεως, εφόσον κανένας αυστριακός νόμος δεν προβλέπει ρητώς την ικανοποίηση ηθικής βλάβης αυτής της φύσεως.

11 Το Landesgericht Linz, δικάζον κατ' έφεσιν, συμμερίζεται την άποψη του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου όσον αφορά το αυστριακό δίκαιο, αλλά θεωρεί ότι η εφαρμογή του άρθρου 5 της οδηγίας θα μπορούσε να καταλήξει σε άλλη λύση. Στο πλαίσιο αυτό, το Landesgericht παραθέτει την απόφαση της 16ης Ιουλίου 1998, C-355/96, Silhouette International Schmied (Συλλογή 1998, σ. Ι-4799, σκέψη 36), με την οποία το Δικαστήριο έκρινε ότι μια οδηγία, καθεαυτή, δεν γεννά μεν υποχρεώσεις σε βάρος ιδιώτη και δεν μπορεί, επομένως, να γίνει επίκλησή της κατ' αυτού, πλην όμως το εθνικό δικαστήριο οφείλει να ερμηνεύσει τις διατάξεις του εθνικού δικαίου υπό το φως του κειμένου και του σκοπού της οδηγίας, ώστε να επιτευχθεί το αποτέλεσμα που αυτή επιδιώκει.

12 Το αιτούν δικαστήριο παρατηρεί επιπλέον ότι ο Γερμανός νομοθέτης θέσπισε ρητή ρύθμιση σχετικά με την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης σε περίπτωση αποτυχίας ταξιδίου ή σοβαρής διαταράξεως αυτού και ότι τα γερμανικά δικαστήρια παρέχουν πράγματι την ικανοποίηση αυτή.

13 Κρίνοντας ότι η διατύπωση του άρθρου 5 της οδηγίας στερείται επαρκούς ακριβείας ώστε να επιτρέπει να συναχθεί ασφαλές συμπέρασμα όσον αφορά την ηθική βλάβη, το Landesgericht Linz αποφάσισε να αναστείλει τη διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο το ακόλουθο προδικαστικό ερώτημα:

«Έχει την έννοια το άρθρο 5 της οδηγίας 90/314/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 1990, για τα οργανωμένα ταξίδια και τις οργανωμένες διακοπές και περιηγήσεις, ότι παρέχει κατ' αρχήν δικαίωμα ικανοποιήσεως της ηθικής βλάβης;»

Επί του προδικαστικού ερωτήματος

14 Με το ερώτημά του, το αιτούν δικαστήριο ερωτά αν το άρθρο 5 της οδηγίας πρέπει να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι παρέχει κατ' αρχήν στον καταναλωτή δικαίωμα ικανοποιήσεως της ηθικής βλάβης που προκύπτει από τη μη εκτέλεση ή την πλημμελή εκτέλεση των παροχών του οργανωμένου ταξιδίου.

Επιχειρήματα των διαδίκων

15 Η S. Leitner παρατηρεί ότι από την τρίτη αιτιολογική σκέψη της οδηγίας προκύπτει ότι οι επιχειρηματίες πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να προτείνουν ταξίδια υπό πανομοιότυπες συνθήκες σε όλα τα κράτη μέλη. Το άρθρο 5, παράγραφος 2, τέταρτο εδάφιο, της οδηγίας καθιστά δυνατό τον συμβατικό περιορισμό της ευθύνης σε περίπτωση ηθικής βλάβης που προκύπτει από τη μη εκτέλεση ή την πλημμελή εκτέλεση των παροχών του οργανωμένου ταξιδίου. Η διάταξη αυτή προϋποθέτει ότι, σύμφωνα με την οδηγία, μια ηθική βλάβη πρέπει κατ' αρχήν να ικανοποιείται.

16 Η TUI καθώς και η Αυστριακή, η Γαλλική και η Φινλανδική Κυβέρνηση συμφωνούν, κατ' ουσίαν, ότι η εναρμόνιση των εθνικών νομοθεσιών που πραγματοποιήθηκε με την οδηγία συνίσταται στον καθορισμό ενός απλού ελαχίστου επιπέδου προστασίας των καταναλωτών που παραγγέλλουν οργανωμένα ταξίδια. Συνεπώς, ο,τιδήποτε δεν ρυθμίζεται ρητώς από την οδηγία στον τομέα αυτό, και ειδικότερα το είδος της καλυπτομένης ζημίας, παραμένει στην αρμοδιότητα των εθνικών νομοθετών. Η οδηγία ορίζει μόνον ένα σύνολο ουσιαστικών κοινών κανόνων όσον αφορά το περιεχόμενο, τη σύναψη και την εκτέλεση της συμβάσεως οργανωμένου ταξιδίου χωρίς να ρυθμίζει σχετικώς όλες τις πτυχές, ιδίως θέματα αστικής ευθύνης. Επομένως, η ύπαρξη δικαιώματος ικανοποιήσεως της ηθικής βλάβης δεν μπορεί να συναχθεί από την οδηγία εφόσον αυτή δεν αναφέρεται ρητώς στο θέμα αυτό.

17 Η Βελγική Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η χρησιμοποίηση, κατά τρόπο γενικό και άνευ περιορισμών, του όρου «ζημίες» στο άρθρο 5, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας συνεπάγεται την ευρύτερη δυνατή ερμηνεία του, ώστε οποιοδήποτε είδος ζημίας θα πρέπει κατ' αρχήν να καλύπτεται βάσει της νομοθεσίας που μεταφέρει την οδηγία στο εσωτερικό δίκαιο. Η οδηγία παρέχει τη δυνατότητα στα κράτη μέλη, τα οποία αναγνωρίζουν την ευθύνη για ηθική βλάβη σύμφωνα με το κοινό δίκαιο, να θέτουν όρια σ' αυτή σύμφωνα με ορισμένα κριτήρια. Η απουσία μιας τέτοιας διατάξεως στα κράτη μέλη, στα οποία η ευθύνη για ηθική βλάβη εξαρτάται από την ύπαρξη ρητής διατάξεως υπό την έννοια αυτή, πρέπει να θεωρηθεί ότι εμποδίζει εντελώς την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης, πράγμα το οποίο είναι αντίθετο προς τις διατάξεις της οδηγίας.

18 Η Επιτροπή παρατηρεί, κατ' αρχάς, ότι ο όρος «ζημίες» χρησιμοποιείται από την οδηγία χωρίς τον ελάχιστο περιορισμό ενώ, ακριβώς στον τομέα των ταξιδίων για διακοπές, συχνά απαντούν άλλες ζημίες εκτός των σωματικών βλαβών. Στη συνέχεια, παρατηρεί ότι ευθύνη για ηθική βλάβη αναγνωρίζεται στα περισσότερα από τα κράτη μέλη, πέραν της αποζημιώσεως για τους φυσικούς πόνους που εκ παραδόσεως προβλέπεται απ' όλες τις έννομες τάξεις, αν και η έκταση της ευθύνης αυτής και οι προϋποθέσεις υπάρξεώς της ποικίλλουν ως προς τις λεπτομέρειες. Τέλος, όλες οι σύγχρονες έννομες τάξεις αποδίδουν όλο και μεγαλύτερη σημασία στις ετήσιες άδειες. Υπό τις συνθήκες αυτές, υποστηρίζει ότι δεν είναι δυνατό η γενική έννοια της ζημίας που χρησιμοποιείται από την οδηγία να ερμηνεύεται στενώς, η δε ηθική βλάβη να αποκλείεται κατ' αρχήν από αυτήν.

Εκτίμηση του Δικαστηρίου

19 ρέπει να υπομνηστεί ότι το άρθρο 5, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας επιβάλλει στα κράτη μέλη να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε ο διοργανωτής του ταξιδίου να αποκαθιστά «τις ζημίες που προκύπτουν εις βάρος του καταναλωτή λόγω μη εκτελέσεως ή πλημμελούς εκτελέσεως της συμβάσεως».

20 ρέπει συναφώς να παρατηρηθεί ότι από τη δεύτερη και τρίτη αιτιολογική σκέψη της οδηγίας προκύπτει ότι η οδηγία έχει ως σκοπό, μεταξύ άλλων, την κατάργηση των διαφορών που έχουν διαπιστωθεί μεταξύ των νομοθεσιών και των πρακτικών των διαφόρων κρατών μελών όσον αφορά τα οργανωμένα ταξίδια και που μπορούν να προκαλέσουν στρεβλώσεις στον ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρηματιών που είναι εγκατεστημένοι στα διάφορα κράτη μέλη.

21 Δεν αμφισβητείται ότι, στον τομέα των οργανωμένων ταξιδίων, η ύπαρξη υποχρεώσεως ικανοποιήσεως της ηθικής βλάβης σε ορισμένα κράτη μέλη και η απουσία της σε άλλα έχουν ως συνέπεια αισθητές στρεβλώσεις του ανταγωνισμού, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι, όπως παρατήρησε η Επιτροπή, συχνά παρατηρείται ύπαρξη ηθικής βλάβης στον τομέα αυτό.

22 Επιπλέον, πρέπει να παρατηρηθεί ότι η οδηγία, και ειδικότερα το άρθρο της 5, επιδιώκει να προστατεύσει τους καταναλωτές και ότι, στο πλαίσιο των τουριστικών ταξιδίων, η αποκατάσταση της ζημίας, την οποία προκάλεσε το γεγονός ότι δεν ευχαριστήθηκαν τις διακοπές τους, έχει ιδιαίτερη σημασία γι' αυτούς.

23 Το άρθρο 5 της οδηγίας πρέπει να ερμηνευθεί υπό το φως των σκέψεων αυτών. Το άρθρο αυτό, στην παράγραφο 2, πρώτο εδάφιο, παραπέμπει μεν μόνον κατά τρόπο γενικό στην έννοια των ζημιών, διαπιστώνεται όμως ότι, προβλέποντας στην παράγραφο 2, τέταρτο εδάφιο, την ευχέρεια των κρατών μελών να προβλέπουν, όσον αφορά τις λοιπές ζημίες εκτός των σωματικών βλαβών, ότι η αποζημίωση περιορίζεται δυνάμει της συμβάσεως υπό τον όρον ο περιορισμός αυτός να είναι εύλογος, η οδηγία αναγνωρίζει σιωπηρώς την ύπαρξη δικαιώματος αποζημιώσεως των λοιπών ζημιών εκτός των σωματικών βλαβών, μεταξύ των οποίων είναι η ηθική βλάβη.

24 Επομένως, στο υποβληθέν ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 5 της οδηγίας έχει την έννοια ότι παρέχει κατ' αρχήν στον καταναλωτή δικαίωμα ικανοποιήσεως της ηθικής βλάβης η οποία προκύπτει από τη μη εκτέλεση ή την πλημμελή εκτέλεση των παροχών του οργανωμένου ταξιδίου.

Επί των δικαστικών εξόδων

25 Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν η Αυστριακή, η Βελγική, η Γαλλική και η Φινλανδική Κυβέρνηση, καθώς και η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που κατέθεσαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, δεν αποδίδονται. Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ' αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων.

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (έκτο τμήμα),

κρίνοντας επί του ερωτήματος που του υπέβαλε με διάταξη της 6ης Απριλίου 2000 το Landesgericht Linz, αποφαίνεται:

Το άρθρο 5 της οδηγίας 90/314/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 1990, για τα οργανωμένα ταξίδια και τις οργανωμένες διακοπές και περιηγήσεις, έχει την έννοια ότι παρέχει κατ' αρχήν στον καταναλωτή δικαίωμα ικανοποιήσεως της ηθικής βλάβης η οποία προκύπτει από τη μη εκτέλεση ή την πλημμελή εκτέλεση των παροχών του οργανωμένου ταξιδίου.