1. Ανταγωνισμός - Διοικητική διαδικασία - Εξουσίες ελέγχου της Επιτροπής - Αρωγή των εθνικών αρχών - Καθορισμός των διαδικαστικών λεπτομερειών από το εθνικό δίκαιο - Έλεγχος των εθνικών δικαστηρίων - εριεχόμενο - Τήρηση της γενικής αρχής που επιτάσσει προστασία από τις αυθαίρετες ή δυσαναλόγως επαχθείς παρεμβάσεις της δημόσιας αρχής
(Κανονισμός 17 του Συμβουλίου, άρθρο 14 § 6)
2. Ανταγωνισμός - Διοικητική διαδικασία - Εξουσίες ελέγχου της Επιτροπής - Αρωγή των εθνικών αρχών - Υποχρέωση της Επιτροπής - εριγραφή του αντικειμένου και του σκοπού της έρευνας - εριεχόμενο
[Συνθήκη ΕΚ, άρθρο 5 (νυν άρθρο 10 ΕΚ)· κανονισμός 17 του Συμβουλίου, άρθρο 14 § 6]
1. Δυνάμει της γενικής αρχής του κοινοτικού δικαίου που επιτάσσει την προστασία από τις αυθαίρετες ή δυσαναλόγως επαχθείς παρεμβάσεις της δημόσιας αρχής στη σφαίρα της ιδιωτικής δραστηριότητας ενός φυσικού ή νομικού προσώπου, το εθνικό δικαστήριο που είναι αρμόδιο δυνάμει του εσωτερικού δικαίου να παρέχει άδεια για επί τόπου έρευνες και κατασχέσεις στους χώρους των επιχειρήσεων, οι οποίες εικάζεται ότι έχουν παραβεί τους κανόνες του ανταγωνισμού, υποχρεούται να εξετάζει αν τα μέτρα εξαναγκασμού, που ζητούνται κατόπιν αιτήσεως αρωγής υποβληθείσας από την Επιτροπή κατ' εφαρμογή του άρθρου 14, παράγραφος 6, του κανονισμού 17 δεν είναι αυθαίρετα ή δυσαναλόγως επαχθή σε σχέση με το αντικείμενο του διαταχθέντος ελέγχου. Με την επιφύλαξη της εφαρμογής των διατάξεων του εσωτερικού δικαίου που διέπουν την εφαρμογή των μέτρων εξαναγκασμού, το κοινοτικό δίκαιο απαγορεύει στο εθνικό δικαστήριο, κατά την άσκηση του ελέγχου του βασίμου των εν λόγω μέτρων, να βαίνει πέραν αυτού που απαιτείται από την προαναφερθείσα γενική αρχή.
( βλ. σκέψη 99, διατακτ. 1 )
2. Το κοινοτικό δίκαιο υποχρεώνει την Επιτροπή να μεριμνά ώστε το εθνικό δικαστήριο, που είναι αρμόδιο δυνάμει του εσωτερικού δικαίου να χορηγεί άδεια για επιτόπιες επισκέψεις και κατασχέσεις στους χώρους των επιχειρήσεων, για τις οποίες υπάρχουν υπόνοιες ότι έχουν παραβιάσει τους κανόνες του ανταγωνισμού, να διαθέτει όλα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για να μπορεί να ασκεί τον έλεγχο που του ανατίθεται. Συναφώς, στα πληροφοριακά στοιχεία που παρέχει η Επιτροπή πρέπει, κατ' αρχή, να περιλαμβάνονται:
- περιγραφή των ουσιωδών χαρακτηριστικών της εικαζομένης παραβάσεως, δηλαδή τουλάχιστον να αναφέρεται η τεκμαιρομένη σχετική αγορά και η φύση των εικαζομένων περιορισμών του ανταγωνισμού·
- διευκρινίσεις ως προς τον τρόπο με τον οποίο η επιχείρηση, την οποία αφορούν τα μέτρα εξαναγκασμού, τεκμαίρεται ότι ενέχεται στην προαναφερθείσα παράβαση·
- διευκρινίσεις από τις οποίες προκύπτει εμπεριστατωμένα ότι η Επιτροπή διαθέτει σοβαρά πληροφοριακά στοιχεία και σοβαρές ενδείξεις που της δημιουργούν την υπόνοια ότι η οικεία επιχείρηση έχει διαπράξει την παράβαση αυτή·
- την κατά το δυνατόν ακριβέστερη περιγραφή του αντικειμένου της έρευνας και των στοιχείων που πρέπει να αποτελέσουν το αντικείμενο του ελέγχου, καθώς και των εξουσιών που ανατίθενται στους κοινοτικούς υπαλλήλους που είναι εντεταλμένοι με την έρευνα, και,
- στην περίπτωση που η Επιτροπή ζητήσει προληπτικώς τη συνδρομή των εθνικών αρχών, προκειμένου να κάμψει την ενδεχόμενη άρνηση της οικείας επιχειρήσεως, διευκρινίσεις βάσει των οποίων το εν λόγω εθνικό δικαστήριο μπορεί να σχηματίσει την πεποίθηση ότι, αν δεν επιτρέψει προληπτικώς τα μέτρα εξαναγκασμού, η απόδειξη της παραβάσεως θα ματαιωθεί ή θα καταστεί πολύ δυσχερής.
Αντιθέτως, το εθνικό δικαστήριο δεν μπορεί να απαιτεί να του διαβιβάζονται τα στοιχεία και οι ενδείξεις που περιλαμβάνονται στον φάκελο της Επιτροπής και επί των οποίων βασίζονται οι υπόνοιες της Επιτροπής.
Όταν το εν λόγω δικαστήριο κρίνει ότι τα κοινοποιηθέντα από την Επιτροπή πληροφοριακά στοιχεία δεν πληρούν τις προαναφερθείσες ανωτέρω απαιτήσεις, δεν μπορεί, χωρίς να παραβεί τα άρθρα 14, παράγραφος 6, του κανονισμού 17 και 5 της Συνθήκης (νυν άρθρο 10 ΕΚ), απλώς να απορρίψει την αίτηση που του έχει υποβληθεί. Στην περίπτωση αυτή, το δικαστήριο αυτό υποχρεούται να πληροφορήσει το συντομότερο δυνατόν την Επιτροπή ή την εθνική αρχή που έχει προσφύγει ενώπιόν του τη αιτήσει της Επιτροπής για τις δυσχέρειες που αντιμετωπίζει ζητώντας, ενδεχομένως, διευκρινίσεις βάσει των οποίων θα μπορέσει να ασκήσει τον έλεγχο που του έχει ανατεθεί. Μόνον εφόσον του δοθούν οι ενδεχόμενες αυτές διευκρινίσεις ή η Επιτροπή δεν δώσει συνέχεια στο αίτημά του, το αρμόδιο εθνικό δικαστήριο μπορεί βασίμως να αρνηθεί να χορηγήσει τη ζητηθείσα συνδρομή, αν δεν μπορεί, ενόψει των πληροφοριακών στοιχείων που διαθέτει, να κρίνει ότι τα μελετώμενα μέτρα εξαναγκασμού δεν είναι αυθαίρετα ή δυσανάλογα σε σχέση με το αντικείμενο του ελέγχου.
Τα πληροφοριακά στοιχεία που πρέπει να παράσχει η Επιτροπή στο εν λόγω εθνικό δικαστήριο μπορούν να προκύπτουν τόσο από την ίδια την απόφαση για τη διενέργεια ελέγχου όσο και από την απευθυνθείσα στις εθνικές αρχές αίτηση κατ' εφαρμογή του άρθρου 14, παράγραφος 6, του κανονισμού 17, ή ακόμη και από την προφορική έστω απάντηση σε ερώτημα του δικαστηρίου αυτού.
( βλ. σκέψη 99, διατακτ. 2-5 )