1. Φορολογικές διατάξεις - Εναρμόνιση των νομοθεσιών - Φόροι κύκλου εργασιών - Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας - Έκπτωση του καταβληθέντος φόρου επί των εισροών - Θέσπιση ειδικών κατά παρέκκλιση μέτρων - Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής ή της φοροαποφυγής - Απόφαση 89/487 - Αποκλεισμός από το δικαίωμα εκπτώσεως του φόρου επί ορισμένων δαπανών κατοικίας, εστιατορίων, τελετών και θεαμάτων - αραβίαση της αρχής της αναλογικότητας - αράνομο
(Οδηγία 77/388 του Συμβουλίου, άρθρο 27· απόφαση 89/487 του Συμβουλίου)
1. Η απόφαση 89/487 του Συμβουλίου, εκδοθείσα βάσει του άρθρου 27 της έκτης οδηγίας 77/388, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών, κατά το οποίο μπορεί να επιτραπεί σε κράτος μέλος να λάβει ειδικά μέτρα κατά παρέκκλιση από την έκτη οδηγία, προκειμένου να απλοποιήσει την είσπραξη του φόρου ή να αποτρέψει ορισμένες περιπτώσεις φοροδιαφυγής ή φοροαποφυγής, και επιτρέπουσα στη Γαλλική Δημοκρατία να εφαρμόσει μέτρο παρέκκλισης από το άρθρο 17, παράγραφος 6, δεύτερο εδάφιο, της έκτης οδηγίας, είναι άκυρη βάσει της γενικής αρχής της αναλογικότητας, κατά το μέτρο που επιτρέπει στο κράτος αυτό να αρνείται στους επιχειρηματίες το δικαίωμα να εκπίπτουν τον φόρο προστιθεμένης αξίας ο οποίος πλήττει τις δαπάνες των οποίων τον αυστηρώς επαγγελματικό χαρακτήρα μπορούν να αποδείξουν.
ράγματι, το μέτρο το οποίο συνίσταται στον κατ' αρχήν αποκλεισμό του δικαιώματος εκπτώσεως του φόρου προστιθεμένης αξίας ως προς το σύνολο των δαπανών κατοικίας, εστιατορίων, τελετών και θεαμάτων, δικαιώματος το οποίο αποτελεί θεμελιώδη αρχή του συστήματος φόρου προστιθεμένης αξίας που θεσπίζει η έκτη οδηγία, ενώ μπορούν να προβλεφθούν ή υφίστανται ήδη στην εθνική έννομη τάξη κατάλληλα μέτρα, θίγοντα λιγότερο την αρχή αυτή απ' ό,τι ο αποκλεισμός του δικαιώματος εκπτώσεως ως προς ορισμένες δαπάνες, δεν φαίνεται αναγκαίο για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής και, στο παρόν στάδιο εξελίξεως του κοινοτικού δικαίου, δεν αποτελεί μέσο ανάλογο προς τον σκοπό αυτό και θίγει υπερβολικά τους σκοπούς και τις αρχές της έκτης οδηγίας.
( βλ. σκέψεις 35, 57, 61-62 και διατακτ. )
2. Την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, η οποία αποτελεί απόρροια της αρχής της ασφαλείας δικαίου και την οποία επικαλούνται κατά κανόνα οι ιδιώτες (επιχειρηματίες) οι οποίοι έχουν δικαιολογημένη εμπιστοσύνη δημιουργηθείσα από τις δημόσιες αρχές, δεν μπορεί να την επικαλεσθεί κράτος μέλος προκειμένου να αποφύγει τις συνέπειες μιας αποφάσεως του Δικαστηρίου που διαπιστώνει την ακυρότητα κοινοτικής πράξεως, διότι τούτο θα διακύβευε τη δυνατότητα των ιδιωτών να προστατεύονται από συμπεριφορά των δημοσίων αρχών στηριζόμενη σε παράνομους κανόνες.
( βλ. σκέψη 67 )