1 Κοινωνική πολιτική - Άνδρες και γυναίκες εργαζόμενοι - Πρόσβαση σε απασχόληση και συνθήκες εργασίας κατά την άσκηση ανεξάρτητων δραστηριοτήτων - Ίση μεταχείριση - Έμμεση δυσμενής διάκριση - Κριτήρια εκτιμήσεως - Ξωριστή αξιολόγηση εκάστου στοιχείου που χαρακτηρίζει τους όρους της ασκήσεως μιας επαγγελματικής δραστηριότητας - Ανάγκη υπάρξεως στοιχείων με βαρύνουσα σημασία
(Οδηγίες 76/207 και 86/613 του Συμβουλίου)
2 Κοινωνική πολιτική - Άνδρες και γυναίκες εργαζόμενοι - Δυσμενής διάκριση που εισάγεται με μέτρα κοινωνικής προστασίας που θεσπίζουν τα κράτη μέλη - Μέτρα που σκοπούν στη χωριστή διαχείριση των δημοσίων δαπανών - Δικαιολογία - Προϋποθέσεις
3 Κοινωνική πολιτική - Άνδρες και γυναίκες εργαζόμενοι - Ισότητα αμοιβής - Τίμημα για τη μεταβίβαση της πελατείας ιατρείου - Εξομοίωση με τη σύνταξη γήρατος μισθωτού - Δεν επιτρέπεται
1 H οδηγία 76/207, περί της εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως ανδρών και γυναικών, όσον αφορά την πρόσβαση σε απασχόληση, την επαγγελματική εκπαίδευση και προώθηση και τις συνθήκες εργασίας, και η οδηγία 86/613, σχετικά με την εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών που ασκούν ανεξάρτητη δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένης της γεωργικής, καθώς και για την προστασία της μητρότητας, έχουν την έννοια ότι, προκειμένου να διαπιστωθεί η ύπαρξη έμμεσης δυσμενούς διακρίσεως λόγω φύλου, είναι αναγκαία η χωριστή αξιολόγηση καθενός από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους όρους ασκήσεως επαγγελματικής δραστηριότητας που απορρέουν από μια συγκεκριμένη ρύθμιση, καθόσον τα στοιχεία αυτά αποτελούν, αφ' εαυτών, ειδικά μέτρα στηριζόμενα σε κριτήρια εφαρμογής που προσιδιάζουν σ' αυτά και πλήττουν σημαντικό αριθμό προσώπων που ανήκουν σε ορισμένη κατηγορία.
Ως προς τον τελευταίο αυτόν όρο, μια κατάσταση αποκαλύπτει εκ πρώτης όψεως την ύπαρξη έμμεσης δυσμενούς διακρίσεως πράγματι μόνον εφόσον τα στοιχεία που τη χαρακτηρίζουν είναι έγκυρα, καλύπτουν, δηλαδή, αρκετά μεγάλο αριθμό ατόμων, δεν εκφράζουν αμιγώς τυχαία ή συγκυριακά φαινόμενα και είναι, γενικότερα, σημαντικά. (βλ. σκέψεις 33, 36, διατακτ. 1)
2 Μολονότι, στο πλαίσιο των μέτρων κοινωνικής προστασίας που λαμβάνουν τα κράτη μέλη, εκτιμήσεις αναγόμενες στον προϋπολογισμό δεν μπορούν, αφ' εαυτών, να δικαιολογήσουν δυσμενή διάκριση λόγω φύλου, ωστόσο μέτρα που σκοπούν να διασφαλίσουν, αφενός, τη χρηστή διαχείριση των δημοσίων δαπανών που προορίζονται για την κάλυψη των αμοιβών για τις υπηρεσίες ειδικευμένων ιατρών και, αφετέρoυ, την πρόσβαση του πληθυσμού στις υπηρεσίες αυτές μπορούν να θεωρηθούν δικαιολογημένα, εφόσον ανταποκρίνονται σε θεμιτό σκοπό κοινωνικής πολιτικής, είναι κατάλληλα για την επίτευξη του σκοπού αυτού και αναγκαία προς τον σκοπό αυτό. (βλ. σκέψη 42, διατακτ. 2)
3 Το τίμημα που μπορεί να λάβει ένας ιατρός για τη μεταβίβαση της πελατείας του, κατά την παύση της δραστηριότητάς του λόγω συμπληρώσεως του ορίου ηλικίας, δεν μπορεί να εξομοιωθεί, στο πλαίσιο εκτιμήσεως ενδεχόμενης δυσμενούς διακρίσεως λόγω φύλου μεταξύ εργαζομένων, προς τη σύνταξη γήρατος μισθωτού. Πράγματι, η μεταβίβαση της πελατείας, η οποία αποτελεί ένα άυλο στοιχείο που ανήκει στο ιατρείο, δεν συνδέεται κατ' ανάγκη με την ηλικία του μεταβιβάζοντος και μπορεί να γίνει οποτεδήποτε, ενώ η σύνταξη λαμβάνεται μόνο κατά τη συμπλήρωση ορισμένης ηλικίας και βάσει της συμπληρώσεως ορισμένου χρόνου εργασίας και ορισμένου ποσού καταβληθεισών εισφορών. Επιπλέον, η τιμή μεταβιβάσεως καταβάλλεται από τον αγοραστή του ιατρείου και όχι από τα πρόσωπα που καταβάλλουν, υπό κανονικές συνθήκες, την αμοιβή του ιατρού, ανεξαρτήτως του εάν πρόκειται για τους ασθενείς, το Δημόσιο ή το σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως. (βλ. σκέψεις 45-46, διατακτ. 3)