1 Προδικαστικά ερωτήματα - Υποβολή στο Δικαστήριο - Εθνικό δικαστήριο κατά το άρθρο 177 της Συνθήκης - Έννοια - Αρχή αρμόδια για τις προσφυγές στον τομέα της συνάψεως των δημοσίων συμβάσεων
(Συνθήκη ΕΚ, άρθρο 177)
2 Προσέγγιση των νομοθεσιών - Διαδικασίες συνάψεως των δημοσίων συμβάσεων παροχής υπηρεσιών - Οδηγία 92/50 - Διάταξη επιβάλλουσα στα κράτη μέλη υποχρέωση συστάσεως αρμοδίων για τις προσφυγές αρχών - Μη μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο - Συνέπειες - Δυνατότητα των αρχών που είναι αρμόδιες για τις προσφυγές στον τομέα των συμβάσεων δημοσίων έργων και κρατικών προμηθειών να αποφαίνονται επίσης στον τομέα των υπηρεσιών - Μη αναγκαστική συνέπεια - Υποχρέωση των εθνικών δικαστηρίων να ελέγχουν αν υπάρχει δυνατότητα προσφυγής βάσει του εν ισχύι εθνικού δικαίου
(Οδηγία 92/50 του Συμβουλίου, άρθρο 41)
3 Για την αξιολόγηση του αν το αιτούν όργανο είναι δικαστήριο υπό την έννοια του άρθρου 177 της Συνθήκης - ζήτημα που εμπίπτει αποκλειστικά στο κοινοτικό δίκαιο - πρέπει να λαμβάνεται υπόψη μια σειρά στοιχείων, όπως είναι η ίδρυση του οργάνου αυτού με νόμο, η μονιμότητά του, ο δεσμευτικός χαρακτήρας της δικαιοδοσίας του, ο κατ' αντιμωλία χαρακτήρας της ενώπιόν του διαδικασίας, η εκ μέρους του οργάνου αυτού εφαρμογή κανόνων δικαίου, καθώς και η ανεξαρτησία του. Η γερμανική ομοσπονδιακή επιτροπή εποπτείας της συνάψεως των δημοσίων συμβάσεων, η οποία έχει ιδρυθεί με νόμο ως το μοναδικό όργανο που είναι αρμόδιο να διαπιστώνει, εφαρμόζοντας κανόνες δικαίου και κατόπιν ακροάσεως των μερών, την παραβίαση εκ μέρους των ιεραρχικώς υποδεέστερων ελεγκτικών υπηρεσιών των διατάξεων που εφαρμόζονται στον τομέα της συνάψεως δημοσίων συμβάσεων, οι αποφάσεις της οποίας έχουν δεσμευτική ισχύ και η οποία ασκεί τα καθήκοντά της με ανεξαρτησία και με δική της ευθύνη, πληροί τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις.
4 Το άρθρο 41 της οδηγίας 92/50, για τον συντονισμό των διαδικασιών σύναψης δημοσίων συμβάσεων παροχής υπηρεσιών, το οποίο επιβάλλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση να διασφαλίζουν τη δυνατότητα ασκήσεως αποτελεσματικών προσφυγών κατά των αποφάσεων που λαμβάνουν οι αναθέτουσες αρχές, δεν έχει την έννοια ότι, ελλείψει μεταφοράς της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο κατά τη λήξη της ταχθείσας προς τούτο προθεσμίας, οι αρχές των κρατών μελών που είναι αρμόδιες να εκδικάζουν τις προσφυγές στον τομέα των διαδικασιών συνάψεως συμβάσεων δημοσίων έργων και κρατικών προμηθειών είναι επίσης αρμόδιες για τις προσφυγές στον τομέα των διαδικασιών συνάψεως δημοσίων συμβάσεων παροχής υπηρεσιών. Ωστόσο, οι επιταγές περί ερμηνείας του εθνικού δικαίου κατά τρόπο σύμφωνο προς την εν λόγω οδηγία και περί αποτελεσματικής προστασίας των δικαιωμάτων των ιδιωτών επιβάλλουν στο εθνικό δικαστήριο την υποχρέωση να ελέγχει αν οι κρίσιμες διατάξεις του εθνικού δικαίου επιτρέπουν να αναγνωρίζεται στους ιδιώτες δικαίωμα προσφυγής στον τομέα της συνάψεως δημοσίων συμβάσεων παροχής υπηρεσιών. Συναφώς, το εθνικό δικαστήριο ενδέχεται να υποχρεούται, ειδικότερα, να διερευνά αν το εν λόγω δικαίωμα προσφυγής μπορεί να ασκείται ενώπιον ακριβώς των αρχών εκείνων που είναι αρμόδιες για τις προσφυγές στον τομέα της συνάψεως συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων.