++++
1. Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη * Απαγόρευση * Εξαιρέσεις * Ενισχύσεις στις ναυπηγικές εργασίες * Οδηγία 87/167 * Ελάχιστες προϋποθέσεις * Κανόνες εφαρμοζόμενοι στον τομέα της αλιείας που διατύπωσε η Επιτροπή με κατευθυντήριες γραμμές * Τήρηση των κριτηρίων που εφαρμόζονται στον τομέα της κοινής αλιευτικής πολιτικής * Επιτρέπεται
(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρα 42, 92 και 93 οδηγία 87/167 του Συμβουλίου)
2. Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη * Εξέταση από την Επιτροπή * Περιορισμός των ενισχύσεων σε έναν οικονομικό τομέα * Κανόνες εφαρμοζόμενοι στον τομέα της αλιείας που διατύπωσε η Επιτροπή με κατευθυντήριες γραμμές * Αποδοχή από τα κράτη μέλη * Δεσμευτική ισχύς * Εφαρμογή στις ενισχύσεις για τη ναυπήγηση αλιευτικών σκαφών τα οποία θα λειτουργούν στο πλαίσιο του κοινοτικού στόλου
(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 93 PAR 1)
1. Όπως προκύπτει τόσο από τη νομική βάση της, που είναι το άρθρο 92, παράγραφος 3, στοιχείο δ', της Συνθήκης ΕΟΚ, ήδη άρθρο 92, παράγραφος 3, στοιχείο γ', της Συνθήκης ΕΚ, όσο και από τα άρθρα 1, στοιχείο δ', δεύτερο εδάφιο, και 4, παράγραφος 1 αυτής, η οδηγία 87/167 σχετικά με τις ενισχύσεις στις ναυπηγικές εργασίες αφορά μια κατηγορία ενισχύσεων "που δύνανται να θεωρητούν ότι συμβιβάζονται με την κοινή αγορά". Επομένως μια ενίσχυση για τη ναυπήγηση σκάφους δεν συμβιβάζεται οπωσδήποτε με την κοινή αγορά απλώς και μόνον διότι πληροί τις προϋποθέσεις της οδηγίας αυτής, η δε Επιτροπή είναι πάντα αρμόδια να εξετάζει, δυνάμει του άρθρου 93, παράγραφος 3, της Συνθήκης αν πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις του συμβατού προς την κοινή αγορά.
Στο πλαίσιο αυτό, λαμβανομένου υπόψη, αφενός, ότι το άρθρο 42, πρώτο εδάφιο, της Συνθήκης αναγνωρίζει την υπεροχή της γεωργικής πολιτικής έναντι των στόχων της Συνθήκης στον τομέα του ανταγωνισμού και, αφετέρου, ότι πρέπει να προστατευθεί η πρακτική αποτελεσματικότητα της κοινής πολιτικής στον τομέα της αλιείας, όταν η Επιτροπή εκτιμά το συμβιβαστό μιας ενισχύσεως που χορηγείται στον τομέα της αλιείας, οφείλει να λαμβάνει υπόψη τις απαιτήσεις της κοινής πολιτικής στον τομέα αυτό. Επομένως, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων που έχει βάσει των άρθρων 92 και 93 της Συνθήκης, έχει την εξουσία να θεσπίζει τις κατευθυντήριες γραμμές για την εξέταση των κρατικών ενισχύσεων στον τομέα της αλιείας που προβλέπουν τήρηση, εκτός των κριτηρίων που ανάγονται αποκλειστικά στην πολιτική του ανταγωνισμού, και αυτών που εφαρμόζονται στον τομέα της κοινής αλιευτικής πολιτικής έστω και αν το Συμβούλιο δεν την έχει ρητά εξουσιοδοτήσει προς τούτο.
2. Το άρθρο 93, παράγραφος 1, της Συνθήκης, προβλέποντας ότι η Επιτροπή, σε συνεργασία με τα κράτη μέλη, εξετάζει διαρκώς τα καθεστώτα ενισχύσεων που υπάρχουν στα κράτη αυτά και τους προτείνει τα κατάλληλα μέτρα που απαιτεί η προοδευτική ανάπτυξη και η λειτουργία της κοινής αγοράς, θεσπίζει σιωπηρά μια υποχρέωση τακτικής και περιοδικής συνεργασίας μεταξύ της Επιτροπής και των κρατών μελών, από την οποία ούτε η Επιτροπή ούτε ένα κράτος μέλος μπορούν να αποδεσμευτούν επ' αόριστο χρόνο, εξαρτώμενο από τη μονομερή βούληση του ενός ή του άλλου.
Ειδικότερα, ένα κράτος μέλος που υπέχει την υποχρέωση συνεργασίας από το άρθρο 93, παράγραφος 1, της Συνθήκης και έχει δεχθεί τους κανόνες των κατευθυντηρίων γραμμών που θέσπισε η Επιτροπή για την εξέταση των κρατικών ενισχύσεων στον τομέα της αλιείας οφείλει να τους εφαρμόζει οσάκις λαμβάνει απόφαση επί αιτήσεως ενισχύσεως για τη ναυπήγηση αλιευτικού πλοίου, το οποίο προορίζεται να ενταχθεί σε κάποιον από τους κοινοτικούς στόλους, ανεξαρτήτως του γεωγραφικού σημείου στο οποίο θα αλιεύει.