Υπόθεση C-290/94

Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

κατά

Ελληνικής Δημοκρατίας

«Παράβαση κράτους μέλους — Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων — Απασχόληση στη δημόσια διοίκηση»

Προτάσεις του γενικοί) εισαγγελέα P. Léger της 5ης Μαρτίου 1996   I-3287

Απόφαση του Δικαστηρίου της 2ας Ιουλίου 1996   I-3317

Περίληψη της αποφάσεως

Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Εξαιρέσεις – Απασχόληση στη δημόσια διοίκηση – Τομείς της διανομής ύδατος, φωταερίου και ηλεκτρισμού, της δημοσίας υγείας, της εκπαιδεύσεως, των μεταφορών, της έρευνας, των ταχυδρομείων και τηλεπικοινωνιών, της ραδιοτηλεοράσεως και ορχηστρών – Προϋπόθεση ιθαγενείας για την πρόσβαση στις θέσεις εργασίας που δεν συνεπάγονται άμεση ή έμμεση συμμετοχή στην άσκηση της δημοσίας εξουσίας και στη διασφάλιση των γενικών συμφερόντων του κράτους – Απαράδεκτο

(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 48- κανονισμός 1612/68 του Συμβουλίου, άρθρο 1)

Παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 48 της Συνθήκης και το άρθρο 1 του κανονισμού 1612/68, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας, το κράτος μέλος που στους δημόσιους τομείς της διανομής ύδατος, φωταερίου και ηλεκτρισμού, στις λειτουργικές υπηρεσίες της δημοσίας υγείας, στους τομείς της δημοσίας εκπαιδεύσεως, των θαλασσίων και αεροπορικών μεταφορών, των σιδηροδρόμων, των αστικών και υπεραστικών μεταφορών, της έρευνας για μη στρατιωτικούς σκοπούς, των ταχυδρομείων, των τηλεπικοινωνιών και της ραδιοτηλεοράσεως, καθώς και στη λυρική σκηνή και στις ορχήστρες των δήμων και κοινοτήτων, δεν περιορίζει την προϋπόθεση κατοχής της ιθαγενείας του για την πρόσβαση μόνο στις θέσεις εργασίας που συνεπάγονται άμεση ή έμμεση συμμετοχή στην άσκηση της δημοσίας εξουσίας και στα καθήκοντα που έχουν ως αντικείμενο τη διασφάλιση των γενικών συμφερόντων του κράτους ή των άλλων δημοσίων οργανισμών. Πράγματι, εφόσον οι θέσεις εργασίας στους ανωτέρω τομείς πόρρω απέχουν, κατά κανόνα, των ειδικών δραστηριοτήτων της δημοσίας διοικήσεως, το γεγονός ότι ορισμένες θέσεις εργασίας στους τομείς αυτούς ενδέχεται να εμπίπτουν στο άρθρο 48, παράγραφος 4, της Συνθήκης δεν μπορεί να δικαιολογήσει το να υποβάλλει γενικώς ένα κράτος μέλος το σύνολο των θέσεων αυτών στην προϋπόθεση ιθαγενείας.