61993J0381

++++

Μεταφορές * Θαλάσσιες μεταφορές * Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών * Περιορισμοί * Εθνική κανονιστική ρύθμιση εφαρμοστέα σε όλα τα πλοία ανεξαρτήτως της ιθαγενείας του παρέχοντος υπηρεσίες, προβαίνουσα σε διάκριση μεταξύ των εσωτερικών μεταφορών και εκείνων με προορισμό άλλα κράτη μέλη και διασφαλίζουσα πλεονέκτημα στις εσωτερικές μεταφορές * Απαράδεκτο ενόψει των σκοπών της ενιαίας αγοράς

(Κανονισμοί 4055/86 και 3577/92 του Συμβουλίου)

Πρέπει να θεωρηθεί ως συνιστώσα περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών θαλασσίας μεταφοράς, απαγορευόμενο δυνάμει του κανονισμού 4055/86, για την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στον τομέα των θαλασσίων μεταφορών μεταξύ κρατών μελών και μεταξύ κρατών μελών και τρίτων χωρών, εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία, αν και εφαρμόζεται άνευ διακρίσεως σε όλα τα πλοία, είτε χρησιμοποιούνται από τους ημεδαπούς παρέχοντες υπηρεσίες είτε από τους καταγομένους από άλλα κράτη μέλη, εισάγει διάκριση, για παράδειγμα, όσον αφορά τα εισπραττόμενα τέλη λόγω της χρησιμοποιήσεως των λιμενικών εγκαταστάσεων, ανάλογα με το εάν τα εν λόγω πλοία πραγματοποιούν εσωτερικές μεταφορές ή μεταφορές που έχουν προορισμό άλλα κράτη μέλη και διασφαλίζει, επομένως, ειδικό πλεονέκτημα για την εσωτερική αγορά και τις εσωτερικές μεταφορές του εν λόγω κράτους μέλους.

Πράγματι, αφενός υπό το πρίσμα της ενιαίας αγοράς προκειμένου να καταστεί δυνατή η πραγματοποίηση των στόχων αυτής, η ελευθερία παροχής υπηρεσιών απαγορεύει την εφαρμογή οποιασδήποτε εθνικής κανονιστικής ρυθμίσεως που έχει ως αποτέλεσμα να καθίσταται η παροχή υπηρεσιών μεταξύ κρατών μελών δυσκολότερη απ' ό,τι η παροχή υπηρεσιών που πραγματοποιείται αποκλειστικώς στο εσωτερικό ενός κράτους μέλους. Αφετέρου, αν γινόταν δεκτό ότι το γεγονός ότι η εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στον τομέα των θαλασσίων μεταφορών στο εσωτερικό των κρατών μελών δεν εφαρμόζεται παρά μόνον προοδευτικώς, σύμφωνα με τις καθοριζόμενες από τον κανονισμό 3577/92 ημερομηνίες, επιτρέπει στα κράτη μέλη, κατά τη διάρκεια μεταβατικής περιόδου προβλεφθείσας κατά τον τρόπο αυτό για την εν λόγω κατηγορία μεταφορών, να επιβάλλουν στις θαλάσσιες μεταφορές μεταξύ κρατών μελών μεγαλύτερες επιβαρύνσεις από αυτές των εσωτερικών μεταφορών, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να στερείται η εφαρμογή του συστήματος της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στις θαλάσσιες μεταφορές μεταξύ κρατών μελών, η οποία προβλέπεται από τον κανονισμό 4055/86, ουσιώδους μέρους της πρακτικής αποτελεσματικότητάς της.

Στην υπόθεση C-381/93,

Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπουμένη από τον Xavier Lewis, μέλος της Νομικής Υπηρεσίας, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο τον Γεώργιο Κρεμλή, μέλος της Νομικής Υπηρεσίας, Centre Wagner, Kirchberg

προσφεύγουσα,

κατά

Γαλλικής Δημοκρατίας, εκπροσωπουμένης από την Catherine de Salins, υποδιευθύντρια της διευθύνσεως νομικών υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών, και τον Hubert Renie, secretaire adjoint principal στη διεύθυνση νομικών υποθέσεων του ιδίου υπουργείου, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο την Πρεσβεία της Γαλλίας, 9, boulevard Prince Henri,

καθής,

που έχει ως αντικείμενο να αναγνωριστεί ότι, διατηρώντας σε ισχύ, με την ευκαιρία χρησιμοποιήσεως από πλοίο λιμενικών εγκαταστάσεων κειμένων στο ηπειρωτικό ή νησιωτικό έδαφός της, όταν οι επιβάτες προέρχονται από ή κατευθύνονται προς λιμένες άλλου κράτους μέλους, ένα σύστημα εισπράξεως τελών κατά την επιβίβαση και την αποβίβαση των επιβατών ενώ στην περίπτωση μεταφοράς μεταξύ δύο λιμένων ευρισκομένων στο εθνικό έδαφος τα εν λόγω τέλη εισπράττονται μόνον για την επιβίβαση επί του πλοίου κατά την αναχώρησή του από τον ηπειρωτικό ή τον νησιωτικό λιμένα, και εισπράττοντας υψηλότερα τέλη για την περίπτωση που οι επιβάτες προέρχονται ή κατευθύνονται προς λιμένες άλλων κράτων μελών απ' ό,τι για την περίπτωση που αυτοί κατευθύνονται προς λιμένα του εθνικού εδάφους, η Γαλλική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 1 του κανονισμού ΕΟΚ 4055/86 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1986, για την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στον τομέα των θαλασσίων μεταφορών μεταξύ κρατών μελών και μεταξύ κρατών μελών και τρίτων χωρών (ΕΕ L 378, σ. 1),

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ,

συγκείμενο από τους O. Due, Πρόεδρο, G. F. Mancini, J. C. Moitinho de Almeida, M. Diez de Velasco και D. A. O. Edward, προέδρους τμήματος, Κ. Ν. Κακούρη, R. Joliet, F. A. Schockweiler (εισηγητή), G. C. Rodriguez Iglesias, F. Grevisse, M. Zuleeg, P. J. G. Kapteyn και J. L. Murray, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: C. O. Lenz

γραμματέας: L. Hewlett, υπάλληλος διοικήσεως,

έχοντας υπόψη την έκθεση ακροατηρίου,

αφού άκουσε τις αγορεύσεις των διαδίκων κατά τη συνεδρίαση της 8ης Ιουνίου 1994,

αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 12ης Ιουλίου 1994,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1 Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου στις 3 Αυγούστου 1993, η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων άσκησε, δυνάμει του άρθρου 169 της Συνθήκης ΕΟΚ, προσφυγή επιδιώκουσα να αναγνωριστεί ότι, διατηρώντας σε ισχύ, με την ευκαιρία χρησιμοποιήσεως από πλοίο λιμενικών εγκαταστάσεων κειμένων στο ηπειρωτικό ή νησιωτικό έδαφός της, όταν οι επιβάτες προέρχονται από ή κατευθύνονται προς λιμένες άλλου κράτους μέλους, ένα σύστημα εισπράξεως τελών κατά την επιβίβαση και την αποβίβαση τους, ενώ στην περίπτωση μεταφοράς μεταξύ δύο λιμένων ευρισκομένων στο εθνικό έδαφος τα εν λόγω τέλη εισπράττονται μόνον για την επιβίβαση επί του πλοίου κατά την αναχώρησή του από τον ηπειρωτικό ή τον νησιωτικό λιμένα, και εισπράττοντας υψηλότερα τέλη για την περίπτωση που οι επιβάτες προέρχονται από ή κατευθύνονται προς λιμένες άλλων κράτων μελών απ' ό,τι για την περίπτωση που αυτοί κατευθύνονται προς λιμένα του εθνικού εδάφους, η Γαλλική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 1 του κανονισμού ΕΟΚ 4055/86 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1986, για την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στον τομέα των θαλασσίων μεταφορών μεταξύ κρατών μελών και μεταξύ κρατών μελών και τρίτων χωρών (ΕΕ L 378, σ. 1, στο εξής: κανονισμός 4055/86).

2 Δυνάμει του άρθρου R. 212-17 του κώδικα περί των γαλλικών θαλασσίων λιμένων, εισπράττονται τέλη για κάθε επιβάτη που αποβιβάσθηκε, επιβιβάσθηκε ή μετεπιβιβάσθηκε στους θαλασσίους λιμένες της μητροπολιτικής Γαλλίας. Ο πλοιοκτήτης, ο οποίος επιβαρύνεται με το τέλος αυτό, μπορεί να το επιρρίπτει στους επιβάτες.

3 Το άρθρο R. 212-19 του κώδικα περί των θαλασσίων λιμένων, όπως προκύπτει από το διάταγμα αριθ. 92/1089, της 1ης Οκτωβρίου 1992, περί τροποποιήσεως των τελών για τους επιβάτες εμπορικών πλοίων που εισπράττονται ως λιμενικό δικαίωμα (JORF της 7ης Οκτωβρίου 1992), ορίζει:

"Στους θαλασσίους λιμένες της ηπειρωτικής Γαλλίας, τα τέλη για τους επιβάτες εμπορικών πλοίων, που εισπράττονται ως λιμενικό δικαίωμα, για τους επιβάτες που χρησιμοποιούν υδροπτέρυγο ή οποιοδήποτε άλλο πλοίο έχουν ως εξής:

1. Επιβάτες με προορισμό ένα λιμένα της ηπειρωτικής Γαλλίας ή της Κορσικής: 8,28 γαλλικά φράγκα (FF) (με έκπτωση 50 % για τους επιβάτες της 4ης θέσεως). Οι επιβάτες των υδροπτερύγων ή πλοίων με μία θέση εξομοιούνται, για την είσπραξη του τέλους, προς τους επιβάτες 2ας θέσεως

2. Επιβάτες που προέρχονται από ή κατευθύνονται προς λιμένα των βρετανικών ή των αγγλο-νορμανδικών νήσων: 17,52 FF

3. Επιβάτες που προέρχονται από ή κατευθύνονται προς λιμένα ευρισκόμενο στην Ευρώπη (εκτός αυτών που αναφέρονται πιο πάνω υπό σημεία 1 και 2) ή σε οποιαδήποτε χώρα της λεκάνης της Μεσογείου: 21,01 FF

4. Επιβάτες που προέρχονται από ή κατευθύνονται προς οποιονδήποτε άλλον λιμένα: 74,81 FF.

(...)"

4 Το άρθρο R. 212-20 ορίζει στη συνέχεια:

"Στους θαλασσίους λιμένες της Κορσικής, τα τέλη για τους επιβάτες εμπορικών πλοίων, που εισπράττονται ως λιμενικό δικαίωμα, για τους επιβάτες που χρησιμοποιούν υδροπτέρυγο ή οποιοδήποτε άλλο πλοίο έχουν ως εξής:

1. Επιβάτες με προορισμό λιμένα της Κορσικής ή της ηπειρωτικής Γαλλίας ή της Σαρδηνίας: 8,28 FF (με έκπτωση 50 % για τους επιβάτες της 4ης θέσεως)

2. Επιβάτες που προέρχονται από ή κατευθύνονται προς λιμένα ευρισκόμενο στην Ευρώπη (εκτός αυτών που αναφέρονται ανωτέρω υπό σημείο 1) ή στην Βόρεια Αφρική: 8,28 FF

3. Επιβάτες που προέρχονται από ή κατευθύνονται προς οποιονδήποτε άλλον λιμένα: 49,88 FF.

(...)"

5 Η Επιτροπή θεωρεί ότι το εν λόγω σύστημα επιβολής τελών περιέχει δύο δυσμενείς διακρίσεις: αφενός, το τέλος είναι χαμηλότερο για τις μεταφορές επιβατών που πραγματοποιούνται με προορισμό γαλλικό λιμένα απ' ό,τι για αυτές που πραγματοποιούνται με προορισμό λιμένα άλλου κράτους μέλους (με εξαίρεση τις μεταφορές που πραγματοποιούνται από την Κορσική με προορισμό τη Σαρδηνία) αφετέρου, για τις μεταφορές μεταξύ γαλλικών λιμένων, το τέλος εισπράττεται μόνον κατά την επιβίβαση, ενώ, για τις μεταφορές μεταξύ γαλλικού λιμένος και λιμένος άλλου κράτους μέλους (εξαιρουμένων αυτών που πραγματοποιούνται μεταξύ της Κορσικής και της Σαρδηνίας), το τέλος εισπράττεται τόσο κατά την επιβίβαση όσο και κατά την αποβίβαση.

6 Η Επιτροπή θεωρεί ότι, ακόμη κι αν η γαλλική κανονιστική ρύθμιση δεν περιέχει διάκριση στηριζομένη στην ιθαγένεια του παρέχοντος τις εν λόγω υπηρεσίες μεταφοράς, συνιστά εμπόδιο της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών, ασυμβίβαστο προς το άρθρο 1 του κανονισμού 4055/86, λόγω του ότι με τον τρόπο αυτό δημιουργεί διάκριση μεταξύ των υπηρεσιών μεταφοράς που πραγματοποιούνται στο εσωτερικό της Γαλλίας και αυτών που πραγματοποιούνται προς ή από ένα άλλο κράτος μέλος, παρόλον ότι η λιμενική υπηρεσία για την οποία καταβάλλεται το τέλος είναι η ίδια και στις δύο περιπτώσεις.

7 Αμυνομένη, η Γαλλική Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι ο κανονισμός 4055/86 δεν υλοποιεί πλήρως την ελεύθερη παροχή των υπηρεσιών θαλασσίας μεταφοράς, καθόσον αφορά μόνον τις θαλάσσιες μεταφορές μεταξύ κρατών μελών και μεταξύ κρατών μελών και τρίτων χωρών και όχι τις θαλάσσιες μεταφορές που πραγματοποιούνται στο εσωτερικό των κρατών μελών, δηλαδή το cabotage. Υπογραμμίζει συναφώς ότι ο κανονισμός (ΕΟΚ) 3577/92 του Συμβουλίου, της 7ης Δεκεμβρίου 1992, για την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών στις θαλάσσιες μεταφορές στο εσωτερικό των κρατών μελών (cabotage) (ΕΕ L 364, σ. 7, στο εξής: κανονισμός 3577/92), ο οποίος άρχισε να ισχύει την 1η Ιανουαρίου 1993, ορίζει στο άρθρο 6, παράγραφος 1, ότι η ελεύθερη παροχή υπηρεσιών για τις τακτικές γραμμές επιβατικών μεταφορών και πορθμείων, στη Μεσόγειο και κατά μήκος των γαλλικών ακτών, θα αρχίσει να εφαρμόζεται από 1ης Ιανουαρίου 1999.

8 Επομένως, κατά τη Γαλλική Κυβέρνηση, η εκ μέρους της Γαλλίας τήρηση των κανόνων περί της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών πρέπει να εκτιμάται χωριστά για καθέναν από τους δύο αυτούς τύπους παροχών υπηρεσιών. Όσον αφορά τον καθέναν από αυτούς, η Γαλλία ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του κοινοτικού δικαίου, καθόσον, προκειμένου για τις θαλάσσιες μεταφορές μεταξύ κρατών μελών, από ή προς ένα γαλλικό λιμένα, δεν υφίσταται καμία διάκριση μεταξύ των Γάλλων επιχειρηματιών και αυτών που κατάγονται από άλλα κράτη μέλη και καθόσον, προκειμένου για το cabotage, όλοι οι επιχειρηματίες που κατάγονται από άλλα κράτη μέλη βρίσκονται στην ίδια κατάσταση έναντι της εφαρμοστέας στον τομέα αυτόν γαλλικής κανονιστικής ρυθμίσεως.

9 Προκειμένου να κριθεί το βάσιμο της αιτιάσεως της Επιτροπής, πρέπει, πρώτον, να υπομνηστεί ότι το άρθρο 1 του κανονισμού 4055/86 ορίζει, στην παράγραφο 1, ότι

"Η ελεύθερη παροχή υπηρεσιών στον τομέα των θαλασσίων μεταφορών μεταξύ κρατών μελών και μεταξύ κρατών μελών και τρίτων χωρών ισχύει για υπηκόους των κρατών μελών εγκατεστημένους σε κράτος μέλος της Κοινότητας εκτός από το κράτος του αποδέκτη των υπηρεσιών."

10 Όπως το Δικαστήριο διαπίστωσε με την απόφαση της 14ης Ιουλίου 1994, C-379/92, Peralta (Συλλογή 1994, σ. Ι-0000, σκέψη 39), η διάταξη αυτή καθορίζει, επομένως, τους απολαύοντες της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στον τομέα των θαλασσίων μεταφορών μεταξύ κρατών μελών και μεταξύ κρατών μελών και τρίτων χωρών με μία διατύπωση η οποία είναι ουσιαστικά η ίδια με αυτή του άρθρου 59 της Συνθήκης.

11 Δεύτερον, ορίζοντας ότι, "υπό την επιφύλαξη των διατάξεων της Συνθήκης σχετικά με το δικαίωμα εγκατάστασης, ο παρέχων υπηρεσίες θαλασσίων μεταφορών μπορεί, για την παροχή τους, να ασκήσει προσωρινά τη δραστηριότητά του στο κράτος μέλος όπου παρέχει τις υπηρεσίες του υπό τους ίδιους όρους που επιβάλλει το κράτος μέλος αυτό στους υπηκόους του", το άρθρο 8 του κανονισμού 4055/86 μεταθέτει την αρχή του άρθρου 60, τρίτο εδάφιο, της Συνθήκης στον τομέα των θαλασσίων μεταφορών μεταξύ κρατών μελών.

12 Τέλος, δυνάμει του άρθρου 1, παράγραφος 3, του κανονισμού 4055/86, οι διατάξεις των άρθρων 55 έως 58 και αυτές του άρθρου 62 της Συνθήκης εφαρμόζονται σ' αυτούς τους τύπους θαλασσίων μεταφορών.

13 Επομένως, ο κανονισμός 4055/86 καθιστά εφαρμοστέους στον τομέα των θαλασσίων μεταφορών μεταξύ κρατών μελών όλους τους κανόνες της Συνθήκης που διέπουν την ελεύθερη παροχή των υπηρεσιών.

14 Κατ' εφαρμογήν των κανόνων αυτών, την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών μπορούν να επικαλούνται όχι μόνον οι υπήκοοι των κρατών μελών που είναι εγκατεστημένοι εντός άλλου κράτους μέλους εκτός αυτού του αποδέκτη των υπηρεσιών, αλλά και μία επιχείρηση έναντι του κράτους όπου αυτή είναι εγκατεστημένη, εφόσον οι υπηρεσίες παρέχονται σε αποδέκτες που είναι εγκατεστημένοι εντός άλλου κράτους μέλους (βλ. απόφαση της 17ης Μαΐου 1994, C-18/93, Corsica Ferries Italia (Συλλογή 1994, σ. Ι-0000, σκέψη 30), και, γενικότερα, σε όλες τις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο παρέχων υπηρεσίες τις προσφέρει επί του εδάφους άλλου κράτους μέλους εκτός αυτού στο οποίο είναι εγκατεστημένος (βλ. απόφαση της 26ης Φεβρουαρίου 1991, C-154/89, Επιτροπή κατά Γαλλίας, Συλλογή 1991, σ. Ι-659, σκέψεις 9 και 10, και προαναφερθείσα απόφαση Peralta, σκέψη 41).

15 'Ομως, οι υπηρεσίες θαλασσίων μεταφορών μεταξύ κρατών μελών όχι μόνον παρέχονται συχνά σε αποδέκτες εγκατεστημένους εντός κράτους μέλους διαφορετικού από αυτό του παρέχοντος τις υπηρεσίες αλλά ακόμη, εξ ορισμού προσφέρονται, τουλάχιστον μερικώς, επί του εδάφους άλλου κράτους μέλους εκτός αυτού στο οποίο είναι εγκατεστημένος ο παρέχων τις υπηρεσίες.

16 'Απαξ και αποδείχθηκε ότι οι παροχές υπηρεσιών, για τις οποίες πρόκειται στην παρούσα προσφυγή, υπάγονται στο άρθρο 59 της Συνθήκης, πρέπει να υπομνηστεί ότι, σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου, το άρθρο 59 απαγορεύει την εφαρμογή οποιασδήποτε εθνικής κανονιστικής ρυθμίσεως η οποία, χωρίς να δικαιολογείται αντικειμενικώς, εμποδίζει τη δυνατότητα του παρέχοντος υπηρεσίες να ασκεί πράγματι το εν λόγω δικαίωμα (βλ. απόφαση της 25ης Ιουλίου 1991, C-288/89, Gouda, Συλλογή 1991, σ. Ι-4007).

17 Υπό το πρίσμα της ενιαίας αγοράς και προκειμένου να καταστεί δυνατή η πραγματοποίηση των στόχων αυτής, η εν λόγω ελευθερία απαγορεύει επίσης την εφαρμογή οποιασδήποτε εθνικής κανονιστικής ρυθμίσεως που έχει ως αποτέλεσμα να καθίσταται η παροχή υπηρεσιών μεταξύ κρατών μελών δυσκολότερη απ' ό,τι η παροχή υπηρεσιών που πραγματοποιείται αποκλειστικώς στο εσωτερικό ενός κράτους μέλους.

18 Συνεπώς, οι παροχές υπηρεσιών στον τομέα των θαλασσίων μεταφορών μεταξύ κρατών μελών δεν μπορούν να υπόκεινται σε αυστηρότερες προϋποθέσεις από αυτές στις οποίες υπόκεινται οι παροχές αναλόγων υπηρεσιών σε εσωτερικό επίπεδο.

19 Το γεγονός που επικαλείται η Γαλλική Κυβέρνηση ότι, δυνάμει του κανονισμού 3577/92, η ελεύθερη παροχή υπηρεσιών δεν εφαρμόζεται στον τομέα των θαλασσίων μεταφορών στο εσωτερικό των κρατών μελών παρά μόνον προοδευτικώς και εντός των καθοριζομένων εκεί προθεσμιών, δεν ασκεί εν προκειμένω επιρροή. Πράγματι, ο κανονισμός αυτός αφορά μόνον την πρόσβαση των παρεχόντων υπηρεσίες των άλλων κρατών μελών σε cabotage και δεν ορίζει τους κανόνες που πρέπει να τηρούνται στο πλαίσιο των θαλασσίων μεταφορών μεταξύ κρατών μελών.

20 Αν γινόταν δεκτό ότι το γεγονός αυτό μπορεί να επιτρέπει στα κράτη μέλη να επιβάλλουν στις θαλάσσιες μεταφορές μεταξύ κρατών μελών μεγαλύτερες επιβαρύνσεις από αυτές των εσωτερικών μεταφορών, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να στερείται η εφαρμογή του συστήματος της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στις θαλάσσιες μεταφορές μεταξύ κρατών μελών, η οποία προβλέπεται από τον κανονισμό 4055/86, ουσιώδους μέρους της πρακτικής αποτελεσματικότητάς της.

21 Επομένως, πρέπει να θεωρηθεί ως συνιστώσα περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών θαλασσίας μεταφοράς, απαγορευόμενο δυνάμει του κανονισμού 4055/86, εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία, αν και εφαρμόζεται άνευ διακρίσεως σε όλα τα πλοία, είτε χρησιμοποιούνται από τους ημεδαπούς παρέχοντες υπηρεσίες είτε από τους καταγομένους από άλλα κράτη μέλη, εισάγει διάκριση ανάλογα με το εάν τα εν λόγω πλοία πραγματοποιούν εσωτερικές μεταφορές ή μεταφορές που έχουν προορισμό άλλα κράτη μέλη και διασφαλίζει, επομένως, ειδικό πλεονέκτημα για την εσωτερική αγορά και τις εσωτερικές μεταφορές του εν λόγω κράτους μέλους.

22 Επιβάλλεται η διαπίστωση ότι η εν προκειμένω προσβαλλομένη γαλλική κανονιστική ρύθμιση προβλέπει ένα λιγότερο ευνοϊκό σύστημα επιβολής τελών για τις υπηρεσίες μεταφοράς που πραγματοποιούνται μεταξύ ενός γαλλικού λιμένα και ενός λιμένα άλλου κράτους μέλους απ' ό,τι για τις υπηρεσίες μεταφορών που πραγματοποιούνται μεταξύ των γαλλικών λιμένων.

23 Υπό τις συνθήκες αυτές, πρέπει να γίνει δεκτή η προσφυγή της Επιτροπής και να διαπιστωθεί η παράβαση όπως διατυπώνεται με τα αιτήματα αυτής.

Επί των δικαστικών εξόδων

24 Κατά το άρθρο 69, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδα. Επειδή η Γαλλική Δημοκρατία ηττήθηκε, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα.

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

αποφασίζει:

1) Η Γαλλική Δημοκρατία, διατηρώντας σε ισχύ, με την ευκαιρία χρησιμοποιήσεως από πλοίο λιμενικών εγκαταστάσεων κειμένων στο ηπειρωτικό ή νησιωτικό έδαφός της, όταν οι επιβάτες προέρχονται από ή κατευθύνονται προς λιμένες άλλου κράτους μέλους, ένα σύστημα εισπράξεως τελών κατά την επιβίβαση και την αποβίβαση των επιβατών, ενώ στην περίπτωση μεταφοράς μεταξύ δύο λιμένων ευρισκομένων στο εθνικό έδαφος τα εν λόγω τέλη εισπράττονται μόνον για την επιβίβαση επί του πλοίου κατά την αναχώρησή του από τον ηπειρωτικό ή τον νησιωτικό λιμένα, και εισπράττοντας υψηλότερα τέλη για την περίπτωση που οι επιβάτες προέρχονται από ή κατευθύνονται προς λιμένες άλλων κράτων μελών απ' ό,τι για την περίπτωση που αυτοί κατευθύνονται προς λιμένα του εθνικού εδάφους, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 1 του κανονισμού ΕΟΚ 4055/86 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1986, για την εφαρμογή της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στον τομέα των θαλασσίων μεταφορών μεταξύ κρατών μελών και μεταξύ κρατών μελών και τρίτων χωρών.

2) Καταδικάζει τη Γαλλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.