++++
1. Προδικαστικά ερωτήματα * Υποβολή στο Δικαστήριο * Αναγκαιότητα προηγούμενης κατ' αντιμωλία συζητήσεως * Εκτίμηση από το εθνικό δικαστήριο
(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 177)
2. Προδικαστικά ερωτήματα * Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου * 'Ορια * Ερώτημα που δεν ασκεί επιρροή και δεν ανταποκρίνεται σε αντικειμενική ανάγκη της διαδικασίας της κύριας δίκης
(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 177)
3. Μεταφορές * Θαλάσσιες μεταφορές * Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών * Αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων * Εφαρμογή στις λιμενικές υπηρεσίες πλοηγήσεως προτιμησιακών τιμολογίων για τα πλοία τα οποία έχουν άδεια εκτελέσεως ακτοπλοΐας εσωτερικού * Απαράδεκτη
(Κανονισμός του Συμβουλίου 4055/86, άρθρο 1)
4. Ανταγωνισμός * Δημόσιες επιχειρήσεις και επιχειρήσεις στις οποίες τα κράτη μέλη χορηγούν ειδικά ή αποκλειστικά δικαιώματα * Μονοπώλιο δραστηριοτήτων πλοηγήσεως σε λιμένες * 'Εγκριση των τιμολογίων από εθνική αρχή * Τιμολόγια εισάγοντα διακρίσεις μεταξύ χρηστών, ευνοούντα εκείνον που πραγματοποιεί μεταφορές μεταξύ δύο εθνικών λιμένων σε σχέση με εκείνον που διασφαλίζει τη σύνδεση με λιμένα άλλου κράτους μέλους * Καταχρηστική εκμετάλλευση δεσπόζουσας θέσεως
(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρα 86 και 90 PAR 1)
1. Το άρθρο 177 της Συνθήκης δεν εξαρτά την υποβολή προδικαστικού ερωτήματος στο Δικαστήριο από την κατ' αντιμωλία διαδικασία, κατά την οποία το εθνικό δικαστήριο υποβάλλει προδικαστικό ερώτημα, έστω και αν αποδειχθεί ότι είναι προς το συμφέρον της ορθής απονομής της δικαιοσύνης το προδικαστικό ερώτημα να υποβάλλεται μόνο κατόπιν συζητήσεως κατ' αντιμωλία.
2. Στο πλαίσιο της διαδικασίας του άρθρου 177 της Συνθήκης, το Δικαστήριο δεν είναι αρμόδιο να απαντά στο Δικαστήριο που του υπέβαλε προδικαστικό ζήτημα, όταν τα ερωτήματα που του υποβλήθηκαν δεν έχουν καμιά σχέση με τα περιστατικά ή με το αντικείμενο της διαδικασίας της κύριας δίκης και, επομένως, δεν ανταποκρίνονται σε αντικειμενική ανάγκη για την επίλυση της διαφοράς της κύριας δίκης.
3. Το άρθρο 1, παράγραφος 1, του κανονισμού 4055/86, για την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στον τομέα των θαλασσίων μεταφορών μεταξύ κρατών μελών και τρίτων χωρών, εμποδίζει την εφαρμογή εντός κράτους μέλους, για τις ίδιες υπηρεσίες πλοηγήσεως, διαφορετικών τιμολογίων, αναλόγως του αν το πλοίο το οποίο εκμεταλλεύεται η επιχείρηση που διενεργεί μεταφορές μεταξύ δύο κρατών μελών έχει ή όχι άδεια ακτοπλοΐας εσωτερικού που επιφυλάσσεται σε πλοία φέροντα τη σημαία του κράτους αυτού. Πράγματι, παρόμοια πρακτική συνιστά δυσμενή διάκριση λόγω ιθαγενείας, έστω και έμμεσα, διότι η εκμετάλλευση των υπό εθνική σημαία πλοίων γίνεται, γενικώς, από ημεδαπούς επιχειρηματίες, ενώ οι μεταφορείς, καταγωγής άλλων κρατών μελών, δεν εκμεταλλεύονται συνήθως πλοία νηολογημένα στο πρώτο κράτος.
4. Μολονότι το γεγονός και μόνο της δημιουργίας δεσπόζουσας θέσεως με τη χορήγηση αποκλειστικών δικαιωμάτων, κατά την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 1, της Συνθήκης, δεν είναι καθαυτό ασυμβίβαστο προς το άρθρο 86 της Συνθήκης, οι δύο αυτές διατάξεις απαγορεύουν στην εθνική αρχή, εγκρίνοντας τα τιμολόγια μιας επιχειρήσεως, να δημιουργεί γι' αυτήν τις προϋποθέσεις εφαρμογής διαφορετικών τιμολογίων στις επιχειρήσεις θαλασσίων μεταφορών, αναλόγως του αν οι τελευταίες διενεργούν μεταφορές μεταξύ κρατών μελών ή μεταξύ λιμένων που βρίσκονται στην εθνική επικράτεια, καθόσον μια τέτοια διάκριση είναι ικανή να επηρεάσει το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών.