++++
1. Προσφυγή ακυρώσεως * Πράξεις υποκείμενες προσφυγής * Έννοια * Πράξεις των αντιπροσώπων των κυβερνήσεων των κρατών μελών συνελθόντων στο πλαίσιο του Συμβουλίου * Μη δεκτικές προσβολής
(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρα 149, 155 και 173)
2. Προσφυγή ακυρώσεως * Δικαίωμα του Κοινοβουλίου για άσκηση προσφυγής * Πράξη περί του προϋπολογισμού δυνάμενη να προσβάλει τις προνομίες του Κοινοβουλίου * Εγγραφή στον προϋπολογισμό της Κοινότητας των εσόδων και δαπανών των σχετικών με ενίσχυση που χορηγείται στο πλαίσιο μιας συλλογικής δράσεως των κρατών μελών * Μη δεκτική προσβολής
(Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρα 173, 199 και 203)
1. Σε προσφυγή ακυρώσεως υπόκεινται όλες οι αποφάσεις που λαμβάνουν τα κοινοτικά όργανα, οι οποίες προορίζονται να παραγάγουν έννομα αποτελέσματα, ανεξάρτητα από τη φύση, την τυπική μορφή ή τη διατύπωσή τους, πλην όμως οι πράξεις που εκδίδουν οι αντιπρόσωποι των κρατών μελών, ενόσω ενεργούν όχι ως μέλη του Συμβουλίου αλλά ως αντιπρόσωποι των κυβερνήσεών τους και ασκούν εντεύθεν συλλογικά τις αρμοδιότητες των κρατών μελών, δεν υπόκεινται στον έλεγχο νομιμότητας που ασκεί το Δικαστήριο.
Επομένως, δεν συνιστά κοινοτική πράξη υποκείμενη σε προσφυγή μια απόφαση των αντιπροσώπων των κρατών μελών στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας προς ένα τρίτο κράτος, έναν τομέα, ο οποίος δεν υπάγεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Κοινότητας. Απ' αυτήν την άποψη, είναι άνευ σημασίας το γεγονός, πρώτον, ότι η εν λόγω απόφαση αναφέρεται σε μια πρόταση της Επιτροπής, αφού, μια τέτοιου είδους πρόταση δεν εμπίπτει κατ' ανάγκη στο πλαίσιο του άρθρου 149 της Συνθήκης, δεύτερον, ότι η διαχείριση της εν λόγω ενισχύσεως ανατίθεται στην Επιτροπή, αφού το άρθρο 155 της Συνθήκης δεν εμποδίζει τα κράτη μέλη να αναθέτουν στο όργανο αυτό το καθήκον να διασφαλίζει τον συντονισμό μιας δράσεως, την οποία αναλαμβάνουν συλλογικά με βάση μια πράξη των αντιπροσώπων τους που συνέρχονται στο πλαίσιο του Συμβουλίου, τρίτον, ότι οι συνεισφορές των κρατών μελών καθορίζονται με βάση μια κλίμακα κατανομής ταυτόσημη με εκείνη που χρησιμοποιείται σχετικά με τη συνεισφορά τους στον κοινοτικό προϋπολογισμό, αφού τίποτε δεν εμποδίζει τη χρήση αυτής της κλίμακας σχετικά με μια δράση που αποφασίζεται από τους αντιπροσώπους των κρατών μελών, και, τέλος, ότι ένα μέρος της ενισχύσεως μπορεί να εγγραφεί στον προϋπολογισμό της Κοινότητας, αφού αυτή η εγγραφή, η οποία δεν επιβάλλεται από την εν λόγω απόφαση, δεν μπορεί να μεταβάλει τον χαρακτήρα της αποφάσεως.
2. Η εγγραφή στον προϋπολογισμό της Κοινότητας εσόδων και δαπανών σχετικών με μια ενίσχυση, η οποία χορηγείται στο πλαίσιο μιας συλλογικής δράσεως των κρατών μελών και χρηματοδοτείται άμεσα από τα κράτη μέλη, δεν μπορεί να προσβάλει τις προνομίες του Κοινοβουλίου σε θέματα προϋπολογισμού και, επομένως, δεν μπορεί να προσβληθεί με προσφυγή ακυρώσεως, εκ μέρους του Κοινοβουλίου, δυνάμει του άρθρου 173 της Συνθήκης. Συγκεκριμένα, ούτε οι συνεισφορές των κρατών μελών στην εν λόγω ενίσχυση εντάσσονται στα έσοδα της Κοινότητας κατά την έννοια του άρθρου 199 της Συνθήκης ούτε οι συναφείς δαπάνες συνιστούν δαπάνες της Κοινότητας. Επομένως, η εγγραφή των αντίστοιχων ποσών στον κοινοτικό προϋπολογισμό δεν επιφέρει τροποποίηση του εν λόγω προϋπολογισμού, οπότε δεν προϋποθέτει την παρέμβαση του Κοινοβουλίου, δυνάμει των εξουσιών που του απονέμει το άρθρο 203 της Συνθήκης.