Υπόθεση Τ-12/90

Bayer AG

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Ανταγωνισμός — Παραδεκτό — Προθεσμία ασκήσεως προσφυγής — Νομότυπο της κοινοποιήσεως — Συγγνωστή πλάνη — Τυχαίο συμβάν ή ανωτέρα βία»

Απόφαση του Πρωτοδικείου ( δεύτερο τμήμα ) της 29ης Μαΐου 1991   220

Περίληψη της αποφάσεως

1. Πράξεις των οργάνων – Ατομική απόφαση – Κοινοποίηση – Έννοια

   (Συνθήκη ΕΟΚ, άρθρο 191, εδάφιο 2)

2. Διαδικασία – Προθεσμίες ασκήσεως προσφυγής – Συγγνωστή πλάνη – Έννοια

3. Διαδικασία – Προθεσμίες ασκήσεως προσφυγής – Έκπτωση από το δικαίωμα – Τυχαίο συμβάν ή ανωτέρα βία – Έννοια

   (Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, άρθρο 42, εδάφιο 2)

1.  Μια απόφαση επιδίδεται νομότυπα όταν κοινοποιείται στον αποδέκτη της και παρέχεται σ' αυτόν η δυνατότητα να λάβει γνώση του περιεχομένου της. Όταν η κοινοποίηση γίνεται με συστημένη επιστολή επί ταχυδρομική αποδείξει παραλαβής, η ημερομηνία υπογραφής της εν λόγω αποδείξεως πρέπει να θεωρείται ως ημερομηνία της κοινοποιήσεως, χωρίς να χρειάζεται να ληφθεί υπόψη η ημερομηνία επιστροφής από τον αποδέκτη του συνήθους εντύπου της αποδείξεως παραλαβής, συνημμένου στην απόφαση, για να καλύψει ενδεχόμενη δυσλειτουργία των ταχυδρομικών υπηρεσιών.

2.  Δεδομένου ότι η κοινοτική ρύθμιση περί προθεσμιών ασκήσεως ενδίκων βοηθημάτων είναι δημοσίας τάξεως, η έννοια της συγγνωστής πλάνης, η οποία επιτρέπει παρεκκλίσεις κατ' εφαρμογή των αρχών της ασφαλείας του δικαίου και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, πρέπει να ερμηνεύεται συσταλτικά και μπορεί να αφορά μόνο τις εξαιρετικές περιστάσεις κατά τις οποίες, ιδίως, το οικείο όργανο είναι υπεύθυνο για την πλάνη, διότι επέδειξε συμπεριφορά δυνάμενη να προκαλέσει, από μόνη της ή σε καθοριστικό βαθμό, επιτρεπτή σύγχυση σε πολίτη καλόπιστο και επιδεικνύοντα όλη την επιμέλεια που απαιτείται από έναν επιχειρηματία με τη συνήθη ενημέρωση.

3.  Προκειμένου να θεωρηθεί ότι δεν ισχύει η έκπτωση από το δικαίωμα ασκήσεως προσφυγής, όπως προβλέπει το άρθρο 42, εδάφιο 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου, λόγω τυχαίου συμβάντος ή ανωτέρας βίας, πρέπει να πρόκειται για ασυνήθεις δυσχέρειες, ανεξάρτητες από τη βούληση του προσφεύγοντος, που παρίστανται αναπόφευκτες έστω και αν καταβληθεί κάθε δυνατή επιμέλεια.