61990J0326

++++

Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων * Εργαζόμενοι * 'Ιση μεταχείριση * Κοινωνικά πλεονεκτήματα * Παροχές κοινωνικής ασφαλίσεως * Χορήγηση στους υπηκόους άλλων κρατών μελών * 'Ορος διάρκειας διαμονής * Δεν επιτρέπεται

(Κανονισμοί του Συμβουλίου 1612/68, άρθρο 7 PAR 2, και 1408/71, άρθρο 3)

Το γεγονός για ένα κράτος μέλος να θέτει τον όρο της προηγούμενης διάρκειας διαμονής στο έδαφός του ως προϋπόθεση για τη χορήγηση στους εργαζομένους των άλλων κρατών μελών, που υπάγονται στη νομοθεσία του των επιδομάτων για άτομα με ειδικές ανάγκες, του εισοδήματος που κατοχυρώνεται για τους ηλικιωμένους και του κατωτάτου ορίου μέσων διαβιώσεως συνιστά παράβαση των υποχρεώσεων που υπέχει από τη Συνθήκη ΕΟΚ, και ιδίως από τα άρθρα 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 1612/68 και 3 του κανονισμού 1408/71 που καθιερώνουν και οι δύο, ο καθένας στον τομέα που διέπει, την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως μεταξύ ημεδαπών και υπηκόων των άλλων κρατών μελών.

Στην υπόθεση C-326/90,

Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τη M. Πατακιά, μέλος της νομικής της υπηρεσίας, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο τον Roberto Hayder, εκπρόσωπο της νομικής της υπηρεσίας, Centre Wagner, Kirchberg,

προσφεύγουσα,

κατά

Βασιλείου του Βελγίου, εκπροσωπούμενου από τον R. Hoebaer, διευθυντή διοικήσεως στο Υπουργείο Εξωτερικών, Εξωτερικού Εμπορίου και Συνεργασίας με τις αναπτυσσόμενες χώρες, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο την πρεσβεία του Βελγίου, 4, rue des Girondins, Residence Champagne,

καθού,

που έχει ως αντικείμενο να αναγνωριστεί ότι το Βασίλειο του Βελγίου, διατηρώντας τον όρο της διάρκειας διαμονής στο βελγικό έδαφος ως προϋπόθεση για τη χορήγηση στους εργαζομένους των άλλων κρατών μελών, που υπάγονται στη βελγική νομοθεσία των επιδομάτων για άτομα με ειδικές ανάγκες, του εισοδήματος που κατοχυρώνεται για τους ηλικιωμένους και του κατωτάτου ορίου μέσων διαβιώσεως (minimex), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη Συνθήκη ΕΟΚ, και ιδίως από τα άρθρα 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας (ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 33 επ.), και 3 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη της οικογενείας τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, όπως έχει τροποποιηθεί και ενημερωθεί με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2001/83 του Συμβουλίου, της 2ας Ιουνίου 1983 (ΕΕ L 230, σ. 6),

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ,

συγκείμενο από τους O. Due, Πρόεδρο, K. N. Κακούρη, G. C. Rodriguez Iglesias και M. Zuleeg, προέδρους τμήματος, R. Joliet, J. C. Moitinho de Almeida και F. Grevisse, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: C. Gulmann

γραμματέας: L. Hewlett, υπάλληλος διοικήσεως,

έχοντας υπόψη την έκθεση ακροατηρίου,

αφού άκουσε τις αγορεύσεις των διαδίκων κατά τη συνεδρίαση της 7ης Οκτωβρίου 1992, κατά τη διάρκεια της οποίας η Επιτροπή εκπροσωπήθηκε από τον Δ. Γκουλούση, νομικό σύμβουλο, και το Βασίλειο του Βελγίου από τον J. Devadder, διευθυντή διοικήσεως στο Υπουργείο Εξωτερικών, Εξωτερικού Εμπορίου και Συνεργασίας με τις αναπτυσσόμενες χώρες,

αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 7ης Οκτωβρίου 1992,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1 Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου στις 23 Οκτωβρίου 1990, η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων άσκησε, δυνάμει του άρθρου 169 της Συνθήκης ΕΟΚ, προσφυγή με την οποία ζητείται να αναγνωριστεί ότι το Βασίλειο του Βελγίου, διατηρώντας τον όρο της διάρκειας διαμονής στο βελγικό έδαφος ως προϋπόθεση για τη χορήγηση στους εργαζομένους των άλλων κρατών μελών, που υπάγονται στη βελγική νομοθεσία των επιδομάτων για άτομα με ειδικές ανάγκες, του εισοδήματος που κατοχυρώνεται για τους ηλικιωμένους και του κατωτάτου ορίου μέσων διαβιώσεως (minimex), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη Συνθήκη ΕΟΚ, και ιδίως από τα άρθρα 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας (ΕΕ ειδ. έκδ. 05/001, σ. 33 επ.), και 3 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη της οικογενείας τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, όπως έχει τροποποιηθεί και ενημερωθεί με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2001/83 του Συμβουλίου, της 2ας Ιουνίου 1983 (ΕΕ L 230, σ. 6).

2 Η καθής κυβέρνηση δεν αμφισβητεί ότι, κατά τη λήξη της ορισθείσας με την αιτιολογημένη γνώμη προθεσμίας, δεν είχε καταστήσει τη νομοθεσία της σύμφωνη προς τους εν λόγω κανονισμούς.

3 Υπ' αυτές τις συνθήκες, διαπιστώνεται η παράλειψη όπως διατυπώθηκε στα αιτήματα της Επιτροπής.

Επί των δικαστικών εξόδων

.4 Κατά το άρθρο 69, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα. Επειδή το Βασίλειο του Βελγίου ηττήθηκε, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα.

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

αποφασίζει:

1) Το Βασίλειο του Βελγίου, διατηρώντας τον όρο της διάρκειας διαμονής στο βελγικό έδαφος ως προϋπόθεση για τη χορήγηση στους εργαζομένους των άλλων κρατών μελών, που υπάγονται στη βελγική νομοθεσία των επιδομάτων για άτομα με ειδικές ανάγκες, του εισοδήματος που κατοχυρώνεται για τους ηλικιωμένους και του κατωτάτου ορίου μέσων διαβιώσεως (minimex), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη Συνθήκη ΕΟΚ, και ιδίως από τα άρθρα 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας, και 3 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη της οικογενείας τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας, όπως έχει τροποποιηθεί και ενημερωθεί με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2001/83 του Συμβουλίου, της 2ας Ιουνίου 1983.

2) Καταδικάζει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.