Υπόθεση C-293/88

Ε. M. Winter-Lutzins

κατά

Bestuur van de Sociale Verzekeringsbank

αίτηση του Raad van Beroep του Άμστερνταμ για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως

«Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων — Ειδικές λεπτομέρειες εφαρμογής της ολλανδικής νομοθεσίας περί γενικής ασφαλίσεως γήρατος — Υπολογισμός περιόδων ασφαλίσεως υπό την έννοια του παραρτήματος VI, κεφάλαιο Θ, παράγραφος 2, περίπτωση α ), του κανονισμού (ΕΟΚ) 1408/71»

Έκθεση για την επ' ακροατηρίου συζήτηση

Προτάσεις του γενικού εισαγγελέα Marco Darmon της 7ης Φεβρουαρίου 1990   1631

Απόφαση του Δικαστηρίου ( δεύτερο τμήμα ) της 2ας Μαΐου 1990   1639

Περίληψη της αποφάσεως

Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων – Παροχές – Ρήτρα κατοικίας – Άραη – Περιεχόμενο και όρια – Ασφάλιση γήρατος και θανάτου – Ειδικές λεπτομέρειες εφαρμογής της ολλανδικής νομοθεσίας περί γενικής ασφαλίσεως γήρατος – Υπολογισμός περιόδων προγενέστερων της 1ης Ιανουαρίου 1957, εξαρτώμενος σε ορισμένες περιπτώσεις από μία προϋπόθεση κατοικίας – Επιτρέπεται

(Κανονισμός 1408/71 του Συμβουλίου, άρθρο 10, παράγραφος 1, και παράρτημα VI, κεφάλαιο Θ, παράγραφος 2)

Το άρθρο 10, παράγραφος 1, του κανονισμού 1408/71, το οποίο αφορά την άρση των ρητρών κατοικίας, αποσκοπεί στο να διασφαλίζει υπέρ του ενδιαφερομένου το δικαίωμα να λαμβάνει κοινωνικές παροχές, έστω και μετά τη μεταφορά της κατοικίας του σε άλλο κράτος μέλος και να ενθαρρύνει την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων, προστατεύοντας τους ενδιαφερομένους από τις ζημίες που μπορεί να συνεπάγεται η μεταφορά της κατοικίας τους από ένα κράτος μέλος σε άλλο. Η επίτευξη του στόχου αυτού απαιτεί η προστασία να επεκτείνεται στην παροχή πλεονεκτήματος το οποίο, προβλεπόμενο στο πλαίσιο ενός ειδικού καθεστώτος, υλοποιείται με την αύξηση της σύνταξης που δικαιούται ο δικαιούχος.

Εντούτοις, ο κανόνας του άρθρου 10 δεν μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς περιορισμούς σε ένα σύστημα γενικής ασφαλίσεως γήρατος, όπως το ισχύον στις Κάτω Χώρες, για το οποίο το απλό γεγονός της κατοικίας στην εθνική επικράτεια είναι αρκετό προκειμένου να θεωρηθεί κάποιος ως ασφαλισμένος. Για τον λόγο αυτό το παράρτημα VI, κεφάλαιο « Κάτω Χώρες », παράγραφος 2, του κανονισμού 1408/71 θεσπίζει ειδικές διατάξεις για την εφαρμογή της αρχής βάσει της οποίας αίρονται οι ισχύουσες βάσει του συστήματος αυτού ρήτρες κατοικίας, ιδίως όσον αφορά τον υπολογισμό ως περιόδων ασφαλίσεως, για άτομα τα οποία πληρούν ορισμένες προϋποθέσεις, περιόδων προγενέστερων της 1ης Ιανουαρίου 1957. Γι' αυτό, ερμηνευόμενο ενόψει των διατάξεων αυτών, το άρθρο 10, παράγραφος 1, δεν εμποδίζει τη θέσπιση στο πλαίσιο της ολλανδικής νομοθεσίας διατάξεως βάσει της οποίας δεν αναγνωρίζεται στον ενδιαφερόμενο το δικαίωμα λήψεως των μεταβατικών παροχών που προβλέπει η εν λόγω νομοθεσία με μόνη αιτιολογία ότι αυτός δεν κατοικεί στην εθνική επικράτεια.