++++
1. Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων - Μεθοριακός εργαζόμενος - 'Εννοια - Εργαζόμενος που έχει μεταφέρει την κατοικία του σε άλλο κράτος μέλος από το κράτος απασχολήσεως, στο οποίο δεν μεταβαίνει πλέον - Δεν είναι
((Κανονισμός 1408/71 του Συμβουλίου, άρθρο 1, στοιχείο β), και άρθρο 71, παράγραφος 1, στοιχείο α), δεύτερη περίπτωση))
2. Κοινωνική ασφάλιση των διακινουμένων εργαζομένων - Ανεργία - Εργαζόμενος, πλην του μεθοριακού εργαζομένου, σε πλήρη ανεργία που μεταφέρει, για οικογενειακούς λόγους, την κατοικία του σε άλλο κράτος μέλος από το κράτος της τελευταίας απασχολήσεως - Δικαίωμα επί των παροχών του κράτους μέλους κατοικίας
((Κανονισμός 1408/71 του Συμβουλίου, άρθρο 71, παράγραφος 1, στοιχείο β), δεύτερη περίπτωση))
1. Η ιδιότητα του μεθοριακού εργαζομένου αναγνωρίζεται μόνο στους εργαζομένους οι οποίοι, αφενός, κατοικούν σε άλλο κράτος μέλος από το κράτος απασχολήσεως και, αφετέρου, επιστρέφουν σε τακτά και συχνά χρονικά διαστήματα, δηλαδή κάθε ημέρα ή τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, στο κράτος της κατοικίας τους. Κατά συνέπεια, ο εργαζόμενος ο οποίος, αφού μετέφερε την κατοικία του σε άλλο κράτος μέλος από το κράτος της απασχολήσεως, δεν επανέρχεται πλέον στο τελευταίο αυτό κράτος δεν είναι μεθοριακός εργαζόμενος κατά την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο β), του κανονισμού 1408/71 και δεν μπορεί να επικαλείται το άρθρο 71, παράγραφος 1, στοιχείο α), δεύτερη περίπτωση, του ίδιου κανονισμού.
2. Το άρθρο 71, παράγραφος 1, στοιχείο β), δεύτερη περίπτωση, του κανονισμού 1408/71 δεν εφαρμόζεται μόνο στις κατηγορίες εργαζομένων που απαριθμούνται στην απόφαση 94 της Διοικητικής Επιτροπής για την Κοινωνική Ασφάλιση των Διακινουμένων Εργαζομένων. Ειδικότερα, το άρθρου αυτό εφαρμόζεται στον εργαζόμενος ο οποίος κατά τη διάρκεια της τελευταίας απασχολήσεώς του μεταφέρει την κατοικία του σε άλλο κράτος μέλος για οικογενειακούς λόγους και μετά τη μεταφορά αυτή δεν επανέρχεται πλέον στο κράτος απασχολήσεως για να εργαστεί. Η δυνατότητα λήψεως παροχώνλόγω ανεργίας όχι στο κράτος της τελευταίας απασχολήσεως, αλλά στο κράτος της κατοικίας, την οποία προβλέπει η διάταξη αυτή, δικαιολογείται πράγματι για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων που έχουν στενούς δεσμούς, ιδίως προσωπικής ή επαγγελματικής φύσεως, με τη χώρα όπου είναι εγκατεστημένοι και διαμένουν συνήθως και, για το λόγο αυτόν, στους εργαζομένους αυτούς πρέπει να παρέχονται οι καλύτερες δυνατές ευκαιρίες για επαγγελματική επανένταξη στο κράτος αυτό.