Στην υπόθεση 107/82,

Allgemeine Elektricitäts-Gesellschapt AEG-Telepunken AG, Φραγκφούρτη επί του Μάιν, εκπροσωπούμενη από τους δικηγόρους Martin Hirsch και Fritz Oesterle του δικηγορικού γραφείου Gleiss, Lutz, Hootz, Hirsch και συνεργάτες, Στουτγάρδη, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο το δικηγόρο Ernest Arendt, 34 Β, rue Philippe-II,

προσφεύγουσα,

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενης από τους Christoph Bail και Götz zur Hausen, μέλη της νομικής της υπηρεσίας, με αντίκλητο στο Λουξεμβούργο τον Oreste Montako, μέλος της νομικής υπηρεσίας της Επιτροπής, κτίριο Jean Monnet, Kirchberg,

καθής,

που έχει ως αντικείμενο την ακύρωση της απόφασης 82/267/ΕΟΚ της Επιτροπής, της 6ης Ιανουαρίου 1982, που αναφέρεται σε διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 85 της συνθήκης ΕΟΚ (IV/28.748 — AEG-Telefunken EE L 117, σ 15)

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

συγκείμενο από τους J. Menens de Wilmars, πρόεδρο, Τ. Koopmans, Κ. Bahlmann, και Y. Galmot, προέδρους τμήματος, P. Pescatore, Mackenzie Stuart, Α. Ο' Keeffe, G. Bosco και O. Due, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: G. Reischl

γραμματέας: Ρ. Heim

εκδίδει την ακόλουθη

ΑΠΟΦΑΣΗ

Περιστατικά

Ι — Πραγματικά περιστατικά και διαδικασία

1. Ο όμιλος εηιχειρήοεων AEG- Telefunken

Η Allgemeine Elektricitäts-Gesellschaft AEG-Telefunken (στο εξής: AEG), ανώνυμη εταιρία του γερμανικού δικαίου με έδρα τη Φραγκφούρτη επί του Μάιν, ασχολείται μεταξύ άλλων με την ανάπτυξη, κατασκευή και διανομή ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας (δεκτών τηλεοράσεως, ραδιοφώνων, μαγνητοφώνων, ηλεκτροφώνων και οπτικοακουστικών συσκευών).

Από την 1η Ιανουαρίου 1970 τον τομέα αυτό έχει αναλάβει η Telefunken Fernseh-und Rundfunk GmbH (στο εξής: TFR), θυγατρική εταιρία της AEG, η οποία αποτελεί από την 1η Ιουνίου 1979 ανεξάρτητο επιχειρηματικό κλάδο της AEG. Η TFR κατασκευάζει και διανέμει τα ανωτέρω προϊόντα. Για τη διανομή χρησιμοποιεί το σύστημα διανομής της AEG, δηλαδή στη Γερμανία τα γραφεία πωλήσεων AEG ή τα υποκαταστήματα της, στα άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας τις θυγατρικές εταιρίες της AEG που είναι επιφορτισμένες με τη διανομή των προϊόντων, δηλαδή στη Γαλλία την AEG-Telefunken France SA, με έδρα το Clichy (στο εξής: ATF) και στο Βέλγιο την AEG-Telefunken SA Belge, με έδρα τις Βρυξέλλες (στο εξής: ATBG).

Τα εν λόγω γραφεία πωλήσεων υπάγονται στην TFR και λαμβάνουν απ' αυτή οδηγίες. Προμηθεύουν εμπόρους χονδρικής πωλήσεως και μερικές φορές και εμπόρους λιανικής πωλήσεως, εφόσον πρόκειται για σημαντικούς εμπόρους λιανικής πωλήσεως, των οποίων ο κύκλος των εργασιών είναι παρεμφερής προς τον κύκλο εργασιών των εμπόρων χονδρικής πωλήσεως.

2. Το ούατημα επιλεκτικής όιανομής ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας της AEG-Telefimken

Για τη διανομή στην κοινή αγορά του «προγράμματος 5 αστέρων», το οποίο περιλαμβάνει ένα μέρος των προϊόντων που έχει αναλάβει η TFR, η AEG κοινοποίησε στις 6 Νοεμβρίου 1973 στην Επιτροπή το «σύστημα επιλεκτικής διανομής για τα προϊόντα μάρκας Telefunken» (Vertriebsbindung für Telefunken-Markenwaren, «EG-Vcrpflichtungsschein». Το σύστημα διανομής αυτό έχει ως νομική βάση πρότυπα συμβάσεων με μεταπωλητές οι οποίοι επιλέγονται κατά τις διάφορες φάσεις της διανομής. Μέχρι το τέλος του 1978, τη σύναψη των συμβάσεων επιλεκτικής διανομής με τους μεταπωλητές είχε αναλάβει η AEG , η οποία ενεργούσε ταυτόχρονα και για λογαριασμό της TFR. Στα νέα πρότυπα συμβάσεων που ισχύουν πλέον, αντισυμβαλλόμενη είναι η AEG-Telefunken Konsumgüter Aktiengesellschaft Frankfurt am Main, η οποία ενεργεί εξ ονόματος και για λογαριασμό της AEG και συγχρόνως και της TFR.

Το 1981η AEG εισήγαγε στη Γερμανία νέο σύστημα διανομής, το οποίο βασίζεται στις «συμβάσεις συνεργασίας»· στα λοιπά κράτη μέλη εξακολουθούν πάντως να υφίστανται οι προηγούμενες συμβάσεις επιλεκτικής διανομής.

Σύμφωνα με τη σύμβαση επιλεκτικής διανομής ως έμποροι χονδρικής πωλήσεως επιλέγονται οι έμποροι που αγοράζουν τακτικά για λογαριασμό τους τα καλυπτόμενα από τη σύμβαση προϊόντα και τα μεταπωλούν σε εμπόρους λιανικής πωλήσεως οι οποίοι υποχρεούνται να ασκούν αυστηρό έλεγχο επί των αριθμών των προϊόντων και να μην παραβαίνουν τις διατάξεις περί ανταγωνισμού. Ως έμποροι λιανικής πωλήσεως επιλέγονται οι έμποροι που ανταποκρίνονται στις αντικειμενικές προϋποθέσεις σχετικά με τα επαγγελματικά τους προσόντα, διαθέτουν εξειδικευμένο προσωπικό και τις κατάλληλες τεχνικές εγκαταστάσεις για την πώληση ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας και αναλαμβάνουν επίσης την υποχρέωση να ασκούν αυστηρό έλεγχο των αριθμών των προϊόντων και να μη διαθέτουν τα καλυπτόμενα από τη σύμβαση προϊόντα σε εμπόρους οι οποίοι δεν υπάγονται στο σύστημα επιλεκτικής διανομής. Κατά την κοινοποίηση του συστήματος επιλεκτικής διανομής στην Επιτροπή, η ÁEG επισήμανε ότι το σύστημα αυτό ήταν ανοικτό σε κάθε ειδικευμένο έμπορο που πληρούσε τους όρους του προτύπου της συμβάσεως.

Με έγγραφο της 17ης Μαΐου 1976 ο γενικός διευθυντής ανταγωνισμού γνωστοποίησε στην AEG ότι δεν είχε αντιρρήσεις, βάσει του άρθρου 85, παράγραφος 1, της συνθήκης ΕΟΚ, για το κοινοποιηθέν την 16η Μαρτίου 1976 κείμενο της σύμβασης επιλεκτικής διανομής για τα προϊόντα μάρκας Telefunken.

3. Η οιαοικαοία 6άοει του άρθρου 9, παράγραφος 3, τον κανονισμού 17

Με την πάροδο των ετών, δημιουργήθηκε στην Επιτροπή η πεποίθηση ότι η εφαρμογή στην πράξη του συστήματος επιλεκτικής διανομής από την AEG δεν ανταποκρινόταν στο κοινοποιηθέν πρότυπο.

Με απόφαση της 29ης Μαΐου 1980 κίνησε συνεπώς τη διαδικασία του άρθρου 9, παράγραφος 3, του κανονισμού 17.

Μετά από ακρόαση της ενδιαφερόμενης επιχείρησης σύμφωνα με το άρθρο 19 του κανονισμού 17 σε συνδυασμό με τον κανονισμό 99/63/ΕΟΚ της Επιτροπής, της 25ης Ιουλίου 1963, και αφού η συμβουλευτική επιτροπή επί συμπράξεων Kat δεσποζουσών θέσεων εξέφερε τη γνώμη της στις 28 Οκτωβρίου 1981 σύμφωνα με το άρθρο 10 του κανονισμού 17, η Επιτροπή εξέδωσε στις 6 Ιανουαρίου 1982 την απόφαση 82/267/ΕΟΚ, η οποία αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας.

4. Η απόφαση της Επιτροπής της 6ης Ιανουαρίου 1982

Η απόφαση 82/267/ΕΟΚ βασίζεται στο συλλογισμό ότι η AEG ευθύς εξαρχής είχε την πρόθεση να εφαρμόσει το σύστημα επιλεκτικής διανομής για να πραγματοποιήσει σκοπούς ασυμβίβαστους με τους κοινοτικούς κανόνες περί ανταγωνισμού, όπως ο καταρχήν αποκλεισμός ορισμένων μορφών εμπορίας και η διατήρηση ορισμένων τιμών.

Σύμφωνα με την απόφαση, οι σκοποί αυτοί πραγματοποιήθηκαν με την εφαρμογή στην πράξη του συστήματος επιλεκτικής διανομής, και μάλιστα τόσο μέσω των διακρίσεων σε βάρος ορισμένων εμπόρων, όσο και μέσω του άμεσου ή έμμεσου επηρεασμού των τιμών πωλήσεως των εμπόρων.

Στην απόφαση αναφέρεται ότι η καταχρηστική αυτή εφαρμογή του συστήματος επιλεκτικής διανομής έγινε στη Γερμανία, στη Γαλλία και στο Βέλγιο. Για κάθε μία από αυτές τις χώρες έχουν προσκομιστεί αφενός μεν έγγραφα από τα οποία συνάγεται, σύμφωνα με την Επιτροπή, η ύπαρξη μιας γενικής πολιτικής διανομής και τιμών, αφετέρου δε έγγραφα σχετικά με συγκεκριμένες περιπτώσεις, στις οποίες η πολιτική αυτή εφαρμόστηκε στην πράξη.

Με την απόφαση της η Επιτροπή διαπιστώνει ότι η AEG, εφαρμόζοντας στην πράξη το σύστημα επιλεκτικής διανομής, παρέβη το άρθρο 85, παράγραφος 1, της συνθήκης ΕΟΚ, καλεί την AEG να θέσει τέρμα αμέσως στη διαπιστωθείσα παράβαση και της επιβάλλει πρόστιμο ενός εκατομμυρίου ECU.

5. Η έγγραφη διαδικασία ενώπιον νου Δικαστηρίου

Με δικόγραφο που κατέθεσε στη γραμματεία του Δικαστηρίου στις 24 Μαρτίου 1982, η AEG άσκησε προσφυγή κατά της αποφάσεως της Επιτροπής.

Με δικόγραφο που κατέθεσε την ίδια μέρα, η AEG ζήτησε, δυνάμει του άρθρου 192, παράγραφος 3, της συνθήκης ΕΟΚ και του άρθρου 89 σε συνδυασμό με τα άρθρα 83 και επ. επί του κανονισμού διαδικασίας, την αναστολή της εκτελέσεως της αποφάσεως χωρίς να συστήσει ασφάλεια.

Στις 6 Μαΐου 1982 ο πρόεδρος του Δικαστηρίου διέταξε την αναστολή της εκτελέσεως του άρθρου 3 της αποφάσεως της Επιτροπής, της 6ης Ιανουαρίου 1982 (που αφορά την πληρωμή του προστίμου) υπό τον όρο ότι θα διατηρούνταν εγγύηση που είχε συσταθεί από την AEG στις 17 Μαρτίου 1982 υπέρ της Επιτροπής.

Κατόπιν εκθέσεως του εισηγητή δικαστή και μετά από ακρόαση του γενικού εισαγγελέα, το Δικαστήριο αποφάσισε να προχωρήσει στην προφορική διαδικασία χωρίς προηγούμενη διεξαγωγή αποδείξεων. Ζήτησε όμως από τους διαδίκους να παράσχουν ορισμένες διευκρινίσεις και κάλεσε την Επιτροπή να προσκομίσει ορισμένα έγγραφα που είχε στην κατοχή της.

II — Αιτήματα των διαδίκων

Η προοφεύγουοαζητεί από το Δικαστήριο:

Η κααήςζψεί:

III — Λόγοι ακυρώσεως και επιχειρήματα των διαδίκων

Α — Αντιρρήσεις νης επιχειρήσεως AEG κατά του τρόπου διεξαγωγής εκ μέρους της Επιτροπής του εΑεγχου που προολέπεται από τον κανονισμό 17

Η AEG προσάπτει στην Επιτροπή ότι δεν αποσαφήνισε επαρκώς τα πραγματικά περιστατικά, ότι δεν ερμήνευσε ούτε αντικειμενικά ούτε όλα τα δεδομένα της αγοράς, ότι επέλεξε και χρησιμοποίησε βάσει αυθαίρετων κριτηρίων τα έγγραφα που είχε στη διάθεση της, ότι δεν ανέφερε στην απόφαση της τα αποτελέσματα άλλων ελέγχων που διεξήχθησαν στο παρελθόν σχετικά με το σύστημα επιλεκτικής διανομής της προσφεύγουσας και ότι παραβίασε την αρχή του δικαιώματος ακροάσεως.

Η Επιτροπή αντικρούει όλες αυτές τις κατηγορίες.

1. Ανεπαρκής αποσαφήνιση των πραγματικών περιστατικών

Η AEG ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή δεν εξέτασε κανένα από τα πραγματικά περιστατικά που είναι δυνατό να δώσουν μια εικόνα της εφαρμογής στην πράξη του συστήματος επιλεκτικής διανομής σε κοινοτικό επίπεδο. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή περιορίστηκε, κατά τους ελέγχους της 26ης και 27ης Ιουνίου 1979 που διεξήγαγε στην TFR, στην ATBG, καθώς και στην ATF, να προβεί σε κατάσχεση περίπου 500 εγγράφων τα οποία είχαν κατά κάποιο τρόπο σχέση με προβληματικές περιπτώσεις του συστήματος επιλεκτικής διανομής. Η Επιτροπή νομίζει ότι μπορεί να αποδείξει τις κατηγορίες της στηριζόμενη σε μεμονωμένα, αποχωρισμένα από το κείμενο στο οποίο ανήκουν, αποσπάσματα από 40 έγγραφα που και αυτά δεν έχουν μεταξύ τους καμία λογική σχέση.

Η Επιτροπή αντικρούει την κατηγορία αυτή ως τελείως αβάσιμη. Η εκτεταμένη έρευνα που διεξήχθη από τον Ιούνιο του 1979 σχετικά με τα εφαρμοζόμενα από πέντε μεγάλες επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων και η προσφεύγουσα, συστήματα επιλεκτικής διανομής στον τομέα των ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας, αποδεικνύει ότι τα προβλήματα που αφορούν την εφαρμογή των συστημάτων αυτών στην κοινή αγορά εξετάστηκαν με μεγάλη προσοχή. Όσον αφορά ιδίως τους ελέγχους που διεξήχθησαν στην προσφεύγουσα και στις βελγικές ή γαλλικές θυγατρικές εταιρίες της, η Επιτροπή παρατηρεί ότι δεν έχει καμία υποχρέωση να κατάσχει ή να πάρει αντίγραφα όλων των εγγράφων που έχουν σχέση με την εφαρμογή ενός συστήματος επιλεκτικής διανομής. Για να εκτιμηθεί αν ένα σύστημα επιλεκτικής διανομής εφαρμόζεται νόμιμα, σημασία έχουν ακριβώς οι «προβληματικές περιπτώσεις». Οι περιπτώσεις αυτές φυσικά δεν είναι πολυάριθμες, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος των εξειδικευμένων εμπόρων συνήθως αποφεύγουν να «διαταράξουν την αγορά» και να ακολουθήσουν «επιθετική πολιτική τιμών».

2. Εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών δεδομένων της αγοράς

Η AEG ισχυρίζεται ότι μια άλλη παράλειψη της Επιτροπής συνίσταται ιδίως στο ότι δεν χρησιμοποίησε πλήρως και αντικειμενικά τα πραγματικά περιστατικά που γνώριζε. Παραδείγματος χάρη, η Επιτροπή δεν εξέτασε την αγορά των ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας καθαυτή ούτε ασχολήθηκε με τα πραγματικά περιστατικά τα οποία απαλλάσσουν την TFR, την ATF και την ATBG.

Συνεπώς η AEG θεωρεί αναγκαίο να προσκομιστούν ενώπιον του Δικαστηρίου:

Η AEG προσθέτει ότι, ενόψει του σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ των παραγωγών, μία πολιτική με την οποία θα περιοριζόταν η αποδοχή εμπόρων στο σύστημα επιλεκτικής διανομής, όπως της προσάπτει η Επιτροπή, θα σήμαινε οικονομική αυτοκτονία.

Ως προς το σημείο αυτό, η AEG παρέχει καταρχάς μερικά γενικά στοιχεία της κατάστασης του ανταγωνισμού στην αγορά των ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας για το χρονικό διάστημα μέχρι το 1979/80, στο οποίο αναφέρονται οι αιτιάσεις της Επιτροπής.

Σε γενικές γραμμές η κατάσταση του ανταγωνισμού στον τομέα των ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας χαρακτηρίζεται από τα μέσα του 60 αφενός από την όλο και περισσότερο δυναμική παρουσία των παραγωγών της Άπω Ανατολής στην ευρωπαϊκή αγορά και αφετέρου, από τη συσπείρωση των εμπόρων σε ισχυρούς εθνικούς και διεθνείς αγοραστικούς ομίλους.

Αυτά τα δύο φαινόμενα, συνοδευόμενα από τον προοδευτικό κορεσμό της αγοράς στο επίπεδο του τελικού καταναλωτή, όξυναν τον ανταγωνισμό μεταξύ των παραγωγών και είχαν ως συνέπεια ότι οι γερμανοί παραγωγοί, καθώς και οι ευρωπαίοι ανταγωνιστές τους, βρίσκονταν σε αδιέξοδο και αγωνίζονταν να επιζήσουν.

Η ένταση και η συνέχιση του ανταγωνισμού που επικρατεί στην αγορά των ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας επηρέασαν έντονα την εξέλιξη των τιμών.

Ως προς το σημείο αυτό η AEG παραθέτει ορισμένα στοιχεία, από τα οποία, όπως υποστηρίζει, συνάγεται ότι τα τελευταία χρόνια, ιδίως μεταξύ 1975 και 1979, μειώθηκαν οι τιμές των ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας σε όλες τις χώρες της Κοινότητας.

Άλλες ενδείξεις της έντασης του ανταγωνισμού που υπάρχει στην αγορά των ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας είναι ότι τα μερίδια των παραγωγών στην αγορά υπέστησαν βραχυπρόθεσμες αυξομειώσεις (για τις οποίες η AEG υποβάλλει τους αριθμούς στους οποίους κατέληξε μια έρευνα της Gesellschaft für Konsummarkt und Absatzforschung της Νυρεμβέργης).

Η αύξηση του μέσου όρου της χρονικής διάρκειας αποθήκευσης που διαπιστώθηκε μεταξύ 1973 και 1979 αποτελεί έναν άλλο παράγοντα που εντείνει την ανταγωνιστική πίεση. Λόγω των σχετικά υψηλών τιμών τους οι δέκτες έγχρωμης τηλεόρασης ακινητοποιούσαν μεγάλο μέρος του κεφαλαίου των επιχειρήσεων στις αποθήκες ετοιμοπαράδοτων εμπορευμάτων. Συνεπώς, τα μεγάλα αποθέματα είναι κυρίως ο λόγος του ανταγωνισμού μεταξύ των παραγωγών, οι οποίοι προσπαθούσαν να διατηρήσουν όσο το δυνατόν μικρότερα αποθέματα.

Η ίδια η Επιτροπή προηγουμένως αναγνώρισε με την απόφαση της της 15ης Δεκεμβρίου 1975 στην υπόθεση SABA τον έντονο ανταγωνισμό στην αγορά των ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας. Για να κάνει πιστευτή κάπως την αιτίαση της σχετικά με την καταχρηστική άρνηση αποδοχής στο σύστημα διανομής και τον αθέμιτο επηρεασμό των τιμών, η Επιτροπή έπρεπε συνεπώς να εξηγήσει καταρχάς με ποιο τρόπο και γιατί συγκεκριμένα η TFR παρά τον έντονο ανταγωνισμό που επικρατούσε γενικά, διέθετε τα αναγκαία περιθώρια για μια τέτοια συμπεριφορά. Αν η Επιτροπή είχε προσπαθήσει να ερευνήσει το πρόβλημα — πράγμα που δεν έκανε — θα έπρεπε και η ίδια να αναγνωρίσει ότι η TFR δεν διέθετε τα αναγκαία περιθώριο για την συμπεριφορά που της προσάπτει r Επιτροπή.

Μετά από αυτές τις παρατηρήσεις σχετικό με τις συνθήκες του ανταγωνισμού που επικρατούσαν στην αγορά, η AEG αναφέρει ότι η TFR εν πάση περιπτώσει δεν ήταν σ£ θέση να επιδείξει ακόμη λόγο, δηλαδή επειδή ποτέ δεν είχε δεσπόζουσα θέση ούτε καν ισχυρή θέση στην αγορά. Αυτό ισχύει τόσο για τις εθνικές αγορές, όσο και για την αγορά της Κοινότητας. Βάσει στατιστικών στοιχείων, η AEG προσπαθεί να αποδείξει ότι η TFR είχε πάντα μικρό μερίδιο στην αγορά των χωρών της Κοινότητας σε σχέση με όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές ψυχαγωγίας και ότι τόσο στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας όσο και στα άλλα κράτη μέλη είχε να αντιμετωπίσει ανταγωνιστές με σαφώς μεγαλύτερα μερίδια στην αγορά.

Λόγω της δευτερεύουσας θέσης που κατέχει στην αγορά η TFR βρίσκεται σε ιδιάζουσα θέση και σε σχέση με τις νέες μορφές διανομής, δηλαδή τους εξειδικευμένους εμπόρους λιανικής και χονδρικής πωλήσεως, οι οποίοι διαθέτουν, στο στάδιο εμπορίας στο οποίο δρουν, μεγαλύτερα μερίδια της αγοράς απ' ό,τι η TFR στο στάδιο της παραγωγής.

Η Επιτροπή πρέπει να γνωρίζει αυτή τη θέση της TFR στην αγορά. Παρ' όλα αυτά δεν εξήγησε πώς η TFR θα μπορούσε να είναι σε θέση, παρά τη δευτερεύουσα θέση που κατέχει στην αγορά, να ασκήσει πίεση σχετικά με τη διαμόρφωση των τιμών στο εμπόριο.

Από τα στοιχεία αυτά συνάγεται, κατά την AEG, ότι η TFR δεν ήταν ποτέ σε θέση να αντιμετωπίσει την πίεση ως προς τις τιμές των ανταγωνιστών και των μεταπωλητών που είχαν ισχυρή θέση στην αγορά πράγματι, δεν είναι δυνατό να διαπιστωθεί υψηλό επίπεδο τιμών στην αγορά για τα προϊόντα TFR.

Βασιζόμενη σε μια συνοπτική παρουσίαση των συγκριτικών ερευνών που είχε πραγματοποιήσει το Institut für angewandte Verbrauclierforschung της Κολωνίας ως προς τις τιμές, η AEG υποστηρίζει ότι κατά τα έτη 1977 μέχρι 1979 οι τιμές των συσκευών TFR δεν ήταν ποτέ υψηλότερες από τις τιμές των παρόμοιων συσκευών που πωλούνταν στη Γερμανία. Τα μεγάλα περιθώρια αυξομειώσεων των τιμών για τις συσκευές TFR διαψεύδουν την άποψη της Επιτροπής, σύμφωνα με την οποία η TFR μέσω του συστήματος επιλεκτικής διανομής είχε εξασφαλίσει ενιαίο επίπεδο τιμών για τα προϊόντα της.

Διάφορες έρευνες του Stiftung Warentest αποδεικνύουν περαιτέρω ότι αυτή η κατάσταση των τιμών δεν ήταν χαρακτηριστική μόνο των ετών 1977 μέχρι 1979, αλλά επικρατούσε καθ' όλο το διάστημα που εφαρμοζόταν το σύστημα επιλεκτικής διανομής.

Οι συνεταιρισμοί αγοραστών και οι αλυσίδες καταστημάτων των εξειδικευμένων εμπόρων λιανικής πωλήσεως επέτρεπαν στον τελικό καταναλωτή να ωφεληθεί σχεδόν πλήρως από τις ευνοϊκές τιμές που είχαν καταφέρει να αποσπάσουν από την TFR λόγω της ισχυρής θέσης τους στην αγορά. Η TFR καθώς και οι εταιρίες που συμμετείχαν στο σύστημα επιλεκτικής διανομής δεν είχαν ποτέ προσπαθήσει να εμποδίσουν ή να απαγορεύσουν τις πωλήσεις σε χαμηλές τιμές, οι οποίες εξάλλου ήταν απολύτως νόμιμες από την άποψη του δικαίου περί ανταγωνισμού. Ναι μεν ο ισχυρισμός αυτός προφανώς δεν είναι δυνατό να αποδειχθεί άμεσα, συνάγεται όμως αναγκαία από το γεγονός ότι σε όλους τους εμπόρους που πρόσφεραν προϊόντα «σε χαμηλές τιμές» παραδίδονταν και παραδίδονται συσκευές TFR που καλύπτονται από το σύστημα επιλεκτικής διανομής.

Στη συνέχεια η AEG εξηγεί την οργάνωση του συστήματος διανομής της TFR. Για το σκοπό αυτό παρουσιάζει έναν πίνακα που περιέχει κατά προσέγγιση τον αριθμό των εμπόρων χονδρικής και λιανικής πωλήσεως ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας στα διάφορα κράτη μέλη, καθώς και τον αριθμό των εμπόρων χονδρικής και λιανικής πωλήσεως που υπάγονται στο δίκτυο διανομής της TFR.

Από τους αριθμούς που περιέχονται στον πίνακα αυτό συνάγονται τα εξής:

Οι συμβατικές υποχρεώσεις που ανέλαβε η TFR έναντι των ειδικευμένων εμπόρων που είχαν προσχωρήσει στο σύστημα είχαν ως συνέπεια ότι η TFR έπρεπε να επιβλέπει αυστηρά την τήρηση όλων των κριτηρίων του εξειδικευμένου εμπορίου. Μόνο η συμβατική αυτή υποχρέωση υπερίσχυε της επιτακτικής ανάγκης της σταθερής επέκτασης του δικτύου εξειδικευμένων μεταπωλητών της TFR.

Η Επιτροπή αντικρούει τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας ότι λόγω της κατάστασης του ανταγωνισμού στον τομέα των ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας και λόγω της θέσεώς της στην αγορά ήταν αδύνατο να διατηρήσει για τα προϊόντα της υψηλές λιανικές τιμές και μεγάλα περιθώρια κέρδους για τους εμπόρους και να ακολουθήσει περιοριστική πολιτική αποδοχής στο σύστημα, που θα ήταν παράλογη για οικονομικούς λόγους.

Η Επιτροπή καταρχάς διευκρινίζει ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση δεν προσάπτεται στην προσφεύγουσα ότι τηρούσε υψηλές λιανικές τιμές και μεγάλα περιθώρια κέρδους που ήταν καθαυτά παράνομα ή ότι γενικά ακολουθούσε περιοριστική πολιτική αποδοχής στο σύστημα, αλλά ότι προσπάθησε να εξασφαλίσει στους εμπόρους ένα «ελάχιστο περιθώριο κέρδους» και να διατηρήσει όσο το δυνατόν υψηλότερες τιμές, παρά την ύπαρξη ορισμένων εμπόρων που «προκαλούσαν ή ήταν δυνατόν να προκαλέσουν διατάραξη της αγοράς». Επίσης προσπάθησε να αποκλείσει ορισμένες μορφές εμπορίας και ορισμένους εμπόρους που πουλούσαν σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές. Αυτό δεν είναι αντίθετο με την πολιτική που συνίσταται στην προσέλκυση όσο το δυνατόν περισσότερων εμπόρων που να διατηρούν το επίπεδο τιμών που τους συνιστά η εταιρία.

Βασικά η Επιτροπή δεν αμφισβητεί ούτε τα στοιχεία της προσφεύγουσας σχετικά με την αγορά ούτε τον ισχυρισμό της ότι στον τομέα των ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας επικρατεί έντονος ανταγωνισμός τόσο μεταξύ των παραγωγών, όσο και μεταξύ των εμπόρων, αλλά περιορίζεται σε ορισμένες παρατηρήσεις όσον αφορά μερικά συγκεκριμένα σημεία.

Ετσι, θεωρεί αναγκαίο να αμφισβητήσει τον ισχυρισμό της AEG ότι σχεδόν όλα τα προϊόντα, για τα οποία το μερίδιο της αγοράς των ιαπώνων παραγωγών είναι ιδιαίτερα μεγάλο και ο ανταγωνισμός είναι πολύ σκληρός (παραδείγματος χάρη ραδιόφωνα, πικάπ και συσκευές τηλεόρασης) ανήκαν στο «πρόγραμμα πέντε αστέρων» της Telefunken συγκεκριμένα το πρόγραμμα αυτό δεν περιλαμβάνει τα ραδιόφωνα για αυτοκίνητα και τα ραδιόφωνα-ξυπνητήρια και περιλαμβάνει μόνο ένα μοντέλο της κατηγορίας των ενσωματωμένων (Compact) στερεοφωνικών συγκροτημάτων υψηλής πιστότητας.

Βέβαια η Επιτροπή αναγνωρίζει ότι η εικόνα της κατάστασης της αγοράς που έδωσε η AEG είναι βασικά ορθή· αυτό όμως δεν σημαίνει κατά κανένα τρόπο ότι από την κατάσταση αυτή συνάγει τα ίδια συμπεράσματα που συνάγει και η προσφεύγουσα, δηλαδή ότι από οικονομική άποψη δεν είχε καμία δυνατότητα να επηρεάσει τις τιμές που τηρούσαν οι μεταπωλητές.

Ακόμη και αν το μερίδιο της αγοράς της προσφεύγουσας δεν είναι πολύ μεγάλο, το μερίδιο αυτό και η ζήτηση των προϊόντων μάρκας Telefunken είναι αρκετά σημαντικά ώστε να προκαλέσουν στους εμπόρους έντονο ενδιαφέρον να περιλάβουν στα εμπορεύματα τους προϊόντα Telefunken και να εξαρτώνται, μέχρις ενός σημείου, από τις παραδόσεις της προσφεύγουσας. Εξάλλου, το συμφέρον της μεγάλης πλειοψηφίας των εξειδικευμένων εμπόρων να προστατεύονται από την επιθετική πολιτική τιμών ορισμένων εμπόρων και ορισμένων μορφών εμπορίας, συμπίπτει φυσικά με το συμφέρον του παραγωγού να διατηρήσει το επίπεδο των τιμών των προϊόντων του και να καταστήσει την πώληση των προϊόντων αυτών ενδιαφέρουσα για ένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό εμπόρων χάρις στο δελεαστικό περιθώριο κέρδους.

Όσον αφορά την ανταγωνιστική πίεση, των επιχειρηματιών της Άπω Ανατολής, ιδίως των Ιαπώνων, τα στοιχεία που παρέσχε η προσφεύγουσα αναφέρονταν τις περισσότερες φορές σε κατηγορίες προϊόντων που δεν καλύπτονται από το σύστημα επιλεκτικής διανομής της προσφεύγουσας. Εξάλλου, και για ορισμένα προϊόντα του προγράμματος «πέντε αστέρων» η θέση των επιχειρηματιών αυτών δεν ήταν τόσο ισχυρή (παραδείγματος χάρη στον τομέα των δεκτών έγχρωμης τηλεόρασης οι ιάπωνες παραγωγοί δρίσκονταν το 1977 και 1980 στην τελευταία θέση στη Γερμανία και στη Γαλλία και δεν αναφέρονταν καθόλου στο Βέλγιο). Εξάλλου, η στασιμότητα, και μάλιστα η κατά καιρούς πτώση των τιμών ορισμένων ειδών, δεν οφείλεται μόνο στο σκληρό ανταγωνισμό· η κύρια αιτία είναι η τεχνολογική πρόοδος και ιδίως η χρησιμοποίηση νέων, περισσότερο οικονομικών μεθόδων παραγωγής ηλεκτρονικών συσκευών.

Δεν είναι επίσης εύστοχη, κατά την Επιτροπή, η σύγκριση των περιθωρίων κέρδους για τα προϊόντα AEG με τα περιθώρια κέρδους για τα ανταγωνιστικά προϊόντα. Με την απόφαση της η Επιτροπή δεν ισχυρίζεται ότι τα περιθώρια κέρδους για τα προϊόντα της προσφεύγουσας είναι μεγαλύτερα σε σχέση με προϊόντα άλλων παραγωγών, αλλά μόνο ότι η προσφεύγουσα χρησιμοποίησε παράνομα το σύστημα επιλεκτικής διανομής για να διατηρήσει το επίπεδο τιμών και τα περιθώρια κέρδους των εμπόρων.

Τέλος, η Επιτροπή εκτιμά ότι η προσφεύγουσα, η οποία διαθέτει μεγάλη και πολύ ορθολογιστική οργάνωση διανομής, είναι σε θέση, αν χρειαστεί, να επέμβει έγκαιρα και αποτελεσματικά και να ρυθμίσει τις τιμές και δεν εμποδίζεται σε μια τέτοια ενέργεια από το μεγάλο αριθμό των εξειδικευμένων εμπόρων.

Συνεπώς, κατά την Επιτροπή, η προσφεύγουσα δεν απέδειξε καθόλου ότι, λόγω της δομής του ανταγωνισμού, ήταν θεωρητικά αδύνατη η παράνομη εφαρμογή του συστήματος επιλεκτικής διανομής.

3. Αυθαίρετη επιλογή και χρησιμοποίηση των εγγράφων

Η AEG ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή, από τα έγγραφα που κατέσχε κατά τους ελέγχους της 26ης και 27ης Ιουνίου 1979, δεν έλαβε υπόψη εκείνα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την απαλλαγή της προσφεύγουσας. Ακόμα και μερικά άλλα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε η Επιτροπή κατά τη διάρκεια του ελέγχου της είτε δεν χρησιμοποιήθηκαν καθόλου είτε χρησιμοποιήθηκαν τελείως αυθαίρετα· το γεγονός αυτό αποδεικνύει την προκατάληψη της Επιτροπής έναντι της προσφεύγουσας.

Έτσι, όσον αφορά την αιτίαση περί συμφωνιών σχετικά με τις τιμές (σημείο 28 της απόφασης), η Επιτροπή βασίστηκε σε πληροφορίες του Iffli, ιδιοκτήτη μιας αλυσίδας μεγάλων καταστημάτων, ο οποίος είναι γενικά εναντίον οποιουδήποτε συστήματος επιλεκτικής διανομής, και δεν έλαβε υπόψη ότι ο Iffli ποτέ δεν κλήθηκε να παράσχει τις πληροφορίες του σύμφωνα με το άρθρο 11 του κανονισμού 17 και συνεπώς δεν διέτρεχε τον κίνδυνο να του επιβληθεί πρόστιμο σε περίπτωση ανακριβών δηλώσεων. Ακόμη η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη το γεγονός ότι ο Iffli, παρότι κλήθηκε ως μάρτυρας στην ακρόαση της 19ης Αυγούστου 1980 στις Βρυξέλλες, δεν παρουσιάστηκε.

Όσον αφορά την περίπτωση «Ratio-Markt» στο Kassel, που αναφέρεται στο σημείο 14 της απόφασης σαν παράδειγμα συμπεριφοράς της TFR που δημιουργεί διακρίσεις, η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη ότι η ίδια η επιχείρηση Terfloth και Snoek, η οποία διαχειρίζεται την αλυσίδα καταστημάτων Ratio, είχε αναγνωρίσει ότι το κατάστημα της στο Kassel δεν συγκέντρωνε τις προϋποθέσεις του εξειδικευμένου εμπορίου για την αποδοχή στο σύστημα διανομής.

Ομοίως, από τα έγγραφα που υπάρχουν στο φάκελο της δικογραφίας δεν συνάγεται, αντίθετα απ' ό,τι υποστηρίζει η Επιτροπή, ότι ο βέλγος έμπορος Verbinnen δήλωσε ότι υπέστη πιέσεις από την ATBG, ώστε να αναγκαστεί να τηρεί υψηλότερες τιμές πωλήσεως. Ακόμη, αφού η Επιτροπή απηύθηνε σε βέλγους εμπόρους επτά αιτήσεις παροχής πληροφοριών σύμφωνα με το άρθρο 11 του κανονισμού 17 για τη συμπεριφορά της ATBG σχετικά με τις παράλληλες εισαγωγές και τις συστάσεις για τη διαμόρφωση τιμών, θεώρησε ότι βάσει μιας μόνο απάντησης, δηλαδή της απάντησης του Verbinnen, την οποία εξάλλου παραποίησε ώστε να τη χρησιμοποιήσει για τους σκοπούς της, μπορεί να ισχυριστεί ότι η ATBG εφάρμοζε καταχρηστικά το σύστημα επιλεκτικής διανομής για να επηρεάζει τις τιμές.

Με την απόφαση της η Επιτροπή έλαβε υπόψη μόνο ένα από τα πολλά έγγραφα και καμία από τις αποδείξεις τις οποίες η προσφεύγουσα προσκόμισε ή προσφέρθηκε να προσκομίσει κατά τη διάρκεια της διαδικασίας για να αποδείξει την πραγματική πρακτική εφαρμογή του συστήματος επιλεκτικής διανομής. Το μόνο έγγραφο που έλαβε υπόψη (TFR — σύντομο ενημερωτικό δελτίο αριθ. 44) δεν χρησιμοποιήθηκε στο σύνολο του· αντίθετα, η Επιτροπή παρέθεσε απ' αυτό αποσπάσματα φράσεων για να αποδείξει την άποψη που είχε ήδη σχηματίσει.

Στην περίπτωση της επιχείρησης «Suma», στο Μόναχο, που αναφέρεται στα σημεία 40,48 και 49 της απόφασης, η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη τις εξηγήσεις του αρμόδιου συνεργάτη της επιχείρησης αυτής, ο οποίος διευκρίνισε ότι η Suma ήταν πλήρως ελεύθερη να διαμορφώνει τις τιμές της και δεν λάμβανε κανένα ιδιαίτερο δώρο για την τήρηση πειθαρχίας σχετικά με τις τιμές.

Τέλος η Επιτροπή δεν ανέφερε στην απόφαση της τα έγγραφα τα οποία στη γνωστοποίηση αιτιάσεων αναφέρει ότι είναι δυνατόν να στηρίξουν τους ισχυρισμούς της σχετικά με την παράνομη εφαρμογή του συστήματος επιλεκτικής διανομής από την TFR.

Όλα αυτά τα στοιχεία αποδεικνύουν, κατά την προσφεύγουσα, την υποκειμενική και αυθαίρετη επιλογή και ερμηνεία των πραγματικών γεγονότων που καταλογίζονται στην προσφεύγουσα ή στις θυγατρικές της εταιρίες.

Η Επιτροπή θεωρεί καταρχάς αναγκαίο να διευκρινίσει ότι, αντίθετα απ' ό,τι πιστεύει η προσφεύγουσα, αντικείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης δεν είναι η διαπίστωση και η επιβολή κυρώσεων για μεμονωμένες παραβάσεις του άρθρου 85, παράγραφος 1, της συνθήκης ΕΟΚ, αλλά η διαπίστωση ότι, όπως εφαρμόζεται στην πράξη, το σύστημα επιλεκτικής διανομής για τα προϊόντα μάρκας Telefunken που κοινοποιήθηκε στην Επιτροπή στις 6 Νοεμβρίου 1973 αντιβαίνει στις κοινοτικές διατάξεις περί ανταγωνισμού.

Η Επιτροπή απορρίπτει όλες τις κατηγορίες της AEG. Όσον αφορά τις επικρίσεις σχετικά με τη χρησιμοποίηση των πληροφοριών που παρέσχε ο Iffli, η Επιτροπή παρατηρεί ότι αφενός τα σημεία της απόφασης που αφορούν τη σχέση της ATF με τον Iffli βασίζονται ουσιαστικά σε σημειώματα της ίδιας της ATF και αφετέρου ότι η Επιτροπή δεν είναι υποχρεωμένη να χρησιμοποιήσει μόνο τις πληροφορίες που της δίδονται κατόπιν επίσημης αίτησης παροχής πληροφοριών σύμφωνα με το άρθρο 11 του κανονισμού 17. Το γεγονός ότι ορισμένες αιτιάσεις που αναφέρονται στη γνωστοποίηση αιτιάσεων δεν επαναλήφθηκαν στην απόφαση, αποδεικνύει ακριβώς ότι αυτοί που προέβησαν στην έρευνα δεν ήταν προκατειλημμένοι.

4. Έλλειψη μνείας των συμπερασμάτων προηγούμενων ελέγχων

Η AEG ισχυρίζεται ότι, σε πολλές περιπτώσεις στις οποίες έμποροι απηύθηναν στην Επιτροπή καταγγελίες σχετικά με τη συμπεριφορά της ΑEG και των θυγατρικών εταιριών της μετά την εισαγωγή του συστήματος επιλεκτικής διανομής για τα προϊόντα Telefunken το 1973, η Επιτροπή διεξήγαγε έρευνες τις οποίες όμως αργότερα εγκατέλειψε' αυτό έρχεται σε αντίφαση με ό,τι ισχυρίζεται τώρα. Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι η Επιτροπή τότε πίστευε ότι το σύστημα επιλεκτικής διανομής εφαρμοζόταν απολύτως σύμφωνα με το πρότυπο συμβάσεως. Το γεγονός ότι στην απόφαση δεν αναφέρονται τα αποτελέσματα των ελέγχων αυτών αποτελεί μία ακόμη απόδειξη για την προκατάληψη της Επιτροπής στην υπόθεση αυτή.

Επ' αυτού η Επιτροπή απαντάει ότι, ναι μεν δεν έδωσε συνέχεια στις ανωτέρω καταγγελίες, αλλά ποτέ δεν δήλωσε επίσημα ότι οι περιπτώσεις για τις οποίες είχαν γίνει καταγγελίες αποτελούσαν θεμιτή εφαρμογή του συστήματος επιλεκτικής διανομής Telefunken. Δεδομένου ότι δεν θεωρούσε ότι οφείλει να διεξάγει έρευνα για όλες τις καταγγελίες που είναι δυνατό να της απευθύνονται στον τομέα του ανταγωνισμού, αποφάσισε, μετά από μια πρώτη εξέταση, να μην ενεργήσει στις παραπάνω περιπτώσεις. Η συμπεριφορά αυτή δεν δικαιολογεί τα συμπεράσματα της AEG, αλλά σημαίνει ότι η Επιτροπή στις εν λόγω περιπτώσεις δεν είχε αποσαφηνίσει όλα τα πραγματικά περιστατικά και δεν είχε λάβει οριστική απόφαση.

Όσον αφορά την κατηγορία που η προσφεύγουσα εξέφρασε γενικά και επανειλημμένα, ότι δηλαδή η Επιτροπή δεν έλαβε γνώση των στοιχείων που απαλλάσσουν την επιχείρηση από τις κατηγορίες, παρατηρεί ότι δεν ήταν υποχρεωμένη να απαντήσει με την απόφαση της σε όλους τους ισχυρισμούς που είχε προβάλει η προσφεύγουσα κατά τη διάρκεια της ακρόασης και να δικαιολογήσει λεπτομερώς τη μη χρησιμοποίηση ορισμένων εγγράφων των οποίων είχε λάβει γνώση. Βάσει της νομολογίας του Δικαστηρίου δεν είναι «αναγκαίο να εξετάσει η Επιτροπή όλους τους πραγματικούς και νομικούς ισχυρισμούς που ανέπτυξε καθένας από τους διαδίκους κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας». Η Επιτροπή εξέθεσε με την απόφαση της τα πραγματικά και νομικά στοιχεία βάσει των οποίων, κατ' αυτήν, μπορούσε να εκτιμηθεί η νομιμότητα του συστήματος επιλεκτικής διανομής της προσφεύγουσας κατά την εφαρμογή του στην πράξη και εξέθεσε τους συλλογισμούς που την οδήγησαν στην έκδοση της απόφασής της' συνεπώς, η Επιτροπή εκπλήρωσε όλες τις υποχρεώσεις που είχε ως προς το σημείο αυτό.

5. Παραβίαση του δικαιώματος ακροάσεως

Η AEG θεωρεί ότι η Επιτροπή παραβίασε το δικαίωμα ακροάσεως που είχε επειδή

Η παραβίαση του δικαιώματος ακροάσεως προκύπτει προφανώς από το γεγονός ότι η Επιτροπή αναγνωρίζει στον εαυτό της το δικαίωμα να αποφασίζει, όπως στην περίπτωση Iffli, ποια αποσπάσματα ενός εγγράφου που θα χρησιμοποιηθεί ως βάση για την έκδοση απόφασης κατά μιας επιχειρήσεως είναι αναγκαία ή ενδείκνυνται για την υπεράσπιση της. Η δυνατότητα που δόθηκε στην προσφεύγουσα να δει το σύνολο των εγγράφων μετά την έκδοση της απόφασης δεν αλλάζει το γεγονός ότι δεν της δόθηκε η δυνατότητα να προβάλει τα μέσα υπερασπίσεώς της πριν από την έκδοση της απόφασης.

Όσον αφορά τα σημεία β) και γ) η AEG παρατηρεί ότι, ναι μεν η Επιτροπή με την απόφαση της δεν διατύπωσε νέες αιτιάσεις που δεν περιλαμβάνονταν στη γνωστοποίηση αιτιάσεων, όλες οι αιτιάσεις όμως που πρόβαλε η Επιτροπή βασίζονται σε ατομικές περιπτώσεις, ώστε η μνεία στην απόφαση ιδιαίτερων περιπτώσεων, που δεν περιέχονται στη γνωστοποίηση αιτιάσεων, συνιστά παραβίαση του δικαιώματος ακροάσεως.

Δεν έχει σημασία το γεγονός ότι οι νέες περιπτώσεις βασίζονται σε εσωτερικά έγγραφα της προσφεύγουσας. Πράγματι η προσφεύγουσα δεν είναι δυνατό να γνωρίζει ποια συμπεράσματα θεωρεί η Επιτροπή ότι πρέπει να συναγάγει από μεμονωμένα αποσπάσματα των εγγράφων που βρίσκονται στην κατοχή της.

Στις παραπάνω κατηγορίες η Επιτροπή απαντά τα ακόλουθα:

Εξάλλου, σχετικά με την επιστολή του Iffli, η Επιτροπή επικαλείται την υποχρέωση της προς διαφύλαξη του επαγγελματικού απορρήτου και διαβεβαιώνει ότι τα τμήματα της επιστολής αυτής που δεν κοινοποίησε στην προσφεύγουσα δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο του ελέγχου και συνεπώς δεν επηρέασαν την απόφαση.

Όσον αφορά τα έγγραφα που αναφέρονται στην απόφαση για πρώτη φορά, δεν πρόκειται για «νέα πραγματικά περιστατικά» και ακόμη λιγότερο για «νέες αιτιάσεις». Στην πραγματικότητα η Επιτροπή απλώς χρησιμοποίησε σε πολύ μικρό βαθμό τη δυνατότητα να διευκρινίσει από άποψη πραγματικών περιστατικών και να συμπληρώσει ορισμένα στοιχεία των αιτιάσεων που είχαν διατυπωθεί κατά τη διοικητική διαδικασία.

Β — Οι αιτιάσεις της Επιτροπής

1. Απαρίθμηση των αιτιάσεων

Το άρθρο 1 της προσβαλλόμενης απόφασης της Επιτροπής έχει ως εξής:

«Το σύστημα επιλεκτικής διανομής προϊόντων μάρκας Telefunken, το οποίο τέθηκε σε ισχύ την 1η Νοεμβρίου 1973 στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα από την Allgemeine Elektricitäts-Gesellschaft AEG-Telefunken και συνεπεία των λεπτομερειών εφαρμογής του οποίου:

συνιστά παράβαση του άρθρου 85, παράγραφος 1, της συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας.»

2. Σχέση μεταξύ της γενικής πολιτικής της AEG και των ατομικών περιπτώσεων

Στο σκεπτικό της απόφασης η Επιτροπή παραπέμπει σε πολλά έγγραφα, μερικά από τα οποία αποδεικνύουν, κατ' αυτήν, την ύπαρξη μιας γενικής πολιτικής της AEG και των θυγατρικών εταιριών της στον τομέα της διανομής και του καθορισμού των τιμών, ενώ άλλα αναφέρονται σε πολλές «ατομικές περιπτώσεις», στις οποίες η AEG αρνήθηκε καταχρηστικά την αποδοχή εμπόρων στο σύστημα επιλεκτικής διανομής ή άσκησε πίεση σ' αυτούς να τηρήσουν ορισμένες τιμές.

Αντίθετα η AEG υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν κατάφερε με κανένα τρόπο να αποδείξει ότι η αποδοχή στο σύστημα επιλεκτικής διανομής έγινε με τρόπο που δημιουργούσε διακρίσεις ή ότι χρησιμοποίησε το σύστημα επιλεκτικής διανομής για να επηρεάσει τις τιμές.

Η αιτίαση σχετικά με την παράβαση του άρθρου 85, παράγραφος 1, δεν είναι συνεπώς δυνατό να γίνει δεκτή ούτε γενικότερα ούτε στο περιορισμένο πλαίσιο των ατομικών περιπτώσεων.

Οι ατομικές περιπτώσεις ήταν αποφασιστικές για το περιεχόμενο της απόφασης, δεδομένου ότι σ' αυτές στηρίζεται η κατηγορία για την καταχρηστική εφαρμογή του συστήματος επιλεκτικής διανομής στην πράξη.

Η AEG θεωρεί ότι από τις ατομικές περιπτώσεις που αναφέρει η Επιτροπή, ακόμη και αν είχαν αποδειχθεί, δεν είναι δυνατό σε καμία περίπτωση να συναχθεί συστηματική καταχρηστική εφαρμογή του συστήματος επιλεκτικής διανομής.

Όσον αφορά την αιτίαση της διάκρισης σε βάρος ορισμένων εμπόρων, η AEG διαβεβαιώνει ότι μόνο σε μία από τις εννέα περιπτώσεις που αναφέρονται στην απόφαση, και συγκεκριμένα στην περίπτωση Ratio-Markt, η Επιτροπή υποστηρίζει — κακώς εξάλλου — ότι ο εν λόγω έμπορος συγκέντρωνε τις προϋποθέσεις αποδοχής στο σύστημα επιλεκτικής διανομής. Στις άλλες περιπτώσεις η Επιτροπή ούτε καν προσπάθησε να αποδείξει ότι οι ενδιαφερόμενοι συγκέντρωναν τις προϋποθέσεις αυτές' συνεπώς, δεν έχει κανένα λόγο να αμφισβητεί τη νομιμότητα μιας άρνησης που βασίζεται στην έλλειψη των προϋποθέσεων σχετικά με το εξειδικευμένο εμπόριο.

Ακόμη και αν υποτεθεί ότι πρόκειται για αδικαιολότητη άρνηση και ακόμη και αν δεν ληφθεί υπόψη ότι η συμπεριφορά αυτή παρατηρήθηκε μόνο σε τρία από τα οκτώ κράτη μέλη στα οποία κυκλοφορούν τα προϊόντα Telefunken, υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για εννέα περιπτώσεις που διαπιστώθηκαν κατά τη διάρκεια μιας περιόδου έξι ετών σε κοινοτικό επίπεδο και σε σύνολο περίπου 12000 συμβεβλημένων εξειδικευμένων εμπόρων, πράγμα που αντιστοιχεί στο 0,08 ο/ο του συνόλου των αιτήσεων αποδοχής στο σύστημα επιλεκτικής διανομής.

Κατά την AEG, ένας τόσο πολύ μικρός αριθμός θα μπορούσε, στη χειρότερη περίπτωση, να αποτελεί ένδειξη για το πώς εφαρμόστηκε στην πράξη το σύστημα επιλεκτικής διανομής, αν αποδεικνυόταν συγχρόνως ότι είναι συνέπεια ενός αθέμιτου σκοπού που επιδίωκε η TFR. Πράγματι, η Επιτροπή προσπάθησε να αποδώσει στην TFR μια τέτοια πρόθεση, αλλά οι ισχυρισμοί αυτοί δεν βασίζονται σε κανένα έγγραφο. Αντίθετα, πρόκειται για απαράδεκτες γενικεύσεις που συνάγονται από μερικές, δήθεν αποδειγμένες, ατομικές περιπτώσεις.

Όσον αφορά τη δεύτερη αιτίαση της Επιτροπής, σχετικά με τον επηρεασμό των τιμών, η ÁEG παρατηρεί ότι η Επιτροπή δεν αποδεικνύει ούτε μία περίπτωση, κατά την οποία η TFR ή ένα από τα κέντρα πωλήσεως της να προσπάθησε να επιβάλει τις απόψεις της σχετικά με τις τιμές απειλώντας τους εμπόρους ότι δεν θα τους παραδώσει προϊόντα.

Με την απόφαση της η Επιτροπή αναφέρεται σε 16 περιπτώσεις, από τις οποίες τρεις δεν περιέχονταν καθόλου στη γνωστοποίηση αιτιάσεων. Δεδομένου ότι οι αναφερθείσες 16 περιπτώσεις κατανέμονται σε διάστημα έξι ετών και ο αριθμός των συμβεβλημένων εμπόρων με την TFR ανέρχεται περίπου σε 12000, συνάγεται το συμπέρασμα ότι κατά μέσο όρο διαπιστώθηκαν 2,6 δήθεν παραβάσεις κατ' έτος, ή με άλλα λόγια ότι η TFR προσπάθησε μία μόνο φορά (1) να επηρεάσει τις τιμές του 0,01 % περίπου των μεταπωλητών που ανήκαν στο σύστημα επιλεκτικής διανομής. Υπ' αυτές τις συνθήκες, οι 16 περιπτώσεις που αναφέρθηκαν, ακόμη και αν είχαν αποδειχθεί, δεν αποτελούν κατά κανένα τρόπο ένδειξη για παράνομη εφαρμογή του συστήματος επιλεκτικής διανομής στο σύνολο του. Αυτό γίνεται ακόμη σαφέστερο, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο επηρεασμός των τιμών συνιστά συμπεριφορά που θα έπρεπε να είχε επιδειχθεί έναντι όλων των συμβεβλημένων μεταπωλητών όχι μόνο μια φορά, αλλά συνεχώς.

3. Η αιτίαση σχετικά με τις διακρίσεις

α) Η εν γένει πολιτική της AEG σχετικά με την αποδοχή οτο σύστημα διανομής

Στο σημείο 61 της προσβαλλόμενης απόφασης αναφέρεται ότι από ένα εσωτερικό έγγραφο της 7ης Σεπτεμβρίου 1973 και από τις οδηγίες που αφορούν τη σύμβαση επιλεκτικής διανομής, της 8ης Οκτωβρίου 1973, συνάγεται ότι «η AEG δεν είχε ποτέ την πρόθεση να εξαρτήσει την αποδοχή των εμπόρων στο σύστημα διανομής αποκλειστικά από αντικειμενικά επαγγελματικά κριτήρια».

Το αντίστοιχο απόσπασμα του εσωτερικού εγγράφου της 7ης Σεπτεμβρίου 1973 έχει ως εξής:

«Για την επίτευξη του στόχου αυτού υπάρχουν δύο δυνατότητες: η βιομηχανία είτε προμηθεύει τα προϊόντα της σε τιμές που να εξασφαλίζουν στον έμπορο το περιθώριο κέρδους που του ανήκει είτε φροντίζει να μην εισέρχονται τα προϊόντα της σε κυκλώματα εμπορίας τα οποία δεν έχουν ανάγκη του μεγάλου αυτού περιθωρίου κέρδους. Εννοούμε εν προκειμένω τα καταστήματα cash-and carry τα οποία “σπάνε τις τιμές”...»

Στα αποσπάσματα των οδηγιών της 8ης Οκτωβρίου 1973 που αναφέρονται στην απόφαση, αναφέρεται ότι, στην περίπτωση των αλυσίδων καταστημάτων, ορισμένα υποκαταστήματα είναι δυνατό να επιτελούν όλες τις λειτουργίες που απαιτεί το εξειδικευμένο εμπόριο, χωρίς αυτό να συμβαίνει με το σύνολο της επιχείρησης' στις περιπτώσεις αυτές δεν πρέπει καταρχήν να εφοδιάζονται ούτε και αυτά ακόμη τα υποκαταστήματα κατ εφόσον κάποιο γραφείο πωλήσεων της TFR θεωρεί σκόπιμη την παράδοση προϊόντων που καλύπτονται από τη σύμβαση σε εξειδικευμένα τμήματα των εν λόγω επιχειρήσεων, οι σχετικές διαπραγματεύσεις μπορούν να διεξαχθούν μόνο κατόπιν προηγούμενης συμφωνίας με την TFR.

Η AEG θεωρεί ότι τα έγγραφα αυτά, που δεν συνδέονται με συγκεκριμένες περιπτώσεις εφαρμογής του συστήματος επιλεκτικής διανομής, δεν έχουν σημασία για το ζήτημα αν η ΑEG παρέβη το άρθρο 85, παράγραφος 1, της συνθήκης ΕΟΚ. Θα τα εξετάσει όμως για να δείξει ότι τα συμπεράσματα της Επιτροπής ακόμη και ως προς το σημείο αυτό της απόφασης είναι εσφαλμένα.

Ως προς το σημείο αυτό, καταρχάς παρατηρεί ότι δεν είναι δυνατό, όπως υποστηρίζει η Επιτροπή, η συμπεριφορά της AEG να χαρακτηριστεί από τη συμπεριφορά της TFR. Περαιτέρω, στα έγγραφα που παρέπεμψε η Επιτροπή δεν αναφέρεται κανένα στοιχείο για τη συμπεριφορά της TFR το πολύ να περιέχονται στοιχεία για τις προθέσεις της, και αυτό μόνο αν οι συντάκτες των εγγράφων αυτών είναι στελέχη της TFR. Ως προς τα σημεία αυτά όμως η Επιτροπή δεν αναφέρει κανένα στοιχείο.

Στο έγγραφο της 7ης Σεπτεμβρίου 1973 ορθά γίνεται διάκριση μεταξύ του εξειδικευμένου εμπορίου και άλλων μορφών εμπορίας, όπως τα καταστήματα cash-andcarry, οι υπεραγορές, τα καταστήματα αυτοεξυπηρέτησης και τα καταστήμτα διαρκών εκπτώσεων. Καμία από αυτές τις μορφές εμπορίας δεν συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις που έχουν τεθεί για το εξειδικευμένο εμπόριο λιανικής πωλήσεως.

Συνεπώς με το έγγραφο αυτό γίνεται μια καταρχήν ορθή διαφοροποίηση. Σε κανένα σημείο της εγκυκλίου δεν αναφέρεται ότι δεν θα γίνονται δεκτές στο σύστημα διανομής αυτές οι μορφές μεγαλεμπορίας, ακόμη και όταν στη συγκεκριμένη περίπτωση ανταποκρίνονται στα κριτήρια του εξειδικευμένου εμπορίου.

Ομοίως, το απόσπασμα του σύντομου ενημερωτικού δελτίου αριθ. 44 της 8ης Οκτωβρίου 1973 της TFR, που η Επιτροπή παραθέτει στο σημείο 11 της απόφασης της, δεν είναι πλήρες. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν παρέθεσε το σημείο, όπου αναφέρεται: «Ως προς το σημείο αυτό παρακαλείστε να εξετάσετε λεπτομερώς αν πληρούνται όλα τα κριτήρια του συστήματος επιλεκτικής διανομής (για το λιανικό εμπόριο).» Το αποκομμένο απόσπασμα που παρέθεσε η Επιτροπή αποκτά την πραγματική του σημασία μόνο σε σχέση με το σύνολο των στοιχείων. Πράγματι, παραδόσεις εμπορευμάτων σε υποκαταστήματα που ανταποκρίνονται στα κριτήρια του εξειδικευμένου εμπορίου, αλλά ανήκουν σε επιχείρηση που στο σύνολό της δεν ανταποκρίνεται στα κριτήρια αυτά, μπορούν να γίνονται, μόνο αν υπάρχει η εγγύηση ότι τα προϊόντα που παραδίδονται στο συμβεβλημένο υποκατάστημα δεν θα διοχετεύονται περαιτέρω σε υποκαταστήματα που δεν ανταποκρίνονται στα κριτήρια. Επ'αυτού μπορεί να αποφασίσει σωστά μόνο το κεντρικό διαπεριφερειακό γραφείο της TFR, πράγμα που δικαιολογεί την «προηγούμενη συμφωνία» που επικρίνεται από την Επιτροπή.

Τέλος, η αναφερόμενη στο σημείο 9 της απόφασης επιστολή του γραφείου πωλήσεων του Münster, της 22ας Σεπτεμβρίου 1975, στην οποία αναφέρεται ότι το σύστημα επιλεκτικής διανομής έχει στόχο τον αποκλεισμό των μεγάλων καταστημάτων παρά το γεγονός ότι «ακόμη και στις υπεραγορές παρατηρείται κάποια τάση προς δημιουργία εξειδικευμένων τμημάτων», δεν είναι δυνατόν να αποτελέσει αποδεικτικό στοιχείο για αθέμιτη συμπεριφορά της TFR από μόνο το γεγονός ότι ο συντάκτης της είναι υπάλληλος της TFR, ενώ από τα έγραφα που προέρχονται από την ίδια τη διεύθυνση της TFR και τα οποία η AEG επισύναψε στο δικόγραφο της προσφυγής της προκύπτει ότι η διεύθυνση της TFR ερμήνευε ορθά τις προϋποθέσεις που τίθενται από το κοινοτικό δίκαιο.

Ως προς το σημείο αυτό, η Επιτροπή απαντάει ότι από το έγγραφο της 7ης Σεπτεμβρίου 1973, στην οποία αναφέρεται ότι υπάρχουν δύο δυνατότητες για να εξασφαλιστεί ένα ελάχιστο περιθώριο κέρδους κατά την εμπορία, δηλαδή: «η βιομηχανία είτε προμηθεύει τα προϊόντα της σε τιμές που να εξασφαλίζουν στον έμπορο το περιθώριο κέρδους που του ανήκει είτε φροντίζει να μην εισέρχονται τα προϊόντα της σε κυκλώματα εμπορίας τα οποία δεν έχουν ανάγκη του μεγάλου αυτού περιθωρίου κέρδους ...», φαίνεται καθαρά ότι το θέμα είναι να εμποδιστούν οι παραδόσεις εμπορευμάτων σε επιχειρήσεις που «σπάνε τις τιμές». Στην εγκύκλιο αναφέρονται ρητά σαν παράδειγμα τα καταστήματα cash-andcarry. Ο αποκλεισμός όμως ορισμένων επιχειρήσεων για το μόνο λόγο ότι ανήκουν σε ορισμένη μορφή εμπορίας δεν δικαιολογείται. Η αποδοχή στο σύστημα επιλεκτικής διανομής πρέπει να γίνεται μόνο βάσει των ειδικών κριτηρίων αποδοχής. Το γεγονός ότι λαμβάνεται υπόψη μόνο η μορφή εμπορίας, το είδος ή η ονομασία μιας επιχείρησης πρέπει συνεπώς να θεωρηθεί ως αθέμιτη δυσμενής διάκριση.

Το σύντομο ενημερωτικό δελτίο αριθ. 44 επιβεβαιώνει απλώς την πολιτική περιορισμού της αποδοχής στο σύστημα διανομής των καταστημάτων με πολλά υποκαταστήματα. Οι οδηγίες που περιέχονται σ' αυτό δεν αναφέρουν την αρχή, που στηρίζεται στη νομολογία του Bundesgerichtshof, της μη παράδοσης εμπορευμάτων σε καταστήματα με πολλά υποκαταστήματα, όταν όλα τα εν λόγω υποκαταστήματα δεν πληρούν όλες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για το εξειδικευμένο εμπόριο.

Όσον αφορά το έγγραφο του γραφείου πωλήσεων του Münster, η Επιτροπή θεωρεί ότι κανένα στοιχείο δεν αποδεικνύει ότι η διεύθυνση της επιχείρησης αντιτάχθηκε στην πολιτική που εκφράζεται στο έγγραφο αυτό ή ότι ακολούθησε διαφορετική πολιτική. Αντικείμενο των εγγράφων της διεύθυνσης της TFŔ, στα οποία αναφέρεται η AEG, ήταν να γνωστοποιήσουν σε ορισμένα μεγάλα καταστήματα ότι δεν ήταν δυνατό να τους παραδοθούν εμπορεύματα, δεδομένου ότι δεν συγκέντρωναν τις προϋποθέσεις του εξειδικευμένου εμπορίου. Είναι λογικό υπ' αυτές τις συνθήκες η προσφεύγουσα να προσπαθήσει να ερμηνεύσει ορθά το σύστημα επιλεκτικής διανομής που είχε εισαγάγει, ώστε να μην αχθεί ενώπιον δικαστηρίων αυτό όμως έχει πολύ μικρή σημασία για την πολιτική διανομής που ακολουθούσε στο σύνολο της.

Ως τελευταίο επιχείρημα η AEG προτείνει ότι, ακόμη και αν είχε αποδειχθεί ότι μέσω της εμπορικής της πολιτικής προσπάθησε να διατηρήσει ορισμένο επίπεδο τιμών, οι ενέργειες της αυτές δικαιολογούνται από την ανάγκη να εξασφαλίσει την επιβίωση του εξειδικευμένου εμπορίου, το οποίο, αντίθετα από τις νέες μορφές εμπορίας, συνεπάγεται μεγάλα έξοδα και συνεπώς δεν είναι δυνατό να υπάρξει χωρίς εύλογα περιθώρια κέρδους. Το Δικαστήριο, με την απόφαση του της 25ης Οκτωβρίου 1977 στην υπόθεση Metro, αναγνώρισε ρητά ότι η συνέχιση της ύπαρξης του εξειδικευμένου εμπορίου εξυπηρετεί τα συμφέροντα των καταναλωτών, πράγμα που καθιστά παραδεκτές, σύμφωνα με το άρθρο 85, παράγραφος 1, τις ενέργειες που αποσκοπούν στη διατήρηση αυτού του τρόπου εμπορίας.

Ως προς το σημείο αυτό, η Επιτροπή απαντά ότι το Δικαστήριο με την απόφαση στην υπόθεση Metro καθόρισε με ακρίβεια τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες η εφαρμογή ενός συστήματος επιλεκτικής διανομής είναι σύμφωνη με το άρθρο 85, παράγραφος 1, και ότι οι προϋποθέσεις αυτές αποκλείουν οποιαδήποτε επιλογή που γίνεται κατά τρόπο που δημιουργεί διακρίσεις και δεν βασίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια ποιοτικού χαρακτήρα σχετικά με την επαγγελματική εξειδίκευση του μεταπωλητή.

6) Η πολιτική αποδοχής οτο ούοτημα η οποία ακολονθείται οτην Ομοοπον-διακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Στο σημείο 13 της απόφασης αναφέρεται ότι στψ Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας παραχωρήθηκε «δικαίωμα διαβούλευσης» στους ειδικευμένους εμπορικούς ομίλους σχετικά με την αποδοχή των «μεγάλων καταστημάτων», ακόμη και στην περίπτωση που τα καταστήματα αυτά πληρούσαν τα κριτήρια του εξειδικευμένου εμπορίου.

Κατά την AEG, από το έγγραφο που προσκομίστηκε για να αποδειχθεί ο ισχυρισμός αυτός (πρακτικά της TFR της 25ης Μαΐου 1976) δεν συνάγεται κανένα «δικαίωμα διαβούλευσης», αλλά απλώς η πρόθεση να πληροφορούνται οι ειδικευμένοι εμπορικοί όμιλοι τις ενέργειες που προγραμματίζονται σχετικά με τα «μεγάλα καταστήματα». Δεν είναι ορθό να επικρίνεται το γεγονός ότι ένας παραγωγός πληροφορεί ορισμένους πελάτες του για αποφάσεις που είναι δυνατόν να θίγουν τα συμφέροντα του.

Η φράση «σε περίπτωση που οι προς διεξαγωγή συζητήσεις προσκρούσουν στην αδιαλλαξία των ομίλων, θα πρέπει, κατά συνέπεια, να ασκηθεί προσφυγή στη öta-καιοσύνη για τη διαφύλαξη του συστήματος επιλεκτικής διανομής» αναφέρεται σε ενέργειες, οι οποίες ακόμη και αν είχαν γίνει — πράγμα που δεν συνέβη — θα ήταν τελείως νόμιμες.

Κατά την Επιτροπή, το γεγονός ότι στη συγκέντρωση, στην οποία αναφέρονται τα πρακτικά της 25ης Μαΐου 1976, οι προϊστάμενοι των τμημάτων πωλήσεων της TFR συμφώνησαν (και όχι μόνο πρότειναν) να ενημερώνουν εκ των προτέρων τους κυριότερους ειδικευμένους εμπορικούς ομίλους σε περίπτωση ύπαρξης σχεδίων αποδοχής «μεγάλων καταστημάτων» και αναγνώρισαν ότι, αν τα σχέδια αυτά προσέκρουαν στην άρνηση των ομίλων, θα έπρεπε να αναλάβουν τον κίνδυνο μιας δίκης, αυτό δεν σημαίνει τίποτε άλλο πάρα μόνο ότι η TFR είχε παραχωρήσει στους ομίλους αυτούς «δικαίωμα διαβούλευσης» και είχε αναλάβει την υποχρέωση, σε περίπτωση αρνητικής γνώμης, να αρνηθεί την αποδοχή (συνεπώς να αναλάβει τον κίνδυνο δίκης).

Οι «ατομικές περιπτώσεις» που έχουν σχέση με την πολιτική αποδοχής η οποία ακολουθείται στη Γερμανία

— «Ratio-Markt» στο Kassel

Σχετικά με την περίπτωση αυτή, που αναφέρεται στα σημεία 14 μέχρι 16 της προσβαλλόμενης απόφασης, η AEG εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι το τμήμα ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας του καταστήματος Ratio-Markt στο Kassel ναι μεν καταλάμβανε ιδιαίτερο χώρο, δεν υπήρχαν όμως χωρίσματα μεταξύ αυτού και των άλλων τμημάτων.

Σύμφωνα με το σημείο II 1, στοιχείο c της σύμβασης επιλεκτικής διανομής ΕΟΚ (που εγκρίθηκε από την Επιτροπή), εξειδικευμένος έμπορος είναι μόνο εκείνος ο οποίος καθιστά δυνατή «μια σωστή παρουσίαση του εμπορεύματος που αποτελεί αντικείμενο της σύμβασης ... σε ένα χώρο πωλήσεως ανοικτό στο κοινό Kat αντιπροσωπευτικό».

Η σωστή όμως παρουσίαση των στερεοφωνικών συσκευών υψηλής πιστότητας είναι δυνατή μόνο σε χώρο που να είναι μονωμένος ακουστικά από τους ενδεχόμενα υπάρχοντες άλλους χώρους πώλησης ή τους χώρους στους οποίους κυκλοφορούν πελάτες.

Σε επισκέψεις που έγιναν από υπαλλήλους της Telefunken διαπιστώθηκε περαιτέρω ότι οι συσκευές είχαν εκτεθεί μέσα στη συσκευασία τους και ότι δεν υπήρχε εξειδικευμένο και επαρκές προσωπικό πωλήσεων.

Σύμφωνα με το σημείο 11 1 της σύμβασης επιλεκτικής διανομής ΕΟΚ, αποδεκτοί στο σύστημα αυτό μπορούν να γίνουν μόνο οι έμποροι οι οποίοι συγκεντρώνουν όλες τις προϋποθέσεις που προβλέπει η σύμβαση αυτή, όχι όμως οι έμποροι που συγκεντρώνουν μονό τις «ουσιώδεις» προϋποθέσεις ή ακόμη που αναλαμβάνουν να συμμορφωθούν στο μέλλον. Η AEG προσθέτει ακόμη ότι βάσει του σημείου ΙΙ 1, στοιχείο F της σύμβασης επιλεκτικής διανομής δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ως εξειδικευμένος μεταπωλητής παρά μόνο το πρόσωπο που τηρεί τους κανόνες περί ανταγωνισμού, πράγμα που δεν συμβαίνει στην περίπτωση της εταιρίας Terflotli & Snoek, η οποία διαχειρίζεται την αλυσίδα καταστημάτων Ratio, όπως αποδεικνύουν πολλές αποφάσεις που εκδόθηκαν κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων στη Γερμανία κατά της επιχείρησης αυτής. Η άρνηση αποδοχής του καταστήματος Ratio στο Kassel αποτελεί ορθή εφαρμογή των κριτηρίων της επιλεκτικής διανομής.

Εξάλλου, το γεγονός ότι η Terfloth & Snoek δεν επιχείρησε ποτέ να αναγκάσει την TFR μέσω της δικαστικής οδού να της παραδώσει συσκευές TFR, όπως προβλέπεται από το νόμο, αποδεικνύει ότι και η ίδια η επιχείρηση αυτή ήταν πεπεισμένη ότι τα καταστήματα της δεν συγκέντρωναν τις προϋποθέσεις του εξειδικευμένου εμπορίου.

Κατά την Επιτροπή, η περίπτωση Ratio-Markt στο Kassel αποδεικνύει ότι η πολιτική αποδοχής στο σύστημα που ακολουθεί η προσφεύγουσα είναι βασικά αντίθετη στην αποδοχή υπεραγορών, ακόμη και αν οι υπεραγορές αυτές συγκεντρώνουν τις προϋποθέσεις αποδοχής ή αναλαμβάνουν τη δέσμευση να συμμορφωθούν στο μέλλον. Από τη δικογραφία συνάγεται ότι η προσφεύγουσα και η διεύθυνση της Ratio, πριν ανοίξει το κατάστημα στο Kassel, δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν για τις τιμές στις οποίες η Ratio θα έπρεπε να πωλεί τα προϊόντα Telefunken. Αφού άνοιξε το κατάστημα, έγινε επιθεώρηση εκ μέρους της προσφεύγουσας, η οποία όμως, στην επιστολή της 29ης Ιουνίου 1976 που απηύθυνε στην επιχείρηση Ratio και με την οποία της ανακοίνωνε την άρνηση της να της παραδώσει εμπορεύματα, δεν της ανέφερε την έλλειψη συγκεκριμένων προϋποθέσεων του εξειδικευμένου εμπορίου, ώστε ήταν αδύνατο στη Ratio να καλύψει ενδεχόμενες ελλείψεις. Από όλα αυτά προκύπτει ότι η επιχείρηση Ratio αποκλείστηκε από τις παραδόσεις εμπορευμάτων λόγω της πολιτικής τιμών που η προσφεύγουσα φοβόταν ότι θα ακολουθήσει.

Το γεγονός ότι η Ratio δεν επιχείρησε να απαιτήσει την παράδοση εμπορευμάτων μέσω της διακαστικής οδού, δεν αποδεικνύει κατά κανένα τρόπο ότι η άρνηση της αποδοχής της στο σύστημα δικαιολογείται αντικειμενικά, γιατί η παραίτηση από την άσκηση αγωγής είναι πολύ πιθανό να οφείλεται στα δικαστικά έξοδα ή στο συλλογισμό ότι η Ratio, σύμφωνα με το γερμανικό δίκαιο, θα είχε απαίτηση να της παραδοθούν εμπορεύματα, μόνο αν εξαρτιόταν πλήρως από την AEG, τουλάχιστον όσον αφορά τις παραδόσεις δεκτών έγχρωμης τηλεόρασης.

— Harder στο Villingen

Στο σημείο 17 της απόφασης αναφέρεται ότι ο «έμπορος χονδρικής πωλήσεως Harder (Villingen), ο οποίος είχε αποκλειστεί από το δίκτυο διανομής λόγω μη τηρήσεως των όρων της συμβάσεως, και τον οποίο, εντούτοις, το γραφείο πωλήσεων AEG του Freiburg εξακολουθούσε να επιθυμεί σαν πελάτη, υποχρεώθηκε από το εν λόγω γραφείο να δεχθεί σαν συμπληρωματικό όρο, για την εκ νέου αποδοχή του στο δίκτυο διανομής, να προβεί στη ρητή δήλωση “να μην προμηθεύει προϊόντα AEG σε υπεραγορές ή σε παρεμφερείς επιχειρήσεις και να μη διενεργεί εξαγωγές προς άλλες χώρες μέλη της ΕΟΚ”».

Η AEG υποστηρίζει ότι ποτέ δεν επέβαλε στον Harder απόλυτη απαγόρευση να παραδίδει εμπορεύματα σε υπεραγορές. Στην πραγματικότητα, ο Harder αποκλείστηκε από τις παραδόσεις, επειδή είχε επανειλημμένα παραδώσει μεγάλες ποσότητες συσκευών που καλύπτονταν από το σύστημα επιλεκτικής διανομής σε μεταπωλητές που δεν ανήκαν στο σύστημα αυτό. Στις συζητήσεις που διεξήχθησαν κατόπιν μεταξύ της επιχείρησης Harder και της TFR, η TFR δήλωσε ότι θα ανέστελλε τις παραδόσεις εμπορευμάτων μέχρις ότου διαλευκανθεί πλήρως το θέμα των παραβάσεων του συστήματος επιλεκτικής διανομής. Από μια επιστολή της TFR, της 28ης Απριλίου 1977, προς την επιχείρηση Harder συνάγεται σαφώς ότι η TFR θα έπαυε τον αποκλεισμό από τις παραδόσεις χωρίς άλλο όρο, αμέσως μόλις ο Harder εξέθετε με ειλικρίνεια τις παραβάσεις του συστήματος επιλεκτικής διανομής που είχε διαπράξει και έκανε ανάλογη δήλωση περί μη επαναλήψεως των παραβάσεων αυτών.

Η αναστολή των παραδόσεων σε περίπτωση παράβασης των συμβατικών υποχρεώσεων αποτελεί κύρωση που προβλέπεται ρητά στο σημείο VI, στοιχείο α), της σύμβασης επιλεκτικής διανομής ΕΟΚ.

Κατά την Επιτροπή, η παρατήρηση της TFR που υπάρχει στην έκθεση της 15ης Δεκεμβρίου 1976 δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι η επανάληψη των παραδόσεων εξαρτήθηκε από πρόσθετες προϋποθέσεις, οι οποίες βαίνουν πέραν των υποχρεώσεων που περιέχονται στις συμβάσεις επιλεκτικής διανομής.

γ) Η πολιτική αποοοχής oro ονστημα η οποία ακολονθείται οτη Γαλλία

Στο σημείο 63 της απόφασης αναφέρεται ότι και στη Γαλλία εμφανίζεται η ίδια εμπορική πολιτική (όπως και στη Γερμανία) κατά την εφαρμογή του συστήματος διανομής, από το οποίο αποκλείονταν οι νέες μορφές εμπορίας.

Ο ισχυρισμός αυτός βασίζεται στα πρακτικά της ATF της 5ης Ιανουαρίου 1978, σε ένα σημείωμα της TFR της 1ης Σεπτεμβρίου 1978 και σε επιστολή της ATF της 12ης Ιανουαρίου 1979, των οποίων αποσπάσματα παρατίθενται στα σημεία 20, 21 και 22 της απόφασης.

Η AEG επικρίνει τόσο τον τρόπο με τον οποίο η Επιτροπή χρησιμοποίησε τα έγγραφα αυτά, όσο και τα συμπεράσματα τα οποία συνήγαγε από τα εν λόγω έγγραφα. Έτσι, στα πρακτικά της 5ης Ιανουαρίου 1978 τονίζεται στην πραγματικότητα η ανάγκη της διατήρησης της «καλής εικόνας της επιχείρησης στο ειδικευμένο εμπόριο» και όχι, όπως αναφέρεται στην απόφαση, της διατήρησης των «περιθωρίων κέρδους του ειδικευμένου εμπορίου». Επίσης, ο ισχυρισμός που περιέχεται στο ίδιο έγγραφο, ότι «από μια γενική εικόνα συνάγεται ότι το ποσοστό των καταστημάτων διαρκών εκπτώσεων (υπεραγορές) στη διάρθρωση της ATF είναι ιδιαίτερα ισχνό», αποτελεί απλή διαπίστωση, iļ οποία δεν επιτρέπει κατά κανένα τρόπο να συναχθεί το συμπέρασμα ότι η πολιτική της ATF συνίσταται στη γενική άρνηση αποδοχής των καταστημάτων διαρκών εκπτώσεων.

Εξάλλου η πολιτική της ATF είναι τελείως διαφορετική, όπως προκύπτει από το έγγραφο της της 26ης Οκτωβρίου 1978. Στο έγγραφο αυτό αναφέρεται ότι «η νομική κατάσταση μας αναγκάζει να συνάψουμε συμβάσεις με όλους τους εμπόρους που ανταποκρίνονται στα αντικειμενικά κριτήρια ...». Η πολιτική αυτή ακολουθήθηκε και στην πράξη, όπως προκύπτει και από την αποδοχή στο σύστημα καταστημάτων διαρκών εκπτώσεων, όπως το Auchan και το Iffli.

Από το σημείωμα της TFR της 1ης Σεπτεμβρίου 1978, στο οποίο αναφέρεται ότι «δεν επιδιώχθηκε δραστήρια η συμμετοχή των καταστημάτων διαρκών εκπτώσεων στο σύστημα επιλεκτικής διανομής για λόγους διατήρησης του επιπέδου τιμών», δεν προκύπτει καμία διάκριση σε βάρος αυτών των μορφών εμπορίας.

Ομοίως, το απόσπασμα της επιστολής της ATF, της 12ης Ιανουαρίου 1979, που παρατίθεται στο σημείο 22 της απόφασης, όπου αναφέρεται ακριβώς: «... να επιταχυνθεί το προοδευτικό άνοιγμα της πολιτικής μας σχετικά με τους τρόπους διανομής», και όχι όπως το ερμήνευσε η Επιτροπή « ... να γίνει προοδευτικό άνοιγμα προς τα σύγχρονα κυκλώματα διανομής», αποδεικνύει ότι η ATF, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει δυσμενώς τα καταστήματα διαρκών εκπτώσεων, αλλά προτίθεται στο μέλλον να απευθυνθεί η ίδια στα καταστήματα εκείνα που πληρούν τους όρους του εξειδικευμένου εμπορίου.

Η Επιτροπή αντιτάσσει στους ισχυρισμούς αυτούς ένα εσωτερικό έγγραφο της ATF, της 7ης Ιουλίου 1977, από το οποίο συνάγεται ότι η ATF απαίτησε από τον έμπορο χονδρικής πωλήσεως Sedif να μην προμηθεύει προϊόντα Telefunken στις υπεραγορές Hyper, Carrefour και Conforama. Η εγκύκλιος αυτή αποδεικνύει την ύπαρξη μιας πολιτικής διανομής, η οποία συνίσταται γενικά στο να μη γίνονται παραδόσεις σε υπεραγορές.

Η Επιτροπή εμμένει στην άποψη της ότι η ATF πράγματι είχε την πρόθεση να εξασφαλίσει στους εμπόρους της μεγάλα περιθώρια κέρδους' αυτό συνάγεται από τη διαβεβαίωση που υπάρχει σε ένα έγγραφο της ATF, της 30ής Ιουνίου 1978, όπου γίνεται λόγος για «την εμπορική πολιτική της Telefunken, χάρη στην οποία παραμένουν σταθερές οι τιμές πωλήσεως και εξασφαλίζονται στους μεταπωλητές εύλογα περιθώρια κέρδους».

Όσον αφορά το σημείο 20 της απόφασης, η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι ναι μεν στα πρακτικά της 5ης Ιανουαρίου 1978 δεν μνημονεύονται ρητά οι «θετικές επιπτώσεις» της πολιτικής που ακολουθείται στον τομέα της διανομής, με την οποία επιδιώκεται ο αποκλεισμός των υπεραγορών, αυτό όμως συνάγεται λογικά από το απόσπασμα στο οποίο αναφέρεται ότι το ποσοστό των καταστημάτων διαρκών εκπτώσεων στη διάρθρωση της ATF είναι εξαιρετικά χαμηλό και ότι αυτό είναι το στοιχείο που επέτρεψε να τηρείται ενιαίο και υψηλό επίπεδο τιμών, γεγονός το οποίο αντιμετωπίζεται ευνοϊκά από τους ειδικευμένους εμπόρους.

Όσον αφορά το σημείο 21, η Επιτροπή παρατηρεί ότι η φράση που περιέχεται στο εσωτερικό έγγραφο της TFR, της 1ης Σεπτεμβρίου 1978, «τα πραγματικά καταστήματα διαρκών εκπτώσεων ... είχαν σκοπίμως αποκλειστεί από τον εφοδιασμό» δεν είναι κατά κανένα τρόπο δυνατό να σημαίνει, όπως ισχυρίζεται η προσφεύγουσα, ότι δεν επιδιώχθηκε ενεργά η συμμετοχή των καταστημάτων διαρκών εκπτώσεων στο σύστημα επιλεκτικής διανομής.

Τέλος η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι στην επιστολή της ATF, της 12ης Ιανουαρίου 1979 — αντίθετα απ' ό,τι υποστηρίζει η προσφεύγουσα — δεν γίνεται λόγος για ενεργητική προσέγγιση. Το αποφασιστικό στοιχείο στην επιστολή αυτή είναι η σύνδεση του ζητήματος της αποδοχής στο σύστημα διανομής και άλλων μεγάλων καταστημάτων με τα προβλήματα σχετικά με τη διατήρηση της «πολιτικής υψηλών τιμών» που ανακύπτουν από την αποδοχή αυτή.

Οι ατομικές περιπτώσεις που έχουν σχέση με την πολιτική αποδοχής η οποία ακολουθείται στη Γαλλία

— Auchan, Γαλλία

Η AEG αμφισβητεί ότι η ATF δέχθηκε το Auchan στο δίκτυο διανομής προϊόντων Telefunken μόνο αφού η εταιρία αυτή ανέλαβε την υποχρέωση να τηρεί τις τιμές που θα της υποδείκνυε η ATF και να παύσει οποιαδήποτε διαφήμιση μέσω του τύπου σχετική με τα εμπορεύματα Telefunken. Αντίθετα, ισχυρίζεται ότι καταρχάς το Auchan δεν συγκέντρωνε τις προϋποθέσεις που προβλέπει η σύμβαση επιλεκτικής διανομής ΕΟΚ και ότι μόνο το 1978η ATF διαπίστωσε ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις αυτές.

Δεν είναι αλήθεια ότι η ATF ζήτησε από το Auchan να αναλάβει την υποχρέωση ότι θα συμμορφωθεί στις υποδείξεις της σχετικά με τις τιμές. Το Auchan ήταν γνωστό σαν ένα από τα πιο σκληρά καταστήματα διαρκών εκπτώσεων και οι προσφορές του μόλις και δεν ξεπερνούσαν τα όρια αυτού που επιτρέπει το γαλλικό δίκαιο περί ανταγωνισμού. Για το λόγο αυτό υπήρχαν ακόμη αμφιβολίες σχετικά με τη δυνατότητα να γίνει δεκτό στο σύστημα διανομής, και αυτό βάσει του σημείου II 1, στοιχείο F της σύμβασης επιλεκτικής διανομής ΕΟΚ, σύμφωνα με το οποίο δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ως ειδικευμένος έμπορος παρά μόνο αυτός που τηρεί τους (εθνικούς) κανόνες του δικαίου περί ανταγωνισμού. Το Auchan έβγαλε από το δίλημμα αυτό την ATF δεσμευόμενο να πωλεί, το πολό-πολύ, στην πιο χαμηλή από τις τιμές στις οποίες τα άλλα καταστήματα στην ίδια πόλη θα πωλούσαν το ίδιο προϊόν TFR.

Αφού η επιχείρηση Auchan δεσμεύτηκε να μην πωλεί σε τιμές αντίθετες προς τους κανόνες του ανταγωνισμού, έγινε αμέσως δεκτή στο σύστημα διανομής, χωρίς να της ζητηθεί να τηρεί ορισμένες τιμές. Κατά την προσφεύγουσα, είναι αμφίβολο αν, πριν η επιχείρηση Auchan αναλάβει την υποχρέωση αυτή, πληρούσε αναμφισβήτητα τις αντικειμενικές προϋποθέσεις αποδοχής.

Η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι η ATF είχε αποκλείσει από τις παραδόσεις την επιχείρηση Auchan για όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα μπόρεσε και ότι τη δέχτηκε στο σύστημα επιλεκτικής διανομής μόνο μετά από απειλή δικαστικών ενεργειών και αφού το Auchan ανέλαβε την υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις υποδείξεις της προσφεύγουσας σχετικά με τις τιμές και να διατηρεί το υπάρχον επίπεδο τιμών.

Κατά την Επιτροπή, σε καμία από τις εσωτερικές εγκυκλίους της ATF δεν αμφισβητείται ότι το Auchan πληρούσε τις προϋποθέσεις σχετικά με την παράδοση εμπορευμάτων (στην εγκύκλιο μάλιστα της 20ής Οκτωβρίου 1978 αυτό βεβαιώνεται σαφώς). Επίσης, δεν υπάρχουν καθόλου ενδείξεις ότι η επιχείρηση Auchan είχε παραβεί τις εθνικές διατάξεις περί αθέμιτου ανταγωνισμού. Εξάλλου, ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι είναι δυνατόν μια αναμφισβήτητα διαπιστωμένη παράβαση των διατάξεων περί ανταγωνισμού να αποτελεί λόγο διακοπής μιας συμβατικής σχέσης, η υπόνοια για μια τέτοια παράβαση, την οποία διατυπώνει ένα από τα ενδιαφερόμενα μέρη και η οποία δεν επιβεβαιώνεται ούτε από δικαστική απόφαση ούτε από σαφείς αποδείξεις, δεν μπορεί με κανένα τρόπο να δικαιολογήσει την άρνηση παραδόσεως εμπορευμάτων και πολύ περισσότερο τον αποκλεισμό από το σύστημα επιλεκτικής διανομής. Τέλος, η υπόσχεση του Auchan ότι 9α τηρεί «τις τιμές που τηρούνται γενικά στην πόλη» δεν είναι δυνατόν κατά κανένα τρόπο να ερμηνευτεί ως υπόσχεση ότι δεν θα πωλεί σε παράνομες τιμές.

— Mammouth, Τουλούζη

Για την περίπτωση αυτή, όπως και για την προηγούμενη, η AEG ισχυρίζεται ότι η υποχρέωση του Mammouth να μην πωλεί σε τιμές χαμηλότερες από τις πιο χαμηλές τιμές πωλήσεως των ανταγωνιστών του στην ίδια πόλη, εντάσσεται στο πλαίσιο μιας πολιτικής τιμών που είναι σύμφωνη με τους κανόνες περί ανταγωνισμού' αντίθετα, κατά την Επιτροπή, πρόκειται για υποχρέωση, που προστίθεται στις υποχρεώσεις που προβλέπει η σύμβαση επιλεκτικής διανομής ΕΟΚ.

— Iffli, Μετς

Η AEG υποστηρίζει ότι η φράση «ο Iffli ανέλαβε την υποχρέωση να τηρεί τις τιμές μας και μας βεβαιώνει ότι δεν επέλεξε την Telefiinken για να βλάψει την εμπορική της φήμη» έχει κάποια éννοια μόνο αν με τη φράση «τιμές μας» εννοούνται οι τιμές πωλήσεως της ATF προς τους εμπόρους και όχι οι τελικές τιμές πωλήσεως στον καταναλωτή.

Η επιχείρηση Iffli, η οποία ήταν γνωστή στην αγορά για τις δελεαστικές προσφορές της προς προσέλκυση πελατών, δηλαδή πωλούσε συσκευές σε τιμές που, κατά την ATF, ήταν χαμηλότερες από την τιμή κόστους, ανέλαβε τη δέσμευση να μην πουλάει συσκευές Telefunken σε τιμές κατώτερες από την τιμή που τις είχε αγοράσει, δηλαδή να μη βλάψει τη φήμη της Telefunken με δελεαστικές προσφορές εμπορευμάτων που θα ήταν αντίθετες προς το δίκαιο του ανταγωνισμού.

Η AEG αμφισβητεί ακόμη το σημείο 27 της απόφασης, όπου, αναφέρεται ότι η ATF επιδίωκε να επιτευχθεί συμφωνία σχετικά με τις λιανικές τιμές μεταξύ των λιανοπωλητών Iffli, Darty και Le Roi de la Télé-επίσης η ATF είχε διαβεβαιώσει τον Iffli ότι στην περίπτωση αυτή θα του εξασφάλιζε τη συναίνεση του Darty και του Le Roi de la Télé για την αποδοχή του στο σύστημα διανομής. Στην πραγματικότητα, το έγγραφο της 30ής Ιουνίου 1978, το οποίο κατά τα λοιπά δεν είχε συνέπειες, αποδεικνύει ότι η ATF επιθυμούσε να μη μειώσουν υπερβολικά τις τιμές οι μεταπωλητές της.

Στον ισχυρισμό αυτό η Επιτροπή αντιτάσσει ότι, σύμφωνα με τη συνήθη έννοια των λέξεων, η έκφραση «respecter nos pris» («να τηρεί τις τιμές μας») μπορεί να σημαίνει μόνο την τήρηση των υποδεικνυόμενων τιμών λιανικής πωλήσεως.

Η δήλωση του Iffli ότι επέλεξε την Telefunken όχι με σκοπό να βλάψει τη φήμη της επιχείρησης («casser la marque») και η έκφραση της ATF «qu'il vaut mieux trouver un arrangement de politique de prix maintenus sur la ville de Metz» (πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να εξευρεθεί κάποια ρύθμιση στο θέμα της πολιτικής της διατηρήσεως των τιμών στην πόλη του Μετς») καταδεικνύουν σαφώς την πρόθεση επιτεύξεως συμφωνίας επί των τιμών μεταξύ των εκεί επιχειρήσεων.

Τέλος η AEG αναφέρει ότι η επιχείρηση Iffli, καθώς και οι επιχειρήσεις Auchan και Mammouth, μετά την αποδοχή της στο σύστημα ακολούθησε μια πολιτική τιμών που κατά κανένα τρόπο δεν μπορεί να δικαιολογήσει την υποψία ότι η επιχείρηση αυτή «ακολουθούσε τις υποδείξεις της προσφεύγουσας σχετικά με τις τιμές και τηρούσε τις ήδη υπάρχουσες τιμές». Η Επιτροπή απαντάει ότι σ' όλες αυτές τις περιπτώσεις αυτό που έχει σημασία δεν είναι η πολιτική τιμών που πράγματι ακολούθησαν οι επιχειρήσεις μετά την αποδοχή τους στο σύστημα, αλλά μόνο οι προϋποθέσεις από τις οποίες εξαρτήθηκε η αποδοχή αυτή.

Προστασία των περιοχών πωλήσεων που παρασχέθηκε στη Γαλλία σε ορισμένους εμπόρους λιανικής πωλήσεως

Στο σημείο 29 της απόφασης αναφέρεται ότι «η ATF παραχωρούσε στους εμπόρους που είχε επιλέξει μια ορισμένη περιοχή πωλήσεων για την οποία τους εξασφάλιζε την παντελή απουσία ανταγωνισμού σχετικά με τα προϊόντα Telefunken. Η ATF απέρριπτε όλες τις αιτήσεις αποδοχής στο σύστημα διανομής που προέρχονταν από άλλους εγκατεστημένους στην ίδια περιοχή εμπόρους».

Προς στήριξη του ισχυρισμού αυτού αναφέρονται στην απόφαση πολλές περιπτώσεις, στις οποίες παρασχέθηκε προστασία των περιοχών πωλήσεων στους μεγαλέμπορους Le Roi de la Télé, Radio du Centre, Lama και Schadroff.

— Le Roi de la Télé

H AEG υποστηρίζει ότι στην επιχείρηση Le Roi de la Télé δεν είχε παρασχεθεί καμία προστασία, υπό νομική έννοια, των περιοχών πωλήσεως στο Μετς για τα προϊόντα Telefunken.

Στην πραγματικότητα, η ATF περιορίστηκε να μη ζητήσει με πρωτοβουλία της την προσχώρηση νέων εξειδικευμένων λιανέμπορων στην περιοχή του Μετς, δεχόταν όμως στο σύστημα όλους τους εμπόρους που συγκέντρωναν τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις και εξέφραζαν την επιθυμία να γίνουν δεκτοί στο σύστημα διανομής, όπως συνέβη με τις επιχειρήσεις Darty, FNAC, Atlas και Iffli. Μόνο το γεγονός ότι δεν επιδίωξε την προσχώρηση νέων μεταπωλητών σε μια συγκεκριμένη περιοχή δεν είναι δυνατόν να συνιστά παράβαση του άρθρου 85 της συνθήκης ΕΟΚ.

Αντίθετα, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι η προσφεύγουσα θεώρησε ότι ήταν υποχρεωμένη «να μη συνάψει νέες συμφωνίες στο Μετς με άλλους ειδικευμένους εμπόρους» ως ανταμοιβή για την ιδιαίτερη και μακρόχρονη πίστη του Le Roi de la Télé γεγονός που εξηγεί τη συμπεριφορά της έναντι του Iffli.

Ομοίως, το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις Darty, FNAC και Atlas ήδη είχαν γίνει δεκτές στο σύστημα διανομής πριν από τον Iffli, δεν αποδεικνύει το αντίθετο, επειδή δεν πρόκειται για τοπικούς λιανέμπορους αλλά για αλυσίδες καταστημάτων εγκατεστημένων σε πολλές περιοχές, των οποίων η αποδοχή στο σύστημα διανομής είχε πιθανώς ως συνέπεια την αποδοχή στο σύστημα όλων των υποκαταστημάτων τους.

Η AEG απαντάει ότι αυτές οι αλυσίδες καταστημάτων δεν έγιναν δεκτές σαν σύνολο στο σύστημα επιλεκτικής διανομής, αλλά μόνον όταν και τα υποκαταστήματα τους αυτοτελώς ανταποκρίνονταν στα κριτήρια του εξειδικευμένου εμπορίου.

— Radio du Centre, Lama και Schadroff

Όσον αφορά τις περιπτώσεις αυτές, η AEG ισχυρίζεται ότι, όπως και στην περίπτωση της επιχείρησης Le Roi de la Télé, δεν γεννήθηκε ποτέ θέμα εμπόρων που επιθυμούσαν να γίνουν δεκτοί στο σύστημα διανομής σε μια περιοχή που υπήρχε «εν τοις πράγμασι προστασία των περιοχών πωλήσεως» ελλείψει οποιασδήποτε συγκεκριμένης συμπεριφοράς, είναι πλήρως εσφαλμένα τα συμπεράσματα που συνάγει η Επιτροπή από ορισμένες επιστολές της ATF προς τις αναφερθείσες εταιρίες. Η περίπτωση Chapel που αναφέρει η Επιτροπή δεν έχει καμία σχέση με την προστασία της αποκλειστικότητας που δήθεν παρασχέθηκε.

Η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι η πολιτική της ATF υλοποιήθηκε με συγκεκριμένη συμπεριφορά. Έτσι, η πρώτη άρνηση της ATF να δεχθεί στο σύστημα την εταιρία Chapel περιείχε ως αιτιολογία το ότι υπήρχε συμφωνία αποκλειστικότητας με την επιχείρηση Schadroff και η ATF έπαυσε να έχει την αρνητική αυτή στάση μόνο μετά από απειλή δικαστικών ενεργειών.

Εν πάση περιπτώσει τα έγγραφα που υπάρχουν στο φάκελο της δικογραφίας αποδεικνύουν μια πολιτική προστασίας των περιοχών πωλήσεως και την ύπαρξη ανάλογων συμφωνιών με ορισμένους εμπόρους' οι συμφωνίες αυτές αντιβαίνουν στο άρ9ρο 85 ακόμη και αν συνήφθησαν με μορφή που δεν δεσμεύει από νομική άποψη. Υπ' αυτές τις συνθήκες είναι περιττό να απαιτείται ακόμη να αποδειχθεί ότι η άρνηση αποδοχής στο σύστημα διανομής ορισμένων εξειδικευμένων εμπόρων είχε ως αιτιολογία την προστασία των περιοχών πωλήσεως.

ό) Η πολιτική αποδοχής oro σύστημα η οποία ακολουθείται oro Βέλγιο

Όσον αφορά το Βέλγιο, η Επιτροπή βασίζεται σε μία μόνο περίπτωση: στην άρνηση της ATBG να δεχθεί στο δίκτυο διανομής τον έμπορο χονδρικής πωλήσεως Diedericlis.

Στο σημείο 64 της προσβαλλόμενης απόφασης αναφέρεται: «Στο Βέλγιο, η περίπτωση Diedericlis αποδεικνύει ότι για την ATBG αυτό που ήταν σημαντικό για την αναγνώριση των εμπόρων δεν ήταν τα αντικειμενικά κριτήρια, αλλά αποκλειστικά και μόνο η πολιτική τους επί των τιμών και η στάση τους έναντι των παραλλήλων εισαγωγών...».

Η AEG θεωρεί ότι η Επιτροπή έκανε κακή επιλογή της μοναδικής περίπτωσης με την οποία πρέπει να αποδείξει την πολιτική αποδοχής στο σύστημα διανομής που ακολουθούσε η ATBG. Στην περίπτωση του Diedericlis, πρόκειται για έμπορο χονδρικής πωλήσεως που προφανώς δεν συγκέντρωνε τις προϋποθέσεις του εξειδικευμένου εμπορίου που προέβλεπε η σύμβαση επιλεκτικής διανομής ΕΟΚ. Σύμφωνα με τη σύμβαση αυτή, εξειδικευμένος έμπορος χονδρικής πωλήσεως είναι εκείνος ο οποίος ασκεί «βοηθητικές λειτουργίες τόσο έναντι του παραγωγού όσο και έναντι του λιανικού εμπορίου με την τακτική εξεύρεση νέων εξειδικευμένων λιανέμπορων και τον ανάλογο εφοδιασμό τους». Ούτε όμως ο εξοπλισμός ούτε το προσωπικό της επιχείρησης Diedericlis της επέτρεπαν την υπό κανονικές συν9ήκες εναποθήκευση και την τακτική προμήθεια ανταλλακτικών. Δεν ήταν επίσης σε 9έση να διατηρεί για λογαριασμό της TFR και της ATBG υπηρεσία εξυπηρετήσεως πελατών και να παρέχει τις υπηρεσίες που απορρέουν από την εγγύηση. Δεν είχε τμήμα δημοσίων σχέσεων, γεγονός που την εμπόδιζε να βρίσκει σε τακτά χρονικά διαστήματα, όπως επιβαλλόταν από τα πράγματα, νέους εμπόρους λιανικής πωλήσεως, κα9ώς και να αναλάβει άλλες 6οη9ητικές λειτουργίες. Ακόμη, δεν ήταν σε 9έση να συμβουλεύει τους μεταπωλητές για την παρουσίαση του προϊόντος, τις παραδόσεις και τις διαφημίσεις, ούτε να ασκεί αυστηρό έλεγχο των αρι9μών όπως απαιτούσε η σύμβαση. Τέλος παραβίαζε συνεχώς το βελγικό δίκαιο περί ανταγωνισμού. Υπ' αυτές τις συν9ήκες, η μόνη δυνατή διαπίστωση ήταν ότι ο Diedericlis δεν συγκέντρωνε καμία από τις βασικές προϋποθέσεις που απαιτούνταν για έναν εξειδικευμένο έμπορο χονδρικής πωλήσεως. Επιπλέον η ATB είχε λάβει κακές πληροφορίες σχετικά με τη φερεγγυότητα του.

Δεδομένου ότι η επιχείρηση Diedericlis δεν είχε γίνει ποτέ δεκτή στο σύστημα επιλεκτικής διανομής, είναι ακατανόητος ο ισχυρισμός της Επιτροπής (σημείο 66 της απόφασης) σύμφωνα με τον οποίο η ATBG είχε ακολουθήσει πολιτική καθορισμού των τιμών της επιχείρησης αυτής.

Αντί9ετα, η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι από τα έγγραφα που υπάρχουν στο φάκελο της δικογραφίας φαίνεται κα9αρά ότι η πολιτική που ακολουθούσε ο Diedericlis ως προς τις τιμές και η τάση του να προβαίνει σε παράλληλες εισαγωγές έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στον αποκλεισμό του από το δίκτυο διανομής της προσφεύγουσας. Ενόψει του γεγονότος ότι η ATBG αρνήθηκε να δεχθεί στο σύστημα διανομής τον Diederichs, επειδή αυτός δεν ήθελε να δεχθεί διαβουλεύσεις ως προς τις τιμές, είναι περιττή μια εκ των υστέρων εξέταση των αντικειμενικών προϋποθέσεων αποδοχής στο σύστημα, η οποία δεν διενεργήθηκε από την ATBG, όταν αυτή όφειλε να τη διενεργήσει για να δικαιολογήσει την άρνησή της.

Κατά την Επιτροπή πάντως, ο Diederichs συγκέντρωνε τις προϋποθέσεις του εξειδικευμένου εμπορίου. Συνεπώς, δεν είναι δυνατόν παραδείγματος χάρη να υποστηριχθεί ότι δεν διέθετε υπηρεσία εξυπηρετήσεως πελατών και παροχής των υπηρεσιών που απορρέουν από την εγγύηση, δεδομένου ότι σύμφωνα με το σημείο II, στοιχείο 6) της σύμβασης επιλεκτικής διανομής ΕΟΚ τα καθήκοντα ενός εξειδικευμένου εμπόρου χονδρικής πωλήσεως συνίστανται μόνο «στην τακτική εξεύρεση νέων εξειδικευμένων λιανέμπορων και στον ανάλογο εφοδιασμό τους». Επίσης, στην παραπάνω σύμβαση επιλεκτικής διανομής ΕΟΚ δεν υπάρχει διάταξη, με την οποία οι εξειδικευμένοι έμποροι χονδρικής πωλήσεως να υποχρεούνται να διαθέτουν τμήμα δημοσίων σχέσεων. Ακόμη, δεν είναι κατανοητό γιατί ο Diederichs, που διέθετε 32 συνεργάτες, δεν θα ήταν σε θέση να διεξάγει αυστηρό έλεγχο των αριθμών, ο οποίος στην ουσία συνίσταται απλώς στην εγγραφή σε ένα βιβλίο των συσκευών που πωλούνται σε κάθε πελάτη.

Ως προς τις δήθεν παραβάσεις του δικαίου περί ανταγωνισμού, η Επιτροπή παρατηρεί ότι μόνο αυτό το γεγονός δεν δικαιολογεί την άρνηση αποδοχής στο σύστημα διανομής εκ μέρους του παραγωγού.

4. Η αιτίαση σχετικά με τον αθέμιτο επηρεασμό των τιμών

α) Άμεσος επηρεασμός των τιμών

i. Επηρεασμός των τιμών στη Γερμανία

— Suma στο Μόναχο

Στο σημείο 40 της απόφασης αναφέρεται ότι η επιχείρηση Suma στο Μόναχο υποσχέθηκε στο γραφείο πωλήσεων της AEG στο Μόναχο το 1977 «να μην επηρεάσει την κατεύθυνση των τιμών αλλά, το πολύ, να ακολουθεί τη χαμηλότερη τιμή στην αγορά, και, κατά το δυνατόν, να εφαρμόζει τιμές που να βρίσκονται μεταξύ των μέσων τιμών των καταστημάτων και των χαμηλότερων τιμών...».

Η AEG αμφισβητεί την ορθότητα του ισχυρισμού αυτού. Η συζήτηση με την επιχείρηση Suma, στην οποία βασίζεται το παραπάνω απόσπασμα της απόφασης, ήταν μια απλή συζήτηση σχετικά με τις τιμές, απ' αυτές που διεξάγονται καθημερινά σε πολυάριθμες περιπτώσεις μεταξύ των παραγωγών και των εμπόρων και μάλιστα ανεξάρτητα από το αν ο έμπορος υπάγεται ή όχι στο σύστημα επιλεκτικής διανομής. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, το γραφείο πωλήσεων του Μονάχου δεν επιδίωξε κατά κανένα τρόπο να προτρέψει την επιχείρηση Suma να υιοθετήσει ορισμένη συμπεριφορά σχετικά με τις τιμές.

Η ίδια η επιχείρηση Suma επιβεβαίωσε ρητά στη συνέχεια, μέσω του διαχειριστή της Waltenberger, ότι ήταν πλήρως ελεύθερη ως προς τη διαμόρφωση των τιμών. Το γεγονός ότι η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη τη διευκρίνιση του Waltenberger επιβεβαιώνει ακόμη μια φορά την προκατάληψη της.

Ως προς το σημείο αυτό, η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι από το σημείωμα του γραφείου πωλήσεων του Μονάχου, της 20ής Απριλίου 1977, σχετικά με τη συνομιλία, φαίνεται καθαρά ότι συνήφθη συμφωνία ως προς τις τιμές με την επιχείρηση Suma. Το γεγονός ότι η προσφεύγουσα θεωρεί τη συμφωνία αυτή ως το αποτέλεσμα μιας απολύτως συνήθους συνομιλίας σχετικά με τις τιμές, αποδεικνύει απλώς ότι δεν μπορεί να κάνει διάκριση μεταξύ επηρεασμού των τιμών ή συμφωνίας ως προς τις τιμές, που περιορίζουν και οι δύο τον ανταγωνισμό, και υποδείξεων που δεν δεσμεύουν σχετικά με τις τιμές. Την ύπαρξη της συμφωνίας αυτής επιβεβαίωσε ο διαχειριστής της επιχείρησης Suma, Waltenberger σε αντιπρόσωπο της Επιτροπής κατά τη διάρκεια συνομιλίας το Σεπτέμβριο του 1980 από τη διευκρίνιση που απέστειλε στη συνέχεια ο Waltenberger στο δικαστικό πληρεξούσιο της προσφεύγουσας δεν φαίνεται να αλλάζει ουσιαστικά η άποψη που εξέφρασε για πρώτη φορά, ιδίως αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι ο Waltenberger δεν ανακάλεσε ποτέ τη δήλωση του ενώπιον της Επιτροπής.

— Holder στο Günzburg

Στο σημείο 41 της απόφασης αναφέρεται ότι υπήρξε επηρεασμός των τιμών του λιανέμπόρου Holder στο Günzburg, αφού, όπως συνάγεται από το σημείωμα της 30ής Νοεμβρίου 1976 του γραφείου πωλήσεων του Μονάχου, το εν λόγω γραφείο του εξήγησε εκτενώς με ποιο τρόπο έπρεπε να καθορίζει τις τιμές του.

Ως προς το σημείο αυτό η AEG ισχυρίζεται ότι από το παραπάνω σημείωμα δεν συνάγεται κανένα στοιχείο που να επιβεβαιώνει ότι η AEG επηρέασε τις τιμές και ακόμη λιγότερο ότι χρησιμοποίησε το σύστημα επιλεκτικής διανομής ως μέσο πιέσεως.

Αντίθετα, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι από το αναμφισβήτητο γεγονός ότι το γραφείο πωλήσεων του Μονάχου «εξήγησε εκτενώς» στον Holder «με ποιο τρόπο έπρεπε να καθορίζει τις τιμές του» επιτρέπεται να συναχθεί το συμπέρασμα ότι ασκήθηκε αθέμιτος επηρεασμός της διαμόρφωσης των τιμών του εν λόγω εμπόρου λιανικής πωλήσεως.

ii. Καθορισμός και ισχύς ορισμένης τιμής στη βελγική αγορά

Στο σημείο 66 της απόφασης αναφέρεται: «Στο Βέλγιο, ένα από τα μέσα για την επιρροή επί των εμπόρων κατά τον καθορισμό των τιμών πωλήσεων τους, συνίστατο στον εκ μέρους της ATBG καθορισμό τιμής αγοράς με την οποία έπρεπε να ευθυγραμμίζονται οι συμβεβλημένοι έμποροι και από την οποία ηδύναντο να αφίστανται μόνο εντός ορισμένου ανωτάτου και κατωτάτου ορίου.»

Η AEG ισχυρίζεται ότι οι βέλγοι έμποροι ήταν και είναι τελείως ελεύθεροι κατά τον καθορισμό των τιμών πωλήσεως. Εξάλλου, καμία νομική διάταξη δεν εμποδίζει την ATBG να υποδείξει στους ειδικευμένους μεταπωλητές της την τιμή αγοράς που θεωρεί ως πιθανή. Η μεγάλη πλειοψηφία των εμπόρων είναι ικανοποιημένη όταν μπορεί να βασίζεται σε μια υποδεικνυόμενη (και όχι αναγκαστική) μέση τιμή για να υπολογίσει τις τιμές πιολήσεως.

Η Επιτροπή απαντά ότι η ύπαρξη πολιτικής επηρεασμού των τιμών στο Βέλγιο προκύπτει από τα πρακτικά της ATBG της 19ης Δεκεμβρίου 1978, τα οποία αποδεικνύουν ότι η προσφεύγουσα ανεχόταν διακυμάνσεις των τιμών μόνο εντός καθορισμένων ορίων, καθώς και από την περίπτωση του εμπόρου Verbinnen.

— Η περίπτωση Verbinnen στο Lubbeek

Κατά την AEG τα γεγονότα που αναφέρθηκαν από την Επιτροπή δεν επιτρέπουν κατά κανένα τρόπο το συμπέρασμα ότι η ATBG άσκησε πίεση στον Verbinnen.

Ούτε από την απάντηση του Verbinnen της 3ης Νοεμβρίου 1980 σε μια πρώτη αίτηση πληροφοριών της Επιτροπής, της 14ης Οκτωβρίου 1980, ούτε από την απάντηση της 27ης Νοεμβρίου 1980 σε νέες ερωτήσεις της Επιτροπής συνάγεται ότι ασκήθηκε πίεση στον Verbinnen για να εφαρμόσει τις τιμές που είχε καθορίσει η ATBG. Στην πραγματικότητα ο Verbinnen εξακολουθούσε να συμμετέχει στο σύστημα επιλεκτικής διανομής AEG-Telefunken, παρότι είχε αρνηθεί να ακολουθήσει τις υποδείξεις της ATBG ως προς τις τιμές. Συνεπώς δεν είναι ακριβές ότι η ATBG επέβαλε στον Verbinnen μια καθορισμένη τιμή αγοράς.

Αντίθετα, κατά την Επιτροπή, το γεγονός ότι οι υπάλληλοι της ATBG επισκέφθηκαν προσωπικά τον Verbinnen για να τον υποχρεώσουν να τηρήσει τις υποδεικνυόμενες τιμές αποτελεί άσκηση πίεσης.

iii. Επηρεασμός των τιμών στη Γαλλία

Στα σημεία 42-47 και 67 της προσβαλλόμενης απόφασης αναφέρεται ότι και η γαλλική θυγατρική εταιρία της AEG, η επιχείρηση ATF, επενέβη στην ελεύθερη διαμόρφωση των τιμών των εξειδικευμένων εμπόρων που ανήκαν στο σύστημα επιλεκτικής διανομής (Darty, Camif, FNAC, Cart και Capoferm) ζητώντας τους να συνάψουν συμφωνίες σχετικά με τις τιμές και να αποφύγουν ανταγωνισμό ως προς τις τιμές.

Πριν εξετάσει τις ατομικές περιπτώσεις, η AEG παρατηρεί γενικά ότι είναι αυτονόητο ότι έγιναν συνομιλίες μεταξύ της ATF και των διαφόρων εμπόρων σχετικά με τις τιμές αγοράς και πωλήσεως. Οι συνομιλίες αυτές όμως είναι απαραίτητες για να μπορέσουν οι έμποροι να διαμορφώσουν γνώμη για την τιμή πωλήσεως που είναι δυνατόν να επιτευχθεί στην αγορά, αφού ληφθεί υπόψη ο μέσος όρων όλων των τιμών πωλήσεως μιας συγκεκριμένης συσκευής, και δεν είναι απαράδεκτες από νομική άποψη ούτε μέσα στο πλαίσιο ενός συστήματος επιλεκτικής διανομής ούτε εκτός του συστήματος αυτού.

— Darty και FNAC

Η AEG αναφέρει ότι η αλυσίδα καταστημάτων λιανικής πωλήσεως Darty οργάνωσε το Μάιο 1978 περίοδο εκπτώσεων με σκοπό την προώθηση των πωλήσεων, που η ίδια είχε ορίσει ότι θα διαρκούσε μέχρι την 31η Μαΐου 1978, ημερομηνία μετά την οποία είχε αποφασιστεί η επάνοδος στις προηγούμενες τιμές.

Η επιστολή της ATF της 26ης Μαΐου 1978, που περιέχεται στο σημείο 42 της απόφασης, αναφέρεται απλώς στην κατάσταση αυτή στο πλαίσιο αυτό, η έκφραση «remonter les prix» («να αυξήσει τις τιμές») σημαίνει μόνο ότι η επιχείρηση Darty είχε την πρόθεση, μετά το πέρας της εκστρατείας προωθήσεως των πωλήσεων, να επαναφέρει τις προηγούμενες τιμές και όχι ότι είχε αναλάβει την υποχρέωση να «ευθυγραμμίσει τις τιμές λιανικής πωλήσεως προϊόντων Telefunken με το επίπεδο τιμών που καθορίστηκε κατόπιν κοινής συμφωνίας με την ATF».

Το ίδιο ισχύει και για τη FNAC, μια άλλη αλυσίδα καταστημάτων, η οποία κατά τη διάρκεια της εκστρατείας αυτής είχε προσαρμόσει τις τιμές της στις τιμές του Darty.

Κατά την Επιτροπή, το γεγονός ότι το Darty ανέλαβε την υποχρέωση «να αυξήσει τις τιμές του» («à remonter les prix») αποδεικνύει την ύπαρξη συμφωνίας.

— Camif και Cart

Όσον αφορά τις επιχειρήσεις Camif και Cart (επιχειρήσεις πωλήσεων δι' αλληλογραφίας, οι οποίες εκδίδουν καταλόγους για τα μέλη τους), η AEG ισχυρίζεται ότι η ATF περιορίστηκε να τις πληροφορήσει το καλοκαίρι του 1978 ότι οι τιμές αγοράς θα αυξάνονταν από την 1η Σεπτεμβρίου 1978, για να είναι δυνατόν να ληφθούν υπόψη κατά τη σύνταξη των χειμερινών καταλόγων.

Με αυτή τη σκέψη η επιχείρηση ATF ζήτησε στις δύο επιχειρήσεις να ανεβάσουν τις τιμές που θα περιλαμβάνονται στους παραπάνω καταλόγους, αφού παρατήρησε ότι οι εν λόγω επιχειρήσεις δεν είχαν λάβει υπόψη την προβλεπόμενη αύξηση των τιμών.

Ως προς το σημείο αυτό η Επιτροπή τονίζει ότι στις εσωτερικές εγκυκλίους της ATF σχετικά με τις περιπτώσεις αυτές δεν γίνεται καθόλου λόγος για αύξηση των τιμών εκ μέρους του παραγωγού ούτε για πλάνη του πελάτη κατά τον καθορισμό των τιμών.

6) Έμμεσος επηρεασμός των τιμών στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Στο σημείο 49 της προσβαλλόμενης απόφασης αναφέρεται ότι «κατά τις συζητήσεις του με την εταιρία Suma... το γραφείο πωλήσεων AEG του Μονάχου υποσχέθηκε στην τελευταία πριμ καλής συμπεριφοράς ίσο προς 2 % του κύκλου εργασιών της» και ότι «πριν ακόμη το πριμ αυτό χορηγηθεί στη Suma της επεστήθη η προσοχή επί της σημασίας που έχει η εφαρμογή της τιμής της αγοράς στα καταστήματά της.»

Η AEG υποστηρίζει ότι ο ισχυρισμός της Επιτροπής ότι υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ του «πριμ καλής συμπεριφοράς» που χορηγήθηκε στην επιχείρηση Suma και της τήρησης εκ μέρους της Suma των τιμών που υπέδειξε η TFR δεν έχει κανένα έρεισμα. Στο σημείωμα της TFR του Μονάχου, της 20ής Απριλίου 1977, στο οποίο η Επιτροπή στηρίζει τον ισχυρισμό της, δεν γίνεται πουθενά λόγος για καλή συμπεριφορά σχετικά με τις τιμές· εξάλλου, το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ της συνομιλίας σχετικά με τις τιμές και του πριμ αποδεικνύεται από το ότι η συνομιλία αναφέρεται στο σημείο 2 στη σελίδα 1, ενώ αντίθετα το πριμ αναφέρεται στο σημείο 12 στη σελίδα 3 του σημειώματος. Στην πραγματικότητα το πριμ καλής συμπεριφοράς δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια συμπληρωματική έκπτωση που δεν προβλέπεται από τους όρους της συμβάσεως επιλεκτικής διανομής και ονομάστηκε έτσι από το γραφείο πωλήσεων του Μονάχου μόνο για να είναι δυνατόν να δικαιολογηθεί στο πλαίσιο της εσωτερικής διαχείρισης έναντι της TFR.

Όσον αφορά την πρόταση του γραφείου πωλήσεων του Μονάχου, της 22ας Δεκεμβρίου 1976, που σύμφωνα με την Επιτροπή αποτελεί συγκεκριμένη έκφραση της πολιτικής που ακολουθήθηκε ιδιαίτερα στην περίπτωση Suma, πρόκειται μόνο για πρόταση ενός συνεργάτη της TFR, του John. Η TFR δεν δέχθηκε την πρόταση αυτή. Συνεπώς η εν λόγω πρόταση δεν παίζει κανένα ρόλο στην υπό κρίση υπόδεση.

y) Άλλες ατομικές περιπτώοεις

Στο σημείο 67 της απόφασης αναιρέρεται μεταξύ άλλων ότι «... τα μέτρα που ελάμβανε η TFR έναντι των εμπόρων οι οποίοι δεν τηρούσαν το επίπεδο τιμών που όριζε η TFR και προκαλούσαν ως εκ τούτου “διαταράξεις στον τομέα των τιμών” ... αποδεικνύουν μέχρι ποίου σημείου η TFR ενδιαφερόταν για την εφαρμογή των τιμών λιανικής πωλήσεως που επι9υμούσε.» Ως προς το σημείο αυτό, η απόφαση παραπέμπει στις περιπτώσεις Wilhelm, Schlembach, Gruoner, Südschall, Massa-Markte, Kaufhof και Herde.

Κατά την AEG, το εσφαλμένο του ισχυρισμού αυτού συνάγεται ήδη από τα έγγραφα που αναφέρονται στην απόφαση, σε κανένα από τα οποία δεν γίνεται λόγος για «μέτρα που ελάμβανε η TFR έναντι των εμπόρων». Αντί9ετα στα έγγραφα αυτά εκφράζονται σκέψεις των υπευ9ύνων της επιχείρησης για την οργάνωση των πωλήσεων σχετικά με διάφορες εξελίξεις της αγοράς και συνεπώς δεν είναι επιλήψιμα από την άποψη της νομοθεσίας περί συμφωνιών επιχειρήσεων. Εξάλλου, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση οποιασδήποτε εύλογης πολιτικής πωλήσεων να ενημερώνεται διαρκώς ο παραγωγός για τις τιμές που το δίκτυο διανομής του διαπιστώνει στην αγορά για τα ίδια του τα προϊόντα. Η επιμελής παρακολούθηση των τιμών της αγοράς είναι ιδιαίτερα αναγκαία για τον παραγωγό που, όπως η TFR, βασίζεται στο εξειδικευμένο εμπόριο- στην περίπτωση αυτή, οι ασυνήθιστα χαμηλές τιμές μπορεί να σημαίνουν ότι αυτός που πουλάει φθηνά δεν προσφέρει πλέον στους πελάτες τις πολυέξοδες παροχές μετά την πώληση ή τις αναγκαίες συμβουλές, πράγματα που χαρακτηρίζουν το εξειδικευμένο εμπόριο. Προβαίνοντας σε μια τέτοια εξέταση, η TFR εκπλήρωσε απλώς την υποχρέωση της να μη δημιουργεί διακρίσεις εις βάρος των εξειδικευμένων εμπόρων που συμμοφώνονται με τη σύμβαση επιλεκτικής διανομής.

Κατά την Επιτροπή, οι αναφερθείσες περιπτώσεις αποδεικνύουν ότι η προσφεύγουσα προσπάθησε και στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας να διατηρήσει το επίπεδο τιμών λιανικής πωλήσεως που επιθυμούσε και ότι, όταν έκρινε σκόπιμο, χρησιμοποίησε ή επιχείρησε να χρησιμοποιήσει διάφορα μέσα για να υποχρεώσει σε πειθαρχία τους μεταπωλητές που εφάρμοζαν επιθετική πολιτική τιμών.

Ο ισχυρισμός της προσφεύγουσας επιβεβαιώνει, κατά την Επιτροπή, ότι είχε πιστέψει ότι όφειλε, προς το συμφέρον του συστήματος επιλεκτικής διανομής, να επιβλέπει τη συμπεριφορά των μεταπωλητών της ως προς τις τιμές και τα περιθώρια κέρδους τους. Δεν είναι όμως καθήκον του παραγωγού να επεμβαίνει στην ελεύθερη διαμόρφωση των τιμών από τους εμπόρους και στους υπολογισμούς των εξόδων τους. Σύμφωνα με το γερμανικό δίκαιο περί αθέμιτου ανταγωνισμού, δεν θεωρείται αθέμιτη η μεταπώληση χωρίς κέρδος, ακόμη και σε τιμή κατώτερη της τιμής αγοράς. Η ύπαρξη τέτοιων πωλήσεων δεν επιτρέπει τη συναγωγή του γενικότερου συμπεράσματος ότι ο μεταπωλητής δεν συμμορφώνεται όπως πρέπει στις υποχρεώσεις που υπέχει από τη σύμβαση επιλεκτικής διανομής. Η πρακτική της προσφεύγουσας να εξακριβώνει αν πληρούνται τα κριτήρια του εξειδικευμένου εμπορίου όταν — και σχεδόν μόνο όταν — διαπιστώνει ότι οι τιμές ενός εμπόρου διαταράσσουν την αγορά, ώστε με τον τρόπο αυτό να μπορεί να ασκήσει πίεση στον έμπορο να αυξήσει τις τιμές του, κατά κανόνα είναι η αιτία της παράβασης των κανόνων περί ανταγωνισμού που ισχύουν για το σύστημα επιλεκτικής διανομής.

Επί των παρατηρήσεων της Επιτροπής σχετικά με τη γερμανική νομοθεσία, η AEG παρατηρεί ότι η εν λόγω νομοθεσία θεωρεί ως θεμιτές τις απλώς προσωρινές ή επ' ευκαιρία πωλήσεις σε τιμή κατώτερη της τιμής κόστους ή της τιμής αγοράς, αλλά όχι τις συνεχείς ή επαναλαμβανόμενες πωλήσεις σε τιμή κατώτερη από τις εν λόγω τιμές.

— Wilhelm

Κατά την AEG, η επιχείρηση Wilhelm, που από το 1976 προέβαινε σε προσφορές εμπορευμάτων σε χαμηλές τιμές, την εποχή αυτή ήταν ως γνωστόν σε πολύ κακή οικονομική κατάσταση. Συνεπώς ήταν πολύ λογική η ενέργεια της TFR να βεβαιωθεί ότι οι τιμές του Wilhelm ήταν απλώς συνέπεια ενός συνήθους ανταγωνισμού και ότι δεν επρόκειτο για «ξεπούλημα».

Η Επιτροπή αναφέρει ότι με την επιστολή της TFR της 22ας Ιουλίου 1976, που αναφέρεται στο σημείο 50 της απόφασης, επικρίνονται οι τιμές του Wilhelm που δημιουργούν διαταραχές στην αγορά και ζητείται έμμεσα να ληφθούν μέτρα κατά της καταστάσεως αυτής. Από την επιστολή αυτή δεν συνάγεται ότι υπάρχουν ανησυχίες ως προς τη φερεγγυότητα του Wilhelm.

— Schlembach

Όσον αφορά την επιχείρηση αυτή, η AEG διευκρινίζει ότι στην «ενίοτε ζωηρή» συζήτηση μεταξύ του Schlembach και της TFR το θέμα δεν ήταν οι τιμές, αλλά η νομιμότητα μιας εκστρατείας προωθήσεως των πωλήσεων, η οποία κατά την TFR δεν ήταν σύμφωνη με το γερμανικό δίκαιο περί ανταγωνισμού.

Η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε καμία απόδειξη ότι οι διαφημίσεις του Schlembach μέσω του τόπου συνιστούσαν, σύμφωνα με το γερμανικό δίκαιο περί ανταγωνισμού, απαγορευμένη πρωτοβουλία. Από τη δικογραφία συνάγεται ακόμη ότι η TFR είχε ασκήσει άμεση πίεση στον Schlembach και του απηύθηνε απειλές σχετικά με την περαιτέρω συνεργασία.

Το σημείωμα του γραφείου πωλήσεων του Dortmund, της 30ής Σεπτεμβρίου 1977 (σημείο 51 της απόφασης), αποδεικνύει τουλάχιστον ότι ορισμένοι συνεργάτες της προσφεύγουσας ζήτησαν από το γραφείο πωλήσεων της Κολωνίας να επέμβει κατά των τιμών του Schlembach και «να χαλιναγωγήσει» τον εν λόγω έμπορο.

— Groner και Südschall, Massa-Märkte, Kaufhof (Kassel) και Hertie (Φραγκφούρτη)

Η AEG παρατηρεί καταρχάς ότι τα ονόματα των Gruoner και Südschall παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην απόφαση και δεν ανεφέρθηκαν στη γνωστοποίηση αιτιάσεων. Εξάλλου, όσον αφορά τις περιπτώσεις αυτές, αξίζει να σημειωθεί ότι οι τύποι των συσκευών που πωλούνταν από τους Gruoner και Südschall δεν καλύπτονταν από το σύστημα της επιλεκτικής διανομής. Εξάλλου, αναφέροντας ότι οι τιμές των δύο αυτών εμπόρων χονδρικής πωλήσεων επέφεραν διαταραχή στην αγορά, το γραφείο πωλήσεων απλώς διαπίστωσε ένα πραγματικό γεγονός.

Η Επιτροπή παρατηρεί ότι η έκθεση του γραφείου πωλήσεων του Mannheim, της 31ης Οκτωβρίου 1978, που αναφέρεται στο σημείο 52 της απόφασης, χαρακτηρίζει ρητά ως διατάραξη των συνθηκών της αγοράς τις τιμές των προαναφερθέντων εμπόρων χονδρικής πωλήσεως, διευκρινίζοντας, εν πάση περιπτώσει, ότι όσον αφορά τις επιχειρήσεις Massa-Märkte, Kaufhoff (Kassel) και Henie (Φραγκφούρτη) η τάξη αποκαταστάθηκε μόνο κατόπιν επίμονων προσπαθειών.

Γ — Οι παρατηρήσεις της AEG σχετικά με τη συνδρομή των προΰποθέσεων εφαρμογής τον άρθρον 85 της συνθήκης ΕΟΚ και η αντίκρουση της Επιτροπής

1. Μονομερής χαρακτήρας των ενεργειών της AEG

Η AEG παρατηρεί καταρχάς ότι, ακόμη και αν η Επιτροπή είχε κάνει σωστή περιγραφή των «περιπτώσεων» που αναφέρονται στην απόφαση — πράγμα που δεν συνέβη — στην προκειμένη περίπτωση δεν 9α πληρούνταν η αντικειμενική υπόσταση των συμφωνιών, αποφάσεων ή εναρμονισμένων πρακτικών κατά την έννοια του άρθρου 85, παράγραφος 1, της συνθήκης ΕΟΚ.

Πράγματι, αυτές οι ατομικές περιπτώσεις οφείλονται, το πολύ, σε μονομερείς ενέργειες της προσφεύγουσας ή των θυγατρικών εταιριών της. Αυτές οι μονομερείς ενέργειες δεν εμπίπτουν στο άρθρο 85, παράγραφος 1. Το ίδιο ισχύει και για τις συστάσεις σχετικά με τις τιμές, που αποτελούν επίσης μονομερείς ενέργειες.

Εφόσον όμως οι μονομερείς ενέργειες επιτρέπονται σύμφωνα με το άρθρο 85, παράγραφος 1, δεν είναι δυνατόν να αποτελούν απόδειξη αθέμιτης εφαρμογής του συστήματος επιλεκτικής διανομής. Δεδομένου ότι οι «ατομικές περιπτώσεις» που κατασκεύασε η Επιτροπή δεν συνιστούν παράβαση του άρθρου 85, παράγραφος 1, δεν έχουν, στο σύνολό τους, καμία σημασία για τη νομική εκτίμηση του συστήματος επιλεκτικής διανομής.

Ελλείψει διμερών ή πολυμερών συμβάσεων, αποφάσεων ή εναρμονισμένων πρακτικών, είναι δυνατόν να υπάρξει κατάχρηση της χορηγηθείσας απαλλαγής σύμφωνα με το άρθρο 8, παράγραφος 3, του κανονισμού 17, η οποία μπορεί να απαγορεύεται, αλλά δεν μπορεί γι' αυτή να επιβληθεί πρόστιμο.

Σχετικά με τα ανωτέρω, η Επιτροπή απαντάει ότι ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι οι ατομικές περιπτώσεις αποτελούν παράβαση του άρθρου 85, παράγραφος 1. Στην πραγματικότητα η αιτίαση της συνίσταται στο ότι όλα αυτά τα διάφορα μονομερή μέτρα αποτελούν το στοιχείο που καθιστά το σύστημα επιλεκτικής διανομής αντίθετο προς το κοινοτικό δίκαιο. Η παράβαση του άρθρου 85 συνεπώς συνίσταται όχι στις ατομικές περιπτώσεις, αλλά στην παράνομη εφαρμογή του συστήματος επιλεκτικής διανομής στο σύνολό του.

Αν ήταν ορθή η άποψη της προσφεύγουσας, σύμφωνα με την οποία δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 85, παράγραφος 1, επειδή ή καθόσον τουλάχιστον πρόκειται για μονομερείς πράξεις, αυτό θα σήμαινε ότι η πολιτική αποδοχής στο σύστημα επιλεκτικής διανομής που δημιουργεί διακρίσεις είναι σύμφωνη με το άρθρο 85 και ότι δεν έχει καμία νομική αξία η αρχή της επιλογής των μεταπωλητών βάσει αντικειμενικών κριτηρίων ποιοτικής φύσεως και της χωρίς διακρίσεις εφαρμογής των προϋποθέσεων αποδοχής στο σύστημα διανομής, αρχή που αναγνώρισε το Δικαστήριο με την απόφαση του Metro, της 25ης Οκτωβρίου 1977.

Εξάλλου, η Επιτροπή θεωρεί σκόπιμο να υπενθυμίσει ότι, τουλάχιστον ως προς τον καθορισμό των τιμών, η πολιτική της προσφεύγουσας συχνά συνίστατο σε συμφωνίες που συνήπτε με τους εμπόρους ή σε εναρμονισμένες πρακτικές που πιθανώς εμπίπτουν απευθείας στο άρθρο 85.

2. Η προσακτόμενη συμπεριφορά δεν είναι ομοιόμορφη

Ένα άλλο επιχείρημα που προβάλλει η AEG συνίσταται στο ότι, ακόμη και αν η AEG ή μια από τις θυγατρικές της εταιρίες παρέβη το άρθρο 85, παράγραφος 1, πρόκειται για μεμονωμένη και σπάνια παρουσιαζόμενη εσφαλμένη απόφαση. Οι αντικειμενικά εσφαλμένες αποφάσεις, αυτές που λαμβάνονται μερικές φορές, είναι αναπόφευκτες και δεν είναι δυνατόν να θέτουν υπό αμφισβήτηση την ορθή εφαρμογή του συστήματος. Η επιβολή προστίμων για μερικές, πολύ λίγες μεμονωμένες παραβάσεις, που συνεπώς δεν υπάγονται σε ενιαία κατηγορία, σημαίνει ότι απαιτείται από την προσφεύγουσα να καταβάλλει υπερβολική επιμέλεια.

Η Επιτροπή απαντάει ότι οι ατομικές περιπτώσεις που αναφέρονται στην απόφαση, σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν μεμονωμένες εσφαλμένες αποφάσεις που είναι σχεδόν αναπόφευκτες σε κάθε σύστημα επιλεκτικής διανομής με μεγάλο αριθμό εμπόρων, αλλά στην πραγματικότητα είναι συνέπεια της πολιτικής της προσφεύγουσας σχετικά με τη διανομή. Ο σχετικά μικρός αριθμός των περιπτώσεων αυτών δεν δικαιολογεί κανένα άλλο συμπέρασμα, αφού ένας παραγωγός μπορεί να μετατρέψει ένα καθαυτό νόμιμο σύστημα διανομής σε απαγορευμένο σύστημα που θίγει τον ανταγωνισμό, όταν λαμβάνει ειδικά μέτρα κατά σημαντικών εμπόρων, τους οποίους θεωρεί «ότι διαταράσσουν την αγορά». Αυτό ακριβώς συνέβη στην προκειμένη περίπτωση.

3. Η προσαπτόμενη συμπεριφορά δεν μπορεί να καταλογιστεί στην AEG

Η AEG θεωρεί ότι είναι απαράδεκτο να καταλογίζεται οποιαδήποτε παράβαση που ενδεχόμενα διεπράχθη στην AEG-Telefunken, η οποία ποτέ δεν αναμείχθηκε σαν ανεξάρτητη επιχείρηση στην εφαρμογή του συστήματος επιλεκτικής διανομής από την TFR, την ATF ή την ATBG. Οι συμβάσεις επιλεκτικής διανομής συνήφθησαν μεταξύ της προσφεύγουσας και των μεταπωλητών για το λόγο και μόνο ότι η Telefunken πουλάει τα προϊόντα της χρησιμοποιώντας την οργάνωση πωλήσεων της προσφεύγουσας. Η συμπεριφορά και η πολιτική που ακολουθείται στον τομέα της διανομής των ηλεκτρονικών συσκευών ψυχαγωγίας από τον όμιλο AEG-Telefunken είναι υπόθεση μόνο της Telefunken.

Η Επιτροπή αντικρούει τον ισχυρισμό αυτό. Αναφέρει ότι η προσφεύγουσα και οι θυγατρικές της εταιρίες πρέπει να θεωρηθούν ως οικονομική ενότητα. Η προσφεύγουσα, ως μητρική εταιρία, οφείλει να δεχθεί να της καταλογιστεί η συμπεριφορά των θυγατρικών της εταιριών, παρά το γεγονός ότι έχουν χωριστή νομική προσωπικότητα. Ένας ακόμη λόγος που συνηγορεί υπέρ του καταλογισμού είναι ότι η TFR, παραδείγματος χάρη, είναι θυγατρική εταιρία της AEG-Telefunken κατά 100 %.

4. Μη δημιουργία εμποδίων στο ενδοκοινοτικό εμπόριο

Η AEG ισχυρίζεται ακόμη ότι είναι αδικαιολόγητη η κατηγορία ότι επηρέασε το ενδοκοινοτικό εμπόριο. Συγκεκριμένα, το σύστημα επιλεκτικής διανομής δεν δημιουργεί κανένα εμπόδιο στο ενδοκοινοτικό εμπόριο και άλλωστε η Επιτροπή δεν κατάφερε να αποδείξει ότι οι έμποροι που δήθεν υπέστησαν τις διακρίσεις συμμετείχαν στο ενδοκοινοτικό εμπόριο ή ήταν σε θέση να συμμετέχουν. Ακόμη, όσον αφορά τον τομέα των έγχρωμων τηλεοράσεων, μπορεί ήδη εκ των προτέρων να αποκλειστεί σε μεγάλο βαθμό η παρεμπόδιση του ενδοκοινοτικού εμπορίου και ιδίως των παράλληλων εισαγωγών, επειδή η χρησιμοποίηση διαφορετικών συστημάτων στις ενδιαφερόμενες χώρες (σύστημα SECAM στη Γαλλία και σύστημα PAL στη Γερμανία) αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για το εμπόριο μεταξύ των χωρών αυτών.

Η Επιτροπή αντικρούει τον ισχυρισμό αυτό της προσφεύγουσας ισχυριζόμενη ότι δεν είναι το σύστημα επιλεκτικής διανομής που επηρεάζει το ενδοκοινοτικό εμπόριο, αλλά η παράνομη εφαρμογή του στην πράξη, λόγω της οποίας αποκλείονται από το σύστημα οι έμποροι που ήδη είχαν πραγματοποιήσει ενδοκοινοτικές συναλλαγές ή ήταν πλήρως σε θέση να το κάνουν. Ναι μεν οι διαφορές τεχνικής φύσεως είναι δυνατό να δυσχεράνουν το ενδοκοινοτικό εμπόριο, δεν το καθιστούν όμως αδύνατο. Εξάλλου, δεν υπάρχει κανένα σημαντικό τεχνικό πρόβλημα για τα άλλα προϊόντα του προγράμματος πέντε αστέρων, εκτός από τις έγχρωμες τηλεοράσεις.

Α — Το ύψος του προστίμου και οι τόκοι

Τέλος, η AEG ισχυρίζεται ότι, ακόμη και αν είναι δυνατό να αποδειχτεί η ευθύνη της προσφεύγουσας για ορισμένες μεμονωμένες ατομικές περιπτώσεις, το πρόστιμο είναι υπερβολικά υψηλό σε σχέση με τις μικρο-παραβάσεις για τις οποίες θα μπορούσε να πρόκειται στην παρούσα υπόθεση.

Εν πάση περιπτώσει, το πρόστιμο δεν πρέπει να προσαυξάνεται με τόκους, εφόσον στο κοινοτικό δίκαιο δεν υπάρχει νομική δάση για μια τέτοια υποχρέωση καταβολής τόκων.

Η Επιτροπή απαντάει ότι δεν είναι δυσανάλογο το ποσό του προστίμου, επειδή, αντίθετα απ' ό,τι υποστηρίζει η προσφεύγουσα, δεν αποτελεί κύρωση για μια σειρά ατομικών περιπτώσεων, αλλά για την αντίθετη προς το δίκαιο του ανταγωνισμού μακρόχρονη εφαρμογή ενός συστήματος επιλεκτικής διανομής σε ένα σημαντικό τομέα και σε πολλά κράτη μέλη της Κοινότητας. Το ποσό του προστίμου επίσης δεν είναι δυσανάλογο προς τον κύκλο εργασιών της AEG-Telefunken είναι χαμηλότερο από το 0,5 % του ετήσιου κύκλου εργασιών που πραγματοποίησε η προσφεύγουσα εντός της Κοινότητας επί των εμπορευμάτων που αποτελούν αντικείμενο της σύμβασης.

Τέλος, η Επιτροπή θεωρεί ότι η προσαύξηση του προστίμου με τόκους δικαιολογείται από την ανάγκη να μη δημιουργείται διάκριση σε βάρος των επιχειρήσεων που καταβάλλουν το πρόστιμο αυτό μόλις γίνει απαιτητό, σε σχέση με τις επιχειρήσεις που επιτυγχάνουν την αναστολή της αναγκαστικής εκτέλεσης και έτσι να αποφευχθεί οποιαδήποτε ενθάρρυνση για περιττές δικαστικές διαδικασίες.

ΙV — Προφορική διαδικασία

Οι διάδικοι ανέπτυξαν προφορικά τις παρατηρήσεις τους στη συνεδρίαση της 22ας Φεβρουαρίου 1983.

Ο γενικός εισαγγελέας ανέπτυξε τις προτάσεις του στη συνεδρίαση της 1ης Ιουνίου 1983.

Σκεπτικό

Ι — Ως προς τους λόγους με τους οποίους αμφισβητείται το νομότυπο της διαδικασίας η οποία οδήγησε στην έκδοση της προσβαλλόμενης αποφάσεως

Α — Ανεπαρκής αποσαφήνιοη των πραγματικών περιοτανικών

Β — Αυθαίρετ η επιλογή και χρησιμοποίηση των εγγράφων

Γ — Εοφαλμενη εκτίμηοη των πραγματικών δεδομένων της αγοράς

Δ — Έλλειψη μνείας νων συμπερασμάτων προηγουμένων ελέγχων

Ε — Παραοίαοη τον δικαιώματος ακροάσεως

II — Ως προς τους λόγους με τους οποίους αμφισβητείται η συνδρομή των προϋποθέσεων εφαρμογής του άρθρου 85, παράγραφος 1, της συνθήκης ΕΟΚ

Α — Μονομερής χαρακτήρας της συμπεριφοράς που προσάπτεται στην AEG και στις θυγατρικές της εταιρίες

Β — Θεμιτός χαρακτήρας της συμπεριφοράς που αποσκοπεί στη οιατήρηση ενός ελάχιστου περιθωρίου κέροους στο πλαίσιο ενός συστήματος επιλεκτικής διανομής

Γ — Έλλειψη ουοτηματικότητας οτην προσαπτόμενη συμπεριφορά

Δ — Έλλειψη καταλογισμού της προοαπτόμενηςουμπεριφοράς ονην AEG

Ε — Μη δημιουργία εμποδίων avo ενδοκοινοτικό εμπόριο

ΙΙΙ — Ως προς τους λόγους με τους οποίους αμφισβητείται το βάσιμο των αιτιάσεων που προσάπτει η Επιτροπή στην AEG

Α — Οι περιπτώσεις καναχρηοτικον αποκλειομού από το ονοτημα

1. Στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

α) Ratio-Markt

6) Harder

2. Στη Γαλλία

a) Anchan

6) Iffli

3. Στο Βέλγιο

α) Diederichs

Β — Οι περιπτώσεις προστασίας των περιοχών πωλήσεων

1. Η περίπτωση «Le Roi de la Télé»

2. Lama

3. Radio du Centre

4. Schadroff

Γ — Οι περιπτώσεις επηρεασμού των τιμών

1. Άμεσος επηρεασμός

α) Στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

i. Suma

ii. Holder

6) 2τη ΓαΜία

i. Darty

ii. Οι έμποροι στο Παρίσι

iii. Camif

ιν. Cart

ν. FNAC, Darty και Grands Magasins

νι. Capoferm

γ) 2το Βέλγιο

i. Verbinnen

2. Έμμεσος επηρεασμός

a) Suma

3. Άλλες ατομικές περιπτώσεις επεμβάσεως ως προς τις τιμές

α) Wilhelm

6) Scblembach

γ) Grnoner, Südschall και Massa

δ) Kauflwf (Kassel) και Herik (Φραγκφούρτη)

Δ — Συμπεράσματα σχετικά με τις ατομικές περιπτώσεις

IV — Ως προς τους τόκους

Επί των δικαστικών εξόδων