ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

της 20ής Φεβρουαρίου 1975 ( *1 )

Αντικείμενο της υποθέσεως:

Ερμηνεία ορισμένων διατάξεων του κανονισμού του Συμβουλίου 54/62, της 30ής Ιουνίου 1962 (Abl 1962, Nr. 54, σ. 1581), και του κανονισμού της Επιτροπής 87/62, της 25ης Ιουλίου 1962 (Abl 1962, Nr. 66, σ. 1895), περί εφαρμογής της προκαθορισμένης εισφοράς για την εισαγωγή αραβοσίτου προελεύσεως κράτους μέλους.

Διατακτικό της αποφάσεως:

Η προκαθορισμένη, σύμφωνα με το άρθρο 2, παράγραφος 1 και 2, του κανονισμού 31 του Συμβουλίου της 2ας Απριλίου 1963, εισφορά για εισαγωγή αραβοσίτου προελεύσεως κράτους μέλους εξακολουθεί να επιβάλλεται στην εισαγωγή αυτή, ακόμη και αν αυτή δεν πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια του μηνός που δηλώνεται στην αίτηση του πιστοποιητικού, υπό την προϋπόθεση ότι η καθυστέρηση που προέκυψε κατ' αυτόν τον τρόπο δεν καταλογίζεται στη συμπεριφορά του εισαγωγέα ή σε περιστάσεις που, υπό κανονικές συνθήκες, μπορούσαν να προβλεφθούν, αλλά οφείλεται σε περιστάσεις ανωτέρας βίας, όπως αυτές που αναφέρονται στο άρθρο 8, παράγραφος 3 του κανονισμού 87 της Επιτροπής της 25ης Ιουλίου 1962.

Πρόταση του γενικού εισαγγελέα:

Το άρθρο 7 α του κανονισμού 54 του Συμβουλίου και το άρθρο 9 του κανονισμού 87 της Επιτροπής δεν εφαρμόζονται στις εισαγωγές που προέρχονται από κράτη μέλη, όταν ο συντελεστής εισφοράς ήταν προκαθορισμένος δυνάμει του άρθρου 2 του κανονισμού 31/63/ΕΟΚ της Επιτροπής, όμως αυτή η τελευταία διάταξη υπονοεί ότι, ένας έμπορος, ο οποίος, αφού πέτυχε δυνάμει του άρθρου αυτού τον προκαθορισμό εισφοράς για εισαγωγή αραβοσίτου, εμποδίστηκε από περίπτωση ανωτέρας βίας να εκτελέσει την εισαγωγή αυτή πριν την αρχή του μηνός Οκτωβρίου, θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί, όσον αφορά την εισφορά, σαν να είχε πραγματοποιήσει την εισαγωγή εγκαίρως.

( *1 ) Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική.